ΕΚΕΙ ΨΗΛΑ ΣΤΟΝ ΥΜΗΤΤΟ ΜΕ ΤΟΝ PASOLINI ΤΟΥ BATTAGLIA

Ανηφορίζοντας προς το θέατρο "Μελίνα Μερκούρη" μέσα στον πολυχώρο του Δήμου Υμηττού, την περασμένη Κυριακή, συναντούσα μεγάλα πόστερς έργων διάσημων ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών. Μια απλή ιδέα, που ομορφαίνει τη ζωή και δεν κοστίζει τίποτα. Θαυμάζεις και μαθαίνεις περπατώντας.

Όλες οι γωνιές του πολυχώρου φωτισμένες επαρκώς και με σημασία στη λεπτομέρεια. Πριν την είσοδο στο ανοιχτό θέατρο που διεξαγόταν το 1ο Φεστιβάλ της παγκοσμίου φήμης δισκογραφικής εταιρείας ECM, ο κόσμος που είχε έλθει για την διπλή συναυλία του Βασίλη Τσαμπρόπουλου (9 μ.μ.) και του Stefano Battaglia (11 μ.μ.) μπορούσε να αγοράσει βιβλία και δίσκους από τα δύο περίπτερα που είχαν στηθεί: του βιβλιοπωλείου ΙΑΝΟΣ και του περιοδικού jazz & τζαζ.

Μα και το σκηνικό του πολυχώρου γεμάτο! Ιδού ένα παλιό βαγόνι του ΟΣΕ φωτισμένο κατάλληλα.

Η σκηνή του ανοιχτού θεάτρου μπροστά ακριβώς από τους βράχους. Όντως θέατρο βράχων. Ο ήχος ήταν πολύ φροντισμένος και αναδείκνυε την δουλειά των καλλιτεχνών.

Ο Stefano Battaglia μας παρουσίασε τη μουσική που εμπνεύστηκε από τον συμπατριώτη του Pier Paolo Pasolini (1922-1975). Ο Pasolini υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους ευρωπαίους κινηματογραφιστές του 20ου αιώνα και συγχρόνως διακεκριμένος ποιητής, νοβελίστας, θεατρικός συγγραφέας, δημοσιογράφος, ζωγράφος και πολιτικός ακτιβιστής. «Αυτό που έκανε τη πρόκληση ακαταμάχητη για μένα ήταν η ίδια η προσωπικότητα του Pasolini και κυρίως αυτή η εξαιρετική ικανότητά του να φέρνει τα αντίθετα σε μια κατάσταση συνύπαρξης» υπογραμμίζει ο Stefano Battaglia. Το λυρικό πιάνο του Battaglia συνομιλεί με την ατμοσφαιρική και ευγενή τρομπέτα του Ελβετού Michael Gassmann. Το ηχόχρωμα του σεξτέτου ενισχύεται δραματικά από το κλαρινέτο του Mirco Mariottini και το τσέλο της Αya Shimura από το Τόκιο. Η μελωδία δεσπόζει εδώ, και η μελαγχολία, η τρυφερότητα και η νοσταλγία είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα που πηγάζουν από τη μουσική με αναφορά στην εικόνα.

Σκοτεινοί ήχοι με κυρίαρχο τον αυτοσχεδιασμό ήταν το δεύτερο μέρος των συνθέσεων. Ο Battaglia καταπιάστηκε με θέματα που σχετίζονται με την ταραχώδη σχέση του Pasolini με την Εκκλησία, τις ριζοσπαστικές πολιτικές του απόψεις, αλλά και τον βίαιο θάνατό του το 1975. Νομίζω ότι η προσπάθεια του Battaglia να αποδώσει ένα Pasolini Passion, ένα σάουντρακ μιας βίαιης και μυστηριώδους τραγωδίας, ευοδώθηκε. Οι ήχοι του Battaglia λεπτοί και καθαρτικοί διαπέρασαν το κυριακάτικο βράδυ στον Υμηττό και τις καρδιές μας.