ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΣΤΟΝ ΑΔΗ
Μεσημέρι στον Άδη
Πάνω απ’ τους κοιμωμένους
Περπατούν, σχεδόν χαρούμενοι, οι ζωντανοί
Άνθη, άνθη φέροντες
Στεφανάκια, μπουκέτα
Και φλογίτσες μικρές
Που τις τρεμίζει ο άνεμος
Που τις σβήνει ο ήλιος
Κεριά λεπτά
Που ’χάσαν τα πέταλα
Κι απομένουν μίσχοι ξεροί
Μακρυσμένων φωνών τα εγκώμια
Στον αέρα
Λέξεις, μελωδίες και μύρα παλιά
Μιας πομπής ατελεύτητης
Που κρατάει αιώνες
Αθέατη κάτω απ’ το χώμα
Αθέατη κάτω απ’το φως…
Κάθε Μεγάλης Παρασκευής
Μεσημέρι.
"ΓΗ ΜΉΤΗΡ", ύψιλον/βιβλία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου