Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Ο Σταύρος Ζουμπουλάκης και πάλι τόλμησε! 

Μάζεψε σ' ένα βιβλίο οκτώ κείμενά του που αναφέρονται στη σχέση Χρυσής Αυγής και Εκκλησίας και έχουν δημοσιευθεί την τελευταία διετία, οπότε και ενέσκηψε το φαινόμενο. 

Το πρώτο από τα κείμενα του μικρού αυτού βιβλίου γράφτηκε τον Μάιο του 2012, την επαύριο της πρώτης μεγάλης εκλογικής επιτυχίας της Χρυσής Αυγής. Το δεύτερο σχετίζεται με τη βίαιη δημόσια εμφάνισή της προς υπεράσπιση της Ορθοδοξίας, με αφορμή τη θεατρική παράσταση του "Corpus Christi" στην Αθήνα. Η οπτική του κειμένου αυτού, που έχει ως θέμα του τη βλασφημία, ορίζει την οπτική και των άλλων τεσσάρων κειμένων που ακολουθούν: η νεοναζιστική Χρυσή Αυγή, η παγανιστική, αντισημιτική, αντιισλαμική και ό,τι άλλο κακό βάλει ο νους του ανθρώπου, είναι ταυτόχρονα και μια αντιχριστιανική οργάνωση. 

Στα έξι αυτά κείμενα προστέθηκαν δύο παλαιότερα για τον Ορθόδοξο αντισημιτισμό και φονταμενταλισμό, γιατί ο συγγραφέας έκρινε ότι το πνευματικό κλίμα που περιγράφουν φωτίζει τους λόγους οι οποίοι εμποδίζουν την Ορθόδοξη Εκκλησία να αποδοκιμάσει δίχως περιφράσεις τη Χρυσή Αυγή. 

Το βιβλίο με τον τίτλο Χρυσή Αυγή και Εκκλησία (σ. 115) κυκλοφορήθηκε από τις εκδόσεις Πόλις πριν λίγες μέρες και ήδη έγινε η πρώτη αναφορά στο Βήμα της περασμένης Κυριακής, με τον ίδιο τον Ζουμπουλάκη να εξηγεί αυτή τη σχέση, την οποία συνοψίζει ο συγγραφέας ως εξής: 

Η Ιεραρχία δυσκολεύεται να αποκηρύξει ρητά τη Χρυσή Αυγή γιατί έχει στους κόλπους της ανθρώπους που, κατά το μάλλον ή ήττον, είναι υπέρ της Χρυσής Αυγής ή είναι απλώς συμπαθούντες. Επιπλέον νιώθει ότι αυτός ο κόσμος που στρέφεται προς τη Χρυσή Αυγή είναι δικός της και δεν επιθυμεί να συγκρουστεί μαζί του. Δεν το κάνει όμως γιατί αυτό προϋποθέτει πρωτίστως μια αυτοκριτική τομή, να επανατοποθετήσει δηλαδή τον ρόλο της απέναντι στην πολιτική και την κοινωνία. 

Ο Ζουμπουλάκης δεν μασάει τα λόγια του και γράφει σ΄ ένα από τα κείμενά του ότι "έχουμε τρεις επισκόπους, τον Πειραιώς Σεραφείμ, τον Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιο και τον Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Ανδρέα, οι οποίοι έχουν τοποθετηθεί υπέρ της Χρυσής Αυγής. Ο Πειραιώς δεν έχει εκφραστεί ρητά υπέρ της Χρυσής Αυγής". Και στη συνέχεια αναφέρεται στην περίφημη μήνυση του Πειραιώς εναντίον των συντελεστών της παράστασης Corpus Christi, η οποία έγινε με την παρουσία Χρυσαυγιτών βουλευτών. 

Επίσης, τα δύο τελευταία κείμενα του βιβλίου είναι ...αφιερωμένα, θα λέγαμε, στον Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ. Το ένα αναφέρεται σε αντισημιτικές δηλώσεις του Πειραιώς (ο Ζουμπουλάκης ψέγει και τον Γλυφάδας Παύλο για την συμπαράστασή του στον Πειραιώς) και το άλλο στα περίφημα "αναθέματα" που εκφώνησε ο Πειραιώς την Κυριακή της Ορθοδοξίας 2012. Ξαναδιαβάζοντας το κείμενο του Ζουμπουλάκη αναμένω με ανυπομονησία τα φετινά αναθέματα του Αγίου Πειραιώς! 

Στο Βήμα της Κυριακής επισημαίνεται το γεγονός: 

Είναι ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, στον οποίο επανέρχεται ο Ζουμπουλάκης στο βιβλίο, ο τύπος του ελληνορθόδοξου φονταμενταλιστή; «Απολύτως! Ο τύπος που περιγράφετε είναι ένας μανιχαϊστής, θεωρεί συλλήβδην τη Δύση "αιρετική" και την Ανατολή την ορθοτομή της αληθείας. Πάνω σε αυτή τη διάκριση σωρεύονται τόσα πράγματα: ο συνωμοσιολογικός αντισημιτισμός, η άρνηση κάθε ανανέωσης και αλλαγής, η ακαμψία επί της σεξουαλικής ηθικής, η ομοφοβία». 

Ο Ζουμπουλάκης δε διστάζει να κατηγορήσει και τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο για την ατολμία του να πάρει θέση απέναντι στον Πειραιώς και τους άλλους επισκόπους που ...φλερτάρουν - τουλάχιστον! - με τη Χρυσή Αυγή ή εκφράζουν φονταμενταλιστικές θέσεις. 

Θα επανέλθουμε στο θέμα. 

Επί του παρόντος σημειώνουμε ότι η Διοικούσα Εκκλησία, δεν έχει, και μάλλον δεν θέλει να απαντήσει στον Ζουμπουλάκη, ο οποίος είναι ο πρώτος διανοούμενος που λέει τα πράγματα με ονοματεπώνυμο! Δεν κρύβεται πίσω από γενικολογίες ή αοριστολογίες. Ο λόγος του είναι ως ρομφαία δίστομος οξεία εκπορευομένη, και δεν επιδέχεται διαφορετικές ερμηνείες απ' αυτές που ο ίδιος ο συγγραφέας δίνει. 

Η Εκκλησία της Ελλάδος ακόμα πάσχει από μιαν απίστευτη ενδοστρέφεια και από ένα νεο-συντηρητισμό, που διατηρεί πολλά χαρακτηριστικά από εκείνα του μετεμφυλιακού - φευ! - κράτους. Υπάρχει άραγε προοπτική για μια μεγάλη Έξοδο;

Π.Α.Α.