Στο Νιχώρι του Βοσπόρου γιορτάστηκαν χθες πανηγυρικά οι Τρείς Ιεράρχες.
Την Θ. Λειτουργία τέλεσε ο νέος εφημέριος του Νεοχωρίου Αρχιμ. Αγαθάγγελος Σίσκος, προς τον οποίο στέλνουμε και τις θερμές ευχές μας για τα ονομαστήριά του (23 Ιανουαρίου), τα πρώτα ως κληρικός και εφημέριος στην ιστορική Κοινότητα του Βοσπόρου.
Στο τέλος της Θ. Λειτουργίας τελέστηκε Τρισάγιο για όλους τους εκπαιδευτικούς των τριών γνωστών εκπαιδευτηρίων του Νεοχωρίου, αλλά και για τον Πατριάρχη Σαμουήλ, ο οποίος με πιττάκιο τον 17ο αιώνα έδωσε εντολή να οικοδομηθεί το πρώτο σχολείο στο Νιχώρι και κάλυψε τα έξοδα της πρώτης χρονιάς.
Το 1872 κτίστηκε το σημερινό σχολείο που χρηματοδότησε ο Χρηστάκης Ζωγράφος. Πρόκειται για το “Ζωγράφειο” του Νεοχωρίου. Την πρώτη Σχολική Εφορεία αποτελούσαν επώνυμοι Ρωμιοί, όπως οι Σταυράκης Αρίσταρχος, Καραθεοδωρής, Ευγενίδης κ.α.
Το σχολείο δεν λειτουργεί από το 1980. Πρόσφατα η Κοινότητα, προκειμένου το κτήριο να ανακαινιστεί, το νοίκιασε στο ίδρυμα Kadir Has για να λειτουργήσει ως ιδιωτικό σχολείο της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Έτσι, στη Θ. Λειτουργία για την ημέρα της Παιδείας μικροί και μεγάλοι προσευχήθηκαν για την ψυχή των αειμνήστων δασκάλων του Νεοχωρίου που μνημόνευσε ο ιερέας, όσους μέχρι τώρα έχει εντοπίσει η σχετική έρευνα:
Σαμουήλ τοῦ Ἀοιδίμου Πατριάρχου.
Χρηστάκη καὶ Ἀριστάρχου τῶν ἀειμνήστων Μεγάλων Εὐεργετῶν
Αἰκατερίνης, Θεοδώρας, Ἀγλαΐας, Ζωής, Ἑλένης, Γεωργίου, Μιλτιάδου, Θεοδώρου, Χαραλάμπους, Κασσάνδρας, Κλειοῦς, Αἰκατερίνης, Ἁρτεμισίας,
τῶν ἀειμνήστων ἐκπαιδευτικῶν τῆς κοινότητος ταύτης καὶ τῶν ἁπανταχοῦ τῆς
γῆς.
Λίαν ενθαρρυντικό το γεγονός ότι πρόσφατα επαναπατρίστηκαν δύο οικογένειες από την Αθήνα, που σημαίνει πως μέλη της Κοινότητας είναι και τα μικρά παιδιά τους, τα οποία δίνουν χαρά και ελπίδα στους Ρωμιούς εκεί.
Στο αναλόγιο της Παναγίας της Κουμαριώτισσας, μαζί με τον ψάλτη Χρήστο Ψωμιάδη, συνέψαλαν ο Σύμβουλος Εκπαίδευσης Σταύρος Γιολτζόγλου και ο δραστήριος Πρόεδρος της Κοινότητας Λάκης Βίγκας, Άρχων Χαρτοφύλαξ της Μ.τ.Χ.Ε.
Στη δεξίωση που ακολούθησε στην Κοινοτική Αίθουσα, η Ειρήνη Μαντζούρη, νέα κάτοικος του Νιχωριού από την Αθήνα, μίλησε για τους Τρεις Ιεράρχες και την επιρροή τους στην Παιδεία. Την ομιλία της δημοσιεύουμε παρακάτω.
Ο εφημέριος π. Αγαθάγγελος διένειμε στα παιδιά δώρα εκ μέρους της Κοινότητας.
Πρέπει εδώ να σημειώσουμε ότι ο π. Αγαθάγγελος στην αρχή κάθε μηνός βγάζει το πρόγραμμα των ακολουθιών που τελούνται στο Νιχώρι (δίγλωσσο παρακαλώ, ελληνικά και αγγλικά!), και απορεί κανείς με την έντονη λειτουργική δραστηριότητα της Κοινότητας αυτής του Βοσπόρου.
Προσεχώς οι Νιχωρίτες θα γιορτάσουν τον Άγιο Χαράλαμπο, στο ομώνυμο αγίασμά του, και την μνήμη του εκ Νεοχωρίου Νεομάρτυρος Αγίου Θεοδώρου του Βυζαντίου.
Έτη πολλά, φίλοι Νεοχωρίτες!
Στήκετε και κρατείτε τις παραδόσεις που διδαχτήκατε.
Και του χρόνου!
Π.Α.Α.
ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ
Της Ειρήνης Μαντζούρη
Πριν δύο ημέρες αποχαιρετήσαμε τον μήνα Ιανουάριο, τον πρώτο μήνα του κοσμικού ημερολογίου. Ο μήνας αυτός έχει το χάρισμα να μας δωρίζει πολύ μεγάλες εορτές της Εκκλησίας μας. Ξεκινά με την περιτομή του Κυρίου, περνάει από τα Άγια Θεοφάνεια και καταλήγει με την εορτή των Τριών Ιεραρχών.
Στις 30 του Ιανουαρίου γιορτάζουμε λοιπόν την μνήμη τριών μεγάλων φωστήρων της Εκκλησίας μας, τριών ιεραρχών καταγόμενων από την αγιοτόκο Καππαδοκία, τριών αγίων που κήρυξαν με τον λόγο και τα έργα τους την προοπτική του ανθρώπου: την αγιοσύνη, την ολοκλήρωση και την τελείωση του.
Κοιτάζοντας το ημερολόγιο θα παρατηρήσουμε ότι μέσα στον Ιανουάριο τους γιορτάζουμε καθένα ξεχωριστά:
Την 1η Ιανουαρίου τον Μέγα Βασίλειο. Τον θυμόμαστε και τον τιμούμε για την Βασιλειάδα. Το πρώτο οργανωμένο κοινωφελές ίδρυμα. Νοσοκομείο, ορφανοτροφείο, γηροκομείο, αλλά και άλλα ιδρύματα που αντέτειναν την αγάπη και την ζεστασιά στον ανθρώπινο πόνο. Η πρόνοια και η θαλπωρή, η αγάπη προς τον πλησίον έγινε πραγματικότητα. Τον θυμόμαστε και τον τιμούμε για τους μοναστικούς κανόνες του, γιατί όπως έλεγε δεν έχει νόημα το κλείσιμο στον εαυτό μας, ακόμα και για τους μοναχούς. Οργάνωσε και ένωσε τους ασκητές σε μικρές μοναστικές κοινότητες, γιατί η φιλαυτία και ο ατομικισμός είναι ξένες έννοιες προς την Ορθοδοξία.
Την 25η Ιανουαρίου τον άγιο Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό, τον επονομαζόμενο αλλιώς και Θεολόγο. Προσπάθησε να κάνει τους οπαδούς του Αρείου να καταλάβουν την πλάνη τους και να επιστρέψουν στο σώμα της Εκκλησίας. Κι όταν κατηγορήθηκε για την ήπια στάση που κράτησε, προτίμησε να εγκαταλείψει τον πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινούπολης, προκειμένου να ειρηνεύσει η Εκκλησία.
Την 27η τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, που πούλησε τα πολύτιμα αντικείμενα του επισκοπικού μεγάρου για να προσφέρει βοήθεια στους φτωχούς. Κατήργησε τα επίσημα γεύματα για το κοινό καλό, ενώ εναντιώθηκε ακόμα και στην ίδια την αυτοκράτειρα για τις αδικίες και τις παρανομίες που διέπραττε. Ως ανταμοιβή όλων αυτών εξορίστηκε στα βάθη του Πόντου, όπου και έμεινε ως το τέλος της ζωής του. Ήταν στόμα πάγχρυσο, νους φωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα, που μας άφησε πλήθος λόγων, που κατευθύνουν τον χριστιανό στον δρόμο που οδηγεί στην Βασιλεία των Ουρανών.
Οι τρεις αυτοί ιεράρχες έζησαν τον 4ο αιώνα. Είχαν και οι τρεις βαθιά μόρφωση, αλλά και αγία ζωή. Οι φωστήρες αυτοί του πνεύματος τιμώνται απ’ όλο τον χριστιανικό κόσμο όλοι μαζί σε μια ξεχωριστή γιορτή. Αυτό συνέβη έπειτα από ένα παράδοξο γεγονός που έλαβε χώρα στην Κωνσταντινούπολη του 11ου αι.
Οι τρεις αυτοί ιεράρχες έζησαν τον 4ο αιώνα. Είχαν και οι τρεις βαθιά μόρφωση, αλλά και αγία ζωή. Οι φωστήρες αυτοί του πνεύματος τιμώνται απ’ όλο τον χριστιανικό κόσμο όλοι μαζί σε μια ξεχωριστή γιορτή. Αυτό συνέβη έπειτα από ένα παράδοξο γεγονός που έλαβε χώρα στην Κωνσταντινούπολη του 11ου αι.
Οι χριστιανοί είχαν χωριστεί σε τρεις ομάδες, οι οποίες φιλονικούσαν μεταξύ τους. Η μία μερίδα ήταν οι Βασιλίτες, αυτοί δηλαδή που θαύμαζαν τον Βασίλειο και έλεγαν ότι αυτός υπήρξε ο σπουδαιότερος άγιος. Η άλλη μερίδα ήταν οι Γρηγορίτες, που θεωρούσαν τον Γρηγόριο ως τον πιο μεγάλο πατέρα της Εκκλησίας, ενώ η τρίτη ομάδα ήταν οι Ιωαννίτες, που θαύμαζαν και θεωρούσαν σπουδαιότερο πατέρα τον Χρυσόστομο, γιατί υπήρξε γλυκύτατος και φωτισμένος στον λόγο.
Την εποχή εκείνη ζούσε στην Πόλη ο Μητροπολίτης Ευχαΐτων Ιωάννης, ο οποίος θλιβόταν πολύ βλέποντας αυτή την κατάσταση. Αυτός, κατά την διήγηση του συναξαριστή, είδε σε οπτασία τους Τρεις Ιεράρχες να κατεβαίνουν από τον ουρανό ενωμένοι και αγαπημένοι και να του λένε: «Όπως βλέπεις είμαστε και οι τρεις ενωμένοι στον ουρανό, δοξασμένοι κοντά στον Θεό και καμία διαμάχη δεν υπάρχει ανάμεσα μας. Πρώτος μεταξύ μας δεν υπάρχει αλλά εάν τον έναν επικαλεστείς και οι άλλοι δύο θα ακολουθήσουν. Γι’ αυτό πρόσταξε όσους φιλονικούν να ειρηνεύσουν, γιατί αυτό ήταν το θέλημά μας όταν ήμασταν στην γη αλλά και τώρα που ήμαστε στον ουρανό, το να υπάρχει ομόνοια μεταξύ των πιστών. Επίσης καθιέρωσε μια κοινή γιορτή και για τους τρεις και μεις θα μεσιτεύουμε στο Θεό για όσους γιορτάζουν την μνήμη μας εκείνη την ημέρα.» Ο επίσκοπος την άλλη μέρα κάλεσε τους χριστιανούς και τους είπε την επιθυμία των αγίων. Μ’ αυτή λοιπόν την ξεχωριστή επέμβαση των Αγίων σταμάτησαν οι φιλονικίες και καθιερώθηκε η 30η Ιανουαρίου ως ημέρα μνήμης και των τριών αγίων, οι οποίοι υπήρξαν τρεις ήλιοι, τρεις φωτεινοί αστέρες, που φώτισαν και φωτίζουν ολόκληρη την οικουμένη.
Την εποχή εκείνη ζούσε στην Πόλη ο Μητροπολίτης Ευχαΐτων Ιωάννης, ο οποίος θλιβόταν πολύ βλέποντας αυτή την κατάσταση. Αυτός, κατά την διήγηση του συναξαριστή, είδε σε οπτασία τους Τρεις Ιεράρχες να κατεβαίνουν από τον ουρανό ενωμένοι και αγαπημένοι και να του λένε: «Όπως βλέπεις είμαστε και οι τρεις ενωμένοι στον ουρανό, δοξασμένοι κοντά στον Θεό και καμία διαμάχη δεν υπάρχει ανάμεσα μας. Πρώτος μεταξύ μας δεν υπάρχει αλλά εάν τον έναν επικαλεστείς και οι άλλοι δύο θα ακολουθήσουν. Γι’ αυτό πρόσταξε όσους φιλονικούν να ειρηνεύσουν, γιατί αυτό ήταν το θέλημά μας όταν ήμασταν στην γη αλλά και τώρα που ήμαστε στον ουρανό, το να υπάρχει ομόνοια μεταξύ των πιστών. Επίσης καθιέρωσε μια κοινή γιορτή και για τους τρεις και μεις θα μεσιτεύουμε στο Θεό για όσους γιορτάζουν την μνήμη μας εκείνη την ημέρα.» Ο επίσκοπος την άλλη μέρα κάλεσε τους χριστιανούς και τους είπε την επιθυμία των αγίων. Μ’ αυτή λοιπόν την ξεχωριστή επέμβαση των Αγίων σταμάτησαν οι φιλονικίες και καθιερώθηκε η 30η Ιανουαρίου ως ημέρα μνήμης και των τριών αγίων, οι οποίοι υπήρξαν τρεις ήλιοι, τρεις φωτεινοί αστέρες, που φώτισαν και φωτίζουν ολόκληρη την οικουμένη.
Διπλή γιορτή. Γιορτή της Ορθοδοξίας και της Παιδείας. Αυτές οι δύο έννοιες, Ορθοδοξία και Παιδεία, είναι το υπόβαθρο, οι συνεκτικοί δεσμοί της πονεμένης Ρωμιοσύνης, όπως έλεγε ο Φώτης Κόντογλου, η ταυτότητα του ελληνορθόδοξου ρωμιού. Οι τρεις Ιεράρχες είναι εκείνοι που μας έδειξαν πώς αξιοποιείται η ανθρώπινη γνώση, η επιστήμη, για να συμβάλλει και αυτή τελικά στην θέωση του ανθρώπου. Είναι εκείνοι που μέσα από την γνώση της δημιουργίας και του ανθρώπου είδαν τον ίδιο τον Θεό. Είναι εκείνοι που κατέρριψαν στην πράξη την θεωρία περί αντιθέσεως μεταξύ πίστης και επιστήμης, μεταξύ ανθρώπινης και θείας γνώσης. Γι’ αυτό λοιπόν τους τιμούμε ως αγίους των γραμμάτων και της παιδείας και καλούμαστε να μιμηθούμε τόσο την φιλομάθεια όσο και την θεοσέβειά τους.
Γιορτάζουμε και τιμούμε τους τρεις Ιεράρχες ως χριστιανοί, ως Έλληνες, ως δάσκαλοι και ως γονείς. Ως χριστιανοί, γιατί κήρυξαν και στερέωσαν την ορθόδοξη πίστη. Ως Έλληνες, γιατί διέγνωσαν την μεγάλη πολιτισμική αξία του κλασσικού αρχαιοελληνικού πολιτισμού και διέδωσαν τα ελληνικά γράμματα. Τους τιμούμε όμως και ως λαμπρούς παιδαγωγούς. Τα συγγράμματα τους για την ορθή αγωγή και ανατροφή των νέων δεν θα χάσουν ποτέ την βαθιά παιδαγωγική τους αξία. Πολύ περισσότερο όμως από τα λόγια και τα γραπτά τους, στέκουν ανάμεσα μας ως παιδαγωγοί άφταστοι με το παράδειγμα της ζωής τους. Μιας ζωής γεμάτης αγώνες για την αρετή, την ορθόδοξη πίστη, την γνώση του Θεού.
Οι τρεις Ιεράρχες δεν υπήρξαν απλώς ποιμένες, διδάσκαλοι ή καθοδηγητές. Πολέμησαν το ψεύδος, όχι από μίσος στους αιρετικούς, αλλά από αγάπη και πόθο για την αλήθεια. Υπήρξαν πρώτα απ’ όλα άνθρωποι που πόνεσαν βαθιά τον άνθρωπο. Έζησαν έντονα τα ανθρώπινα πράγματα, αλλά ταυτόχρονα βίωσαν έντονα τον Θεό, όχι σαν μια αφηρημένη ιδέα, αλλά ως την μόνη καθημερινή αλήθεια που έδινε νόημα και περιεχόμενο στην ζωή τους. Γι’ αυτό χαρακτηρίζονται δάσκαλοι όλης της οικουμένης. Γιατί προσέφεραν ελεύθερα και αβίαστα, χωρίς καμία επιβολή, με τρόπο θεοπρεπή, όχι μια ιδέα, αλλά έναν τρόπο ζωής σε Ανατολή και Δύση. Η Ανατολική Εκκλησία ακολουθώντας τον δρόμο που χάραξαν οι Τρεις Ιεράρχες, οδηγούσε, οδηγεί και θα συνεχίζει να οδηγεί πάντοτε τους ανθρώπους στα γράμματα, στην μόρφωση και στην γνώση. Γιατί η εκκλησία θεωρεί ότι η γνώση ελευθερώνει τον άνθρωπο από τα δεσμά της άγνοιας και του δίνει τα φτερά να βαδίσει προς την σωτηρία του σε έναν δρόμο φωτεινό, απαλλαγμένο από προλήψεις και δεισιδαιμονίες.
Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, οι τρεις μεγάλοι ιεράρχες που τιμήσαμε πριν λίγες μέρες μας δείχνουν τον δρόμο για το πώς μπορούμε να επιβιώσουμε στην χωρίς σύνορα εποχή μας, μιμούμενοι το ήθος, την αγωνιστικότητα και τον τρόπο της ζωής τους. Η σύνδεση μας με την παράδοση των Τριών Ιεραρχών αποτελεί ίσως την μόνη ελπίδα για την διατήρηση της ρωμαίικης ταυτότητας μας.
6 σχόλια:
Εκ βαθέων χαιρετισμό από την Γενεύη στους αγαπητούς Νεοχωρίτες, στην Εκκλησία των οποίων, αρχές του 20ου αιώνα, υπηρέτησε ο εκ μητρός πάππος μου, Διάκονος Γεώργιος Προύσαλης, προτού μετατεθεί στην Αγία Παρασκευή του Πικριδίου (Χάσκιοϊ). Το οποίο, μέχρι το 1917 είχε: Χωρεπίσκοπο, 3 Ιερείς, ένα Διάκο, Φιλόπτωσο Αδελφότητα, Αρρεναγωγείο, Παρθεναγωγείο, Φιλαρμονική και, και... Και... διηγώντας τα να κλαίς. Πρ. Γεώργιος Τσέτσης
‘’OI ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ
ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΓΡΑΜΜΑΤΩΝ’’
Από που να ξεκινήσει κανείς και που να τελειώσει, όταν έρχεται καθημερινά αντιμέτωπος με μία θλιβερή πραγματικότητα .
Και δεν είναι απαραίτητο να είναι κάποιος ειδικός της παιδαγωγικής επιστήμης, ώστε να διαισθανθεί και να εντοπίσει το πρόβλημα.
Οι εκπαιδευτικοί, βέβαια, θα έπρεπε να είναι – που δεν είναι - οι πρωταγωνιστές του έργου της παιδείας, με πρωταρχική τους, μάλιστα, στόχευση την επίτευξη του υψηλότερου στόχου της, που είναι η πραγμάτωση της ανώτερης φύσης του ανθρώπου, όπως θα έλεγε και ο πολύς Τατάκης.
Αλλά και οι υπόλοιποι θνητοί , οι μη μυημένοι, είναι χρήσιμο να μπουν κι αυτοί για τα καλά μέσα στην παλαίστρα του γόνιμου προβληματισμού, γιατί μετά την έλευση της συμφοράς και στη δική μας πατρίδα, προσπαθούν να καταλάβουν τι ακριβώς έχει συντελεσθεί∙ δηλαδή να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα ή για να το πούμε πιο λαϊκά: τρέχουν(με) και δε φτάνουν(με).
Eκκινώντας από τις εύστοχες επισημάνσεις της κ. Ειρήνης Μαντζούρη, με τις οποίες και δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω, θα προεκτείνω λίγο τον προβληματισμό μου και σε μερικά ακόμη ουσιώδη προβλήματα, που ταλανίζουν το καταλαβωμένο σώμα της παιδείας μας, εδώ και μερικές δεκαετίες, δίχως να βλέπουμε στον ορίζοντα κάποια ελπίδα θεραπείας.
Όταν, λοιπόν, έρχονται αυτές οι ευλογημένες εορταστικές στιγμές της σκόλης, όπως καλή μας ώρα αυτήν των τριών ιεραρχών, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μία καταθλιπτική αμηχανία (μιλώ, φυσικά, γι ' αυτούς που διασώζουν ακόμη κάποιες ελάχιστες ευαισθησίες και όχι για τους αναίσθητους και αδιάφορους)
Ο λόγος, βέβαια, για το αδιέξοδο δεν είναι και τόσο απλός, ώστε να τον παρουσιάσεις με ευκολία. Μπορείς, όμως, με μία έστω πιο μηχανιστική – επιφανειακή διαδικασία να διαισθανθείς το αυτονόητο:ο βασιλιάς είναι(ήταν) γυμνός !
Και εξηγούμαι: έχεις μπροστά σου να αναμετρηθείς με τρεις πραγματικούς ''υπερανθρώπους''∙ μήπως, τελικά, και ο τραγικός φιλόσοφος Νίτσε έδινε ένα διαφορετικό νόημα στον ''υπεράνθρωπό'' του, από αυτό που οι περισσότεροι κατανοούσαν(με); Μιλώ, φυσικά, για το μεγαλειώδες ανάστημα των τριών μεγίστων φωστήρων, που βρίσκεται από την μία πλευρά της ανθρώπινης πνευματικότητας και το σπιθαμιαίο ύψος των σημερινών εκπαιδευτικών λειτουργών – δεν αναφέρομαι σε κάποιες εκλεκτές εξαιρέσεις -
(ο λόγος πολύ σκληρός, αλλά αληθινός και μακάρι τα πράγματα να ήταν διαφορετικά, τα γεγονότα, δυστυχώς, μας διαψεύδουν !)
από την άλλη πλευρά της όχθης, αυτής που μόλις τη διαβείς κινδυνεύεις να χάσεις την ισορροπία σου και να βρεθείς στη δίνη του ποταμού.
Αυτή η θλιβερή διαπίστωση γίνεται από τη στιγμή που θα αφουγκραστείς τη ζωή και το πνεύμα των κειμένων των τριών αυτών ‘’υπερανθρώπων’’.
Σε καταλαμβάνει ένας οδυνηρός ίλιγγος και ευθύς αμέσως αναρωτιέσαι: μα είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να κατόρθωσαν στη ζωή τους αυτά τα συγκλονιστικά πράγματα και μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα ( ο Μέγας Βασίλειος εγκαταλείπει το μάταιο τούτο κόσμο σε ηλικία 49 μόλις ετών).
Να είναι πρώτοι στις επιστήμες της εποχής τους, στα έργα αγάπης και φιλανθρωπίας και στο τέλος τέλος να μη διστάζουν να συγκρουσθούν με την κοσμική εξουσία( αξιωματούχους και πλουτοκράτες), αλλά και με την εκκλησιαστική εξουσία (Χρυσόστομος και Γρηγόριος)!!!
...ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ !
Από Διογένη/Ε.Μ.
‘’OI ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ
ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΓΡΑΜΜΑΤΩΝ’’
...Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΩΝ!
Απέραντη θλίψη καταλαμβάνει το σημερινό εκπαιδευτικό όταν επιχειρήσει, έστω και επιφανειακά να συγκριθεί με τα τεράστια αυτά πνευματικά μεγέθη.
Και να ξεκινήσουμε με τα εφόδια των επιστημονικών και όχι μόνο γνώσεων. Στους περισσότερους γνωστικούς τομείς θα διαπιστωθεί η ανεπάρκεια και η ημιμάθεια.
Μεγάλος αριθμός εκπαιδευτικών λειτουργών έχει πάρει οριστικό διαζύγιο με το γνωσιακό – επιστημονικό ανεφοδιασμό ! Κάποιοι, ίσως, έχουν να μελετήσουν σοβαρό βιβλίο από τα χρόνια των σπουδών τους !!!
Και αν τολμήσεις και αρθρώσεις λόγο για τα αυτονόητα, αμέσως θα εισπράξεις την ειρωνεία και την αποδοκιμασία, για να μην είπω και τη βρισιά (- καλά αυτός μήπως είναι πειραγμένος,… δηλαδή βλαμμένος… και διαβάζει ακόμη;) Και οι τρεις μέγιστοι φωστήρες πάντα εκεί για να μας υπενθυμίζουν τις θλιβερές μας ανεπάρκειες !
Αλλά και στο θέμα της αγάπης και φιλανθρωπίας ήταν κατά πολύ μπροστά. Προσφέρονται ολοκληρωτικά στον πλησίον, δίχως να υπολογίζουν το οποιοδήποτε κόστος !
Η δε σύγκρουσή τους με την πλουτοκρατία της εποχής, δεν μπορεί παρά να μας συγκλονίσει και να μας εξαφανίσει από το ιστορικό προσκήνιο και να αναζητήσουμε οι σημερινοί εκπαιδευτικοί και όχι μονάχα αυτοί, μία κρυψώνα, ώστε μέσα εκεί να κλάψουμε για την απέραντη φτώχεια μας !
Άφησα για το τέλος τη στάση που κράτησαν οι άγιοι αυτοί Πατέρες απέναντι στην εκκλησιαστική και πολιτική εξουσία. Εδώ, δεν μπορεί κανείς παρά να τους υποκλιθεί με απέραντο σεβασμό και δέος !
Δεν υπάρχει μέσα στις ψυχές τους ο παραμικρός φόβος για τις συνέπειες των συνειδητών αντιστασιακών τους πράξεων.
Δε φοβούνται μη τυχόν και χάσουν κάτι πολύτιμο, δηλαδή την εξουσία τους ! Απύθμενο μεγαλείο, εάν θελήσεις μάλιστα να το συγκρίνεις με τις θλιβερές και συνάμα τραγικές σημερινές ασημαντότητες, που με εμετικό και γλοιώδη τρόπο διεκδικούν θώκους για να γιατρέψουν δήθεν τα ‘’καρκινώματα’’ της εκπαιδευτικής πραγματικότητας, δίχως, βέβαια, να θεραπεύσουν πρώτα οι θλιβεροί αυτοί ‘’σωτήρες’’ τον ταλαίπωρο εαυτό τους! Σκληρή η γλώσσα, γιατί είναι σκληρή και η σημερινή πραγματικότητα και πολύ φοβάμαι δυσώδης και ίσως αθεράπευτη !!!
Να, λοιπόν, γιατί τόσα χρόνια από τα σχολεία μας απουσιάζει η συστηματική μελέτη των μεγάλων αυτών Πατέρων της Εκκλησίας μας. Γιατί απλούστατα είναι ο πιο επικίνδυνος ελεγκτικός μηχανισμός! Και τέτοιοι μηχανισμοί είναι χρήσιμο να αποκρύπτονται τεχνηέντως και να εξουδετερώνονται.
Δε συμφέρουν στους πολύ ‘’πονηρούς ιθύνοντες’’, κοσμικούς και θρησκευτικούς, γιατί απλούστατα πρέπει να κάνουν τη ‘’δουλειά’’ τους, μία δουλειά που μυρίζει, όμως, πολύ έντονα θάνατο !
Μάλλον, είναι πολύ πιο τίμιο, αγαπητοί μου φίλοι, να καταργηθεί –λησμονηθεί η γιορτή των τριών Ιεραρχών, γιατί, λυπούμαι που το λέω, δε μας αξίζει, δηλαδή δε μας ταιριάζει καθόλου.
Οι Νεοέλληνες, ακόμη και σήμερα μετά την κρίση, εξακολουθούν να βρίσκονται ‘’ΑΛΛΟΥ’’ !!!
ΤΟ ΦΩΤΙΣΜΟ ΤΟΥΣ ΝΑΧΟΥΜΕ !
Από Διογένη / Ε.Μ.
Δόξα Σοι Ο Θεός!
Θερμά συγχαρητήρια στην επιτροπή της κοινότητας Νιχωρίου, για την επιλογή της να αναθέσει στην κα Ειρήνη Μαντζούρη, την σύνταξη κι εκφώνηση λόγου για τους Τρεις Ιεράρχες. Συγχαρητήρια και στην αρχαιολόγο Ειρήνη Μαντζούρη, η οποία εδώ και δύο χρόνια προσφέρει εθελοντικά μαζί με άλλους νέους (απεσταλμένοι από την Οικουμενική Ομοσπονδία Κωνσταντινουπολιτών)στην Παιδούπολη της Πρώτης. Η Ειρήνη και τα άλλα παιδιά, βρέθηκαν στην Πόλη τα δύο προηγούμενα Χριστούγεννα, για να δώσουν χαρά με τα κάλαντα τους σε μοναχικούς Ρωμιούς.
Γρηγόρης Κεσίσογλου
Δημοσίευση σχολίου