Ο Γιάννης Μόραλης είναι ένας έφηβος ετών 92! Διαβάζω τον τελευταίο καιρό κάποιες συνεντεύξεις του και απολαμβάνω κυριολεκτικά την φρεσκάδα της σκέψης του, την διεισδυτική ματιά του, την φωτεινότητα του λόγου του, το αυτοσαρκαστικό χιούμορ του!Ο τελευταίος από τους μεγάλους δασκάλους της μεταπολεμικής Ελλάδας. Οι φίλοι του έχουν "αναχωρήσει" προ πολλού: Νικολάου, Τσαρούχης, Καπράλος, Χατζιδάκις, Ελύτης και πολλοί άλλοι.
Ο Μόραλης θεωρείται ο δάσκαλος των δασκάλων! Που έμαθε στους σπουδαστές του "την έννοια της λογικής των ζωγραφικών συγκρίσεων και τη μεγάλη σημασία του φωτός", κατά τον Αλέκο Φασιανό.
Σήμερα διάβασα μια συνέντευξή του στο περιοδικό GK της Καθημερινής και στους Άννα Γριμάνη και Αντώνη Παπανικολάου. Ανθολογώ εδώ δυο - τρία χαρακτηριστικά αποσπάσματα, με στιγμιότυπα από μιαν άλλη εποχή:
- Σας φαντάζομαι στο Μπραζίλιαν να μιλάτε, παρέα και οι υπόλοιποι φίλοι, ανάμεσά τους ο Ελύτης, πόσοι θα ήθελαν να ακούσουν τις κουβέντες σας.
Γ.Μ. Δεν ήταν βαρυσήμαντες. Ξέρετε, το περιστατικό με κάτι νεαρούς φοιτητές που κάθονταν σ' ένα διπλανό τραπέζι με τον Πικάσσο κι έστησαν αυτί να ακούσουν τη παρέα των μεγάλων; "Ανέκδοτα λένε", συνειδητοποίησαν κάπως έκπληκτοι! Κι εμείς λέγαμε αστεία... απ' όλα λέγαμε.
Γ.Μ. Η βραδινή παρέα συγκεντρωνόταν στο Ελληνικό, στο Κολωνάκι, όπου ο Χατζιδάκις ήταν πάντα παρών και μέναμε ως το πρωί - πώς έζησα και τόσα χρόνια.... Ήταν ωραία εποχή, θερμή εποχή. Ίσως μια εύκολη εξήγηση να είναι ότι τη δεκαετία του '50, ύστερα από έναν πόλεμο φοβερό, οι άνθρωποι είχαν να πουν τόσα, είχαν να κάνουν πράγματα, δεν ήθελαν να χάσουν ούτε ένα λεπτό, επιζητούσαν να είναι συνέχεια με άλλους ανθρώπους... ήταν μια μέθη!
- Πάντως περνούσατε ωραία.
Γ.Μ. Για να είμαι ειλικρινής, για να περνάς ωραία είναι και σχετικό τι ζητάς από τη ζωή σου. Η μόνη έγνοια, και δεν το λέω για να κάνω τον έξυπνο, η δική μου και των άλλων ήταν να κάνεις καλά τη δουλειά σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου