Γράμμα σ΄ ένα νέον Οδυσσέα

Της Ζέττας Ζάχου 

Skai Patras 

φωτογραφίες: Σπύρος Χαμπίπης 

''...Συχνάζω εκεί όπου κάθε θολούρα, ως κι ο καπνός του τσιγάρου μου ακόμη εξουδετερώνεται απ' το θαλασσάκι που φυλάγει καλού-κακού για χάρη μου στο βορειοδυτικό της ντουλαπάκι η Παναγιά η Παντοχαρά.'' 

Βαρύ το όνομα που σου δόθηκε, προχθές στην Σίκινο, μικρέ Οδυσσέα. 

Το έχει φορτίσει η Ιστορία και ο Όμηρος με έπος ολόκληρο. 

Το τίμησε ένα Νόμπελ, το δεύτερο της πατρίδας μας, ο Οδυσσέας Ελύτης και βαπτίστηκες ακριβώς εκεί που έκανε τάμα ιερό ο ποιητής και το υλοποίησε η πανάξια σύντροφός του, που και αυτής το όνομα υμνήθηκε μαζί με τον άγιο Κήρυκο, ''εορτάζοντας τη μνήμη των αγίων Κηρύκου και Ιουλίτης ένα θαύμα να καίει στους ουρανούς τ’ αλώνια ιερείς και πουλιά να τραγουδούν το χαίρε…'' 

ή 

''Στό βάθος όμως είναι μπλε Ιουλίτας 

Λες κι έχει ανάσας βρέφους πέρασμα προπορευτεί'' 

Και το μελτέμι που μας συντρόφευε σ΄ όλο το ταξίδι, βιός σου 

''Κι οι ορίζοντες του ταξιδιού 

Κι η ηχώ της νοσταλγίας 

Κι ο φλόκος της ελπίδας'' 

κλήρος σου και οι γλάροι των ονείρων σου και η πρώρα των αφρών... 

Δεν ξέρω, ούτε μπορώ να δω ποιος θάναι ο κλήρος και η εξουσία της γενιάς σου μικρέ Οδυσσέα, βλέπεις δεν διαθέτω την Ελύτεια χάρη, που ενώ δεν επισκέφθηκε την Σίκινο ποτέ, ελέω ενόρασης, μας δώρισε 

''Ίπποι πέτρινοι με τη χαίτη ορθή 

και γαλήνιοι αμφορείς 

και λοξές δελφινιών ράχες 

η Ίος η Σίκινος η Σέριφος η Μήλος'' 

Ξέρω όμως, ότι οι άξιοι γονείς σου, Δάφνη και Παναγιώτης, η αδελφή σου Μαντώ, ο θείος σου Λουκάς η εξαδέλφη σου Δομνίκη θα σου προσφέρουν απλόχερα και θα σου δείξουν το δρόμο και τα όπλα και πάνω απ΄ όλους ο Θεός ''τα χέρια θα απλώσει για να πλάσει μαζί αλγηδόνα και ευφροσύνη.'' 

Και όλοι εμείς τους ευχαριστούμε που μας προσκάλεσαν ν΄ αναβαπτιστούμε στο μυστήριο και μας δρόσισαν με σπιτική βυσσινάδα και ανάσα Αιγαίου. 

''Ευχήν Οδυσσεί'' λοιπόν και να θυμάσαι πως: 
Μία επιστροφή είναι κάθε επίσκεψη στην Σίκινο. 
Επιστροφή στην Ελλάδα του ΄Ηθους και του Μέτρου.

ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΗΣ ΧΡΥΣΟΠΗΓΗΣ ΣΤΗ ΣΙΚΙΝΟ

Κείμενο - φωτογραφίες: Ιδιωτική Οδός 

Το μοναστήρι της Zωοδόχου Πηγής ή Xρυσοπηγής, εδώ στη Σίκινο, είναι χτισμένο στην κορυφή του λόφου, στην άκρη βράχου σε μια εκπληκτική τοποθεσία και δίνει την εντύπωση κάστρου καθώς περιβάλλεται με οχυρωματικό περίβολο. Εκεί κατέφευγαν οι κάτοικοι κατά τη διάρκεια των πειρατικών επιδρομών για να προστατευθούν. Υπήρξε το ύστατο αλλά μάταιο οχυρό των κατοίκων από τις αρπαγές, τους βιασμούς και τις λεηλασίες. Ούτε η βαριά ξύλινη πόρτα, ούτε οι ψηλοί τοίχοι, ούτε οι κρύπτες, οι "ζεματίστρες", τα μυστικά περάσματα, οι πολεμίστρες, οι έξοδοι διαφυγής με σκοινιά προς τον γκρεμό αλλά ούτε και οι δεήσεις εμπόδιζαν τους πειρατές που ερήμωσαν αρκετές φορές το νησί. 

Πριν μπούμε να προσκυνήσουμε στο Καθολικό της Μονής διαβάζουμε την εντοιχισμένη πλάκα: 

Η Ιερά αύτη και σεβασμία γυναικεία Ιερά Μονή της Ζωοδόχου Πηγής ανηγέρθη υπό του Οσίου Ανθίμου του Κουρούκλη εν έτει 1719. Το έτος 1834 η Βαυαρική αντιβασιλεία την διέλυσε και οι μοναχές εξεδιώχθησαν. Έκτοτε κατερειπωθείσα το έτος 1977 ήρχισεν τη χάριτι του Αγίου Θεού ανακαινιζομένη εκ θεμελίων έως και σήμερον, κόπω και προσωπικώ μόχθω του Αρχιμ. Δωροθέου Πολυκανδριώτη, νυν Μητροπολίτη Σύρου και Σικίνου, του Συνδέσμου Σικινιτών, Ζαχαρία Λουσίδη καθηγητού Πανεπιστημίου και των κατοικούντων τη νήσω ταύτη φιλευσεβών κατοίκων. 

Κατ' άλλη εκδοχή το μοναστήρι χτίστηκε το 1690. 

Σήμερα στο μοναστήρι γίνονται κάποιες επιλεγμένες εκδηλώσεις στο πλαίσιο των Γιορτών Σικίνου, που διοργανώνει ο Δήμος. Αυτόν τον καιρό υπάρχει η έκθεση «Οι Κυκλάδες του Ελύτη», για την οποία κάναμε εδικό λόγο σε άλλη ανάρτηση, και απόψε το βράδυ θα ανηφορίσουμε για μια μοναδική συναυλία παραδοσιακής μουσικής με την Μαρία Θεοφανίδου, τον Στέλιο Κατσιάνη, την σικινιώτισα Κωνσταντίνα Κυριαζή στο βιολί και τον σπουδαίο Χρήστο Τσιαμούλη.

"ΟΙ ΚΥΚΛΑΔΕΣ ΤΟΥ ΕΛΥΤΗ" ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΗΣ ΧΡΥΣΟΠΗΓΗΣ ΣΤΗ ΣΙΚΙΝΟ

Κείμενο - φωτογραφίες: Ιδιωτική Οδός

Οι Κυκλάδες του Ελύτη, είναι μια έκθεση με έργα του ποιητή που αναφέρονται κυρίως στα κυκλαδονήσια, και πραγματοποιείται από το Σάββατο 20 Ιουλίου εδώ στη Σίκινο, πάνω ακριβώς από το εκκλησάκι της Παντοχαράς – το τάμα του Ελύτη, στο ιστορικό μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής (Χρυσοπηγής), απ' όπου η θέα είναι απερίγραπτη! Το Αιγαίο σε κυκλώνει από παντού.

Η έκθεση αυτή περιλαμβάνει: Ένα συνοπτικό αλλά αρκετά πλήρες χρονολόγιο του ποιητή με φωτογραφίες και εξώφυλλα βιβλίων που αποτελείται από επτά ταμπλό, δηλ. ανά δεκαετία ή εικοσαετία, ανάλογα, αναπαραγωγές των συνεικόνων και ζωγραφικών έργων που σχετίζονται με το θέμα Οι Κυκλάδες του Ελύτη, αλλά και θαυμάσιες φωτογραφίες από όψεις της Σικίνου στις διάφορες εποχές του χρόνου – δημιουργίες Σικινιωτών φωτογράφων. 

Το Σάββατο 27 Ιουλίου το απόγευμα έγιναν τα εγκαίνια της έκθεσης από την ποιήτρια Ιουλίτα Ηλιοπούλου, η οποία συνέβαλε στην πραγματοποίησή της παραχωρώντας σχετικό υλικό. 

Η έκθεση υλοποιήθηκε με την υποστήριξη της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου. 

Την επιμελήθηκε με μεράκι και αγάπη ο Κώστας Χαμπίπης με την ομάδα του Photosikinos.

Η έκθεση γίνεται στο πλαίσιο της διοργάνωσης Γιορτές Σικίνου 2013, που επιμελείται ο Δήμος Σικίνου, με την άοκνη προσωπική φροντίδα του Δημάρχου Γιάννη Συρίγου. 

Χαρακτηριστική είναι η σημείωση της Ιουλίτας Ηλιοπούλου στο βιβλίο επισκεπτών: 

“Μια έκθεση λιτή, όμορφη, ουσιαστική. Ό,τι πραγματικά ταιριάζει στον Ελύτη και στο νησί, τη Σίκινο. Να είστε πάντα τόσο δημιουργικοί, και να επιμένετε στην ομορφιά. 

Με όλη μου την αγάπη 

Ιουλίτα Ηλιοπούλου”.

ΣΕ ΡΥΘΜΟΥΣ ΝΙΝΟ ΡΟΤΑ ΑΠΟΨΕ ΣΤΗ ΣΙΚΙΝΟ

Καλησπέρα σας, αγαπητοί συνοδίτες, από τη Σίκινο πάντα.

Απόψε, εδώ στην κεντρική πλατεία του Κάστρου, κινούμαστε σε ρυθμούς Νίνο Ρότα.

Κι αυτό χάρη στην La Banda di San Gallo από την Ελβετία, που παίζει στο πλαίσιο των Γιορτών Σικίνου 2013, αγαπημένα κινηματογραφικά θέματα του Νίνο Ρότα για τις ταινίες του Φελίνι, και όχι μόνο. 

Η διασκευή για μπάντα έχει τη γοητεία της. Και μάλιστα εν καιρώ θέρους και εν μέσω Αιγαίου πελάγους!

Στο δεύτερο μέρος της συναυλίας της La Banda, έχουμε και μια έκπληξη! 

Η Σικινιώτισα φίλη Κωνσταντίνα Κυριαζή, σπουδαία σολίστ στο βιολί, συμπράττει με τα πνευστά της μπάντας στο δημοφιλές στη Σίκινο παραδοσιακό τραγούδι "Ήρθεν ο Μάης", σε μια ευφάνταστη διασκευή. 

Παρών στη συναυλία και ο παπα - Θόδωρος Αρσενικός, εφημέριος εδώ στη Σίκινο και σπουδαίος βιολιστής! Ακούει κι αυτός το κομμάτι που παίζει με το βιολί του συχνά πυκνά, σε μιαν άλλη εκδοχή. 

ΕΝ ΣΙΚΙΝΩ ΣΗΜΕΡΟΝ

Καλημέρα σας, αγαπητοί συνοδίτες από τη Σίκινο.

Σήμερα, στην Παναγία την Παντοχαρά του Ελύτη, στα εγκαίνια της έκθεσης "Οι Κυκλάδες του Ελύτη" στο μοναστήρι της Χρυσοπηγής και στη συναυλία, το βράδυ, στην πλατεία της Παντάνασσας με μελοποιημένη ποίηση από τον Γιώργο Κουρουπό. 

Σήμερα τα χαράματα ολοκληρώθηκε με Θ. Λειτουργία το πανηγύρι του Αγίου Παντελεήμονα, σ' ένα απομακρυσμένο ξωκλήσι. 

Όλα συντελούνται εδώ. Με λογισμό και μ' όνειρο. 

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΨΙΝΗ ΠΡΟΒΑ ΣΤΗ ΣΙΚΙΝΟ

φωτογραφίες: Ιδιωτική Οδός

Καλησπέρα σας, αγαπητοί συνοδίτες, από την πλατεία της Χώρας Σικίνου.

Εδώ αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη η πρόβα για την αυριανή συναυλία με μελοποιημένη ποίηση από τον συνθέτη Γιώργο Κουρουπό.

Επί το έργον, λοιπόν, ο συνθέτης (στο πιάνο), η Ιουλίτα Ηλιοπούλου στην απαγγελία, ο Σπύρος Σακκάς και η Δάφνη Πανουργιά στο τραγούδι. 

Με το αεράκι του Αιγαίου να μας δροσίζει ικανώς και τις ελληνικές μελωδίες να σκίζουν τον αέρα. 

ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΙΕΡΕΩΝ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Προσκυνηματικό ταξίδι στην Αθήνα από τις 19 έως τις 22 Ιουλίου πραγματοποίησε αντιπροσωπεία της Διεύθυνσης Στρατιωτικών Ιερέων των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων, με αφορμή τους εορτασμούς των 1025 ετών από τον εκχριστιανισμό του λαού τους. 

Η στρατιωτική προσκυνηματική ομάδα αποτελούνταν από τους: 

Αρχιεπίσκοπος Τσερκόβ Αυγουστίνος (Markevych), επικεφαλής της αντιπροσωπείας 

Αρχιμανδρίτης Λουκάς (VYNARCHUK) 

Πρωθιερεύς Βίκτωρ IATSENKO 

ANDRUSHCHENKO OLEKSANDR, Αναγνώστης - φωτογράφος 

STEPANENKO VOLODYMYR, Ταξίαρχος 

BOCHKAROV MYKOLA, Συνταγματάρχης 

VALIGURSKIY YURII, Συνταγματάρχης 

PECHENEGSKIY VOLODYMYR, Συνταγματάρχης 

Η Διεύθυνση Στρατιωτικών Ιερέων του ΓΕΕΘΑ μετά από εντολή του ΓΕΕΘΑ Στρατηγού Μιχαήλ Κωσταράκου, προγραμμάτισε για την επίσκεψη αυτή τα ακόλουθα: 

Στις 20 Ιουλίου το πρωί τελέσθηκε Θεία Λειτουργία στην Πάχη Μεγάρων, στο 2ο ΣΥΑΣ - όπου βρίσκεται η βάση των ελικοπτέρων του Στρατού - στον ναό του Προφήτη Ηλία που πανηγύριζε, προστάτη της Αεροπορίας Στρατού. Την Θεία Λειτουργία τέλεσε ο Ουκρανός Αρχιεπίσκοπος Αυγουστίνος με τους δύο συνοδούς ιερείς, αρχιμανδρίτη Λουκά και πρωθιερέα Βίκτωρα, τον Διευθυντή Στρατιωτικών Ιερέων των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, πρωτοπρεσβύτερο Νικόλαο Γουρδούπη, τον Στρατιωτικό Ιεροκήρυκα π. Μελέτιο Κουράκλη, ο οποίος ομίλησε επικαίρως και τον π. Αλέξανδρο, κληρικό της Ι. Μητροπόλεως Μεγάρων. 

Στη Θ. Λειτουργία παρευρέθηκε ο Συνταγματάρχης Χρήστος Ηλιόπουλος, διοικητής του 2ου ΣΥΑΣ και ο Αντισυνταγματάρχης Γεώργιος Σαμαράς, διοικητής του 2ου ΤΥΑΔ, πλήθος αξιωματικών, υπαξιωματικών, οπλιτών και πολιτών. Μετά το πέρας της Θ. Λειτουργίας έγινε ενημέρωση από τον διοικητή του 2ου ΣΥΑΣ στην αντιπροσωπεία και στη συνέχεια η αντιπροσωπεία επισκέφθηκε την Ι. Μονή Αγίου Ιωάννου Μακρινού στα Μέγαρα. 

Την επόμενη ημέρα, Κυριακή 21 Ιουλίου, τελέσθηκε Θ. Λειτουργία στο ΚΑΑΥ Αγίου Ανδρέα από τον Ουκρανό Αρχιεπίσκοπο Αυγουστίνο, τον π. Λουκά, τον π. Βίκτωρα, τον π. Μελέτιο και τον π. Νικόλαο, ο οποίος παρουσίασε εκ μέρους της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων την αντιπροσωπεία, στο πολυπληθές εκκλησίασμα. 

Ο Διευθυντής της Διευθύνσεως των Στρατιωτικών Ιερέων του ΓΕΕΘΑ, τόνισε τους πνευματικούς δεσμούς των δύο λαών, των ελλήνων και των ουκρανών, που τους συνδέει η κοινή πίστη και η κοινή πνευματική κληρονομιά των Θεσσαλονικέων Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου, οι οποίοι υπήρξαν οι φωτιστές των Σλαβικών λαών. Συνεχάρη τον Αρχιεπίσκοπο και τη συνοδεία του γι’ αυτή τους την πρωτοβουλία, που φέρνει πιο κοντά τους δύο λαούς και ευχήθηκε ευόδωση του προσκυνηματικού οδοιπορικού τους. Το απόγευμα έγινε επίσκεψη στο Μουσείο της Ακρόπολης. 

Τη Δευτέρα το πρωί, 22 Ιουλίου, η Ουκρανική αντιπροσωπεία επισκέφθηκε την Ακρόπολη, ενώ το μεσημέρι επισκέφθηκε το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, όπου τα μέλη της υποδέχτηκε ο Επιτελάρχης του ΓΕΕΘΑ, Αντιπτέραρχος (Ι) Γεώργιος Πέτκος, ο οποίος προσέφερε στους Ουκρανούς μια εικόνα της «Αμπέλου», συμβολικά της προσκυνηματικής επίσκεψής τους στην Ελλάδα. Στη συνέχεια παρατέθηκε γεύμα στη Λέσχη Αξιωματικών του ΓΕΣ και μετά το φαγητό ακολούθησε δέηση στον ιερό ναό της Παντάνασσας του ΓΕΕΘΑ. 

Το απόγευμα η αντιπροσωπεία αναχώρησε για την Κωνσταντινούπολη, όπου την επόμενη μέρα έγινε δεκτή από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, για να συνεχίσει, κατόπιν, το οδοιπορικό της διαμέσου της Μαύρης Θάλασσας προς Ουκρανία και Κίεβο, εις ανάμνηση των 1025 ετών από τον εκχριστιανισμό των Ρώσων.

"Μας φέρνει πάντα την αυγή..." - Το πρόγραμμα της συναυλίας στη Σίκινο με μελοποιημένη ποίηση

Μεθαύριο Σάββατο 27 Ιουλίου στις 9 το βράδυ, εδώ στη Σίκινο, στην κεντρική πλατεία του Κάστρου, δίπλα στην εκκλησία της Παντάνασσας, θα πραγματοποιηθεί συναυλία με τίτλο: "Μας φέρνει πάντα την αυγή". 

Τραγούδια και ποιήματα, ανάμεσά τους και του Ελύτη, που μας οδηγούν από τη νύχτα στην αυγή, σε μουσική του συνθέτη Γιώργου Κουρουπού.

Παραθέτουμε στη συνέχεια το πλήρες πρόγραμμα της συναυλίας, που γίνεται στο πλαίσιο των Γιορτών Σικίνου 2013, όπως το επιμελήθηκε η ποιήτρια Ιουλίτα Ηλιοπούλου. 

Οι φωτογραφίες από τις αφίσες που αναγγέλλουν τις Γιορτές και την συγκεκριμένη συναυλία, είναι της Ιδιωτικής Οδού. 

Tραγούδια και ποιήματα που μας οδηγούν από τη νύχτα στην αυγή

Μουσική: Γιώργος Κουρουπός

- Ανάμεσα σε δύο ύπνους ( Γιώργος Σαραντάρης ) 

♪ Nύχτα τεσσάρων φεγγαριών (F.G.Lorca, μετ. Ανδρέας Αγγελάκης ) 

- Καληνύχτα (Ιουλίτα Ηλιοπούλου) 

♪ Μονάχη κι έρημη (Σαπφώ μετ. Οδυσσέας Ελύτης ) 

♪ Ανέβαινε ψηλά η Πανσέληνος (Σαπφώ μετ. Οδυσσέας Ελύτης) 

- Το γάλα του Αιγιαλού (Ανδρέας Εμπειρίκος) 

♪ Βορειοανατολική παλάμη (Ανδρέας Εμπειρίκος ) 

- Η Συναυλία των γυακίνθων (Οδυσσέας Ελύτης ) 

♪ Η πεντάμορφη στον κήπο (Οδυσσέας Ελύτης ) 

- Το φεγγάρι (E.E.Cummings μετ. Θεοδόσης Άθας) 

♪ Όλβια Ντόννα (Οδυσσέας Ελύτης) 

- Τρία Πορτραίτα με σκιές Ι (F.G.Lorca μετ. Άρης Δικταίος ) 

♪ Μισοφέγγαρο (F.G.Lorca,μετ. Ανδρέας Αγγελάκης ) 

- Η Κούκλα, απόσπασμα (Ιουλίτα Ηλιοπούλου) 

♪ Η Χαμένη Μπεμπελούνα (Ιουλίτα Ηλιοπούλου ) 

♪ Μπεμπελούνα σιωπηλή (Ιουλίτα Ηλιοπούλου ) 

- Το Μονόγραμμα ΙΙ,ΙΙΙ (Οδυσσέας Ελύτης) 

♪ Σερενάτα- (F.G.Lorca,μετ. Ανδρέας Αγγελάκης ) 

♪ Κάθε τραγούδι (F.G.Lorca, μετ. Ανδρέας Αγγελάκης ) - Το φεγγαράκι (Κώστας Καρυωτάκης) ♪ Όνειρο του φεγγαριού (Ιουλίτα Ηλιοπούλου) 

♪ Όνειρο (Ιουλίτα Ηλιοπούλου) 

- Όνειρο καλοκαιρινού μεσημεριού, απόσπασμα (Γιάννης Ρίτσος ) 

♪ Νανούρισμα (Γιώργος Κουρουπός) 

♪ Έλα έλα Αποσπερίτη (Ανδρέας Αγγελάκης)

- Σου στέλνω ακόμα τρία φιλιά (Γιώργος Σαραντάρης) 

♪ Ξύπνα μικρό μου κι άκουσε (Σταύρος Περιστέρης-Μίνωας Μάτσας ) 

♪ Τα παιδιά της γειτονιάς σου (Παραδοσιακό) 

♪ Τα ματόκλαδά σου λάμπουν (Μάρκος Βαμβακάρης) 

- Η Ελένη της Κρήτης (Οδυσσέας Ελύτης ) 

♪ Τοσοδούλα Τύχη, από τα Ρω του έρωτα (Οδυσσέας Ελύτης ) 

Τραγούδι: Σπύρος Σακκάς , Δάφνη Πανουργιά 

Πιάνο : Γιώργος Κουρουπός 

Απαγγελία: Ιουλίτα Ηλιοπούλου 

Όλα τα τραγούδια είναι μελοποιήσεις του Γιώργου Κουρουπού, εκτός από τα τρία λαϊκά, τα οποία διασκεύασε ο ίδιος για φωνή και πιάνο.

ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΚΩΣΤΑ ΝΟΥΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ

Σαν έτοιμη από καιρό… 

(σχόλιο στην πρόσφατη επιστολή του Πειραιώς προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη) 

Σαν έτοιμη από καιρό φάνηκε η επιστολή της Mητρόπολης Πειραιώς προς το Φανάρι, σαν να συντασσόταν επί τούτου, απλώς αναμένουσα την αφορμή να σταλεί ή, επί το ακριβέστερον, να δει το φως της δημοσιότητας. Η διαπίστωση τούτη δεν ενοχοποιεί εν τη γενέσει της την πρόθεση τής εν λόγω Μητρόπολης να αφήσει, προφανώς ως μνημείο δογματικής για τους μεταγενέστερους, ένα απολογητικό στίγμα σε μέρες ιστορικής «προδοσίας» της Ορθοδοξίας από τη λαίλαπα του Οικουμενισμού. Το πρόβλημα, ωστόσο, παρουσιάζεται στο ύφος και στο περιεχόμενό της, όπως και γενικότερα στο περιρρέον πλαίσιο της αποστολής της, στον τρόπο, στον στόχο και στο πρόσωπο του αποδέκτη της. 

Πλούσια σε τροφή για σχολιασμό η επισκοπική ανακοίνωση δεν μπορεί από την ίδια της τη φύση να μάς αφήσει ασυγκίνητους πάνω σε ουσιώδη σημεία της, τα οποία δεν μπορεί κάποιος να τα «διαβάσει» αβρόχοις ποσί. Oι όποιες παρατηρήσεις θα ακολουθήσουν θα πραγματωθούν σε πλαίσιο νηφαλιότητας και αντικειμενικότητας, με στόχο την οικοδόμηση και τη συμβολή στις διεξαγόμενες εκκλησιολογικές και θεολογικές ζυμώσεις. 

Προκαταβολικά θα λέγαμε ότι το κείμενο της Μητρόπολης Πειραιώς βρίθει αντιφάσεων, μάλλον ακουσίων, κυρίως σε υφολογικό επίπεδο. Από τη μια, δηλαδή, προσπαθεί να είναι ευγενικό και σεβαστικό προς τον Προκαθήμενο της Ορθοδοξίας και απ’ την άλλη, παράλληλα, με κομψό πλην ευδιάκριτο τρόπο, τον απαξιοί και τον καταγγέλλει. Μετά την ενδεικτική αυτή επισήμανση μπορούμε να ξεκινήσουμε με την αρχική του πρόταση να συγκληθεί Πανορθόδοξη Σύνοδος για την καταδίκη του Οικουμενισμού και ευθύς αμέσως εγκαλείται επί ταύτη ακριβώς τη αιρέσει ο Βαρθολομαίος: «Εἶναι πασιφανές, ὅπως προκύπτει ἀπό τίς ὁμιλίες, πού ἐκφώνησε ἡ Ὑμετέρα Παναγιότης στό Μιλάνο, ὅτι διδάσκετε καινοφανῆ, πρωτοφανῆ καί οἰκουμενιστική ἐκκλησιολογία». Η τακτική αυτή κίνηση, πέραν του δομικού της εσφαλμένου χαρακτήρος, ενέχει και δυο ακόμα επιλήψιμα στοιχεία: αφενός προκαταλαμβάνει την κρίση μας για τον Πατριάρχη με τη συνθηματική τούτη φράση και αφετέρου παραλείπει την πλέον ουσιαστική πρόταση, να οριστεί δηλαδή στην επιγενόμενη Μείζονα Σύνοδο η συγκεχυμένη έννοια και πρακτική του Οικουμενισμού. 

To πρώτο βασικό επιχείρημα είναι η απόδοση εκκλησιαστικότητας στους αιρετικούς και τις συναγωγές τους μέσα από τις εκκλησιαστικές προσφωνήσεις του Πατριάρχη. Η απάντηση δίνεται εδώ πολύ εύκολα μέσα από την πατερική γραμματεία, όπου σε ικανότατα σημεία βλέπουμε εν τω διαλόγω των Αγίων με αιρετικούς και αλλοθρήσκους να χρησιμοποιούνται «σκανδαλιστικές» προσφωνήσεις που σίγουρα θα ξένιζαν σύγχρονους και παλιούς «αντιοικουμενιστές». Για του λόγου το αληθές και για ανεύρεση αρκετών τέτοιων αποδεικτικών στοιχείων παραπέμπω στο γνωστό βιβλίο του π. Επιφάνιου Θεοδωρόπουλου «Τα δύο άκρα, Οικουμενισμός και Ζηλωτισμός» (εκδ. Ι. Ησυχ. Κεχαριτωμένης Τροιζήνος, 3η εκδ., 2008), όπως για παράδειγμα η προσφώνηση του αγίου Κυρίλλου προς τον αιρεσιάρχη Νεστόριο «η ση ευλάβεια και η ση θεοσέβεια» (σ. 147)! Θα έλεγα πως τον συνδυασμό της «χριστιανικής ευγένειας» αυτής του Πατριάρχη και των λοιπών Ορθοδόξων εκκλησιαστικών ταγών στους σύγχρονους διαλόγους με την ταυτόχρονη συνετή και διακριτική διαφύλαξη των ορίων της ορθοδοξίας και ορθοπραξίας δίνει η ίδια η επισκοπική ανακοίνωση μόνη της λίγο πιο κάτω: «Ταπεινῶς ἐρωτῶμεν, Παναγιώτατε Δέσποτα : Διατί, ἐνῷ ἀποδίδετε τίτλους ἐκκλησιαστικότητος στούς πρόδηλα κακοδόξους αἱρετικούς, δέν προβαίνετε στήν μαζί τους διαμυστηριακή κοινωνία»;

Πριν πάω παρακάτω, δυο ακόμα σχόλια: ποιος ο λόγος να σταλεί στον Οικουμενικό Πατριάρχη ένα πανεπιστημιακό εγχειρίδιο δογματικής με τις αιρετικές θέσεις των Καθολικών και των Διαμαρτυρόμενων; Επίσης, βεβιασμένες συλλογιστικές, ως οι προηγούμενες, οδηγούσες σε τραβηγμένα συμπεράσματα του τύπου «Ὡς φυσικός ἀπότοκος τῆς ἀναγνωρίσεως τῶν αἱρέσεων ὡς «Ἐκκλησιῶν» ἐκ μέρους Ὑμῶν, Παναγιώτατε Δέσποτα, ἀκολουθεῖ ἡ ἀναγνώριση ἐγκυρότητος τοῦ βαπτίσματος, τῆς ἱερωσύνης καί τῶν μυστηρίων τους» δεν οδηγούν παρά μόνο σε διατάραξη των σχέσεων με τον Πατριάρχη και τορπιλισμό και του όποιου ίχνους καλής θέλησης θα έβρισκε κάποιος στην επιστολή του Πειραιώς. 

«Ἔχουν δοθεῖ τέτοιες διαστάσεις καί τόση σημασία στίς ἑορταστικές αὐτές ἐκδηλώσεις, ὥστε μεγεθυντικά πολλοί πιστεύουν ὅτι δέν ἀποκλείεται, κατά τή συνάντηση αὐτή τοῦ πάπα μέ τούς ὀρθοδόξους πατριάρχας καί προκαθημένους νά προχωρήσετε καί σέ κοινό ποτήριο»: πώς μπορεί να το σχολιάσει κάποιος αυτό; Με υποθέσεις θα μιλάμε ή, εφόσον υπάρχουν στοιχεία, θα έπρεπε να κατατεθούν; Μια επισκοπική ανακοίνωση, απευθυνόμενη στον Πατριάρχη μάλιστα, εξάπαντος θα έπρεπε να είναι περισσότερο προσεκτική. 

Ακολουθεί μια ακόμη περίεργη συλλογιστική, ότι δηλαδή ο Πάπας θα έπρεπε να αποβάλει πρώτιστα τις κακοδοξίες του, πριν συμμετάσχει στις εορταστικές εκδηλώσεις, ειδάλλως αυτό θα αποτελεί νόθευση του πνεύματος του διατάγματος των Μεδιολάνων και προβολή του Οικουμενισμού και του παπικού πρωτείου. Μάλιστα, η σύνδεση αυτών των θέσεων με την ψευδοκωνσταντίνεια δωρεά και τις ψευδοϊσιδώρειες διατάξεις δεν μου βγάζουν από τον νου ότι οι συντάκτες του κειμένου (προφανώς όχι ο ίδιος ο Πειραιώς) με σχεδόν ψυχαναγκαστικό τρόπο προσπάθησαν να χωρέσουν σε αυτό όλη τη σχετική αντιρρητική και αντιαιρετική βιβλιογραφία που είχαν ανά χείρας, ασχέτως της συμβατότητας αυτής με το επιθυμητό αποτέλεσμα! 

Για το θέμα της ιστορικής ερμηνείας της Αλώσεως και εν γένει της λεπτής σύνδεσης ιστορίας και θεοδικίας κατά τη σχετική ερμηνευτική διαδικασία, δεν έχω να προσθέσω κάτι παραπάνω από όσα εύστοχα ήδη σχολίασε ο π. Γεώργιος Τσέτσης σε πρόσφατο άρθρο του. θα ήθελα μονάχα να συμπληρώσω ότι στην εποχή της μετανεωτερικότητας θα πρέπει να είναι πολύ προσεχτικός ο εκφερόμενος θεολογικός λόγος, ώστε να μη δίνει εύκολα αφορμές απαξίωσής του και αμφισβήτησης του κύρους της Εκκλησίας. Το σχόλιό μου αυτό δεν σημαίνει πως απορρίπτω την επέμβαση του Θεού στην ιστορία μέσα από την παραχώρηση δυσμενών γεγονότων ως καρπό και συνέπεια της ανθρώπινης αμαρτωλότητας. 

Και συνεχίζουμε με ένα θεολογικό ατόπημα. Σύμφωνα με τον συγγραφέα της μακροσκελέστατης επιστολής, το λείψανο του αγίου Αμβροσίου έπαψε να είναι χαριτόβρυτο, επειδή βρίσκεται στα χέρια αιρετικών: «Δέν γνωρίζετε, ὅμως, ὅτι ὁ Θεός ἦρε τήν Χάριν Του ἀπό τά λείψανα πού κατέχουν οἱ Παπικοί, ἀπό τή στιγμή πού ἔγιναν αἱρετικοί… Ἐφ’ὅσον οἱ Παπικοί πιστεύουν σέ κτιστή Χάρι καί ὄχι σε ἄκτιστη, ποιός καί πῶς, λοιπόν, θά ἐξαγιάσει καί θά θεώσει τον ἄνθρωπο, καί πῶς τά ἅγια λείψανα θά μυροβλύζουν καί θά ἔχουν Χάρι; Ἑπομένως τά λείψανα, πού κατέχουν οἱ Παπικοί, εἶναι ἀχαρίτωτα, ἄμοιρα ἀκτίστου θείας Χάριτος καί παραμένουν ἀνενέργητα». Δεν είναι της παρούσης να αναλύσουμε το θέμα. Απλά να σημειώσουμε ότι δεν είναι σε θέση κανείς να σχολιάσει πότε, πού και πώς ενεργεί η ελευθερία της θείας Χάριτος ούτε να τη δεσμεύσει με ανθρώπινες σκέψεις, έστω και ευλογοφανείς. Να πω ακόμα ότι η θέση αυτή του συγγραφέα προσκρούει σαφώς σε θαύματα λειψάνων Αγίων και ιερών εικόνων ακόμα και σε αλλόθρησκους (πόσα θαύματα έκανε ο άγιος Γεώργιος για παράδειγμα στους μουσουλμάνους). Πρέπει, τέλος, να διαχωριστεί η θέση αυτή από την αμέσως επόμενη παρατήρηση για την επανάπαυση των Αγίων σε αιρετικό περιβάλλον. Έτερον εκάτερον. Άλλο αν ενεργεί η Χάρις και άλλο αν αναπαύεται. Το να εγκαλείς, λοιπόν, τον Πατριάρχη για την προσκύνηση ενός αγίου λειψάνου όχι απλά δεν χρειάζεται σχολιασμό, αλλά αφήνει εκκρεμές και χρήζον απάντησης το εξής ερώτημα: οι Ορθόδοξοι που επισκέπτονται αλλόδοξες επικράτειες αμαρτάνουν προσκυνούντες λείψανα Ορθοδόξων Αγίων στα μέρη εκείνα; 

Η διαφωνία, έπειτα, με τον Πατριάρχη για το αν προστάτης της Ευρώπης είναι ο απόστολος Παύλος ή οι άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος, ομολογώ ότι με αφήνει έκπληκτο και δεν μπορώ να κατανοήσω τον λόγο της παράθεσής της. Μάλιστα με προβληματίζει για την πραγμάτωση του δέοντος ελέγχου της επιστολής πριν από την αποστολή της στο Πατριαρχείο. Ο σεβασμός στον Οικουμενικό Θρόνο πρέπει να γίνεται έργοις περισσότερο και όχι λόγοις, όπως στην αρχή της επιστολής αυτής σπεύδει πολλαπλώς να τον επιβεβαιώσει ο συντάκτης της. 

Με λύπη, επομένως, αρχίζουμε να παρατηρούμε ότι πέφτει σοβαρά το επίπεδο και σε άλλα σημεία, όπως στο «λάθος» του Πατριάρχη ως προς την απόδοση του αναστάσιμου χαιρετισμού στον άγιο Κοσμά ή στον άγιο Σεραφείμ του Σαρώφ. Τα ίδια ακριβώς ισχύουν και για το αν πρέπει να λέμε καλημέρα ή καλησπέρα σε έναν αιρετικό ή αν το πιο ορθόδοξο είναι να τον χαιρετάμε στη νοηματική, προκειμένου να μην αμαρτήσουμε στην ημετέρα ερμηνεία της ιωάννειας φράσης (Β΄ Ἰω. 10-11). Ακολουθεί επίσης «μάθημα» στον Πατριάρχη για τον σταυροαναστάσιμο χαρακτήρα της Ορθοδοξίας. Θλιβερά πράγματα… 

Ούτε λίγο ούτε πολύ έπεται μια πρόταση στο Πατριαρχείο για τη διακοπή των διαχριστιανικών και διαθρησκειακών διαλόγων ως a priori ατελέσφορων και επικίνδυνων, εφόσον «ἡ ἄποψη, πού κυριαρχεῖ, περί εἰρηνικῆς συνυπάρξεως τῶν θρησκειῶν εἶναι ἐσφαλμένη. Εἰρηνική συνύπαρξη τῶν θρησκειῶν σημαίνει παύση τοῦ κηρύγματος τοῦ Εὐαγγελίου και κατάργηση τοῦ Χριστιανισμοῦ ὡς τῆς μόνης ἀληθινῆς Ἐκκλησίας. Εἰρηνική συνύπαρξη τῶν θρησκειῶν σημαίνει συνεργασία τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας πρός ἀποφυγή ἰδεολογικῶν συγκρούσεων μέ τά ὄργανα τοῦ σκότους, πού ἀπομειώνουν το Θεανθρώπινο πρόσωπο τοῦ ἐνσαρκωθέντος μόνου Σωτῆρος. Εἰρηνική συνύπαρξη τῶν θρησκειῶν σημαίνει ἁρμονική συνύπαρξη τῆς ἀληθείας μέ τήν πλάνη». Λαμβάνει επίσης αφορμή εν προκειμένω ο συντάκτης να κάνει μια περιληπτική ανασκόπηση της σύγχρονης σύγκρουσης οικουμενιστών και αντιοικουμενιστών και να θέσει εκ νέου χρονίζοντα προβλήματα, σαφώς άσχετα με εκείνο των πρόσφατων «οικουμενιστικών» ολισθημάτων του Πατριάρχη. 

H υπονομευτική τακτική κατά του Οικουμενικού συνεχίζεται σε μια άνευ αγιοπνευματικής λογικής άστοχη, το προφανές, πορεία. Π.χ. η φιλολογικού χαρακτήρα διόρθωση του υποτιθέμενου γλωσσικού πατριαρχικού βαρβαρισμού, χωρίς να ληφθεί υπόψη και να σχολιαστεί η μεταφορική χρήση του εν λόγω ρήματος και η τοποθέτησή του εντός εισαγωγικών. Λίγο παρακάτω βλέπουμε, βέβαια, να καθίσταται σαφές ότι η χρήση του γραμματικού τούτου παιχνιδίσματος ήταν μάλλον η αφορμή για την παράθεση της οπτασίας του Μ. Αντωνίου κατά των αιρετικών της εποχής του, ωστόσο η γεύση ενός προοδευτικού υποσκάπτειν του πατριαρχικού κύρους παραμένει και γίνεται όλο και περισσότερο αισθητή. 

Η επιχειρούμενη στη συνέχεια προσπάθεια ερμηνείας της παρουσίας του Πνεύματος σε μη ορθοδόξους μάλλον φαίνεται να πετυχαίνει τα αντίθετα ακριβώς αποτελέσματα από την πρόθεση του συντάκτη. Η παράθεση χωρίων με στόχο την πρόληψη μιας άλλης ερμηνείας από αυτήν που υφίσταται σε αυτά και την οποία θα επιθυμούσε ο συντάξας την επιστολή, τωόντι δεν πείθει για την απουσία της Χάριτος από τον κάθε μη ορθοδόξως πιστεύοντα. Την αντικείμενη στην προηγούμενη θέση, στην οποία ακριβώς φαίνεται να ερείδεται η Εκκλησία κατά την ιεραποστολική της δράση και τη διεξαγωγή διαλόγων για την ένωση των εκκλησιών, εκφράζει άριστα ο γέρων Σωφρόνιος: «ο Θεός δεν είναι φθονερός. Ο Θεός δεν είναι φίλαυτος ούτε φιλόδοξος. Αυτός ο ίδιος αναζητεί ταπεινά και υπομονετικά κάθε άνθρωπο σ’ όλους τους δρόμους του. Γι’ αυτό μπορεί καθένας να γνωρίσει σ’ αυτό ή σ’ εκείνο το μέτρο τον Θεό όχι μόνο μέσα στην Εκκλησία, αλλά κι έξω απ’ αυτήν, αν και δεν είναι δυνατή η τέλεια επίγνωση του Θεού χωρίς τον Χριστό ή έξω από τον Χριστό» (γερ. Σωφρονίου, ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, εκδ. 1988, σ. 216). 

Τα βήματα αυτά της προσέγγισης προς τους αλλοδόξους, τα οποία κάνει η Εκκλησία (Χριστός), πολλές φορές μπορεί να υπερβαίνουν τις αντιλήψεις και τις προσδοκίες μας και να «σκανδαλίζουν». Ας μη γινόμαστε, όμως, «φθονεροί» έναντι της ετερότητας μέσα στην αυτάρκεια της ορθοδοξίας μας. Τούτο, βέβαια, που αναφέρω εδώ δεν σημαίνει ότι μπορεί κανείς να αυθαιρετεί και να αυτοσχεδιάζει κατά το δοκούν. Στο σημείο αυτό έρχομαι να συμφωνήσω με την τελική πρόταση του κειμένου για την ανάγκη σύγκλησης Πανορθόδοξης Συνόδου. 

Μετά την ολοκλήρωση της ανάγνωσης της επιστολής – νέας ομολογίας πίστεως κατά του Οικουμενισμού, του Παπισμού και του Προτεσταντισμού, προκύπτει αβίαστα η απορία πολλών για ποιον λόγο να σταλεί αυτό το πανεπιστημιακού χαρακτήρα δογματικό εγχειρίδιο στον Πατριάρχη σε επιστολιμαία μορφή, τον και Πρώτο Διδάσκαλο των Ορθοδόξων ανά την οικουμένη, και να μην εκδοθεί ως αντιαιρετική ανακοίνωση στο ποίμνιο της τοπικής Εκκλησίας προς ενημέρωση και πνευματική προστασία του. Η προκύψασα απομείωση του Πατριαρχικού Θρόνου, όσο και αν δεν ήταν στις προθέσεις του Πειραιώς, δεν φαίνεται να απεφεύχθη. Ο γράφων επιφυλάσσεται επίσης και για την πλεονάζουσα πιθανότητα να υπέγραψε ο Μητροπολίτης ένα κείμενο άλλου συντάκτη, το οποίο ωστόσο, ως απεδείχθη, είχε ουκ ολίγα μελανά σημεία. 

Σε μέρες που οι φωνές αποτείχισης πληθαίνουν επικίνδυνα, σίγουρα χρειαζόμαστε έναν πιο νηφάλιο λόγο, ιδιαίτερα μάλιστα όταν εκφέρεται επίσημα από επισκοπικά χείλη, όπως εν προκειμένω. Η Εκκλησία δεν είναι εύκολο να πλανηθεί και καλό είναι να την εμπιστευόμαστε περισσότερο. Αναφέρομαι στην επίσημη Εκκλησία, στους Επισκόπους, στο Συνοδικό σύστημα. Αν ο γέρων Πορφύριος προτείνει να τους εμπιστευθούμε και να τους κάνουμε υπακοή στα δύσκολα χρόνια του Αντιχρίστου, πόσο περισσότερο αυτό ισχύει στις μέρες μας; Ουσιαστικά η εμπιστοσύνη μας αναφέρεται στον πηδαλιούχο της Εκκλησίας, στον ίδιο τον Χριστό. Ποτέ αυτός δεν θα επιτρέψει μια ψεύτικη ένωση. Θα μας προστατέψει. Έστω και με έναν ή δυο νέους Μάρκους Ευγενικούς. Ας μην προτρέχουμε, ωστόσο. Θεωρώ ότι, αν εμφανισθούν εκείνες οι περιστάσεις που θα καλούν σε αγώνα για τη διαφύλαξη της ακεραιότητας της ορθόδοξης πίστης, κανείς από όσους αγαπούν και πιστεύουν στην Ορθοδοξία δεν θα μείνει απαθής και άπραγος. Στώμεν καλώς, επομένως, άχρι καιρού. 

κ.ν. 

Λάρισα 

24/7/2013

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ...

Αλοπρόνοια Σικίνου κατά την ανατολή του φεγγαριού

Το φεγγάρι δεν μας λαμβάνει υπ' όψιν του, ευτυχώς!

Κάνει τη δική του διαδρομή, η οποία όμως μας καθορίζει, μ' έναν τρόπο που δεν είναι πάντα ευεξήγητος. 

Και πάλι ευτυχώς! Γιατί αλίμονο κι αν ερμηνεύαμε με ακρίβεια το ολόγιομο φεγγάρι. 

Θα 'μασταν οι τρελοί του φεγγαριού! 

Δυστυχώς, τώρα μας κυριεύει η λογική που ούτε το φεγγάρι δεν μας αφήνει να δούμε αληθινά. 

Βίος ασέληνος... Φευ...

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΠΑΙΔΩΝ ΣΕ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΝΟΥΣΗ

Εκκλησάκι στην Αλοπρόνοια της Σικίνου - φωτό: Ιδιωτική Οδός

Του θεολόγου - φιλολόγου Κώστα Νούση

Τὸν Κύριον ὑμνεῖτε, καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας. 

Τον Κύριο υμνείτε και δοξολογείτε σε όλους τους αιώνες. 

Εὐλογεῖτε, πάντα τὰ ἔργα Κυρίου, τὸν Κύριον• ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.

Δοξολογείτε πάντα τα κτίσματα Κυρίου τον Ποιητή τους• υμνείτε και υπερυψώνετε Αυτόν εις τους αιώνες. 

Εὐλογεῖτε, Ἄγγελοι Κυρίου, οὐρανοὶ Κυρίου, τὸν Κύριον• ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 

Ευλογείτε οι Άγγελοι του Θεού και όλα τα ουράνια τάγματα και στερεώματα τον Κύριο• υμνείτε και δοξάζετε Αυτόν εις τους αιώνας. 

Εὐλογεῖτε, ὕδατα πάντα τὰ ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν, πᾶσαι αἱ Δυνάμεις Κυρίου, τὸν Κύριον• ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 

Δοξάζετε, όλα τα ύδατα και τα υγρά στοιχεία του σύμπαντος, τα πάνω απ’ τους ουρανούς, όλες οι ασώματες Δυνάμεις του Κυρίου τον Κύριο• υμνείτε και υπερυψούτε Αυτόν ακαταπαύστως.

Εὐλογεῖτε, ἥλιος καὶ σελήνη, ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ, τὸν Κύριον• ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 

Ευλογείτε ο ήλιος και η σελήνη, όλα τα άστρα τ’ ουρανού τον ποιητή τους Θεό• υμνείτε και υπερμεγαλύνετε Αυτόν σε όλους τους αιώνες. 

Εὐλογεῖτε, φῶς καὶ σκότος, νύκτες καὶ ἡμέραι, τὸν Κύριον• ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 

Δοξάζετε το φως και το σκοτάδι, οι μέρες και οι νύχτες τον έναν και μοναδικό Κύριο• υμνείτε και ψάλλετε θριαμβικά σ’ Αυτόν μες τους αιώνες. 

Εὐλογεῖτε, πᾶς ὄμβρος καὶ δρόσος, πάντα τὰ πνεύματα, τὸν Κύριον• ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 

Ευλογείτε όλες οι βροχές και οι δροσιές και πάντες οι ανέμοι τον Κύριο• ψάλλετε κι ανυψώνετε Αυτόν στους αναρίθμητους αιώνες. 

Εὐλογεῖτε, πῦρ καὶ καῦμα, ψῦχος καὶ καύσων, τὸν Κύριον• ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 

Δοξάζετε η λάβρα και η κάψα, οι παγωνιές και οι καύσωνες τον Δημιουργό του κόσμου• ανυμνείτε και υπερεξαίρετε Αυτόν στο βάθος των αιώνων. 

Εὐλογεῖτε δρόσοι καὶ νιφετοί, πάγοι καὶ ψῦχος, τὸν Κύριον• ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 

Δοξολογείτε οι δροσιές και οι χιονονιφάδες, οι πάγοι και το ψύχος τον Τριαδικό Θεό• υμνείτε και πανυπερμεγαλύνετε Αυτόν από τώρα και στους αιώνες των αιώνων. 

Εὐλογεῖτε, πάχναι καὶ χιόνες, ἀστραπαὶ καὶ νεφέλαι τὸν Κύριον• ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 

Τραγουδάτε ευχαριστιακά οι πάχνες και τα χιόνια, τ’ αστραπόβροντα και τα σύγνεφα τον Κύριο• υμνολογείτε και αναπέμπετε τις δοξολογίες σας σ’ Αυτόν για αιώνες ατέλειωτους. 

Εὐλογεῖτε, γῆ, ὄρη καὶ βουνοί, καὶ πάντα τὰ φυόμενα ἐν αὐτῇ, τὸν Κύριον• ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 

Κράζετε δοξολογικά η γη, οι οροσειρές της, οι ταπεινοί λοφίσκοι και όλα που φυτρώνουν πάνω της τον Κύριο• υμνείτε και ανυψώνετε χωρίς μέτρο και κορεσμό Αυτόν αιώνια. 

Εὐλογεῖτε, πηγαί, θάλασσα, καὶ ποταμοί, κήτη, καὶ πάντα τὰ κινούμενα ἐν τοῖς ὕδασι, τὸν Κύριον• ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 

Ευλογείτε πηγές, θάλασσα και ποτάμια, φοβερά κήτη και όλα όσα κινείστε μέσα στα νερά, τον Θεό σας• αινείτε κι δοξάζετε καθ’ υπερβολήν εντάσεως Αυτόν εις τους αιώνας. 

Εὐλογεῖτε, πάντα τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, τὰ θηρία καὶ πάντα τὰ κτήνη, τὸν Κύριον• ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 

Κελαηδάτε τις δοξολογίες σας όλα τα πουλιά τ’ ουρανού, τα άγρια θεριά της γης και όλα τα ήμερα ζώα τον μοναδικό Κύριό σας• μέλπετε και εγκωμιάζετε τα μεγαλεία Αυτού νυν και εις τον αιώνα τον άπαντα. 

Εὐλογεῖτε, υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων, εὐλογείτω Ἰσραὴλ τὸν Κύριον• ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 

Ψάλλετε τους ύμνους σας στον Κύριο οι άνθρωποι της γης και συ Ισραήλ, πρωτεκλεγμένε λαέ του Θεού, δόξαζε τον ένα και μοναδικό Κύριο όλων μας• ανυμνείτε κι ανυψώνετε Αυτόν εις αιώνας αιώνων. 

Εὐλογεῖτε, Ἱερεῖς Κυρίου, δοῦλοι Κυρίου, τὸν Κύριον• ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 

Αναφέρετε τις δοξολογίες σας, ιερείς και υπηρέτες του Κυρίου κι όλοι οι δούλοι του τρισύμνητου Παντοκράτορος, στον Δεσπότη των πάντων• αναπέμπετε τους ύμνους σας και πανυπερευλογείτε Αυτόν για αιώνες και αιώνες. 

Εὐλογεῖτε, πνεύματα καὶ ψυχαὶ Δικαίων, ὅσιοι καὶ ταπεινοὶ τῇ καρδίᾳ, τὸν Κύριον• ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 

Ευλογείτε οι αγιασμένες ψυχές και τα πνεύματα των Δικαίων, όλοι οι όσιοι και οι ταπεινοί στην καρδιά τον Κύριο• υμνείτε και υπερυψούτε Αυτόν εις τους αιώνες των αιώνων. 

Εὐλογεῖτε, Ἀνανία, Ἀζαρία, καὶ Μισαήλ, τὸν Κύριον• ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 

Δοξολογείτε Ανανία, Αζαρία και Μισαήλ τον Κύριο και Θεό• υμνολογείτε και υπερμέλπετε Αυτόν εις αιώνας των αιώνων. 

Εὐλογεῖτε, Ἀπόστολοι, Προφῆται, καὶ Μάρτυρες Κυρίου, τὸν Κύριον• ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 

Υμνείτε εν αγίω χορώ Απόστολοι, Προφήτες και Μάρτυρες του Κυρίου τον Κύριο• δοξολογείτε κι ανυψώνετε Αυτόν ακατατάπαυστα μες στους αιώνες. 

Εὐλογοῦμεν Πατέρα, Υἱόν, καὶ ἅγιον Πνεῦμα. Υμνοῦμεν καὶ ὑπερυψοῦμεν αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας

Δοξολογούμε τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα. Υμνούμε και μεγαλύνουμε Αυτόν νυν και αεί και εις τους αιώνες των αιώνων. 

Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν, καὶ προσκυνοῦμεν τὸν Κύριον. 

Αινούμε, ευλογούμε και προσκυνούμε τον ένα και μοναδικό Κύριο του σύμπαντος κόσμου. 

Τὸν Κύριον ὑμνοῦμεν, καὶ δοξολογοῦμεν εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας. 

Τον Κύριο ανυμνούμε και δοξολογούμε σε όλους τους αιώνες. 

Τὸν Κύριον ὑμνεῖτε, καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας. 

Τον Κύριο ανυμνείτε και υπερδοξολογείτε σε όλους τους αιώνες των αμέτρητων αιώνων. 

Αμήν. 

κ.ν. 

11/7/2013