Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΕΞΙΣΤΗΣ "ΚΥΡΙΟΣ" ΜΠΟΓΔΑΝΟΣ ΤΟΥ ΣΚΑΪ

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 

Σαν άκουσα τον «κύριο» Μπογδάνο στον τηλεοπτικό σταθμό Skai να αποκαλεί τον ποιητή Διονύσιο Σολωμό «Εβραίο, μασώνο, ομοφυλόφιλο, αλκοολικό» και να μιλάει με απαξίωση για τον ποιητή που καθόρισε την νεοελληνική ποίηση, απόρησα! 

Πώς, σκέφτηκα, ένας τέτοιας εμβέλειας «δημοσιογράφος» μπορεί να χρησιμοποιεί τέτοιους «πεζοδρομιακούς» χαρακτηρισμούς. 

Την απορία μου έλυσε η φίλη μου η Νέλλη. Με την πρωτοφανή γνώση της γύρω από την νεοελληνική ποίηση, μου αποκάλυψε τον «ποιητή» Μπογδάνο! Μάλιστα, ο «κύριος» Μπογδάνος είναι «ποιητής». Μου έδωσε, λοιπόν, η φίλη μου η Νέλλη και διάβασα τα γεμάτα σεξισμού «ποιήματά» του και κατάλαβα! Φθονεί τρελά τον Σολωμό! Αυτός είναι ένας σεξιστής «ποιητής» και ο Σολωμός ένας άκρως ερωτικός ποιητής. Αυτό σημαίνει ότι ο Σολωμός ως αληθινά ερωτικός είναι οικουμενικός, ενώ ο καημένος «κύριος» Μπογδάνος θα παραμείνει τραγικά επαρχιώτης… 

Αυτή η ερμηνεία μου δεν σημαίνει, φυσικά, ότι ο «κύριος» Μπογδάνος δεν θα πρέπει να καταδικαστεί ες αεί στην συνείδησή μας ως ένας τραμπούκος που δεν γνωρίζει ποιος είναι ο Διονύσιος Σολωμός και προσπαθεί να τον μειώσει με κάθε τρόπο. Ο Μπογδάνος μας πιστοποιεί πανηγυρικά ότι η αναίδεια έχει γίνει στυλ, η ημιμάθεια των μαζικών μέσων ενημέρωσης υποκαθιστά την γνώση και το ύφος της οικειότητας υπονομεύει και παραπλανά. 

Στους αληθινά ερωτικούς αναγνώστες της Ιδιωτικής Οδού αφιερώνω Το όνειρο του Δ. Σολωμού από τον Μεγάλο Ερωτικό του Μάνου Χατζιδάκι, αλλά και την Πόλκα των Εβραίων της Πράγας από τους Μύθους μιας Γυναίκας των Χατζιδάκι – Γκάτσου, καθώς δεν πάσχω από αντισημιτικό σύνδρομο, όπως ο «κύριος» Μπογδάνος και οι φίλοι του Χρυσαυγίτες.

Και επειδή ο Διονύσιος Σολωμός ανήκει στην προσωπική μας αγιολογία, επιλέξαμε να προτάξουμε στην ανάρτησή μας αυτή τον Δ. Σολωμό του Κωνσταντίνου Σαμοϊλη, έργο για το οποίο διαβάζουμε:  

Η μορφή αποδίδεται με τον τρόπο της βυζαντινής τέχνης, όπως θα τη συναντούσαμε στον τοίχο του πρόναου μιας εκκλησίας. Αυστηρό σχήμα, αφαίρεση, πνευματικότητα, αλλά και στοιχεία αγιότητας, όπως σε πολλά από τα πρόσωπα της ποίησής του. Το βλέμμα μοιάζει να κοιτά προς τον υλικό και ταυτόχρονα προς τον άυλο κόσμο. Εκτός από τα μάτια του σώματος διαισθανόμαστε ότι βρίσκονται σε εγρήγορση τα “μάτια της ψυχής”: “Πάντα ανοιχτά, πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου”. Το φτερό στο δεξί χέρι είναι το σύμβολο της γραφής και υποδηλώνει σχηματικά την ιδιότητα του ποιητή, καθώς και την ποιητική και δημιουργική του ιδιοσυγκρασία. Ο Διονύσιος Σολωμός είναι “οικείο” πρόσωπο για τον ζωγράφο, που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κέρκυρα, το νησί όπου ο ποιητής έζησε κατά το δεύτερο μισό της ζωής του.