Τα Χριστούγεννα του Φοίβου Δεληβοριά, αγαπητοί συνοδίτες, είναι τρυφερά, μελαγχολικά, ευγενικά και πέρα ως πέρα αληθινά!
Τον Φοίβο Δεληβοριά μου τον συνέστησε ο Μάνος Χατζιδάκις πριν 25 χρόνια σχεδόν, σαν άκουσα σε ραδιοφωνική εκπομπή του την "Παρέλαση" - ο πρώτος δίσκος - του Δεληβοριά.
Έκτοτε τον παρακολουθώ, όσο μου είναι δυνατόν. Τα Χριστούγεννά του (από τον δίσκο του "Καθρέφτης", 2003) είναι απίθανα, και σας καλώ να τον ακολουθήσουμε στην οδοιπορία του για "μια φάτνη που να χωράει το κενό".
Δεν περιμένω όμως τίποτα πια
Τον Αι Βασίλη απλώς τον λέγαν μπαμπά
Κι είν’ ένας πρώην Έλλην αριστερός
Ένας θνητός
Με τ’ όνειρό του δίχως στέγη καμιά
Και το ανοιξιάτικο κορίτσι – μαμά
Πλακώνεται απ’ τη συνταγή την παλιά
Οι μυρωδιές θυμίζουν κάτι βαρύ
Κάποια πληγή
Που απλώς δεν θέλουμε ν’ ανοίξει ξανά
Χριστούγεννα
Τα πλεϊμομπίλ μου είν’ εξαιτίας μου κουτσά
Σβησμένα στη σαμπάνια βεγγαλικά
Ίσως για κάποιους νάναι ακόμα γιορτή
Μα ποιοι είν’ αυτοί;
Ζουν σε θερμοκοιτίδες ή σε χωριά;
Χριστούγεννα
Κι ό,τι αρχίζω μου πηγαίνει στραβά
Πάντα με πάει σ’ ενός σταυρού τα καρφιά
Και πότε-πότε τα καρφώνω κι εγώ
Σε άλλον αμνό
Έτσι ήταν πάντα κι έτσι θάναι ξανά
Χριστούγεννα
Κι εσύ τι θες απ’ τη ζωή μου ξανά;
Με τα λαμπιόνια σου τα θανατερά
Και το φιλί σου πάντοτε αποδεκτό
Πως σε μισώ
Θες νάσαι η ίδια και ν’ αλλάζω εγώ
Με θες προσωπικό σου δημιουργό
Μη λες πως μοιάζω με τον Ντόναλντ εγώ
Λάμπω εγώ
Με μ’ ένα σπότλαϊτ που δε μου είναι αρκετό
Χριστούγεννα
Τι φταίω που αν λείπεις η ζωή μου διψά
Το γαϊδουράκι της τραβάει αργά
Να βρει ένα πανδοχείο νυχτερινό
Να ‘ναι ανοιχτό
Ή έστω μια φάτνη να χωράει το κενό
Χριστούγεννα
Χωρίς αυτά ο χρόνος δεν ξεκινά
Βοσκούς μαζεύω, μάγους από μακριά
Γιορτάζω για ν’ αλλάξουμε οριστικά
Χρόνια πολλά
Χωρίς να προσποιούμαι τίποτα πια
(Εικόνα: Άγγελος ειρήνης του Βλάση Τσοτσώνη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου