ΣΥΝΕΞΗΓΗΣΙΣ

Υποκύπτω, τελικώς, στον πειρασμό, αγαπητοί συνοδίτες, και χαράσσω δυο γραμμές για τα του π. Αναστασίου Γκοτσόπουλου, ο οποίος έχει βαλθεί να μας “ορθοδοξοποιήσει” με κάθε τρόπο.

1. Στο τελευταίο του βιβλίο (Η Συμπροσευχή με αιρετικούς, εκδ. ΘΕΟΔΡΟΜΙΑ), που αποτελεί ουσιαστικά επηυξημένη έκδοση παλαιότερου, ο π. Α.Γ. δημοσιεύει, ως παράρτημα, την αλληλογραφία που είχε με τον Μέγα Πρωτοπρεσβύτερο της Μ.τ.Χ.Ε. π. Γεώργιο Τσέτση. Την πρωτοβουλία γι' αυτή την αλληλογραφία είχε ο π. Α.Γ. και ο π. Γ. Τσέτσης απάντησε, με την ευγένεια που τον διακρίνει. Άραγε, ο π. Α.Γ. δημοσίευσε με την άδεια του π. Γ. Τσέτση τις συγκεκριμένες επιστολές; 'Η ενήργησε όπως ήθελε; Θα απαντήσει ο π. Α.Γ.; Αν όχι κινδυνεύει η “ακεραιότης” του ήθους του.

2. Ο – αγνώστων λοιπών στοιχείων – θεολόγος Παναγιώτης Λεπίδας, του οποίου η “βιβλιοκρισία” για το “πόνημα” του π. Α.Γ. φιγουράρει σε πολλά ιστολόγια, προβαίνει σε ...ενδιαφέρουσες κρίσεις για την αλληλογραφία των δύο κληρικών: “Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι η αλληλογραφία Γκοτσόπουλου-Τσέτση επιβεβαιώνει τον Άντερσεν : ένας μικρός (στην περίπτωση απλός, χωρίς τίτλους ιερέας της επαρχίας) αποκάλυψε ότι ο βασιλιάς (στην περίπτωση και Μέγας και Πρώτος πρεσβύτερος της Βασιλεύουσας) είναι γυμνός (επιχειρημάτων και ουσιαστικού αντιλόγου) …”. Άραγε ο π. Α. Γ. συμμερίζεται τα ανωτέρω ...Λεπίδια; Ή μήπως ο σκοπός που δημοσίευσε την αλληλογραφία ήταν να ...απογυμνώσει τον π. Γ. Τσέτση και να αναδειχθεί ο ίδιος ως ο "αναβαλλόμενος το φως ώσπερ ιμάτιον;"

3. Ο κ. Λεπίδας στο κείμενό του κάνει λόγο για “γνωστό ιστολόγιο θεολόγου, όπου, αντί για θεολογικό λόγο πλεονάζουν αγοραίες ύβρεις, χλευασμοί...” κ.ο.κ. Ο δε π. Α.Γ. αναφέρεται σε κάποιους ανθρώπους “τέτοιου {παρακμιακού} ήθους” οι οποίοι (αφού τους έχει “περιγράψει”) “γίνονται αποδεκτοί να παρουσιάζονται ως γνήσιοι υπερασπιστές του Οικουμενικού Πατριαρχείου”. Αν, με τα παραπάνω, εννοούν εμένα οι δύο κύριοι – όπως διαδίδεται - να το πουν ευθαρσώς για να πάρουν την απάντησή τους. Αλλιώς ας συνεχίσουν το κρυφτούλι, που μπορεί να τους θυμίζει την παιδική τους ηλικία.

4. Ο κ. Λεπίδας μας λέει επίσης ότι ο π. Α.Γ. του είχε πει σε κάποια συζήτηση: “Δεν έχουμε δικαίωμα να χαρίζουμε σε κανένα, απολύτως σε κανένα, το πολυτιμότερο δώρο που μας χάρισε ο Θεός: την ελευθερία σκέψεως και εκφράσεως. Και αν αυτό ισχύει στην κοινωνία, πρέπει να ισχύει πολύ περισσότερο μέσα στην Εκκλησία μας”. Προφανώς αυτό το λέει ο π. Α.Γ. αποκλειστικά για τον εαυτό του. Γιατί στην δική μου περίπτωση, που γνώριζε πολύ καλά τον απηνή διωγμό μου για την έκφραση ελεύθερης γνώμης, όχι μόνο δεν διαμαρτυρήθηκε, αλλά θα έλεγα ότι με τα κείμενα και την όλη στάση του υποδαύλιζε τον αφανισμό μου. Και τι κρίμα που πήγε να κάνει “παράπονα” για μένα σε φίλο μου μουσικολόγο, που πρώτη φορά συναντούσε στη ζωή του! Αυτός ο “υπέρμαχος της ελεύθερης έκφρασης”.

5. Και ενώ ο π. Α. Γ. δρα αρκούντως κριτικά προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο – τι άλλο από το να αμφισβητεί ευθέως την ειλικρίνεια των Πατριαρχικών λόγων με την ανοιχτή επιστολή του προς τον Πατριάρχη: “Παναγιώτατε, ποιά Πανορθόδοξη απόφαση;” - ο Μητροπολίτης του, ο Πατρών Χρυσόστομος, εκδίδει τόμο για τον “Πατριάρχη του Γένους στην Πάτρα”!

Ο Απόστολος Ανδρέας βοήθειά μας, αγαπητοί συνοδίτες.

Πίνακας: Ο χώρος ανάμεσά μας, του Γιάννη Αδαμάκου

Στιγμιότυπα από την πανήγυρη του πολιούχου Πατρών Αγίου Ανδρέου

Φωτογραφικά στιγμιότυπα, που κατέγραψε ο αρχιδιάκονος του Μητροπολίτου Ζακύνθου κ. Χρυσοστόμου π. Σεραφείμ Κονίδης, από την σημερινή πανηγυρική Θ. Λειτουργία στον Ι. Ναό του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου στην Πάτρα, προεξάρχοντος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου.

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ: "Διάλογος, η μόνη οδός"!

φωτό: Ν. Μαγγίνας

Εἰς ἕνα κόσμον, ὁ ὁποῖος σπαράσσεται ἀπὸ ἀντιθέσεις καὶ συγκρούσεις, ὁ εἰρηνικὸς καὶ ἐποικοδομητικὸς διάλογος ἀποτελεῖ τὴν μόνην ὁδὸν πρὸς ἐπίτευξιν καταλλαγῆς καὶ ἑνότητος.

Εἰς τὴν ἀποστολικὴν περικοπήν, ἡ ὁποία ἀνεγνώσθη κατὰ τὴν σημερινὴν Θείαν Λειτουργίαν, οἱ Ἀπόστολοι προβάλλονται ὡς ὑπόδειγμα ἄκρας ταπεινοφροσύνης κατὰ τὸ παράδειγμα τοῦ σταυρωθέντος Κυρίου: «λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν, διωκόμενοι ἀνεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλοῦμεν· ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγενήθημεν, πάντων περίψημα ἕως ἄρτι» (Α’ Κορ. δ’, 12-13). Ἐὰν τὸ ἦθος τοῦτο τῆς ταπεινοφροσύνης πρέπει νὰ ἐπικρατῇ εἰς τὰς σχέσεις τῶν πιστῶν πρὸς τοὺς διώκτας τῆς Ἐκκλησίας, πόσον μᾶλλον ἐπιβάλλεται τοῦτο εἰς τὰς μεταξὺ τῶν ἰδίων τῶν χριστιανῶν σχέσεις! Ἡ εἰρηνικὴ διευθέτησις τῶν ὑφισταμένων διαφορῶν εἰς τὰς διαχριστιανικὰς σχέσεις οὐδόλως συνεπάγεται ἀπομάκρυνσιν ἐκ τῆς ἀληθείας. Ἡ ἀλήθεια δὲν φοβεῖται τὸν διάλογον, ἀλλ’ ἀντιθέτως, χρησιμοποιεῖ αὐτὸν ὡς μέσον, διὰ νὰ γίνῃ ἀποδεκτὴ καὶ ὑπ’ ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι διὰ διαφόρους λόγους ἀφίστανται αὐτῆς. Ἡ μισαλλοδοξία καὶ ὁ φανατισμὸς προκαλοῦν τὴν ἀμυντικὴν περιχαράκωσιν ἑκάστης πλευρᾶς εἰς τυφλὴν ἐμμονὴν εἰς τὰς ἰδίας αὑτῆς θέσεις καὶ ἀπόψεις, μονιμοποιεῖ τὰς διαιρέσεις καὶ ἐξανεμίζει πᾶσαν ἐλπίδα καταλλαγῆς. Μία τοιαύτη στάσις οὐδεμίαν ἀπολύτως σχέσιν δύναται νὰ ἔχῃ πρὸς τὸ πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ καὶ πρὸς τὸ παράδειγμα τῶν Ἀποστόλων. Μόνον «ἀληθεύοντες ἐν ἀγάπῃ» (Ἐφ. δ’, 15) ἀληθεύομεν ἀληθῶς, ὡς καὶ μόνον ἐν ἀληθείᾳ ἀγαπῶντες (Β’ Ἰω. 1) ἀγαπῶμεν γνησίως. Ὁ εἰλικρινὴς καὶ ἐν πνεύματι ταπεινοφροσύνης διάλογος διασφαλίζει τὸν εὐλογημένον τοῦτον συνδυασμόν, ὅστις καὶ ἀποτελεῖ τὴν μόνην θεοδίδακτον ὁδὸν δι’ ὅσους ἐπιθυμοῦν νὰ εἶναι μιμηταὶ τῶν Ἀποστόλων (Α’ Κορ. δ’, 16).

Τὸ πνεῦμα τοῦτο τοῦ εἰλικρινοῦς καὶ ἐν ἀγάπῃ διαλόγου καλεῖται σήμερον ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ νὰ ἐφαρμόσῃ ἡ ἰδία εἰς τὰς μεταξὺ τῶν διῃρημένων χριστιανῶν σχέσεις, ἀλλὰ καὶ νὰ κηρύξῃ αὐτὸ πρὸς πάντα ἄνθρωπον καλῆς θελήσεως εἰς οἱονδήποτε χῶρον καὶ ἂν ἀνήκῃ οὗτος. Γνωρίζομεν ἐκ πείρας πικρᾶς ὅτι ἡ θρησκεία δύναται εὐκόλως νὰ χρησιμοποιηθῇ ὡς σημαία φανατισμοῦ καὶ συγκρούσεων μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων.

Ἔχομεν προσωπικῶς κατ’ ἐπανάληψιν τονίσει ὅτι ὁ πόλεμος ἐν ὀνόματι τῆς θρησκείας ἀποτελεῖ πόλεμον κατὰ τῆς θρησκείας. Διὰ τοῦτο ὁ διαθρησκειακὸς διάλογος ἐπιβάλλεται ὅλως ἰδιαιτέρως εἰς τὰς ἡμέρας μας, χωρὶς τοῦτο νὰ συνεπάγεται οἱονδήποτε συμβιβασμὸν εἰς τὰς θρησκευτικὰς ἑκάστου πεποιθήσεις. Τὸν διάλογον τοῦτον ἐνθαρρύνει καὶ καλλιεργεῖ καὶ τὸ ἡμέτερον Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον, συμβάλλον καὶ οὕτω τὸ κατ’ αὐτὸ εἰς τὴν ἐμπέδωσιν τῆς εἰρήνης ἐν τῷ συγχρόνῳ κόσμῳ.

Oικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, Λόγος επί τη Θρονική Εορτή σήμερα στο Φανάρι (απόσπασμα). Ολόκληρη την ομιλία του Πατριάρχου διαβάστε στο Φως Φαναρίου.

ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΟΕ' - Ανδρέας Εμπειρίκος: Το μέγα βέλασμα

ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ (Βραΐλα Ρουμανίας, 1901 – Αθήνα, 1975)

Το μέγα βέλασμα

ή

Παν–Ιησούς Χριστός

… caw caw all Visions of Lord
AL. GINSBERG

Όταν βαρέα βάρη επωμίζονται σε προκυμαίες, σε κρηπιδώματα σταθμών, σε αυλές και δρόμους, σε λιπαρά μέσα σκατά πατώντας, της καθημερινής ζωής οι αχθοφόροι, τους άτλαντας του κόσμου αχρηστεύοντας, οι άνεργοι άτλαντες διάτορα βογγούν με στοναχάς, με θρήνους.
Και όμως, την ώρα που αίρονται τα βάρη (ζεμπίλια και σάκκοι λογής λογής με πράγματα ακατανόμαστα γεμάτοι – τουτέστιν γεμάτοι κρίματα, γεμάτοι αμαρτίες) η Οικουμένη ακόμα ζη και οτέ μεν αγάλλεται, οτέ δε (πολύ συχνότερα) βαριά στενάζει, κάτω από τα βάρη των βαρέων βαρών (όπλα πυρηνικά, πραμάτειες απατηλές, ψέματα ποικίλα – όλα σκατά, όλα αμαρτίες) την ίδια ώρα ακούεται – και τούτο μοιάζει πάντοτε με θαύμα – ακούεται πάντοτε και εις τους αγρούς, και μέσ’ στις πόλεις, κάτω από τον ήλιο του μεσημεριού και κάτω από τ’ αστέρια, ακούεται πάντοτε ένα μεγάλο βέλασμα (μπεέ-μπεέ) καλύπτοντας τον θρήνο των ατλάντων, ένα θεσπέσιο βέλασμα από φωνήν αλέκτορος πιο καθαρό, πιο πλήρες, εν μέγα βέλασμα φωτοβριθές (μπεέ-μπεέ, μπεέ-μπεέ) που την ελπίδα σπέρνει στις ψυχές αυτών που το ακούνε, εν μέγα βέλασμα σαν καθαρό νερό από των ουρανών τους καταρράκτας πίπτον, ένα μεγάλο βέλασμα ωραίου αμνού (μπεέ-μπεέ) εν βέλασμα νεαρού κριού (μπεέ-μπεέ) που όσοι το ενωτίζονται μεγάλες στέρνες γίνονται του ανεσπέρου λόγου, εν βέλασμα που όσοι το ενστερνίζονται σώζονται πάντα, ένα μεγάλο βέλασμα σαν μέσ’ από χωνί τεράστιου τηλεβόα, εν μέγα βέλασμα αμνού (ενός αμνού που εις το Περού θα ημπορούσε κάλλιστα και λάμα νάναι) το βέλασμα νεαρού κριού με ωραίους ευμεγέθεις όρχεις, το βέλασμα του αγαθού αμνού (μπεέ-μπεέ, μπεέ – ω δόξα, δόξα Αλληλούια!) το βέλασμα του ωραίου αμνού, του αμνού-κριού του αίροντος τας αμαρτίας του κόσμου.

Γλυφάδα, 22-7-1964

Παντελής Μπουκάλας

Ο Εμπειρίκος, υλικότερος, σωματικότερος, οργανωτής μιας χθόνιας θεολογίας, στο ποίημά του «Το μέγα βέλασμα ή Παν-Ιησούς Χριστός» του 1964 μετακινείται από τον σικελιανικό Διόνυσο-Χριστό στον Πάνα-Χριστό (προφανής και σημαίνουσα η αναλογία των δύο τίτλων) και δοξολογεί, επίσης με συγκρητιστικό πάθος (αν θυμηθούμε τον Λόγο-Αμνό του χριστιανικού συστήματος) «το βέλασμα του ωραίου αμνού, του αμνού-κριού του αίροντος τας αμαρτίας του κόσμου».

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ ΥΠΟ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

	Tω αυτώ μηνί Λ΄, μνήμη του Aγίου ενδόξου και πανευφήμου Aποστόλου Aνδρέου του Πρωτοκλήτου. Αντίστροφον σταύρωσιν Aνδρέας φέρει, Φανείς αληθής ου σκιώδης αντίπους. Σταυρόν κακκεφαλής τριακοστή Aνδρέας έτλη. Oύτος ήτον από την πόλιν Bηθσαϊδάν, υιός μεν Iωνά, αδελφός δε Πέτρου του Aποστόλου. Oύτος έγινε πρότερον μαθητής Iωάννου του μεγάλου Προδρόμου και Bαπτιστού. Έπειτα όταν ήκουσε του Διδασκάλου του να λέγη, δακτυλοδεικτών τον Iησούν Xριστόν· «Ίδε ο αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου»· τότε λέγω, αφήσας τον Πρόδρομον, ηκολούθησεν εις τον Xριστόν. Aλλά και προς τον αδελφόν του και Kορυφαίον Πέτρον ούτος είπεν· «Eυρήκαμεν τον Mεσσίαν». Kαι με τον λόγον αυτόν ετράβιξε τον Πέτρον εις τον του Xριστού πνευματικόν έρωτα. Kαι άλλα πολλά ευρίσκονται εις την θεόπνευστον Γραφήν, ειρημένα περί του Aποστόλου τούτου. Eις άλλον μεν ουν Aπόστολον, άλλο μέρος της οικουμένης εκληρώθη. Eις τούτον δε τον πρωτόκλητον, εκληρώθη μετά την ανάληψιν του Kυρίου η Bιθυνία, και η Mαύρη Θάλασσα, και τα μέρη της Προποντίδος: ήτοι τα μέρη τα από της θαλάσσης του Mαρμαρά αρχόμενα, και εκτεινόμενα έως εις την Mαύρην Θάλασσαν. Oμοίως και η Xαλκηδόνα, και το Bυζάντιον: ήτοι η νυν Kωνσταντινούπολις. Kαι η Θράκη, και η Mακεδονία, και τα μέρη οπού εκτείνονται, έως τον Δούναβιν ποταμόν. Ωσαύτως και η Θετταλία, και Eλλάς, και τα μέρη οπού φθάνουν έως εις την Aχαΐαν: ήτοι έως εις το μέρος εκείνο του Mορέως, το οποίον περιέχεται αναμεταξύ των Bασιλικών και της Γαστούνης. Oμοίως και η Aμινσός, η καλουμένη Σαμσόν και Eμήδ, και η Tραπεζούντα, και η Hράκλεια, και η Άμαστρις, ήτις Σήσαμος ωνομάζετο πρότερον. Αυτάς δε τας πόλεις και επαρχίας δεν τας επέρασεν ο Aπόστολος έτζι ογλίγωρα, καθώς ο λόγος τας περνά. Όχι! αλλά εις κάθε πόλιν εδοκίμαζεν ο μακάριος πολλά εναντία. Kαι απάντα πολλάς δυσκολίας πραγμάτων. Eις όλας όμως εύρισκε και την βοήθειαν και δύναμιν του Θεού, και με αυτήν ενίκα πάντα, και εγίνετο κάθε βλάβης ανώτερος. Aπό τας ανωτέρω δε πόλεις μίαν μόνον θέλω ενθυμηθώ εδώ, και τας λοιπάς θέλω αφήσω. Όταν ο θείος ούτος Aπόστολος επήγεν εις την πόλιν της Σινώπης, και εκήρυξε τον λόγον του Eυαγγελίου, τότε εις πολλάς θλίψεις και βάσανα υποβάλλεται από τους εκεί κατοικούντας. Διότι οι θηριώδεις εκείνοι άνθρωποι έρριπτον αυτόν κατά γης. Kαι πιάνοντές τον από τας χείρας και πόδας, τον ετράβιζον, και με τα οδόντιά των τον εσπάραττον. Kαι με ξύλα τον έδερνον και με πέτρας τον εκτύπουν και έξω της πόλεως τον έρριπτον, όταν και με τα οδόντιά των του έκοψαν ένα δάκτυλον. Aλλ’ όμως ύστερον από όλα αυτά, πάλιν υγιής και ολόκληρος έγινε παρά του Xριστού και Διδασκάλου ο θείος Aπόστολος. Aπό την Σινώπην δε αναχωρήσας επέρασε πολλάς πόλεις, την Nεοκαισάρειαν, τα Σαμόσατα, ήτοι το κοινώς λεγόμενον Σεμψάτ, τους Aγαυούς, τους Aβασγούς τους εν τω Kρίμι ευρισκομένους, τους εν τη Kολχίδι Ζηκχούς1, τους Bοσπορινούς, ήτοι τους περί τον Kιμμέριον Bόσπορον οικούντας, και τους Xερσωνίτας. Έπειτα εγύρισε πάλιν εις το Bυζάντιον, και εκεί εχειροτόνησε τον Στάχυν Eπίσκοπον. Διαπεράσας δε τας λοιπάς χώρας, επήγεν εις την περιφανή Πελοπόννησον: ήτοι εις τον Mορέαν. Kαι ξενοδοχηθείς εν ταις παλαιαίς Πάτραις κοντά εις ένα άνθρωπον Σώσιον ονομαζόμενον, όστις ήτον πολλά ασθενής, ιάτρευσεν αυτόν. Kαι παρευθύς όλη η πόλις των Πατρών επίστευσεν εις τον Xριστόν. Όταν και η γυναίκα του ανθυπάτου της πόλεως Aιγεάτου, Mαξιμίλλα ονόματι, ιατρευθείσα υπό του Aποστόλου από την ασθένειαν οπού είχεν, επίστευσεν εις τον Xριστόν μαζί με τον σοφόν Στρατοκλήν, και με τον αδελφόν του ανθυπάτου. Kαι άλλοι δε πολλοί πάσχοντες από διαφόρους ασθενείας, έγιναν υγιείς διά της επιθέσεως των χειρών του Aποστόλου. Όθεν ταύτα μαθών ο ανθύπατος Aιγεάτης, άναψεν από τον θυμόν. Kαι πιάσας τον του Kυρίου Aπόστολον, εκάρφωσεν αυτόν ανάποδα εις τον σταυρόν. Διά τούτο και ο άδικος έλαβε δικαίως παρά Θεού την εκδίκησιν. Διότι πεσών εις την γην από ένα υψηλόν κρημνόν, εσύντριψε τον εαυτόν του, και κακώς ο κακός εξέψυξε. Tο δε λείψανον του Aποστόλου ύστερον από πολλούς χρόνους μετετέθη εις την Kωνσταντινούπολιν με προσταγήν του βασιλέως Kωνσταντίου, του υιού του Mεγάλου Kωνσταντίνου, υπηρετήσαντος εις την μετάθεσιν αυτού, Aρτεμίου του μεγάλου δουκός και Mάρτυρος του εορταζομένου κατά την εικοστήν Oκτωβρίου. Kαι κατετέθη μαζί με τα λείψανα του Eυαγγελιστού Λουκά και Tιμοθέου των Aποστόλων, εις τον περίφημον Nαόν των Aγίων Aποστόλων. H κατάθεσις δε αύτη του λειψάνου του εορτάζεται κατά την εικοστήν Iουνίου. (Tον κατά πλάτος Bίον του Aποστόλου τούτου όρα εις τον Nέον Θησαυρόν2.) ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ 1. Ζηκχοί είναι οι νυν καλούμενοι Tζερκέζοι. 2. Σημείωσαι, ότι εις τον Aπόστολον τούτον Aνδρέαν, εγκωμιαστικόν λόγον πλέκει ο θείος Xρυσόστομος, σωζόμενον εν τη Iερά Mονή του Παντοκράτορος και εν τη των Iβήρων, ου η αρχή· «Tον πρωτόκλητον της αποστολικής». Oμοίως και Nικήτας ο Pήτωρ, ου η αρχή· «Πάσι μεν τοις του Θεού λόγου φίλοις». (Σώζεται εν τη Λαύρα, εν τω Kοινοβίω του Διονυσίου, εν τη Iερά Mονή του Bατοπαιδίου και τη των Iβήρων.) Υπόμνημα δε συνέγραψεν εις αυτόν και ο Mεταφραστής, ήτοι τον ελληνικόν Bίον του, ου η αρχή· «Άρτι του παιδός Ζαχαρίου». (Σώζεται εν τοις τετυπωμένοις Mηναίοις.) Εν δε τη Mεγίστη Λαύρα σώζονται και αι περίοδοι αυτού και η τελείωσις, ων η αρχή· «Άπερ τοις οφθαλμοίς ημών εθεασάμεθα πάντες».
	(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

πηγή: Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού

Εικόνα: Μπάμπης Πυλαρινός

ΚΑΒΑΦΗΣ ΠΑΣΗ ΤΗ ΚΤΙΣΕΙ

Ο Δεκέμβριος που έρχεται έχει πολύ παγκόσμιο Καβάφη!

Διεθνές Συμπόσιο στην Αίγυπτο

«Η επίδραση του Καβάφη στις ευρωπαϊκές και μεσογειακές λογοτεχνίες» είναι το θέμα του 11ου Διεθνούς Συμποσίου Καβάφη 2009 που θα γίνει στο Κάιρο και την Αλεξάνδρεια (9 και 10 Δεκεμβρίου 2009, αντίστοιχα). Στη διάρκεια του συμποσίου θα τιμηθούν Έλληνες και Αιγύπτιοι λογοτέχνες και μεταφραστές και θα δοθεί μεγάλη συναυλία στην Όπερα του Καΐρου με σολίστ τον Δημήτρη Σγούρο. Το Συμπόσιο για τον Καβάφη διοργανώνει το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού, Παράρτημα Αλεξάνδρειας, η Ελληνική Πρεσβεία στην Αίγυπτο, το Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο Καΐρου, οι ελληνικές κοινότητες Καΐρου και Αλεξάνδρειας και οι Άχμαντ Ετμάν, καθηγητής του Πανεπιστημίου Καΐρου, ελληνιστής, Ιμπραχίμ ελ Μοάλεμ, Διευθυντής Εθνικού Κέντρου Μετάφρασης, Μωχάματ Σαλμάουι, Πρόεδρος της Ένωσης Αιγύπτιων συγγραφέων, Σάλαχ Φαντλ, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Καΐρου.
Αναλυτικά το πρόγραμμα δείτε εδώ.

Η Σαρλότ Ράμπλινγκ διαβάζει Καβάφη στη Γενεύη

Η εφημερίδα «Le Temps» στις πολιτιστικές της σελίδες δημοσιεύει άρθρο και συνέντευξη με την ηθοποιό Σαρλότ Ράμπλινγκ, που θα αναγνώσει ποιήματα του Καβάφη στη Γενεύη, την 16η Δεκεμβρίου.

Η ηθοποιός γνώρισε τον Καβάφη μέσω του Olivier Gluzman, ο οποίος της πρότεινε την ανάγνωση των ποιημάτων του Έλληνα ποιητή σε μετάφραση της Μαργκερίτ Γιουρσενάρ, σε συνεργασία με τον Πολύδωρο Βογιατζή, που διαβάζει τα ποιήματα στην ελληνική με τη συνοδεία μουσικού. Η Σαρλότ Ράμπλινγκ δηλώνει ότι ο Καβάφης ήταν για αυτήν μια αποκάλυψη και ότι χρησιμοποιεί στα ποιήματά του μια εξαιρετική οικονομία λέξεων.

ΤΑ ΟΚΤΑΗΧΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ

Ένας ψηφιακός δίσκος στην περίφημη σειρά Μνημεία Εκκλησιαστικής Μουσικής του Μανόλη Χατζηγιακουμή, με τρεις οκτάηχες συνθέσεις του μακαριστού Μητροπολίτου Πατρών Νικοδήμου που ερμηνεύει ο ίδιος.
Στο βιβλίο που συνοδεύει το cd ο Μανόλης Χατζηγιακουμής γράφει μεταξύ άλλων:

Και τις τρεις αυτές οκτάηχες συνθέσεις ψάλλει ο ίδιος ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Νικόδημος Βαλληνδράς. Σπάνια συγκυρία, κατά την οποία συνθέτης και εκτελεστής ταυτίζονται, καθιστώντας έτσι την παρούσα έκδοση μοναδικό ιστορικό τεκμήριο. Η ηχογράφηση πραγματοποιήθηκε τον Μάρτιο του 1997 (ισοκράτες Παναγιώτης Μάθος, Παναγιώτης Ανδριόπουλος, Γιώργος Μπακόπουλος, σήμανση ισοκρατημάτων Παναγιώτης Ανδριόπουλος). Τα Ανοιξαντάρια και το Μακάριος ανήρ εκτελούνται από την πρώτη έντυπη δημοσίευση (Αθαν. Πέττα, O Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός, Αθήναι 1994), ενώ το Θεοτόκε Παρθένε από την πρώτη επίσης (ιδιόχειρη και πολυγραφημένη) έκδοση (Αρχιμ. Νικοδήμου Βαλληνδρά, Θεοτόκε Παρθένε της Αρτοκλασίας εις διαφόρους ήχους, Αθήναι 1961), απ’ όπου όμως λείπει ο πλ δ΄ (και ο οποίος συμπληρώθηκε κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης).

Oι εκτελέσεις αυτές αποτελούν πράγματι, από κάθε άποψη, ένα λαμπρό ερμηνευτικό δείγμα (μάλιστα αν ληφθεί επιπλέον υπόψη η ηλικία των ήδη 82 χρόνων). Δεν είναι μόνο η ώριμη και μεστή φωνητική δεξιότητα με την ασυνήθιστη (και εκπλήσσουσα για την ηλικία) ευστροφία και διαύγεια. Είναι προπάντων, επί της ουσίας, η στιβαρή ρυθμική εκφώνηση και η ιδιάζουσα εξπρεσιονιστική εκφραστική διατύπωση. Kαταρχήν, ο δίσημος αναπαιστικός και εμβατηριακός ρυθμός στα Ανοιξαντάρια και στο Μακάριος ανήρ, με την ιδιότυπη ανάλωση περισσότερου χρόνου στη θέση απ’ ότι στην άρση (χαρακτηριστική εκφορά του μητροπολίτου Νικοδήμου Βαλληνδρά, επίσης του πατρός Διονυσίου Φιρφιρή και των νεώτερων Αγιορειτών μοναχών Αντίπα και Αμφιλόχιου), καθιστά τα μαθήματα αυτά στιβαρά, επίσημα και όντως αρχαιοπρεπή. Αντίθετα, ο αργός τετράσημος χρόνος και ρυθμός στα Θεοτόκε Παρθένε αποδίδει λαμπρά το ύφος και το πνεύμα του νεωτερικού αυτού μέλους σε μιά κατεξοχήν ανειμένη λειτουργική στιγμή. Αλλά και η μελισματική εκφραστικότητα στις ερμηνείες αυτές παρουσιάζεται προσωπική και ιδιάζουσα. Χωρίς να απομακρύνεται από την κλασική διατύπωση, αποτυπώνεται στα μέλη αυτά έντονα η ισχυρή σφραγίδα του ερμηνευτή, εμφαντική, έλλογη, εξπρεσιονιστική, και ιδιαίτερα περιγραφική των πνευματικών συναισθημάτων και των εν γένει ειδικών λεκτικών και ποιητικών διανοημάτων. Έτσι, η αείροη ρυθμική κίνηση στα πρώτα, καθώς και η περισσότερο στατική (και αναγκαία) στα τελευταία, ακόμη η αδιάκοπη μέριμνα της μελισματικής εκφραστικότητας, η καθαρή άρθρωση, η διαυγής και πλούσια ηχητικότητα, όλα καθιστούν τις παρούσες ερμηνείες όχι απλά ένα χαρίεν και ευφρόσυνο άκουσμα, αλλά μιαν ιστορική (και νεωτερική) ερμηνευτική παρακαταθήκη. Πολύ περισσότερο που τις προσωπικές αυτές συνθέσεις τις έψαλλε συχνά ο ίδιος (ακόμη και το Θεοτόκε Παρθένε, εκτός λειτουργικού τυπικού) στις αντίστοιχες, κατά περίσταση, μεγάλες και εσπέριες πανηγυρικές Ακολουθίες. Από την άποψη αυτή, καταγράφουν επιπλέον και την εμπειρία της ζωντανής ψαλτικής εκτέλεσης, καθώς έχουν σμιλευθεί ήδη στον φυσικό λειτουργικό τους χώρο.

Τα μέλη αυτά, Ανοιξαντάρια, Μακάριος ανήρ, Θεοτόκε Παρθένε, δεν είναι μόνο από τις πιο ενδιαφέρουσες σύγχρονες (και παραδοσιακές) εκκλησιαστικές συνθέσεις, αλλά ακόμη, ως αυτοπρόσωπες ερμηνείες, ειδικά πρότυπα αναφοράς και δημιουργικής ερμηνευτικής έκφρασης. Συνεχίζουν έτσι, με τις αναγκαίες «στοχαστικές προσαρμογές», τη μεγάλη συνθετική παράδοση της τόσο σπουδαίας, και αείποτε ζωντανής, εκκλησιαστικής αυτής τέχνης.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΩΓΟΣ: Ένας διεθνής Πατρινός πιανίστας

Σήμερα στην Καθημερινή ο Νίκος Βατόπουλος θέτει το μείζον θέμα: Η Ελλάδα δεν μπορεί να δώσει ευκαιρίες σε νέους σολίστ που θεραπεύουν την κλασσική μουσική. Έτσι, πολλοί απ' αυτούς κάνουν καριέρα στο εξωτερικό. Το ρεπορτάζ του Ν. Βατόπουλου φιλοξενεί τις απόψεις δύο ταλαντούχων Ελλήνων μουσικών που η μουσική τους ...τύχη ανθεί στο εξωτερικό, του Δημήτρη Κούντουρα και του Παναγιώτη Γώγου.
Ο Παναγιώτης Γώγος είναι Πατρινός. Γιός της φιλολόγου κ. Αναστασίας Σταματέλου - Γώγου. Τον είχα ακούσει όταν ήταν μικρός ακόμα και χαίρομαι διότι είχα με ενθουσιασμό συστήσει στην μητέρα του να τον ενθαρρύνουν στην επιλογή της μουσικής ως υπόθεση ζωής. Σήμερα ο Παναγιώτης Γώγος είναι ένας σπουδαίος σολίστ - πρεσβευτής μας ανά τον κόσμο, που με κάνει υπερήφανο ως Έλληνα. Η Πάτρα υπνώττει ως συνήθως... Τις εγερεί αυτήν;
Αναδημοσιεύω εδώ τα όσα λέει σήμερα στην Καθημερινή ο Παναγιώτης Γώγος:

Με μεγάλη χαρά αποδέχτηκα την πρόσκληση να καταθέσω κάποιες απόψεις για τη θέση και τον ρόλο της κλασικής μουσικής στην Ελλάδα μέσα απ’ τη ματιά ενός Ελληνα καλλιτέχνη που επί μία περίπου δεκαετία ζει και δραστηριοποιείται κυρίως στο εξωτερικό. Σύντομα όμως τη χαρά διαδέχτηκε προβληματισμός. Θα ήταν ενδεχομένως πολύ εύκολο να ακολουθήσω την πεπατημένη· πόσο οργανωμένα είναι τα πράγματα στην Ευρώπη, πώς οι αίθουσες συναυλιών είναι ως επί το πλείστον γεμάτες, πώς ο καλλιτέχνης περιβάλλεται με σεβασμό, κ. λπ. Αλήθεια είναι όλα αυτά και αλήθεια είναι πως στην Ελλάδα όλα αυτά μάλλον δεν υφίστανται. Φιλοδοξώντας όμως να φανώ περισσότερο χρήσιμος παρά τιμητής των κακώς κειμένων, θα ήθελα να μοιραστώ κάποιες εικόνες, οι οποίες θεωρώ πως καταδεικνύουν τόσο την αιτία όσο και τη λύση του προβλήματος.

Τρίτη βράδυ κάποιου Νοέμβρη στην Οπερα του Βερολίνου· κάθομαι να παρακολουθήσω «Νόρμα» και μετά από μερικά λεπτά ανακαλύπτω πως είμαι περιτριγυρισμένος από πάμπολλες οικογένειες με παιδιά έως 10 ετών, τα οποία επί δίωρο όχι μόνο δεν φωνασκούν, αλλά παρακολουθούν γεμάτα κατάνυξη την παράσταση και εγώ με τη σειρά μου αυτά αποσβολωμένος. Κάποιο πρωινό της προηγούμενης εβδομάδας στο Konzerthaus της Βιέννης παρακολουθώ την πρόβα της Συμφωνικής Ορχήστρας και η αίθουσα είναι γεμάτη από παιδιά του δημοτικού που δεν επιτελούν απλά το σχολικό τους καθήκον, αλλά ανταλλάσσουν ζωηρά απόψεις παρακινούμενα βεβαίως από τους δασκάλους τους. Εύκολα γίνεται αντιληπτό πως η αναγκαία συνθήκη για να έρθει το ευρύ κοινό κοντά στην κλασική μουσική -αλλά και σε κάθε μορφή τέχνης- είναι η παιδεία. Η παιδεία και η αγάπη για την τέχνη, η οποία οφείλει να μπολιαστεί από μικρή ηλικία. Ας μην ξεχνάμε πως στην Αρχαία Ελλάδα η μουσική εκτός του αισθητικού της χαρακτήρα ήταν και μέσον διαπαιδαγώγησης. Ας την επανατοποθετήσουμε λοιπόν στη θέση που της αξίζει συλλογιζόμενοι τα λόγια του Μπετόβεν: Απ’ την καρδιά θέλω να πηγάζει η μουσική και στην καρδιά να καταλήγει.

Για μια πρόσφατη συναυλία του Παναγιώτη Γώγου στο Λονδίνο διαβάστε τα σχετικά στο Ημερολόγιο Αποδημίας

ΣΤΗΝ "ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ" ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ ΣΗΜΕΡΑ

Το βιβλιοπωλείο Πρωτοπορία και οι εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα παρουσιάζουν απόψε στις 8.30 το βράδυ το βιβλίο της Σόνιας Ζαχαράτου «ΤΡΕΙΣ ΝΥΧΤΕΣ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ (και μία ημέρα)» στο χώρο του βιβλιοπωλείου Πρωτοπορία στην Πάτρα, Γεροκωστοπούλου 31.
Για το βιβλίο θα μιλήσουν:

Αθηνά Ραπίτου, δημοσιογράφος
Διονύσης Καρατζάς, ποιητής
Συντονισμός : Ζέττα Ζάχου, σύμβουλος επικοινωνίας
Αποσπάσματα από το βιβλίο θα διαβάσει η Αλίκη Καγιαλόγλου.

Σήμερα το απόγευμα, 4-6 μ.μ. η συγγραφέας Σόνια Ζαχαράτου και η γνωστή τραγουδίστρια Αλίκη Καγιαλόγλου είναι προσκεκλημένες της Ζέττας Ζάχου στην εκπομπή της "Πατρινός είσαι και φαίνεσαι", από τον Σκάι Πάτρας 89,4 Fm. Θα αναφερθούν στις καινούριες τους δουλειές, βιβλίο για την Σ. Ζαχαράτου - cd για την Αλίκη Καγιαλόγλου, και όχι μόνο.

Κυρίες της δημοσιογραφίας, της λογοτεχνίας και της μουσικής, λοιπόν, σήμερα στην Πάτρα.

Διαβάστε τι γράφει για το βιβλίο της Σ. Ζαχαράτου ο Κωστής Παπαγιώργης εδώ.

Aποκαλύφθηκαν σχέδια εναντίον της Ρωμηοσύνης της Πόλης

Διαβάστε στο Φως Φαναρίου, αγαπητοί συνοδίτες, το ρεπορτάζ του Νίκου Μαγγίνα από την Κωνσταντινούπολη, για τα όσα είπε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος σε συνέντευξή του στην τουρκική εφημερίδα ZAMAN.

"Με προβοκάτσιες εναντίον μας προσπάθησαν να ανατρέψουν την κυβέρνηση".

φωτό: Ν. Μαγγίνας

"Пути богомольцев" και ο Χαιρετισμός του Μητροπολίτη Ζακύνθου στο Στ΄ Πανρωσικό Συνέδριο Προσκυνηματικών Περιηγήσεων

Άρχισε σήμερα το πρωί, στο Προσκυνηματικό Κέντρο του Πατριαρχείου Μόσχας, το Στ΄ Πανρωσικό Συνέδριο Προσκυνηματικών Περιηγήσεων, με γενικό θέμα "Пути богомольцев", δηλαδή "Οδοί των προσκυνητών" ή επί το ελληνορθοδοξότερον "Πορεία των προς Θεόν δεομένων".

Στην πολυσήμαντη αυτή συνάντηση λαμβάνουν μέρος εκπρόσωποι διαφόρων Ορθοδόξων Εκκλησιών, μεταξύ των οποίων είναι οι Μητροπολίτες Πέτρας και Χερρονήσου Νεκτάριος (Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως), Κυρήνης Αθανάσιος (Πατριαρχείου Αλεξανδρείας), Αρχιεπίσκοπος Φιλιππουπόλεως Νήφων (Πατριαρχείου Αντιοχείας) Επίσκοπος Μοράβιτς (Πατριαρχείου Σερβίας), ο Μητροπολίτης Βάρνας και Βελικιπρεσλάβ Κύριλλος (Πατριαρχείου Βουλγαρίας), ο Μητροπολίτης Ζακύνθου Χρυσόστομος (Εκκλησίας Ελλάδας), ο Χωρεπίσκοπος Μεσαορίας Γρηγόριος (Εκκλησίας Κύπρου).

Παρακάτω δημοσιεύουμε κατ' αποκλειστικότητα τον Χαιρετισμό που απηύθυνε προς το Συνέδριο ο Μητροπολίτης Ζακύνθου ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ:

Σεβασμιώτατε Εκπρόσωπε του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας και Πάσης Ρωσίας κ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ,
Σεβασμιώτατοι και Θεοφιλέστατοι Εκπρόσωποι των Παλαιφάτων Πατριαρχείων και των λοιπών Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών,
Θεοφιλέστατε Επίσκοπε EJORJEVSK κ. Μάρκε,
Αξιότιμε κ. SERGIE ΖHITENEV, Διευθυντά του Προσκυνηματικού Κέντρου της Ορθοδόξου Ρωσικής Εκκλησίας,
Aξιότιμοι κ. Πρέσβεις, Πρόξενοι και λοιποί Εκπρόσωποι των Πολιτικών Αρχών της Χώρας αλλά και των Οργανισμών Τουρισμού,
Εκπρόσωποι των Ταξιδιωτικών Γραφείων,
Αδελφοί μου Κληρικοί και Λαϊκοί Εκπρόσωποι των Ιερών Μητροπόλεων και των Ι. Μονών της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας ,

Επιτρέψτε μου, με την ευκαιρία της συγκλήσεως του ΣΤ΄ Πανρωσικού Συνεδρίου εδώ στην καρδιά της Ρωσικής γης, στην πανέμορφη μεγαλούπολη της Μόσχας, να απευθύνω, ως ο Εκπρόσωπος της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος και του Σεπτού Προκαθημένου Αυτής, Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου, στην αγάπη Σας, την χαρά μας και την εν Κυρίω εγκαύχηση, τα θερμά συγχαρητήρια και τους επαίνους μας, για την συνέχιση των πρωτοβουλιών σας, όπως η πραγματοποίηση και του Συνεδρίου αυτού, σαν φυσική συνέχεια του προηγουμένων πέντε που με πολύ επιτυχία πραγματοποιήθηκαν κατά τα παρελθόντα έτη.
Αισθάνομαι επίσης την προσωπική χαρά και την εν Κυρίω ικανοποίηση γιατί τις ημέρες αυτές στην Ελλάδα, και συγκεκριμένα στην Ιδιαιτέρα Πατρίδα μου, την χιλιοτραγουδισμένη και πολύ παινεμένη Ζάκυνθο, όπου η Εκκλησία από 15ετίας με κατέστησε Επίσκοπό Της και Μητροπολίτη Της, έλαβε χώρα με απόλυτη επιτυχία το Α΄ Πανελλήνιο Συνέδριο για θέματα Προσκυνηματικών Περιηγήσεων με την παρουσία των Στελεχών των Ιερών Μητροπόλεων της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Το Συνέδριο αυτό, το πρώτο για την Εκκλησία της Ελλάδος, που είχε ως γενικό θέμα του "ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΗΓΗΣΕΙΣ (ΙΣΤΟΡΙΑ - ΠΑΡΑΔΟΣΗ - ΝΕΩΤΕΡΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ) ΤΑ ΕΠΤΑΝΗΣΑ ΩΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΟΙ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΙ" τίμησαν με την υψηλή παρουσία τους, τόσο οι Προκαθήμενοι των Αγιωτάτων Ορθοδόξων Εκκλησιών της Αλεξανδρείας, της Κύπρου και της Ελλάδος, όσο και Εκπρόσωποι του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου της Κωνσταντινουπόλεως και του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ιεροσολύμων, ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Σιναίου, χορεία περί τους εξήντα (60) Μητροπολίτες και Επίσκοποι, Ηγούμενοι Ιερών Μονών του Αγίου Όρους και της Πάτμου, διακόσιοι (200) και πλέον Κληρικοί και περισσότεροι από τετρακόσιοι (400) λαϊκοί Σύνεδροι.
Στο Συνέδριο μας αυτό, μάς δόθηκε η ευκαιρία να ακούσουμε θαυμάσιες και πολυσήμαντες επιστημονικά και θεολογικά τεκμηριωμένες ανακοινώσεις και εισηγήσεις, τόσο για την διαχρονική αντίληψη της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας περί των προσκυνηματικών περιηγήσεων, της ιστορίας του θεσμού αυτού εντός της Αγιωτάτης Εκκλησίας μας, όσο και για την ποιμαντική αντιμετώπιση όλων των θεμάτων που αφορούν στις προσκυνηματικές περιηγήσεις, καθώς και τη σύγχρονη προβληματική αλλά και την ανοδική πορεία τους. Εντοπίσαμε, ότι τελείως διαφορετικά αντιλαμβάνεται ο κόσμος μας και οι διάφοροι τουριστικοί παράγοντες το θέμα του Θρησκευτικού Τουρισμού και ότι τελείως διαφορετικά βιώνει και ζει και δραστηριοποιείται η Εκκλησία μας στον τομέα αυτό της συγχρόνου ποιμαντικής της.
Έτσι, αισθανόμαστε χαρούμενοι που σήμερα βρισκόμαστε ανάμεσα Σας, ανάμεσα σε λίαν αγαπητούς και από πολλά χρόνια γνώριμους αδελφούς μας, Κληρικούς και λαϊκούς και που μας δίνεται η ευκαιρία της συν-αντιλήψεως και της αλληλοκατανοήσεως, αλλά και της επιβεβλημένης εκ των νέων παγκοσμίων δεδομένων, χαράξεως κοινών δρόμων και κοινών στόχων, κοινής πορείας των δεομένων προς τον Θεό, στην μοναδική προσκυνηματική κατεύθυνση των πιστών μελών της Μίας Αγίας μας Εκκλησίας, στην συνάντηση όλων μας, ουσιαστικά, και στην εν Αγίω Πνεύματι σύνδεσή μας με Αυτόν τον Κύριο μας.

Η ευλογία του Κυρίου προς τον Νώε και τους υιούς του, προς όλους εμάς δηλαδή, "αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε την γην" ( Γεν. 9,7), οδηγεί τον άνθρωπο σε μια κίνηση που τον ωθεί σε όλη τη γη και πέραν αυτής.
Από τα αρχαία χρόνια πάντως, από τα χρόνια τα θαμμένα στην άμμο της προϊστορίας, το ζητούμενο για πολλούς ανθρώπους ήταν όχι μόνον η μετάβαση, ο πηγαιμός, αλλά και η επιστροφή. Το ταξίδι αυτό υπηρετούσε το εμπόριο. Στόχος του ήταν το κέρδος. Μόνο στην ελληνική αρχαιότητα, βλέπουμε για πρώτη φορά να ταξιδεύει και κάποιος ακόμα: αυτός που ήθελε να δει τις χώρες και τη ζωή των άλλων λαών ( π.χ. ο Ιστορικός Ηρόδοτος ).
Από τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους, κάνουν την εμφάνισή τους και αυτοί που ταξιδεύουν όχι για οικονομικούς λόγους, αλλά για ιεραποστολή ή προς ωφέλειαν ψυχής. Αυτοί που πηγαίνουν να δώσουν τη μαρτυρία τους. Να βρούν θησαυρούς πνευματικούς. Αυτοί που δεν θέλουν να αποκτήσουν, αλλά να δώσουν και η μόνη τους επιθυμία ήταν να προσκυνήσουν.
Είναι μάλλον περιττό να υπενθυμίσουμε, ότι αιώνες τώρα στον κόσμο όπου μας έταξε ο Θεός να ζούμε, τον χαράζουν οι δρόμοι των προσκυνητών όλων των θρησκειών, φυτεύοντας τη γη μας με την πίστη. Πρώτοι βέβαια δίδαξαν οι Άγιοι Απόστολοι της Εκκλησίας μας με την δική τους περιοδεία ανά τον κόσμο.
Στην συνέχεια οι χριστιανοί προσκυνητές, με το σεβασμό τους στους χώρους όπου έζησαν οι άγιοι και όπου φανερώθηκε θαυματουργικά η δύναμη και η αγάπη του Κυρίου, με τις παρακλήσεις τους στην Παναγία και τους Αγίους, με τη μετάνοια στους ασκητές και την ταπείνωση προς τα λείψανα, έγιναν διδάσκαλοι μιας κοινωνικότητας που θεμελιώνεται στην πίστη και την πνευματικότητα την οποία αυτή καλλιεργεί και φανερώνει.
Οι ιερές αποδημίες τους έχτισαν τη χριστιανική συνείδηση της Εκκλησίας μας , διδάσκοντας όλους τους λαούς μας, ότι πέρα και πάνω από τις αντιθέσεις τους, έχουν και οφείλουν να διατηρήσουν ταυτότητα θεμελιωμένη στην κοινή πίστη τους.
Όμως, αν άλλοτε το ταξίδι ήταν περιπέτεια, στο σημερινό κόσμο ο λεγόμενος τουρισμός είναι διασκέδαση και ξεκούραση, γνώση και θεραπεία, αναψυχή και ευλογία.
Η Χριστιανική Εκκλησία με την ΠΟΡΕΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣ ΘΕΟΝ ΔΕΟΜΕΝΩΝ και εισηγουμένη την προσκυνηματική περιήγηση και την συστηματική από κάθε άποψη ανάπτυξή της, αλλά και την συνεργασία με όλους τους φορείς και θεσμούς της σύγχρονης κοινωνίας μας, θέλει να προτείνει στον άνθρωπο έναν τουρισμό-ένα προσκύνημα, μία πορεία που θα πηγαίνει πολύ πιο πέρα από την απόλαυση και την διασκέδαση των εξωτερικών στοιχείων του κόσμου τούτου.
Η Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία μας, προτείνει σήμερα στον άνθρωπο είτε θρησκεύει πολύ είτε λίγο, τον θρησκευόμενο ή λιγότερα θρησκευόμενο, να πορευθεί και να επισκεφθεί χώρους που έχουν καθαγιάσει οι άγιοι, χώρους στους οποίους φανερώθηκε θαυμαστά η δύναμη και η αγάπη του Κυρίου. Του προτείνει να αξιοποιήσει και πνευματικά το ταξίδι και έτσι τελικά να το κάνει αληθινά ένα ταξίδι μία πορεία αναψυχής και ξεκούρασης. Μαζί με την απαιτούμενη αναψυχή να βρει και να αφουγκραστεί και την ψυχή του. Θέλει να αποδώσει στον σύγχρονο χριστιανό μεταμοντέρνο άνθρωπο αυτό που του ανήκει: να του δώσει δηλαδή τη χαρά των διακοπών, χωρίς να τον αφήσει να ξεπέσει σε έναν διαλυτικό καταναλωτισμό.
Να τον βοηθήσει να συνειδητοποιήσει, ότι άλλο τουρισμός άλλο προσκύνημα. Να τον βοηθήσει να συνειδητοποιήσει επίσης, ότι το ζητούμενο στις διακοπές του είναι να βρει τον εαυτό του κι όχι να προσπαθεί να ξεφύγει από αυτόν. Να βρει τον εαυτό του, που τον αλλοτριώνει η τύρβη της καθημερινότητας. Να βρει τον εαυτό του και να τα βρει με τον εαυτό του, ανασαίνοντας τον καθαρό πνευματικό αέρα των κορυφαίων θαυμάτων και προσκυνημάτων. Έτσι μόνο μπορούν οι προσκυνηματικές περιηγήσεις και πορείες μπορούν να αποτελέσουν ένα στοιχείο ενότητας. «…τα ίχνη αυτής της ιερότητας έρχεται να γνωρίσει ὁ άνθρωπος. Για τούτο έρχεται, οφείλει να έρχεται ως προσκυνητής. Να έρχεται, να συμπεριφέρεται και ν’ απέρχεται ως προσκυνητής. Να εμβιώνει, να συμβιώνει και να αποβιώνει ως εὐλαβὴς επισκέπτης» (Κ. Ε. Τσιρόπουλος, Ανάμεσα σε δύο αιώνες, Αθήνα 2002, σ. 134).
Χαιρόμεθα συνεπώς και με την συστηματική πολύχρονη συνεργασία μας, της Εκκλησίας της Ελλάδος και της Εκκλησίας της Ρωσίας και σε αυτόν το σημαντικό τομέα της ποιμαντικής ευθύνης και δράσεως μας για τον άνθρωπο και τον πιστό άνθρωπο του 21ου αιώνα, πράγμα άλλωστε το οποίο δηλώνεται πάλιν και πολλάκις και με την παρουσία μας σήμερα εν μέσω υμών. Η τριαντάχρονη και πλέον άριστη συνεργασία μου και με την Εκκλησία της Ρωσίας στον τομέα της αναπτύξεως των προσκυνηματικών περιηγήσεων είναι σε όλους και από όλους τους Εκκλησιαστικούς Φορείς και Οργανισμούς και γνωστή και λίαν επαινετή.

Αγαπητοί μου,
Μεταφέροντες τις πατρικές ευχές και ευλογίες του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Ιερωνύμου, αλλά και των Αγίων Αδελφών μου Αρχιερέων, των συγκροτούντων την Ιερά Σύνοδον της Εκκλησίας της Ελλάδος, σας ευχόμαστε εκ μέσης ψυχής και καρδίας, κάθε επιτυχία στο ΣΤ ' Πανρωσικό Συνέδριο, θα το παρακολουθήσουμε μαζί με την τιμία συνοδεία μας, τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμ. κ. Σπυρίδωνα Κατραμάδο, Γραμματέα του Συνοδικού Γραφείου της Αναπτύξεως των Προσκυνηματικών Περιηγήσεων της Εκκλησίας της Ελλάδος και τον Ιερολογιώτατο Αρχιδιάκονό μου κ. Σεραφείμ Κονίδη και ευελπιστούμε ότι, πάντα από κοινού και δι' αυτού του τρόπου, θα διακονείται ο Ορθόδοξος και Χριστιανικός Λαός του Θεού αλλά και γενικότερα ο άνθρωπος και θα οδηγείται σε νομές σωτηρίους.
Επιτρέψατέ μας, ολοκληρώνοντας τον σύντομο αυτό Χαιρετισμό μας, να ευχηθώ εκ μέσης καρδίας και πάλι καλή επιτυχία στο Συνέδριο και τα Πορίσματα και οι Εισηγήσεις αυτού να αποτελέσουν πηγές αλλά και δρόμους και στόχους μίας επιτυχούς ποιμαντικής πορείας και στον τομέα των προσκυνηματικών περιηγήσεων της σύγχρονης ποιμαντικής της Εκκλησίας μας.
Σας ευχαριστώ!

ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΜΕΝΑ...

Μετά την παραίτησή μου από την θέση του υπευθύνου του τηλεοπτικού σταθμού της Μητροπόλεως Πατρών Λύχνος το 2001, έδωσα δύο μεγάλες μάχες στην τοπική εκκλησία, τις οποίες κέρδισα πανηγυρικά. Όχι βέβαια χωρίς κόστος.

Υποστήριξα με πάθος τον ηγούμενο της Μονής Γηροκομείου Συμεών Χατζή όταν τον συκοφάντησε ένας νεαρός για σεξουαλική παρενόχληση. Η κατηγορία κατέρρευσε, αλλά η "μητροπολιτική καμαρίλα", είχε πετύχει εν μέρει τον σκοπό της, δηλ. να εκθέσει τον ηγούμενο.

Υποστήριξα, επίσης με πάθος, τον π. Μιχαήλ Καραμπατάκη όταν ο μακαριστός Μητροπολίτης Νικόδημος τον ...αποκαθήλωσε από προϊστάμενο του Μητροπολιτικού Ναού, για χάρη του νεαρού, τότε, αρχιμ. Νικοδήμου Σιδέρη.

Ο Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος αποκατέστησε τον π. Μιχαήλ όταν ανέλαβε για λίγο την τοποτηρητεία της Μητροπόλεως Πατρών, μετά την παραίτηση του μακαριστού Νικοδήμου.

Ο ηγούμενος Συμεών Χατζής με απέλυσε από ψάλτη της Μονής μέσω κούριερ.

Ο π. Μιχαήλ Καραμπατάκης ουδέποτε επικοινώνησε μαζί μου, αν και ήξερε πολύ καλά την στάση μου.

Δεν μετανιώνω φυσικά, γιατί υποστήριξα την αλήθεια.

Απλώς σήμερα κι από απόσταση σκέπτομαι πόσο καλά αισθάνομαι που αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι ο κόσμος μου. Να 'ναι καλά, αλλά μακρυά από μένα.

Πίνακας: Ασαργιωτάκη Καλλιόπη, Το όνειρο

"Οι άνθρωποι αυτοί κινδυνεύουν από καταθλιπτική παθολογία αν δεν υπεραμύνoνται της Ορθοδοξίας"

Με αφορμή την υπερδραστηριότητα, όπως με πληροφορούν φίλοι της Ιδιωτικής Οδού, του νεοφανούς "προμάχου της Ορθοδοξίας" πρεσβ. Αναστασίου Γκοτσοπούλου (διαδίκτυο, έντυπα, βιβλία και Κύριος οίδε τι άλλο και που) δημοσιεύω ένα κείμενό μου προς αυτόν γραμμένο πριν 2,5 χρόνια. Για την ιστορία του πράγματος, φυσικά, κι όχι διότι οι κάθε λογής "Αναστάσιοι" θα γίνουν πιο φιλάνθρωποι. Στο όνομα της Ορθοδοξίας ο "πόλεμος" υπέρ της πίστεως πρέπει να είναι "άχρι θανάτου"! Του άλλου, φυσικά...

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΣΕ ΑΡΘΡΟ
ΤΟΥ π. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΥ

Ευχαριστώ θερμώς τον παλαιό γνώριμο π. Αναστάσιο Γκοτσόπουλο για την προσοχή με την οποία διάβασε το κείμενό μου {Η Πάτρα, οι Καθολικοί και ο π. Κύριλλος } και για τις παρατηρήσεις στις οποίες προέβη σχετικά με το αν ο Παπισμός είναι αίρεση ή όχι.
Ο π. Αναστάσιος δεν αναφέρεται βέβαια καθόλου στην αιτία του κειμένου μου, που ήταν η στάση του π. Κυρίλλου Κωστοπούλου το βράδυ της Ανάστασης στην Ι. Μονή Μπάλα, γεγονός που απορρέει από μια συγκεκριμένη νοοτροπία, η οποία στρέφεται όχι μόνον εναντίον των πάσης φύσεως «αιρετικών», αλλά και εναντίον παντός «αντιφρονούντος» («αντιρρητικού» ή μη θεολόγου).
Απ’ όσο γνωρίζω στον Ι. Ναό του Αγίου Νικολάου Πατρών, όπου εφημερεύει ο π. Αναστάσιος έχουν επανειλημμένως εκκλησιασθεί Καθολικές καλόγριες, που ζουν στην πόλη μας και ανήκουν στο τάγμα «Οι μικρές αδελφές του Ιησού». Ο π. Αναστάσιος δεν τις πέταξε έξω, εξ’ όσων γνωρίζω, και φυσικά αυτό είναι προς έπαινόν του. Ο π. Κύριλλος, αντίθετα, δεν περιορίστηκε στο να ωρύεται εναντίον τών, κατ’ αυτόν, «αιρετικών» - γιατί ο τρόπος του ακυρώνει την όποια αλήθεια του – αλλά σιωπά μπροστά στην πρωτοφανή αποκάλυψη ότι χαρακτήρισε τον Πάπα, όπως τον χαρακτήρισε. Ο π. Αναστάσιος μη συμμεριζόμενος, προφανώς, αυτήν την ιεροεξεταστική πρακτική, δεν κάνει μνεία στο κείμενό του για το θέμα.
Τα ως άνω αποδεικνύουν ότι κάθε πρόβλημα που αναφύεται στην Εκκλησία, πρέπει να εξετάζεται στην ιστορική και κάθε άλλη συνάφειά του, και όχι να θεωρείται αποκομμένο τόσο που τελικά να καταντάει μια απλή παραπομπή, την οποία αβασάνιστα χρησιμοποιούμε για να αποδείξουμε ότι έχουμε δίκιο.
Η βιβλιογραφία πολλή για να «αντικρούσω» τον π. Αναστάσιο. Όμως, ο σκοπός μου δεν είναι αυτός, γιατί το θέμα «Ορθοδοξία και αίρεση» είναι πολύ σοβαρό για να εξαντλείται σε αντιπαραθέσεις στα ΜΜΕ.
Για υγιή προβληματισμό και νηφάλιο μέθη, ας διαβάσουμε την μελέτη του Μητροπολίτου Νικοπόλεως κ. Μελετίου «Ο Άγιος Νεκτάριος και η στάσις του έναντι των αιρέσεων και των σχισμάτων». Εκεί μπορεί κανείς, αν θέλει, να μπει στη λογική του Αγίου, η οποία συγκεφαλαιώνει την ορθόδοξη πνευματικότητα και μας λυτρώνει από την ιδιωτική μας θεολογία:
"Αι δογματικαί διαφοραί ως αναγόμεναι προς μόνον το κεφάλαιον της πίστεως αφίενται ελεύθερον και απρόσβλητον το της αγάπης κεφάλαιον· το δόγμα δεν καταπολεμεί την αγάπην». Δηλαδή η διαφορά δόγματος δεν αίρει, δεν καταργεί, το χρέος της αγάπης. Αντίθετα: Η αγάπη είναι τόσο πλατειά ώστε συγκαταβαίνει «και χαρίζεται» στο μη δόγμα. «Πάντα στέγει, πάντα υπομένει». Δεν επιτρέπεται το δόγμα ούτε να καθιστά την αγάπη ανενεργό, ούτε να την αλλοιώνει· ούτε πολύ, ούτε στο ελάχιστο. «Δι’ο ουδ’ η των ετεροδόξων χωλαίνουσα πίστις δύναται ν’ αλλοιώση το προς αυτούς της αγάπης συναίσθημα», το χρέος της αγάπης".
Και φυσικά τα παραπάνω δεν συνιστούν κανενός είδους αγαπολογία ούτε έκπτωση της πίστεως χάριν μιας αόριστης αγάπης, όπως διατείνονται εκείνοι που αντιλαμβάνονται την Ορθοδοξία ως έλλειψη αιρέσεως! Γι αυτούς έχει αποφανθεί επιστημονικώς ο π. Βασίλειος Θερμός: «Οι άνθρωποι αυτοί κινδυνεύουν από καταθλιπτική παθολογία αν δεν υπεραμύνoνται της ‘Ορθοδοξίας’. Η μεγαλόστομη υποστήριξή της αποτελεί το δικό τους στήριγμα απέναντι στην καταθλιπτική κατάρρευση. Ως εκ τούτου οι αμυντικές ανάγκες είναι ζωτικές και τα επιχειρήματα δεν βρίσκουν ανταπόκριση» (Εκ της αυλής ταύτης).
Τέλος, ο π. Αναστάσιος αναφέρεται στον «κακό Οικουμενισμό» που εκδηλώθηκε κατά την επίσκεψη του Πάπα στο Φανάρι (30/11/06) και είναι «υπεύθυνος για τη σύγχυση του λαού». Νομίζω ότι το κείμενο του Αρχιεπισκόπου κ. Χριστοδούλου που απαντά στα σχόλια «θρησκευτικών περιοδικών» και κύκλων, σχετικά με την επίσκεψή του στη Ρώμη (Εκκλησία, Μάρτιος 2007), θα του λύσει πολλές απορίες… Πολύ ωραία ο Μακαριώτατος εξανίσταται: «Μερικοί μιλούν στο όνομα του λαού, του λαού που δήθεν στέκεται ως αντίπαλο δέος απέναντι στους ποιμένες και δασκάλους της Εκκλησίας… Διαστρεβλώνουν την αλήθεια μερικοί, όταν διαδίδουν ότι οι ποιμένες και διδάσκαλοι της Εκκλησίας έχουν προδοτική διάθεση για την Ορθοδοξία, ενώ κάποιοι άλλοι (τους οποίους ονομάζουν «λαός») είναι οι πραγματικοί φρουροί της αλήθειας…».
Άλλωστε, δυστυχώς, αυτοί οι αυτόκλητοι «φρουροί της Ορθοδοξίας» δεν διστάζουν πολλάκις να χρησιμοποιήσουν διάφορες αντορθόδοξες μεθόδους προς φίμωσιν ή εξαφάνισιν της άλλης άποψης… Ξέρει ο π. Κύριλλος τι εννοώ…

Π.Α.Α.

Πίνακας: Μεταχείριση με αγάπη του Γιάννη Αδαμάκου

ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ xenia ΣΤΟΝ ΖΑΚΥΝΘΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

Στο πλαίσιο της 41ης Διεθνούς Εκθέσεως xenia, πραγματοποιήθηκε χθες βράδυ στο ξενοδοχείο Caravel Divani στην Αθήνα η τελετή απονομής τιμητικών διακρίσεων xenia. Απονεμήθηκαν τρεις τιμητικές διακρίσεις. Στον Μητροπολίτη Ζακύνθου Χρυσόστομο Β', στον καπετάν Βασίλη Κωνσταντακόπουλο και στον επιχειρηματία Θεόδωρο Βασιλάκη.

Στην εκδήλωση παρέστησαν: η υφυπουργός Πολιτισμού, αρμόδια για θέματα Τουρισμού Άντζελα Γκερέκου, ο πρ. υπουργός Τουρισμού Άρης Σπηλιωτόπουλος, ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος, πολλοί επιχειρηματίες και άνθρωποι του Τουρισμού και των ΜΜΕ.

Η εκδήλωση ξεκίνησε με προσφωνήσεις των διοργανωτών, χαιρετισμό του προέρδρου της Οργανωτικής Επιτροπής Μάκη Φωκά, χαιρετισμό της υφυπουργού Άντζελας Γκερέκου, και ακολούθησε η παρουσίαση των τιμωμένων και οι απονομές τιμητικών διακρίσεων xenia.

O Μητροπολίτης Ζακύνθου Χρυσόστομος είναι ο τρίτος ιεράρχης που τιμάται με διάκριση xenia. Προηγήθηκαν ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ιάκωβος και ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος. Ο Ζακύνθου Χρυσόστομος τιμήθηκε για την προσφορά του στην Εκκλησία και τον πολιτισμό και ειδικότερα στην υπόθεση του θρησκευτικού τουρισμού. Ιδιαιτέρως δε, για την ανάπτυξη σχέσεων με την Ρωσία μέσω προσκυνηματικών ταξιδιών και περιηγήσεων.

Την τιμητική διάκριση στον Μητροπολίτη Ζακύνθου απένειμε η υφυπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού Άντζελα Γκερέκου, μαζί με τον πρ. υπουργό Άρη Σπηλιωτόπουλο.

Εν συνεχεία μίλησε στους προσκεκλημένους της εκδήλωσης ο Μητροπολίτης Ζακύνθου Χρυσόστομος, ο οποίος εξήγησε με συντομία την ανάγκη του θρησκευτικού τουρισμού στις μέρες μας, που θα έχει χαρακτήρα προσκυνηματικό, αλλά και ψυχαγωγικό, που θα συμβάλει στη σύσφιγξη των σχέσεων μεταξύ των λαών και απαιτεί την κινητοποίηση όλων και ιδιαιτέρως της Πολιτείας.

Στην φωτογραφία οι τιμηθέντες με την υφυπουργό Άντζελα Γκερέκου και τον Πρόεδρο xenia Εκθέσεις - Συνέδρια Α.Ε. Τάσο Κούμανη.

Στο τέλος, ο Μητροπολίτης Ζακύνθου Χρυσόστομος έκανε δηλώσεις στην Κρατική Τηλεόραση για το θέμα του θρησκευτικού τουρισμού.

Σήμερα ο Μητροπολίτης Ζακύνθου αναχώρησε για την Ρωσία προκειμένου να συμμετάσχει, ως εκπρόσωπος της Εκκλησίας της Ελλάδος, στο έκτο Πανρωσικό Εκκλησιαστικό Συνέδριο αναπτύξεως των Προσκυνηματικών Περιηγήσεων (Θρησκευτικού Τουρισμού).
Το Συνέδριο διοργανώνεται από το Συνοδικό Γραφείο Προσκυνηματικών Περιηγήσεων (Αναπτύξεως του Θρησκευτικού Τουρισμού) της Εκκλησίας της Ρωσίας και θα πραγματοποιηθεί στην Μόσχα από την Τετάρτη 25 Νοεμβρίου έως και την Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009 με γενικό θέμα : "Πορεία των προς Θεόν δεομένων".

ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ 20 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

23 Νοεμβρίου 1989 στο ΠΑΛΛΑΣ. Το μη ανακαινισμένο. Εποχή προ Μεγάρου. Ο Μάνος Χατζιδάκις τολμούσε το ανέφικτο! Διηύθυνε την πρώτη συναυλία της Ορχήστρας των Χρωμάτων που ίδρυσε ο ίδιος, θέλοντας να δώσει χρώμα στα ...άχρωμα και άοσμα, τότε, μουσικά δρώμενα του τόπου μας.
Ήμουν εκεί. Και θυμάμαι σαν χθες αυτή την πρώτη ιστορική συναυλία της Ορχήστρας των Χρωμάτων στο ΠΑΛΛΑΣ.
Κοντσέρτο για έγχορδα του Βιβάλντι, Συμφωνία αρ. 2 του Γιόχαν Κρίστιαν Μπαχ, Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα αρ. 2 του Μότσαρτ και η Σερενάτα αρ.2 του Μπράμς. Σολίστ στο κοντσέρτο του Μότσαρτ η Ντόρα Μπακοπούλου, η οποία 20 χρόνια μετά θυμάται εκείνη τη μαγική βραδιά σε μια συνέντευξή της στο ΒΗΜΑ.

Πολλοί τότε αμφισβήτησαν το εγχείρημα του Χατζιδάκι. Όμως, να που η Ορχήστρα των Χρωμάτων ζεί και δημιουργεί, παρά τα μύρια προβλήματα, είκοσι χρόνια τώρα. Αυτό που έφτιαξε ο Χατζιδάκις είχε τελικά ρίζα και διάρκεια. Κι αυτό είναι το άπαν!
Δεν έχασα ούτε μια συναυλία της Ορχήστρας των Χρωμάτων υπό την διεύθυνση του Χατζιδάκι. Πήγαινα και στις πρόβες. Μεγάλο σχολείο! Μια εποχή μέθης και μύησης σ' ένα κόσμο μουσικής ποιητικής πρωτόφαντο, άκρως γοητευτικό κι απέραντα ευγενικό.
Τον ευχαριστώ για εκείνα τα χρόνια, που ήταν καθοριστικά για την μουσική μου παιδεία και την καλλιέργεια της ευαισθησίας μου.
Εύχομαι η Ορχήστρα του να μείνει εις τον αιώνα!

Δημοσιεύω εδώ το εξώφυλλο του προγράμματος εκείνης της πρώτης συναυλίας καθώς και το πρώτο αυτόγραφο που μου υπέγραψε ο Χατζιδάκις πάνω σε πρόγραμμα συναυλίας του.

Απόψε η Ορχήστρα των Χρωμάτων υπό τον Μίλτο Λογιάδη επαναλαμβάνει το πρόγραμμα της πρώτης εκείνης συναυλίας στο ανακαινισμένο πιά ΠΑΛΛΑΣ, τιμώντας τα 20χρονα της Ορχήστρας.