Η ΣΥΜΦΩΝΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΝΕΩΝ ΚΥΠΡΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Μεγάλη επιτυχία γνώρισε η συναυλία της Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων Κύπρου, το βράδυ της Κυριακής, στην Αγία Ειρήνη στην Κωνσταντινούπολη.
Ο χώρος ενέπνευσε τους μουσικούς που έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό και έτυχαν θερμής ανταπόκρισης από το κοινό για τις ερμηνείες τους σε έργα Μπερλιόζ, Μουσόρσγκι και Μπετόβεν. Η Αγία Ειρήνη ήταν γεμάτη με πλήθος κόσμου, ντόπιους και ξένους επισκέπτες που έφυγαν με τις καλύτερες εντυπώσεις.
Η συναυλία δόθηκε με διεθνή συμμετοχή υπό τη διεύθυνση του καλλιτεχνικού διευθυντή της ορχήστρας Άγι Ιωαννίδη και με σολίστ την Κύπρια βιολονίστα Βικτώρια Μαυρομουστάκη, τον Βούλγαρο τσελίστα Πέτρο Γκοσποντίνωφ και τον Τουρκοκύπριο πιανίστα Εσέρ Οκτέμ. Εντασσόταν στο πλαίσιο του Πρώτου Διεθνούς Φεστιβάλ Ορχηστρών Νέων, στο οποίο έλαβαν μέρος έξι ορχήστρες από διάφορες χώρες και αποτέλεσε την τελευταία συναυλία του όλου φεστιβάλ.

Στο Φανάρι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος δέχθηκε τους Κύπριους νέους και ο διευθυντής της Ορχήστρας Άγις Ιωαννίδης τού πρόσφερε βιβλία για το έργο του αείμνηστου Κύπριου ζωγράφου Τηλέμαχου Κάνθου.

Μετά τη συναυλία στην Κωνσταντινούπολη ακολουθούν συναυλίες στην Κύπρο.
Αύριο Τετάρτη στο Δημοτικό Θέατρο Στροβόλου και μεθαύριο Πέμπτη στο Δημοτικό Θέατρο Λάρνακας. Οι συναυλίες στην Κύπρο πραγματοποιούνται υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια και είναι αφιερωμένες στα 50χρονα της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ο ΠΕΡΓΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΨΩΜΑΘΕΙΑ ΤΟΥ ORHAN TURKER

ΣΕΛΙΔΕΣ ΜΕ ΤΑ ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΑ

Για τον συγγραφέα ORHAN TURKER γράφει ο Μητροπολίτης Πέργης ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ

Και μόνον η «μια στιγμή» της Πόλης, είναι ιστορία. Το ίδιο και η «μια στιγμή» της Ρωμηοσύνης. Γι’ αυτό και τα ένδεκα πονήματα του φίλου συμπολίτη ORHAN TURKER (1999-2010) για την Πόλη και την Ρωμηοσύνη, δεν τ' αποκαλώ «παραμύθια», όπως τ' αναφέρει ο ίδιος (HİKAYE).

Είναι βουτήγματα της πέννας του στο εξελισσόμενο μυστήριο της Πόλης. Αγγίγματα είναι τής ολοένα και συμπληρούμενης ιστορίας της. Ιδιαιτέρως φανερά με την εφετεινή εμφάνιση της Πόλης ως Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης.

Μέσα σε μια τέτοια ατμόσφαιρα, ο συγγραφέας ανιχνεύει το χθες και το σήμερα του Ρωμαίηκου, συγκρίνοντας ακροθιγώς τα διατρέξαντα. Και τη σκέψη του, την κρίση του, την προλέγει περιεκτικά και χαρακτηριστικά, πρώτα με τον σχηματισμό των εξωφύλλων του: MEGA REVMA’DAN- ARNAVUTKOY’E, TATAVLA’DAN-KURTULUŞ’A κ.ο.κ.. Τώρα κρατώ το ενδέκατο, που προσωνυμείται: PSOMATİA’DAN-SAMATYA’YA. Θα μπορούσε να λεχθή και: KOCA MUSTAFA PAŞA’YA. Παιδιά των καιρών οι καινούργιες ονομασίες.

Υπάρχει, όμως, και το μη συγκρινόμενο χθες με το σήμερα τής Ρωμαίηκης Κοινότητας. Αυτό που όλοι μας βιώνουμε κάθε μέρα και κατ' ιδίαν, φιλοσοφώντας στις παληές γειτονιές μας, ο ORHAN το εκθέτει και γραπτώς. Το διαβάζουμε τελευταία και στον εντόπιο Τύπο. Πατούμε πάνω στα ίδια χώματα, αιώνες τώρα, μουσουλμάνοι και χριστιανοί.

Αλλά βγαίνει από τον συγγραφέα και μια ψυχική δόνηση, περιγράφοντας το ανικανοποίητο νυν τής Ομογένειας. Έζησε κι’ ο ίδιος στό Μόδι της Χαλκηδόνας τις αδελφικές παρέες τούρκων και ρωμηών μαζί, και τώρα θρηνεί τη στέρηση, τραγουδώντας στίχους απ’ τον παληό τρόπο τής ζωής μας. Είναι σελίδες που στάζουν και γεύση αλησμόνητης αγαλλίασης και χρόνους άχαρους. Ξεδίψασμα άγευστο.

Αυτά όλα μας τα κερνάει ο ORHAN TURKER πάνω στο γνωστό μας δίσκο, με την Επτάλοφο να παραμένει ωσάν Πόλη του μυστηρίου, ζωγραφισμένη με την καρδιά μας, χωρίς, όμως, τ' αστροφεγγίσματα της παληάς γειτονιάς, στολίσματα της αλησμόνητης Πόλης. Με τα βιβλία του, πρώτα αφήνει να πλανάται στο νου μας ένα νοσταλγημένο χθές, με την πληθυσμιακή του κάπως άνεση, μ’ όλα τα χρώματα, τη φαεινότητα, και την αγλαότητά του, κι’ ύστερα μας το δείχνει ξεθωριασμένο. Αμοσχοβόλητο από λιβάνι καί βασιλικό. Στερημένο και τη γνωστή ονοματική ταυτότητά του. Μεγαλωμένος κι’ ο ίδιος με μουσουλμάνους και χριστιανούς μαζί κι’ έχοντας σύντροφο και συμπαραστάτρια την πολίτισσα Κατερίνα Πρόκου, είναι επόμενο να γνωρίζει, όσο λίγοι, τους παλμούς τής Πόλης.

Τα ξανάζησα αυτά και με το τελευταίο κέρασμα του φίλου μας για τα Ψωμαθειά. Μέσα από τις ζωντανές συγκρίσεις στις σελίδες του, τ’ αφουγκράστηκα και σαν «Χρυσή Πύλη», τα διάβασα και σαν «Ύψωμα Θείον», τ’ ακροάστηκα και σαν «Επταπύργιον». Πολλές κι' οι Ακολουθίες που τέλεσα στις επτά εκκλησίες εκατέρωθεν τής «Μέσης Οδού». Και πάντα ακούω ψαλμωδίες από τη Μονή των Ακοιμήτων του Στουδίου.

Την πρώτη μισή ζωή μου τη ράντισε η Μαρμαρινή παραλία, με στέκι το κελλί τής Βλάγκας. Τήν υπόλοιπη τη συντροφεύει η φαντασία και το όνειρο τής παληάς γειτονιάς. Ευχαριστώ και συγχαίρω τον αγαπητό μου φίλο και μνήμονα των αλησμονήτων για το άνοιγμα της καρδιάς του.

† Ο Πέργης Ευάγγελος

Απογευματινή Κωνσταντινουπόλεως 31.8.2010

Η ΠΑΤΜΟΣ ΤΟΥ ΕΛΥΤΗ

Ζώντας στους ρυθμούς της Πάτμου αυτές τις μέρες - σήμερα επέστρεψα και θα ξαναπάω την Παρασκευή - σκέφτομαι συνεχώς την Πάτμο του Ελύτη. Και ιδιαιτέρως την Πάτμο της Μαρίας Νεφέλης.
Γι' αυτό και σας προτείνω εδώ, αγαπητοί συνοδίτες, το σχετικό απόσπασμα με την αξεπέραστη Έλλη Λαμπέτη.
Και αναδημοσιεύω τους πρώτους στίχους. Ενδιαφερθείτε για τη συνέχεια, φίλοι μου. Δεν θα χάσετε.

Είναι πριν τον γνωρίσεις που αλλοιώνει ο θάνατος·
από ζώντας με τις δαχτυλιές του επάνω μας
ημιάγριοι το μαλλί αναστατωμένο σκύβουμε
χειρονομώντας πάνω σ' ακατανόητες άρπες. Άλλ'
ο κόσμος φεύγει...
Άι άι δυό φορές τ' ωραίο δε γίνεται
δε γίνεται η αγάπη.

Κρίμας κρίμας κόσμε
σ' εξουσιάζουν μέλλοντες νεκροί·
και κανείς κανείς δεν έλαχε
δεν έλαχε ν' ακούσει ακόμη
καν φωνήν αγγέλων καν υδάτων πολλών
καν εκείνο το "έρχου" που σε νύχτες αϋπνίας μεγάλης
ονειρεύτηκα

Εκεί εκεί να πάω σ' ένα νησί πετραδερό
που ο ήλιος το λοξοπατάει σαν κάβουρας
κι όλος τρεμάμενος ο πόντος ακούει κι αποκρίνεται.

Δείτε και την σχετική θαυμάσια ανάρτηση Στον ίσκιο του Ήσκιου

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ (1907-2010)

Ο μακαριστός Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος υπήρξε αναμφίβολα μια ιδιαίτερη προσωπικότητα. Ξεχώριζε από τους άλλους επισκόπους, κυρίως για τον ελεγκτικό του τρόπο. Το κατ' εξοχήν προτέρημά του ήταν το ότι έπαιρνε θέση απέναντι σε πρόσωπα και πράγματα. Οπότε ήξερες με ποιον έχεις να κάνεις.

Δεν έχω κανένα λόγο να μην παραδεχθώ ότι ήταν και ενάρετος άνθρωπος. Και αφιλοχρήματος. Και εργατικός στη Μητρόπολή του.

Απο κει και πέρα σε καμία περίπτωση δεν δέχομαι την αγιοποίησή του, που άρχισαν μεταθανατίως πολλοί να ξεφωνίζουν, ή τη σύγκρισή του – φευ! - με τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο ή χαρακτηρισμούς του τύπου “γίγαντας, λεοντόκαρδος” κ.α. παρόμοια αρκούντως υπερβολικά, τουλάχιστον...

Ο Αυγουστίνος Καντιώτης υπήρξε γέννημα της εποχής του. Οργανωσιακός στη νοοτροπία, γι' αυτό και ίδρυσε την αδελφότητα “Ο Σταυρός”, ηθικολόγος και όχι θεολόγος, ελεγκτικός με κάθε τι το “αντίθε(τ)ο”, πράγμα που σημαίνει συνακόλουθα ότι υιοθετούσε τη λογική του αποκλεισμού. Έτσι, σύμφωνα με την δική του λογική οι “πιστοί” δεν μπορούσαν παρά να είναι ολίγιστοι, οι ''ημέτεροι'', αφού πόσοι μπορούν να ανταποκριθούν στις επιταγές του Ευαγγελίου σύμφωνα με τον αείμνηστο Καντιώτη;

Ήλεγξε την κατά καιρούς εξουσία, αλλά τελικά αυτός ο έλεγχος δεν απέδωσε κάτι το ουσιαστικό. Ο παραληρηματικός του λόγος – που δεν είχε σχέση με καμία ρητορική, ως διατείνονται τινες – φανάτιζε τους δικούς του, και πλέον τούτου ουδέν. Δεν είχε δηλ. κάποια ευρύτερη απήχηση και επιρροή στα κέντρα αποφάσεων κ.ο.κ. Αντιθέτως, στον πολύ κόσμο – και σε μια μερίδα που δεν ήταν άσχετη με την Εκκλησία – ο Καντιώτης ήταν ο ορισμός του συντηρητισμού και του φανατισμού, κι απ' αυτή την πλευρά ο υπέρμετρος ζηλωτισμός του μάλλον λανθασμένη εντύπωση έδινε στην κοινωνία για το ποια είναι η φύση και η ουσία της Εκκλησίας.

Πιστεύω ότι πίστευε αυτά που έλεγε. Γι' αυτό και τα υποστήριζε με πάθος. Όμως, δεν μπορούσε να ξεφύγει από την εκπροτεσταντισμένη οργανωσιακή νοοτροπία, της οποίας οι καλές προθέσεις μόνον δεν αρκούν...

Κρίμα που οι επίγονοι, τα “πνευματικά παιδιά” του αειμνήστου Γέροντα Αυγουστίνου αλληλοσπαράσσονται. Και στο πρόσφατο παρελθόν και σήμερα. Η ενότητα – το ζητούμενο στην Εκκλησία – δεν επετεύχθη ούτε στην οργάνωση που ο Μητροπ. Αυγουστίνος ίδρυσε.

Και ας μη ξεχνάμε ότι και η παραίτησή του από τον Επισκοπικό θρόνο είχε έντονο παρασκήνιο, όχι και τόσο καθαρό.

Σε κάθε περίπτωση η σύγχρονη εκκλησιαστική ιστορία έχει πολλά να καταγράψει και να αξιολογήσει εν καιρώ. Κι εκεί ο καθείς θα εύρει την θέση του...

Σημερινά δημοσιεύματα τύπου:

- Ο Μητροπολίτης που αφόρισε Αγγελόπουλο - Μαστρογιάνι

«Τι φοβερή φωνή που έχει. Τι ένταση για γέρο άνθρωπο! Θα μπορούσε να παίξει δραματικούς ρόλους με απαιτήσεις», δήλωνε στην «Ε», στις 17 Δεκεμβρίου του 1990, ο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι.

- Αυγουστίνος Καντιώτης ο "Χομεϊνί της Μακεδονίας"

O - κατά κόσμον- Ανδρέας Καντιώτης είχε ορκισμένους φίλους, οι οποίοι τον είχαν αγιοποιήσει, εξαίροντας την κοινωνική του δράση κυρίως υπέρ των φτωχών και των αδυνάτων. Ωστόσο, στην πολύχρονη σταδιοδρομία του ως ιεράρχης είχε αποκτήσει και φανατικούς εχθρούς, οι οποίοι στηλίτευαν τη- συχνά ακραία- στάση του σε εθνικά και κοινωνικά ζητήματα. Η δράση του σε κρίσιμες ιστορικές στιγμές αντιμετωπίστηκε με εξαιρετικά αντικρουόμενα συναισθήματα.

Η ΕΛΒΥΧ ΑΝΟΙΞΕ ΤΟ 10ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΤΜΟ

Mε τη συμμετοχή πλήθους κόσμου, ντόπιων και ξένων που κάνουν διακοπές στο νησί, ξεκίνησε χθες βράδυ το 10ο Φεστιβάλ Θρησκευτικής Μουσικής στην Πάτμο.
Η πρώτη συναυλία πραγματοποιήθηκε από την Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία, η οποία, υπό τη διεύθυνση του ιδρυτή της Λυκούργου Αγγελόπουλου, απέδωσε ύμνους της εορτής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου και μέλη από την Ακολουθία του Περιβάλλοντος (ποίημα του αειμνήστου υμνογράφου της Μ.τ.Χ.Ε. Γερασίμου Μικραγιαννανίτου).

Το άνοιγμα του 10ου Φεστιβάλ προλόγισαν ο Καθηγούμενος της Μονής και Πατριαρχικός Έξαρχος Πάτμου Αρχιμ. Αντίπας, ο Δήμαρχος Πάτμου Γρηγόρης Καμπόσος, η Πρόεδρος του Πνευματικού Κέντρου Δήμου Πάτμου Νομική Μαύρου - Στράτα και βέβαια ο καλλιτεχνικός διευθυντής του θεσμού μαέστρος και συνθέτης Άλκης Μπαλτάς.
Στη συναυλία παρέστη και ο παρεπιδημών στο νησί Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος.

Στο τέλος της συναυλίας έγιναν απονομές τιμητικών διακρίσεων σε όλους εκείνους οι οποίοι συνέβαλαν στην στερέωση και αύξηση του θεσμού.
Ο Άλκης Μπαλτάς τους ευχαρίστησε, αλλά και κείνοι με τη σειρά τους τόνισαν τη μεγάλη προσφορά του στο Φεστιβάλ Θρησκευτικής Μουσικής, τόσο με τις εύστοχες επιλογές του, όσο και με την άρτια υλοποίηση του προγράμματος κάθε χρόνο.
Έτσι, αισίως το Φεστιβάλ εισέρχεται στην δεύτερη δεκαετία του και όλοι όσοι συμμετέχουμε σ' αυτό ελπίζουμε να συνεχίσει ακάθεκτο και πάντα ανυποχώρητο ως προς την ποιότητα και την πνευματικότητα που το διακρίνει.

ΣΤΟ ΚΑΣΤΡΟΜΟΝΑΣΤΗΡΟ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΤΜΟ

Mετά το Σπήλαιο της Αποκαλύψεως ανηφορίσαμε για τη Μονή του Θεολόγου.

Η θέα του νησιού από ψηλά είναι μοναδική. Αλλά και η ...συνομιλία με μιαν άλλη εποχή, και δη τη βυζαντινή, μαγική!

Το καστρομονάστηρο περιέχει τον προσκυνητή. Τον κλείνει μέσα του, χωρίς εκείνος να το καταλάβει...

Μας ξενάγησαν με πληρότητα στο καθολικό και τα σημαντικότατα παρεκκλήσιά του με τα λείψανα του Αποστόλου Θωμά, του Αγίου Αντίπα, του κτίτορος Οσίου Χριστοδούλου και άλλων αγίων, τα οποία και προσκυνήσαμε, στο υπέροχο διώροφο μουσείο της Μονής, με τα μοναδικά κειμήλια (χειρόγραφα, παλαίτυπα, χρυσόβουλα, σιγίλλια, εικόνες, άμφια κ.α.).

Μαζί μας και ο πολιός Κωνσταντινουπολίτης πρωτοψάλτης Κωνσταντίνος Μαφίδης, τον οποίο ...συνέλαβε ο φακός της Ιδιωτικής Οδού με το μέλος της ΕΛΒΥΧ Βαγγέλη Ρόκα.

Μας δεξιώθηκε στο Αρχονταρίκι ο Καθηγούμενος της Μονής και Πατριαρχικός Έξαρχος Πάτμου Αρχιμ. Αντίπας, ο οποίος μας μίλησε, εκτός των άλλων, για την Πατμιακή μουσική παράδοση και πώς προσπαθούν να τηρούν τα παλαιά τυπικά, μη εισάγοντας νεωτερισμούς, και θέλοντας να διατηρήσουν ακόμα και την δική τους παράδοση των σημάντρων, που δεν απαντάται αλλού.
Ο Λυκούργος Αγγελόπουλος και τα μέλη της Ελληνικής Βυζαντινής Χορωδίας παρακάθισαν το μεσημέρι στην Μοναστηριακή Τράπεζα μετά από πρόσκληση του Καθηγουμένου.

Κατά τη διάρκειά της ανεγνώσθη πατερικός λόγος στην σημερινή γιορτή της Αποτομής της Κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου.

Ο Καθηγούμενος Αρχιμ. Αντίπας θα παραστεί στην αποψινή συναυλία της ΕΛΒΥΧ. Άλλωστε το μοναστήρι του Θεολόγου στηρίζει έμπρακτα το Φεστιβάλ Θρησκευτικής Μουσικής από την πρώτη στιγμή.

ΣΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΣ

Προσκύνημα σήμερα το πρωί στο Σπήλαιο της Αποκαλύψεως, εδώ στην Πάτμο, όπου κατά την παράδοση ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος δέχθηκε την Αποκάλυψη, την οποία υπαγόρευσε στον μαθητή του Πρόχορο, ο οποίος και την κατέγραψε.

Και σκέπτομαι τι συγκλονιστικό κείμενο που είναι η Αποκάλυψη... Τόσο που συγκινεί και τους καλλιτέχνες, οι οποίοι εμπνέονται απ΄ αυτήν κι έχουν συνθέσει ποιήματα και μουσικές και δρώμενα και άλλα πολλά, με αφορμή αυτό το εσχατολογικό κείμενο.

Και φέτος στο Φεστιβάλ της Πάτμου υπάρχει μια σχετική εκδήλωση στις 6 Σεπτεμβρίου.

Οι προσκυνητές πολλοί και το τοπίο μοναδικό. Ευτυχώς στον χώρο του ιερού Σπηλαίου δεν υπάρχουν ...τουριστικές ενδείξεις κι έτσι διατηρείται ανέπαφη η ιερότητά του.

Και μετά την κατάβαση και ανάβαση από το ιερό Σπήλαιο, στον χώρο των συναυλιών, όπου απόψε η Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία θα ανοίξει το 10ο Φεστιβάλ Θρησκευτικής Μουσικής.

Ο Λυκούργος Αγγελόπουλος επί σκηνής ελέγχει τον χώρο.

ΜΕ ΤΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΜΟ

Μόλις φώτισε για τα καλά αποβιβαστήκαμε στο ιερό νησί.

Η Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία υπό τον Λυκούργο Αγγελόπουλο, όπως πάντα, για την εναρκτήρια συναυλία του 10ου Φεστιβάλ Θρησκευτικής Μουσικής Πάτμου.

Το ταξίδι ολονυχτίς στο Αιγαίο ήταν θαυμάσιο. Χωρίς ανέμους και ανέμελο. Αν και το πλοίο ήταν γεμάτο υπήρχαν γωνιές για ησυχία και δουλειά.

Μόλις η πόρτα του πλοίου άνοιξε και εμφανίστηκαν μπροστά μας τα πρώτα σπίτια της Σκάλας, του επίνειου της Πάτμου, ξεπρόβαλε και ο ακοίμητος, πραγματικά, διευθυντής του Φεστιβάλ, ο μαέστρος και συνθέτης Άλκης Μπαλτάς, ο οποίος μας υποδέχθηκε με εγκαρδιότητα με όλο το επιτελείο του Φεστιβάλ.

Στην φωτογραφία της Ιδιωτικής Οδού ο Λυκούργος Αγγελόπουλος, ο Άλκης Μπαλτάς και ο συνθέτης Αλέξανδρος Μούζας, ο οποίος έχει αναλάβει το οργανωτικό κομμάτι του Φεστιβάλ.

Ο Λυκούργος Αγγελόπουλος με τον Άλκη Μπαλτά συζητούν για λεπτομέρειες οργανωτικού τύπου, που αφορούν στο σημερινό πρόγραμμα της ΕΛΒΥΧ στην Πάτμο.

Το πρώτο κτήριο που αντικρίζεις σαν βγαίνεις απ' το λιμάνι, το Κέντρο Ορθοδόξου Πολιτισμού και Πληροφόρησης, που ανήκει στην Ιερά Βασιλική Σταυροπηγιακή και Πατριαρχική Μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου.


Το πλοίο συνεχίζει για Ρόδο... Κι εμείς ετοιμαζόμαστε για προσκύνημα στο Μοναστήρι του Ευαγγελιστού της Αγάπης.

ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΧΟΡΩΔΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΜΟ

Ταξιδεύοντας με την Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία για την Πάτμο, προκειμένου να πραγματοποιήσουμε απόψε το βράδυ, υπό την διεύθυνση του Λυκούργου Αγγελόπουλου, την εναρκτήρια συναυλία του 10ου Φεστιβάλ Θρησκευτικής Μουσικής, σκέπτομαι πως επιστρέφουμε επετειακώς και ουσιαστικώς σ' αυτό το σπουδαίο φεστιβάλ που έστησε και διευθύνει ο μαέστρος Άλκης Μπαλτάς.
Ο διευθυντής, λοιπόν, του ιδιαίτερου από πολλές απόψεις φεστιβάλ που συντελείται στην ιερά νήσο και στον υπαίθριο χώρο έξω από το Σπήλαιο της Αποκαλύψεως, είχε την ιδέα η Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία που “άνοιξε” τον θεσμό αυτό πριν δέκα χρόνια, να εγκαινιάσει με μια συναυλία της και την επέτειο της δεκαετίας του.
Γι' αυτό ο Λυκούργος Αγγελόπουλος ετοίμασε ένα ειδικό πρόγραμμα με ύμνους του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου και Ευαγγελιστού και ανθολόγιο ύμνων από την ακολουθία του Περιβάλλοντος, ποίημα του αειμνήστου Υμνογράφου της Μ.τ.Χ.Ε. Γερασίμου Μικραγιαννανίτου.

Αναλυτικά το πρόγραμμα έχει ως εξής:

Μέλη από την Αποκάλυψη και την εορτή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου

- Στίχοι από την Αποκάλυψη (επιλογή του καθηγητού Ηλία Οικονόμου) σε ήχο πλ.δ.' και μέλος Λυκούργου Αγγελόπουλου (επί τη 1900ετηρίδι από της συγγραφής της Αποκαλύψεως).
- Τρία στιχηρά προσόμοια από την ακολουθία του Ευαγγελιστού Ιωάννου σε αργό ειρμολογικό μέλος (ήχ. α', β' και πλ.δ', από της αυτής βάσεως).
- Αναπεσών εν τω στήθει, Δοξαστικόν της Λιτής, σε ήχο δ' και στο μέλος του Ιακώβου Πρωτοψάλτου της Μ.τ.Χ.Ε.

Μέλη από την Ικετήριο Ακολουθία προς τον φιλάνθρωπον Θεόν και Σωτήρα ημών Ιησούν Χριστόν, υπέρ του περιβάλλοντος ημάς στοιχείου και ευσταθείας πάσης της κτίσεως

- Ο εκ μη όντων τα πάντα καθυποστήσας Χριστέ, στιχηρό προσόμοιο του Εσπερινού σε αργό ειρμολογικό μέλος, ήχος α'.
- Παντοκράτωρ Κύριε, δοξαστικό του Εσπερινού, ήχος πλ. β', μέλος Λυκούργου Αγγελόπουλου.
- Ίδε ο ελεήμων Θεός, στιχηρό προσόμοιο των αποστίχων, ήχος πλ. α'.
- Πάσα πνοή αινεσάτω τον Κύριον. Αινείτε Αυτόν ήλιος και σελήνη, αινείτε Αυτόν πάντα τα άστρα και το φως· πάσα πνοή αινεσάτω τον Κύριον. Κράτημα τεριρέμ.... πάσα πνοή αινεσάτω τον Κύριον.
Πασαπνοάριο του Ιερού Ευαγγελίου του Όρθρου, μέλος Πέτρου του Πελοποννησίου, Λαμπαδαρίου της Μ.τ.Χ.Ε., ήχος πλ. β᾿.
- Η πρώτη και η έκτη ωδή του κανόνος, ήχος πλ. δ' τρίφωνος.
- Ως δεσπότης της κτίσεως, δοξαστικό των Αίνων, ήχος πλ. δ', μέλος Λ. Αγγελόπουλου.
- Ο πάντα τω ρήματι παραγαγών ως Θεός, απολυτίκιο, ήχος δ'.

Κράτημα (μέρος) του περίφημου βυζαντινού Μαϊστορος Ιωάννη του Κουκουζέλη, εξήγηση Χουρμουζίου Χαρτοφύλακος, ήχος α'.

ΝΕΚΡΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ, ΝΕΚΡΕΣ ΨΥΧΕΣ...

Tου συγγραφέα Τάκη Θεοδωρόπουλου
ΤΑ ΝΕΑ

Στη «Μonde» του περασμένου Σαββάτου (21 Αυγούστου) δημοσιεύθηκε επιστολή που την υπέγραφαν 14 καθηγητές Αρχαίων Ελληνικών και Λατινικών.
Είναι όλοι τους μέλη της επιτροπής η οποία κρίνει όσους συμμετέχουν στον διαγωνισμό που οδηγεί στην πρόσληψη διδακτικού προσωπικού από τη Μέση Εκπαίδευση. Και στηλιτεύουν την κατάργηση των δύο αρχαίων γλωσσών - «νεκρών» κατά το κοινώς λεγόμενον- από την ύλη των εν λόγω διαγωνισμών.

Η λογική είναι απλή. Οι μεταρρυθμιστές δεν μπορούν να καταργήσουν το ενδιαφέρον των μαθητών για τις κλασικές σπουδές - υπολογίζονται γύρω στους 500.000 σήμερα στα γυμνάσια και τα λύκεια της Γαλλίας. Οπότε καταργούν τους καθηγητές τους.
Μεταρρύθμιση ανώδυνη πολιτικά, αφού είναι η αλήθεια ότι κανένας υπουργός και υπηρεσιακός παράγοντας δεν κινδυνεύει να βρεθεί αντιμέτωπος με μαθητές που διαδηλώνουν στους δρόμους υπέρ του Οράτιου, του Τάκιτου, του Ευριπίδη, του Σοφοκλή ή του Αισχύλου. Επεσαν υπέρ της προόδου μιας μεγάλης ευρωπαϊκής χώρας που τους θεωρεί βάρος για την καλλιέργεια της νέας γενιάς της.
Εννοείται πως η γενναία αυτή απόφαση δεν έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία, και δεν αφορά μόνον τη Γαλλία. Φίλος Ιταλός μού έλεγε πως στο εκεί «κλασικό λύκειο» δεν περιλαμβάνεται στη διδακτέα ύλη η διδασκαλία ξένων γλωσσών. Το δίλημμα είναι απλό: αν παιδί μου θέλεις να ιδρώσεις για να μάθεις να ψελλίζεις απαρέμφατα και αφαιρετικές σε γλώσσες «νεκρές» δεν έχεις δικαίωμα να συμμετέχεις στον σύγχρονο κόσμο όπως οι άλλοι συνομήλικοί σου.

Εδώ και μερικές δεκαετίες οι κλασικές σπουδές έχουν περάσει στην παρανομία. Θεωρούνται περιττό βάρος σε μια εκπαίδευση που προσπαθεί να διαμορφώσει σύγχρονους πολίτες, αποτελεσματικά στελέχη, «ευέλικτα» μυαλά και τα συμπαρομαρτούντα. Ασε που αντιπροσωπεύουν για την «προοδευτική» Ευρώπη ένα σύμπλεγμα ελιτισμού το οποίο θέλει να ξεφορτωθεί εν ονόματι της τηλεοπτικής δημοκρατικότητας.
Δεν θα επιχειρηματολογήσω εδώ υπέρ της διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών και των Λατινικών στα γυμνάσια και τα λύκεια. Τα επιχειρήματα είναι πολλά και αν κάποτε γίνει ένας σοβαρός δημόσιος διάλογος επί του θέματος όλοι θα βγούμε κερδισμένοι αν μπορέσουμε να τα ακούσουμε.
Θα επισημάνω, απλώς, ότι την εν λόγω μεταρρύθμιση εμείς την έχουμε υλοποιήσει προ πολλών ετών- τους αφήσαμε πίσω τους Γάλλους. Την πραγματοποιήσαμε όταν τη δεκαετία του ογδόντα η διδασκαλία της αρχαίας γλώσσας καταργήθηκε από τη Μέση Εκπαίδευση ως «αντιδραστική». Τότε που τα Αρχαία Ελληνικά θεωρήθηκαν αιχμή του δόρατος της δεξιάς ιδεολογίας και σύσσωμη η αριστερή διανόηση επικροτούσε τον ακρωτηριασμό της παιδείας από το «σεσηπός» της μέλος.

Εκτός από την ιδεολογική παράμετρο υπήρχε και η λεγόμενη «τεχνοκρατική»: τα παιδιά χάνουν χρόνο με τις δοτικές και την τρίτη κλίση. Και τους δώσαμε τον χρόνο για να κάνουν τι; Για να σερφάρουν ή να ζαπάρουν. Τα μυαλά των μεταρρυθμιστών, μπουκωμένα από πρόοδο, παραγνώριζαν βεβαίως το γεγονός ότι, αν μη τι άλλο, η ανάγνωση ενός αρχαίου ελληνικού κειμένου στο πρωτότυπο, αναγκαστικά αργή, συνιστά μια πρώτης τάξεως άσκηση αυτοσυγκέντρωσης- αγαθό πρώτης ανάγκης σ΄ έναν κόσμο που από το πολύ ζάπινγκ έχει ξεχάσει ποιος είναι και πού πάει.
Μα, θα μου πείτε, η διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών επανήλθε λίγο αργότερα μαζί με τη Δεξιά που επανήλθε στην ηγεσία του υπουργείου Παιδείας. Σωστά. Ομως ο τρόπος με τον οποίον επανήλθε δεν διαφέρει και πολύ από τον τρόπο με τον οποίον θέλουν να ακυρώσουν τώρα τη διδασκαλία τους οι γάλλοι μεταρρυθμιστές.
Αυτοί τουλάχιστον είναι ειλικρινείς. Πήραν την απόφαση να σταματήσουν την παραγωγή καθηγητών. Εμείς εδώ, χωρίς να χρειαστεί καμία απόφαση, εκ των πραγμάτων, α λα γκρέκα εν ολίγοις, ακυρώσαμε τη διδασκαλία που επαναφέραμε μορφώνοντας καθηγητές οι οποίοι ξέρουν να παπαγαλίζουν τους κανόνες και τις εξαιρέσεις τους και η αντίληψή τους για την αρχαία ελληνική γραμματεία περιορίζεται στα αποσπάσματα των εγχειριδίων.
Εννοείται πως υπάρχουν οι εξαιρέσεις - και όχι μία και δύο. Εννοείται πως υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν αυτό που κάνουν, που διαβάζουν και παλεύουν να μεταδώσουν τη γνώση τους σ΄ ένα περιβάλλον που τους εχθρεύεται, σε μαθητές που τους βαριούνται.

Ο "ΕΚΔΗΜΟΚΡΑΤΙΣΜΟΣ" ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

Απολογισμός «εκδημοκρατισμού»

Tου Xρήστου Γιανναρά - Καθημερινή

Μετά τη δικτατορία των ετών 1967-1974, ο τομέας του κρατικού και κοινωνικού βίου που γνώρισε τον πληρέστερο «εκδημοκρατισμό» ήταν σίγουρα η παιδεία:

Καταργήθηκε η ομοιόμορφη ενδυμασία των μαθητών και κάθε περιορισμός στο είδος της κόμμωσης, στη χρήση καλλυντικών, στο αξιοπερίεργο της εμφάνισης.

Αναπτύχθηκε ελεύθερα ο συνδικαλισμός των μαθητών, το λεγόμενο «μαθητικό κίνημα», με εντυπωσιακές επιδόσεις σε απεργίες, καταλήψεις, αποκλεισμούς οδών, απευθείας διάλογο των μαθητών με τους υπουργούς Παιδείας.

Απαγορεύτηκε να διορθώνονται τα λάθη στα γραπτά των μαθητών και μάλιστα με κόκκινο μελάνι («κάτω τα αιματοβαμμένα γραπτά»!) ώστε να μην πληγώνονται συναισθηματικά τα παιδιά.

Διευκολύνθηκε με ποικίλους τρόπους η προαγωγή των μαθητών από τάξη σε τάξη, αποσυνδέθηκε από τις επιδόσεις στα μαθήματα ή τις απουσίες, ώστε να μην απειλούνται τα παιδιά από πλέγματα μειονεξίας και ενοχών.

Για τους ίδιους λόγους καταργήθηκαν και τα σχολεία αριστούχων, υποβιβάστηκε ο ρόλος της βαθμολογίας, η αξιολόγηση των επιδόσεων.

Καταργήθηκε το πολυτονικό σύστημα γραφής, για να διευκολύνονται τα παιδιά στην ορθογραφία.

Απαλείφθηκε από τα σχολικά βιβλία κάθε ενδεχόμενο να παγιδευτεί ο ψυχισμός των παιδιών και το φρόνημά τους στον εθνικισμό, στη θρησκευτικότητα, στην προγονολατρία, στον ιδεαλιστικό εξωραϊσμό της Ιστορίας, σε παραδόσεις πολιτιστικής μονοτροπίας.

Ο εκδημοκρατισμός επεκτάθηκε αποφασιστικά και στον χώρο των εκπαιδευτικών: Καταργήθηκε ο θεσμός του Επιθεωρητή, αντικαταστάθηκε με «Σχολικούς Συμβούλους», που τη βοήθειά τους στο σχολικό έργο μόνο προαιρετικά ζητούν οι εκπαιδευτικοί. Δάσκαλοι και καθηγητές απαλλάχθηκαν από το ενδεχόμενο να κρίνονται και να αξιολογούνται για την απόδοση και την προσφορά τους, την κατάρτιση και την εργατικότητά τους, την ποιότητα και το ήθος τους.

Γι’ αυτό απαλείφθηκε και κάθε ιεραρχική διαβάθμιση των εκπαιδευτικών: ο διευθυντής του δημοτικού, ο γυμνασιάρχης, ο λυκειάρχης εξέπεσαν σε τίτλους προσωρινής διοικητικής ευθύνης που την αναλαμβάνει όποιος θέλει, αφού υποβάλει σχετική αίτηση στο υπουργείο. Σε ποια τάξη και ποιο μάθημα θα διδάξει κάθε εκπαιδευτικός αποφασίζεται συλλογικά, κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ικανότητα κανενός για οτιδήποτε. Με την ίδια λογική μοιράζονται οι εκπαιδευτικοί μεταξύ τους και τα «ιδιαίτερα» μαθήματα.

Υστερα από είκοσι οχτώ (28) χρόνια συνεπέστατης εφαρμογής του «εκδημοκρατισμού» της παιδείας, μήπως θα έπρεπε να τολμηθεί μια (ακομμάτιστη, αμερόληπτη, απροσωπόληπτη, απροκατάληπτη, αδέκαστη) αξιολογική κρίση της επιτυχίας του «οράματος»; Με καταμέτρηση αντικειμενικών μεγεθών: Ικανότητα ανάγνωσης και γραφής των αποφοίτων κάθε σχολικής βαθμίδας, αριθμός λέξεων που συγκροτούν τη γλωσσική τους εκφραστική, κριτική ικανότητα, συνθετική ικανότητα, ικανότητα αφομοιωτικής απομνημόνευσης, δημιουργικής φαντασίας, λογικής συνέπειας, επιδόσεις στον βανδαλισμό σχολικών κτιρίων.

Η αξιολογική αποτίμηση θα μπορούσε να προκύψει από μια σοβαρή δημοσκοπική έρευνα. Θα αναλάμβανε το κόστος και την οργάνωση μια έγκυρη εφημερίδα;

"ΣΠΙΘΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΧΑΜΕΝΗ ΓΗ" ΤΗΣ ΧΙΒΑΣ ΠΑΝΑΧΙ

Σπίθες από τη χαμένη γη

Σε αναζητεί η έρημος
Η νύχτα ξαπλωτή αναμένει να επιστρέψουν τα χαμένα άστρα
Ένας κρύος άνεμος κρύβεται εδώ
Τρεμοπαίζουν οι ευχές των κεριών για το δρόμο
Επιθυμία αγκαλιάζει τον κρύο άνεμο

Μια χούφτα από το χώμα της Ερμού
Τα χέρια μου χαζεύουν τα άστρα του έρωτα
Ο ουρανός πια μοιάζει με σταρένιο κτήμα από μακριά
Αν βρεθεί μια κίχλη να κρυφτούμε στην σκιά της
Στις ανάσες μας σιγανοκαίγεται ο κόσμος
Αναζητάμε τον χαμένο δρόμο της έρημο
Η πόλη πια είναι μόνη της
Τα δέντρα μυρίζουν θάνατο

Αγαπώ το σπουργίτι του βλέμματός σου στην ξενιτειά
Αναζητούν ήρεμα για τις πληγές της επιθυμίας στο κορμί μου
Ο καημός της πόλης αναμείχθηκε πια με την θλίψη του ουρανού
Η τρικυμία στα στήθη μου είναι από καλοκαίρι
Ο κόσμος φτερουγίζει στα φτερά μιας πεταλούδας
Η μακρινή σκιά μου σκεπάζει τα εσώρουχα
Γεμίζει πια γύρω από σκόνες, φουρτούνες
Η σκιά σου είναι μια νέα πόλη
Με την βροχή μιλά
Με το κρασί που γέμισε τις αυλές της πόλης
Με τις βελανιδιές όταν μοίρασαν τα νέα μας στον κόσμο
Το κεράκι να μαρτυρεί τη φεγγαράδα πως καίγεται από μακρυά

Χίβα Παναχί
Αύγουστος 2010

Η ΕΥΑΝΘΙΑ ΡΕΜΠΟΥΤΣΙΚΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΣΤΗ ΧΑΛΚΗ

Tου Νίκου Μαγγίνα

Η Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης φιλοξενεί την Ευανθία Ρεμπούτσικα σε συναυλία της, που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010 και ώρα 19.30 στον προαύλιο χώρο της Σχολής με τον καταπράσινο περίγυρό της.

Την εκδήλωση θα τιμήσει με την παρουσία του ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος. Η διάσημη συνθέτρια θα παρουσιάσει κυρίως δικές της συνθέσεις και στην εκδήλωση θα συμμετέχουν δύο τούρκοι ερμηνευτές, ο Σιχάν Οκάν, συνεργάτης της στο σάουντρακ της ταινίας «Βabam ve οğlum» και η Ντιλέκ Κοτς, συνεργάτης της στο σάουντρακ της ταινίας «Πολίτικη κουζίνα», της οποίας την μουσική έγραψε η δημοφιλής καλλιτέχνης.

Η Ευανθία Ρεμπούτσικα επισκέπτεται αρκετές φορές το χρόνο την Πόλη «μαγειρεύοντας» διάφορες «μουσικές λιχουδιές» και με την παρουσία της συμβάλλει στην περαιτέρω καλλιέργεια των ελληνοτουρκικών σχέσεων μέσω της «μουσικής διπλωματίας».

Χορηγοί της εκδήλωσης είναι οι Alapis group, Halkidiki Flour mills και η Olympic Air.

Η πρόσβαση στο νησί της Χάλκης των Πριγκηποννήσων γίνεται με καραβάκια από την Κωνσταντινούπολη. Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.

φωτό του Ν. Μαγγίνα: Η Ευανθία Ρεμπούτσικα στα μπαχαρικά της Πόλης

ΣΥΛΛΕΓΟΝΤΑΣ ΦΩΣ ΑΠΟ ΤΙΣ "ΚΑΜΕΝΕΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΕΣ" ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ

[Εφημερίδα ΕΡΜΗΣ Ζακύνθου, 26.8.2010, φ. 3471, σ. 13]

Το φως βαθαίνει
χαρές ξαναγίνονται
πένθη και πουλιά.

Π. Καποδίστριας
(«Μετασολωμικά συμβάντα», ό.π., σ. 425)

ΓΝΩΣΤΟΣ και εκλεκτός Ζακυνθινός ποιητής και δοκιμιογράφος, ο Παναγιώτης Καποδίστριας σφραγίζει την 30χρονη γόνιμη και σταθερή πορεία του στον χώρο των νεοελληνικών γραμμάτων με την εξαίρετη συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του υπό τον γενικό τίτλο Καμένες Πεταλούδες. Ποιήματα 1979-2009. Πρόκειται για ένα εκφραστικό προσωπικό και πολυφωνικό – πολυσύνθετο πόνημα και δώρημα, απ’ όπου κάθε ικανός και ευαίσθητος δέκτης, αναγνώστης ή συνοδίτης, όπως και κάθε φίλος της ουσιαστικής και ηδύσημης Ποίησης, βγαίνει πλουσιότερος και καλύτερος ψυχοπνευματικά, χαίροντας για πολλά και ποικίλα και αποκομίζοντας περισσότερα και επωφελέστερα από τον αυθεντικό και ανθεκτικό «κόσμο» της σκέψης, της ενδοχώρας και του από τα πρώτα κιόλας βήματα ώριμου και αναγνωρίσιμου (αισθητικά, γλωσσικά, υφολογικά, θεματικά κλπ.) Λόγου του ποιητή, που το ίδιο άξια και παραγωγικά διακονεί, ως θεολόγος και κληρικός, τον χώρο της τοπικής και της άλλης σύγχρονης νεοελληνικής Εκκλησίας, με πολλές σημαντικές πολυθεματικές γι’ αυτήν γραφές ή εκδόσεις.

Ο άψογος και καλαίσθητος στη μορφή και πολυεπίπεδος και καλλιεπής στο περιεχόμενό του πολυσέλιδος τόμος (επί-γνωση, Σταμούλης Αντ. Εκδοτικός Οίκος, Θεσσαλονίκη 2010, σ. 459), χάρη στο επόμονο και επίπονο «παρών» του ζακυνθινού λογοτέχνη και συγγραφέα και χάρη στη θετική συμβολή όλων όσοι συνέβαλαν φιλοπνευματικά, υπεύθυνα, σεβαστικά και αγαπητικά σ’ αυτό το αξιέπαινο και άρτιο αποτέλεσμα (Αντ. Σταμούλης, εκδότης, Δημ. Γ. Μαγριπλής, επιμελητής της έκδοσης, και Αγγελική Κοκονάκη, εικαστικός), συγκροτεί μια ξεχωριστή τ ι μ ή και για τον ίδιο τον ποιητή, τον ήδη καταξιωμένο και βραβευμένο Π. Καποδίστρια, και για τη σημερινή (πολιτιστικά πολυδοκιμαζόμενη) ιδιαίτερη πατρίδα του, καθώς και για την όλη νεότερη Ποίησή μας, όπου πολλά αντιποιητικά, κοινότοπα και ασήμαντα ή ανούσια (του συρμού ή της ελαφρότητας…) συναντάμε, με τις όποιες φωτεινές εξαιρέσεις –όπως η ανά χείρας έκδοση- να επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Έργο και μαρτυρία ζωής, η ποιητική αυτή συγκομιδή αποπνέει, εξελικτικά και ανοδικά, ουσία και ευρηματικότητα, ομορφιά και συγκίνηση, λυρισμό και στοχαστικότητα συνεχή, αυτογνωσία και ανθρωπογνωσία βαθιά, πλούτο έμπνευσης και γλώσσας ευφορία, εικονοπλαστική δύναμη και άλλα χαρακτηριστικά εκλεκτικότητας και ποιότητας, αναδείχνοντας τον δημιουργό της, δίκαια και συνολικά, σ’ έναν αληθινό και πιστό λειτουργό της Γνώσης και της Γραφής και σ’ έναν παραγωγό και «μέγα χορηγό» δωρημάτων ή χαρισμάτων ποικίλων και ελκυστικών, μέσα στο ευρύ μα και μοναχικό «κοινόβιο» της Ζωής και της Τέχνης. Εκεί, όπου το απλοϊκό, το εύκολο, το μέτριο, το ελλιπές ή το στείρο, το κίβδηλο, το εφήμερο κλπ. δεν πρέπει να κατέχουν θέση μεγαλύτερη από εκείνη που τους «αξίζει»- και στα μέτρα όσων θλιβερά και άγονα, κατά τη «φύση» τους, τα δέχονται ή τα ανέχονται και τα προτιμούν.

ΑΠΟ το πρώτο κιόλας -χρονολογικά- ποίημα (1979) ποίημα (δίχως το «σημάδι» ή το «στίγμα» του πρωτόλειου, που όμως και αυτό έχει τη δική του γραμματολογική, ιστορική κ.ά. σημασία) και ώς την πρόσφατη συγκεντρωτική κατάθεση άσβηστης «φλόγας» και Πνοής ποιητικής, ο Π. Καποδίστριας «κρατά αναμμένα / τα σώματα πορείας» (το δικό του και άλλων μέσα ή μαζί μ’ αυτό, όντας κι ο ίδιος, σαν ύπαρξη φιλάνθρωπη και πληθωρική, όχι ένας αλλά πολλοί) και μαστορικά και γενναιόδωρα «στήνει απόχη με τον Λόγο σου», για να συλλέξουν καλότυχα, όσοι θέλουν και μπορούν, και ν’ απολαύσουν ευφρόσυνα και ανακουφιστικά ή λυτρωτικά ό,τι φωτεινό και υψηλό, άριστο και δραστικό λιγοστεύει ή αφανίζει ανάγκες και πάθη ψυχικά – και οτιδήποτε παράγει ή τρέφει και συνθέτει την κρυφή ή την «πέριξ Ερημία», σύμφωνα κ’ εδώ με την αδρή τού ενδοσκόπου ποιητή και παρατηρητή «τοπιογραφία» ή σημειολογία.

Τι να πρωτοδιαλέξει και να τι να αναφέρει κάποιος, ενδεικτικά έστω, από τον ανθηρό ποιητικό Κήπο του Π. Καποδίστρια, από τον πλούτο της ποιητικής του «ταυτότητας» ή «κοσμογραφίας», από τα στιλπνά μα και απαιτητικά «φωτοειδή» φωνήματα ή μιλήματά του, από της «Χαρμολύπης του τις μυρωδιές», από τα έντονα αρώματα και τους «καημούς της Άνοιξής» του, από το τιμητικά, διδακτικά και ανεξίτηλα φιλοτεχνημένο «Εικονοστάσιο» των δικών του «αγίων», με κορυφαίους και ενεργούς συνομιλητές και συνοδίτες τούς Ρωμανό, Φώσκολο, Κάλβο, Σολωμό, Ελύτη, Ρίτσο κ.ά.; Ή από την πολύχρωμη και φιλόξενη «πινακοθήκη» του άλλων προσφιλών του μορφών και προσώπων, γνωστών ή όχι, ελασσόνων ή αξιομνημόνευτων, επώνυμων ή ανώνυμων, αφανών ή μη, χθεσινών ή τωρινών, απόντων ή παρόντων…; Όλων αυτών δηλ., που το διάβα τους ή το «είναι» τους σκιαγραφείται και αθανατίζεται αναστατικά ή παραστατικά, με πινελιές λεκτικά πολυσύνθετες και ιριδίζουσες, με εικόνες χρωματικές ή φωτοσκιασμένες, με αναφορές πολυεπίπεδες (εύληπτες ή υπαινικτικές, συμβολικές, μεταφορικές, ρεαλιστικές, ονειρικές κλπ.), με στοιχεία και αποτυπώματα λιγότερο ή περισσότερο αποκαλυπτικά, κρυπτικά κ.ο.κ. Κι όλ’ αυτά, προσεκτικά και χαρακτηριστικά, γερά και αρμονικά, έντεχνα και λειτουργικά ταιριασμένα ή επιλεγμένα για το πλάσιμο ή την «Κτίση» τού ποιητικού – ανθρωποκεντρικού σύμπαντος του Παναγιώτη Καποδίστρια.

* * *

ΑΥΤΑ, ή και άλλα πολλά, όπως και να τα δει, να τα κρίνει, να τα νιώσει και να τ’ αποτιμήσει κάποιος, είτε υποκειμενικά είτε αντικειμενικά, μεροληπτικά ή αμερόληπτα, καλοπροαίρετα ή επιφυλακτικά κλπ., δεν μπορεί παρά να διαπιστώσει και να δεχτεί τη γνησιότητα και τη δυναμική του πηγαίου ταλέντου και του έμψυχου Λόγου του π. Π. Καποδίστρια, την αμείωτη –διαχρονικά και εξελικτικά- ποιότητα και τη λειτουργικότητα της γραφής του, την προσφορά πολύμορφου και πολυδιάστατου γνωστικού, αισθητικού κ.ά., καθαρά ποιητικού υλικού, χωρίς πεζολογίες, κενολογίες, βερμπαλισμούς ή ρητορισμούς, πειραματισμούς, περιττολογίες κ.ά.π. Το όλο ποιητικό υλικό του βιβλίου, από την πρώτη -ώριμη κιόλας- συλλογή (Δήθεν υαλογραφία, 1987) έως την τελευταία (Καμένες Πεταλούδες, 2009 – πρωτοεκδιδόμενη εδώ), πλασμένο από χάδι και πόνο (ή Ανάσα) ψυχής, με διάχυτο «Φως κεραμιδί / μαγιοκατάληκτο» κ.ά.π. «σημεία» και «κλειδιά» λυρικοστοχαστικά, είναι προορισμένο και να πείσει για την αξία του και να μείνει ζωντανό και γοητευτικό, ανέγγιχτο από τη φθορά ή τον φθόνο του Χρόνου. Έτσι, που να επιτρέπεται στον όποιο αδύναμο μα και υποψιασμένο για πολλά (για την καθορισμένη πορεία μας, τη «φύση» μας, το άφευκτο τέλος, το Πριν και το Μετά…) να κρατά –αποθησαυριστικά- και να ψιθυρίζει, σαν πολύτιμη καθοδηγητική Εντολή, κάτι από την προσωπική Βίβλο τού ποιητή, όπως π.χ. (ψήγμα ελάχιστο):

«- Σφιχτά στη φούχτα
κράτα ό,τι έχεις

κι αν καείς

νου να τηρείς
εόρτιο διάκοσμο

και μάτι απλό».

Κι ακόμη, μέσα στην πολλή του καιρού και του τόπου Λιγοσύνη, η πνευματική αυτή προσφορά του Παναγιώτη Καποδίστρια, με καμιά σελίδα της να μη σε αφήνει αδιάφορο ή ασυγκίνητο, επιτρέπει να λέγονται και ν’ ακούγονται πολλά και ομόλογα φωτεινά «συμβάντα» και να διακηρύσσεται μια ακόμη Αλήθεια, σαν διδακτικό απόσταγμα σοφίας, λογισμού, εμπειρίας και φιλότητας ενδόψυχης:

«όταν βλέπεις τα πράγματα με άλλο μάτι
το καλοκαίρι διαρκεί περισσότερο

ο κόσμος γίνεται πιο φωτεινός
διατίθεται δωρεάν

γιατ’ η ομορφιά είν’ εσωτερική υπόθεση…»

Αναμφίβολα, κι από τούτη τη συγκεντρωτική «δωρεά» του Παναγιώτη Καποδίστρια, σαν από άλλη –του Λόγου- «υπόθεση ομορφιάς», βγαίνουμε ουσιαστικά και πολλαπλά κερδισμένοι, ξεπερνώντας ή ξορκίζοντας πολλά από τα δεινά, τα πικρά και τ’ ανάρμοστα του καιρού και του τόπου. Κι αυτή η προσφορά, πράγματι, νιώθουμε να συντελεί, μαγικά ή θαυμαστά, ώστε π.χ. «ο τόπος [ν’] ανοιξιάζει» και μέσα «στη χαλαλοή / [να] ερωτεύεσαι ήχους / τάφους [να] ειρωνεύεσαι», με το Κάλλος και το άδυτο Φως παντού να κυριαρχούν και να ευφραίνουν.

Όντας ακόμη στην πιο δημιουργική περίοδο της του πορείας και ακμής, ο Παναγιώτης Καποδίστριας είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσει και στις επόμενες δεκαετίες την ποιητική και άλλη συγγραφική του πνευματικής παραγωγή, προσφέροντάς μας μελλοντικά και τον δεύτερο καλαίσθητο τόμο τού ποιητικού του corpus, πλουτίζοντας σταθερά με νέες συλλογές και τη δική του εργογραφία και τη ζακυνθινή (και όχι μόνο) Βιβλιογραφία. Ως τότε, κρατάμε ό,τι είναι δυνατό -ό,τι Ωραίο και Καλό- από αυτή τη συνολική (μέχρι σήμερα) και συλλεκτική φωτογονία του ποιητή των Καμένων Πεταλούδων, ακούγοντάς τον ρητά και συνειδητά -σαν αυτόθελα και αναγεννητικά / μεταμορφωτικά φωτόπληκτος- να μας προτρέπει:

«Μην αντιμιλάς στο φως
άσ’ το να σε διαλύσει».

Αύγουστος 2010
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΕΡΡΑΣ

ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΤΗΣ ΧΑΛΚΗΣ

Η Θεολογική Σχολή της Χάλκης μάς επιφυλάσσει τις επόμενες μέρες δύο μεγάλα καλλιτεχνικά γεγονότα:
Μία έκθεση με μεγάλη, και όχι μόνο, εικαστική σημασία, το «Ιχνηλατώντας την Κωνσταντινούπολη», από το 303 μ.Χ. ώς σήμερα, για το πώς βλέπουν την Κωνσταντινούπολη οι Έλληνες καλλιτέχνες, και μια συναυλία της Ευανθίας Ρεμπούτσικα με τη συμμετοχή τούρκων καλλιτεχνών.
Με την Κωνσταντινούπολη Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης για το 2010, μια τέτοια έκθεση έχει τη θέση της, δικαιωματικά, και την εικαστική σπουδαιότητά της. Την έκθεση επιμελείται η ιστορικός Τέχνης, βυζαντινολόγος και επιμελήτρια εκθέσεων Ίρις Κρητικού. Το πρώτο σκέλος της έκθεσης θα πραγματοποιηθεί στο διατηρητέο «Σισμανόγλειο Μέγαρο» της Πόλης και τα εγκαίνιά της θα τελεσθούν μεθαύριο Σάββατο, 28 Αυγούστου, από τον πρόξενο της Ελλάδος Βασίλειο Μπορνόβα.

Στη Χάλκη για 20 ημέρες

Το δεύτερο σκέλος της έκθεσης θα φιλοξενηθεί στη Θεολογική Σχολή Χάλκης. Τα εγκαίνια θα τελέσει την Κυριακή, 29 Αυγούστου, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, συνοδευόμενος από τα μέλη της Ιεράς Συνόδου. Στον χώρο της επιβλητικής Εισόδου και στα Σπουδαστήρια της φημισμένης, και από χρόνια κλειστής, Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, θα στήσει την έκθεση, με άλλα εκθέματα από αυτά του «Σισμανογλείου», η Ίρις Κρητικού, με έργα που δίνουν μηνύματα πάνω στην ιστορία της Πόλης στα βυζαντινά χρόνια, στη μοναδικότητα της θέσης και του τοπίου της.

«Από τις 101 αφηγήσεις των ισάριθμων καλλιτεχνών, μερικά, τα περισσότερο νοηματικά στην έμπνευσή τους –γράφει η Ίρις Κρητικού, επιμελήτρια της έκθεσης– παραπέμπουν στα αρχετυπικά ψήγματα του πολιτισμού της Πόλης: το χρυσό βάθος και τα ψηφιδωτά σπαράγματα των βυζαντινών ναών, το σύμβολο του Σταυρού, τα σύνθετα διακοσμητικά και αρχιτεκτονικά μοτίβα που διαμορφώθηκαν μέσα από αιώνες αισθητικών ανταλλαγών και αναζητήσεων σε ένα πρισματικό φάσμα εικόνων, σε έναν παλίμψηστο καμβά που γοητεύει την ψυχή και συμπαρασύρει το βλέμμα σε ένα διηνεκές ταξίδι μνήμης...».

Οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες είναι:

Ηώ Αγγελή, Νίκος Αγγελίδης, Δάφνη Αγγελίδου, Γιάννης Αδαμάκης, Στέλιος Αλεξάκης, Νίκος Αλεξίου, Ιερομόναχος Αναστάσιος, Δημήτρης Ανδρεαδάκης, Κατερίνα Ανταχοπούλου, Άγγελος Αντωνόπουλος, Καλλιόπη Ασαργιωτάκη, Χρύσα Βέργη, Αλέξης Βερούκας, Εριέττα Βορδώνη, Μάριος Βουτσινάς, Ανδρέας Γεωργιάδης, Σάββας Γεωργιάδης, Κωστής Γεωργίου, Ευστάθιος Γιαννής, Κωνσταντίνος Γιωτάκης, Πέννυ Γκέκα, Ειρήνη Γκόνου, Χαράλαμπος Δερμάτης,Τάνια Δημητρακοπούλου, Μανώλης Ζαχαριουδάκης, Ειρήνη Ηλιοπούλου, Βαγγέλης Θεοδωρίδης, Φίλιππος Θεοδωρίδης, Αλεξάνδρα Ισακίδη, Μάρκος Καμπάνης, Τίνα Καραγεώργη, Δημήτρης Κατσιγιάννης, Θεόφιλος Κατσιπάνος, Κώστας Κερεστετζής, Ανδρέας Κοντέλλης, Λήδα Κοντογιαννοπούλου, Γιώργος Κόρδης, Δέσποινα Κουβάτσου, Σπύρος Κρητικός, Γρηγόρης Λαγός, Παναγιώτης Λαμπρινίδης, Γιάννης Λασηθιωτάκης, Αφροδίτη Λίτη, Αλέξανδρος Μαγκανιώτης, Μιχάλης Μαδένης, Θανάσης Μακρής, Καλλιρρόη Μαρούδα, Αλίνα Μάτσα, Στέλλα Μελετοπούλου, Δημήτρης Μεράντζας, Ιωάννης Μητράκας, Κυριάκος Μορταράκος, Νίκος Μόσχος, Τίμος Μπατινάκης, Γιάννης Μπεκιάρης, Χαρίτων Μπεκιάρης, Παναγιώτης Μπελντέκος, Ξενοφών Μπήτσικας, Άννα Μπίλη, Μανώλης Μπιτσάκης, Γιάννης Μπουρνιάς, Βάνα Ξένου, Δημήτρη Ξόνογλου, Χρήστος Παλλαντζάς, Μίλτος Παντελιάς, Απόστολος Παπαγεωργίου, Άγγελος Παπαδημητρίου, Έλενα Παπαδημητρίου, Μαρία Παπαδημητρίου, Χρήστος Παπανικολάου, Κώστας Παππάς, Παναγιώτης Πασάντας, Βασίλης Πέρρος, Νατάσσα Πουλαντζά, Ελιάννα Προκοπίου, Παύλος Σάμιος, Δημήτρης Σαρασίτης, Χρίστος Σιμάτος, Δημήτρης Σκουρογιάννης, Ευγένιος Σπαθάρης, Μάριος Σπηλιόπουλος, Αντώνης Στάβερης, Μαρίνα Στελλάτου, Νίκος Στεφάνου, Άρις Στοΐδης, Νίκος Στρατάκης, Παναγιώτης Τανιμανίδης, Παναγιώτης Τέτσης, Πραξιτέλης Τζανουλίνος, Μαρία Τοξαβίδη, Παναγιώτης Τούντας, Μαρία Τσάγκαρη, Βίκυ Τσαλαματά, Γιώργος Τσεριώνης, Αλέκος Φασιανός, Μαρία Φιλοπούλου, Γιώργος Χαδούλης, Πάβλος Χαμπίδης, Απόστολος Χαντζαράς, Μάρκος Χατζηπατέρας, Αχιλλέας Χρηστίδης.

Ντοκιμαντέρ για την Πόλη

Στα εγκαίνια της έκθεσης στη Χάλκη, θα γίνει και η προβολή του ντοκιμαντέρ «Ιχνηλατώντας την Πόλη», που ήταν και η αφορμή για να γίνει η εικαστική έκθεση. Είναι μια συναρπαστική, με εικόνες και κείμενο, περιήγηση στην ιστορία της Πόλης και στα μνημεία της, ευλαβική όσο και αντικειμενική. Η σκηνοθεσία είναι της Κατερίνας Καραγιάννη, παραγωγή και σενάριο Νατάσσας Μάνου, φωτογραφία Αριστοτέλη Μεταξά και μουσική Ευανθίας Ρεμπούτσικα. Διάρκεια εκθέσεως στο «Σισμανόγλειο» και στη Χάλκη έως τις 23 Σεπτεμβρίου. Πρέπει να σημειωθεί πως οι επισκέπτες της έκθεσης στο «Σισμανόγλειο» θα μπορούν να βλέπουν σε video τα εκθέματα της έκθεσης στη Χάλκη.

Στην «Τεχνόπολη» στο Γκάζι

Τον Οκτώβριο έρχεται σύσσωμη η έκθεση από «Σισμανόγλειο» και Χάλκη, στον Πολιτιστικό Οργανισμό του Δήμου Αθηναίων όπου και θα καταλάβει τρεις αίθουσες της «Τεχνόπολης» στο Γκάζι, για ένα μήνα. Κάθε απόγευμα θα γίνεται η προβολή του ντοκιμαντέρ «Ιχνηλατώντας την Πόλη» στην αίθουσα «Αγγελος Σικελιανός» στο κτίριο-μουσείο «Μαρία Κάλλας», στο Γκάζι.

«Καμία άλλη πόλη δεν είναι σαν την Κωνσταντινούπολη... Γεφυρώνοντας δύο ηπείρους, περιτριγυρισμένη από νερό κατά μήκος του Κεράτιου Κόλπου και του Βοσπόρου και γλιστρώντας σιωπηλά ώς τη Μαύρη Θάλασσα, κεντημένη με τα Πριγκιπόννησα και με ιστορικά μνημεία αρκετά ώστε να κρατήσουν οποιονδήποτε μελετητή απασχολημένο για περισσότερες από μία ζωές, η Κωνσταντινούπολη ορθώνεται αγέρωχη και μοναδική, ενώνοντας ετερόκλητα στοιχεία από διαφορετικούς πολιτισμούς, και εξελίσσεται στο διάβα των αιώνων σε μια πόλη με υπερβατική πολιτισμική σημασία...» (από τον Κατάλογο της έκθεσης).

Συναυλία της Ευανθίας Ρεμπούτσικα

Στις 18 Σεπτεμβρίου η γνωστή ελληνίδα συνθέτρια Ευανθία Ρεμπούτσικα, μαζί με δύο τούρκους ερµηνευτές που συνεργάζονται µαζί της: τον Τσιχάν Οκάν και την Ντιλέκ Κοτς θα πραγματοποιήσουν συναυλία στους Κήπους της Ιεράς Θεολογικής Σχολής της Χάλκης.
Ο Τσιχάν Οκάν είναι από τους τραγουδιστές σταρ της Τουρκίας κι έχει συµµετάσχει στο σάουντρακ της Ρεμπούτσικα «Βabam Ve Οglum», ενώ η Ντιλέκ Κοτς, µόνιµη κάτοικος Θεσσαλονίκης εδώ και πολλά χρόνια, έχει τραγουδήσει στην «Πολίτικη κουζίνα», που ήταν η πρώτη μεγάλη επιτυχία της Ε. Ρεμπούτσικα.