Της Ζέττας Ζάχου
φωτογραφίες: Σπύρος Χαμπίπης
''...Συχνάζω εκεί όπου κάθε θολούρα, ως κι ο καπνός του τσιγάρου μου ακόμη εξουδετερώνεται απ' το θαλασσάκι που φυλάγει καλού-κακού για χάρη μου στο βορειοδυτικό της ντουλαπάκι η Παναγιά η Παντοχαρά.''
Βαρύ το όνομα που σου δόθηκε, προχθές στην Σίκινο, μικρέ Οδυσσέα.
Το έχει φορτίσει η Ιστορία και ο Όμηρος με έπος ολόκληρο.
Το τίμησε ένα Νόμπελ, το δεύτερο της πατρίδας μας, ο Οδυσσέας Ελύτης και βαπτίστηκες ακριβώς εκεί που έκανε τάμα ιερό ο ποιητής και το υλοποίησε η πανάξια σύντροφός του, που και αυτής το όνομα υμνήθηκε μαζί με τον άγιο Κήρυκο, ''εορτάζοντας τη μνήμη των αγίων Κηρύκου και Ιουλίτης ένα θαύμα να καίει στους ουρανούς τ’ αλώνια
ιερείς και πουλιά να τραγουδούν το χαίρε…''
ή
''Στό βάθος όμως είναι μπλε Ιουλίτας
Λες κι έχει ανάσας βρέφους πέρασμα προπορευτεί''
Και το μελτέμι που μας συντρόφευε σ΄ όλο το ταξίδι, βιός σου
''Κι οι ορίζοντες του ταξιδιού
Κι η ηχώ της νοσταλγίας
Κι ο φλόκος της ελπίδας''
κλήρος σου και οι γλάροι των ονείρων σου και η πρώρα των αφρών...
Δεν ξέρω, ούτε μπορώ να δω ποιος θάναι ο κλήρος και η εξουσία της γενιάς σου μικρέ Οδυσσέα, βλέπεις δεν διαθέτω την Ελύτεια χάρη, που ενώ δεν επισκέφθηκε την Σίκινο ποτέ, ελέω ενόρασης, μας δώρισε
''Ίπποι πέτρινοι με τη χαίτη ορθή
και γαλήνιοι αμφορείς
και λοξές δελφινιών ράχες
η Ίος η Σίκινος η Σέριφος η Μήλος''
Ξέρω όμως, ότι οι άξιοι γονείς σου, Δάφνη και Παναγιώτης, η αδελφή σου Μαντώ, ο θείος σου Λουκάς η εξαδέλφη σου Δομνίκη θα σου προσφέρουν απλόχερα και θα σου δείξουν το δρόμο και τα όπλα και πάνω απ΄ όλους ο Θεός ''τα χέρια θα απλώσει
για να πλάσει μαζί αλγηδόνα και ευφροσύνη.''
Και όλοι εμείς τους ευχαριστούμε που μας προσκάλεσαν ν΄ αναβαπτιστούμε στο μυστήριο και μας δρόσισαν με σπιτική βυσσινάδα και ανάσα Αιγαίου.
''Ευχήν Οδυσσεί'' λοιπόν και να θυμάσαι πως:
Μία επιστροφή είναι κάθε επίσκεψη στην Σίκινο.
Επιστροφή στην Ελλάδα του ΄Ηθους και του Μέτρου.
1 σχόλιο:
"ΝΟΗΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ"
Τι θα ήταν αλήθεια η ζωή μας και μάλιστα στη μονότονη καθημερινότητά της εάν απουσίαζε η ποίηση!
Και όταν λέμε ποίηση, μάλλον την εννοούμε στην καθολική της διάσταση και μορφή και όχι μοναχά σ'αυτήν της τέχνης του λόγου.
Γιατί ποίηση είναι και η απόλαυση ενός περίπατου στην εξοχή, το αγνάντεμα σε βουνό και θάλασσα, το άκουσμα μιας όμορφης μελωδίας, το διάβασμα ενός αγαπημένου μας βιβλίου, το απρόσμενο χάδι του ανέμου την ώρα του παθητικού αλλά συνάμα ηδονικού ρεμβασμού.
Και βέβαια ποίηση είναι μία αγκαλιά, που μέσα της ανθίζουν μυριάδες τριαντάφυλλα, ένας γλυκός λόγος την ώρα της οδύνης και της ψυχικής παρακμής, το χάδι της χαριτωμένης και αθάνατης μητέρας, θεϊκή πνοή για να μην λησμονηθεί τ'όνειρο που τόσο ποθούμε!
Για να μην χαθεί σε τελευταία ανάλυση ό ίδιος ο άνθρωπος, που τόσο κινδυνεύει αυτές τις δύσκολες και πολύ πονηρές μέρες. Με λογισμό και μ' όνειρο όπως θάλεγε κι ο εθνικός μας ποιητής, γιατί δίχως αυτά τα δύο το τοπίο θα γίνεται ακόμη σκοτεινότερο.
Και αυτήν τη στιγμή, όχι μονάχα στη χώρα μας αλλά σ' ολόκληρο τον πλανήτη, απουσιάζει ο αγνός λογισμός και τ' όνειρο, γιατί οι ταλαίπωρες ψυχές των ανθρώπων έχουν διαποτιστεί από το φαρμάκι ενός άκρατου ευδαιμονισμού και μιας νοσηρής ηδονοθηρίας.
Μοναδικός τρόπος αντίστασης και θεραπείας είναι μονάχα ένας: να μάθουμε όλοι μας από την αρχή να συλλαβίζουμε τη ζωή μας με τρόπο ποιητικό και πάντως όχι τεχνοκρατικό, που είναι τελικά ο ίδιος ο θάνατος!
Διογένης/Ε.Μ.
Δημοσίευση σχολίου