ΠΟΛΙΤΕΣ ΖΩΓΡΑΦΟΙ – 148
ΙΩΑΝΝΑ ΒΥΖΑΝΤΙΑΔΟΥ
ὑπὸ
Γέροντος Χαλκηδόνος Ἀθανασίου
ὑπὸ
Γέροντος Χαλκηδόνος Ἀθανασίου
Ἡ Ι. Βυζαντιάδου εἶναι μιὰ "κρυμμένη" ζωγράφος τῆς Πόλης μας. Γεννήθηκε ἐδῶ τὸ 1934, ὅπου καὶ ζεῖ. Ἀνῆκε σὲ μιὰ οἰκογένεια γιὰ τὴν ὁποῖα οἱ τέχνες καὶ οἱ πνευματικὲς ἀξίες εἶχαν ἰδιαίτερη θέση. Ὁ πατέρας της ἦταν γιατρὸς καὶ ἡ μεγάλη της ἀδελφὴ πανεπιστημιακός.
Σπούδασε ζωγραφικὴ στὴν Ἀκαδημία Ὡραίων Τεχνῶν τῆς Πόλης (Güzel Sanatlar Akademisi, πρότερον Sanayii Nefise), ἀπὸ ὅπου καὶ ἀπεφοίτησε, στὸ ἐργαστήρι τοῦ Zeki Faik İzer (1905-1988) ζωγράφου μὲ ἀφαιρετικὲς καὶ ἐξπρεσσιονιστικὲς τάσεις, μαθητοῦ τοῦ İ. Çallı καὶ μέλους τῆς ὁμάδας D. Δίδαξε γιὰ λίγο (1947-1948) στὸ Ζάππειο καὶ ἔδωσε μιὰ διάλεξη γιὰ τὸν ἐμπρεσσιονισμὸ στὸ Σύνδεσμο Ἀποφοίτων Ζαππείου. Ἦταν δασκάλα τῆς Σ. Ἀβραμίδου, ζωγράφου ποὺ ζεῖ ἀπὸ τὸ 1975 στὴν Ἀθήνα καὶ γνώριζε τὸ Β. Ἡγουμενίδη (Igum), ποὺ ἔκανε καὶ σκηνικὰ γιὰ τὰ θέατρα ποὺ ἀνέβαζαν οἱ μαθητὲς στὰ σχολεῖα, καὶ τὴν Ε. Ποτεσσάρου.
Δυστυχῶς πολὺ τὴν ταλαιπώρησε στὴ ζωή της ἡ μελαγχολία (depression), καθὼς καὶ ὁ θάνατος τῶν δύο της ἀδελφῶν, πρᾶγμα ποὺ συνετέλεσε στὸ νὰ ζεῖ μόνη καὶ ἀπομονωμένη.
Ἐξετέλεσε μὲ λάδι τοπία, πορτραῖτα, νεκρὲς φύσεις, ἀντίγραφα ἔργων καλλιτεχνῶν τῆς Ἀναγέννησης, ὅπως καὶ ὁ δάσκαλός της, καὶ σχέδια. Δυστυχῶς πολλὰ ἔργα της "χάθηκαν" κατὰ τὴ μετακόμιση ἀπὸ τὸ σπίτι της στὸ Πέρα πρὸς τὸ Cihangir. Σήμερα μένει σὲ μιὰ pension τοῦ Πέρα. Δὲν ἔκαμε ἐκθέσεις. Μερικὰ ἔργα της μοίρασε σὲ ἄλλους. Ἀκολουθοῦσε τὴν τεχνοτροπία τοῦ ἐξπρεσσιονισμοῦ.
Ἡ Ι. Βυζαντιάδου εἶναι μία σεμνὴ ἀριστοκράτισσα τῆς παλιᾶς Πόλης ποὺ δὲν ἔχει καμμία σχέση μὲ κάποια ποικιλόχρωμα καὶ ἐξωτικὰ "κλαρῖνα" ποὺ ἔγινε ἀπὸ καιροῦ μόδα, νὰ ντεμπουτάρουν στὴν Ἀρχόντισσα τοῦ Κατάστενου.
Ὁ γράφων εὐχαριστεῖ καὶ ἀπὸ τὴ θέση αὐτὴ τὸν Γ. Ἀτέσογλου, τὴν Π. Μοσχοβάκη καὶ ὅλως δὲ ἰδιαιτέρως τὴν καλλιτέχνιδα, γιὰ τὴ βοήθεια καὶ τὶς πληροφορίες ποὺ τοῦ ἔδωσαν τὴν 16. 2. καὶ 26. 9. 2010.
Σπούδασε ζωγραφικὴ στὴν Ἀκαδημία Ὡραίων Τεχνῶν τῆς Πόλης (Güzel Sanatlar Akademisi, πρότερον Sanayii Nefise), ἀπὸ ὅπου καὶ ἀπεφοίτησε, στὸ ἐργαστήρι τοῦ Zeki Faik İzer (1905-1988) ζωγράφου μὲ ἀφαιρετικὲς καὶ ἐξπρεσσιονιστικὲς τάσεις, μαθητοῦ τοῦ İ. Çallı καὶ μέλους τῆς ὁμάδας D. Δίδαξε γιὰ λίγο (1947-1948) στὸ Ζάππειο καὶ ἔδωσε μιὰ διάλεξη γιὰ τὸν ἐμπρεσσιονισμὸ στὸ Σύνδεσμο Ἀποφοίτων Ζαππείου. Ἦταν δασκάλα τῆς Σ. Ἀβραμίδου, ζωγράφου ποὺ ζεῖ ἀπὸ τὸ 1975 στὴν Ἀθήνα καὶ γνώριζε τὸ Β. Ἡγουμενίδη (Igum), ποὺ ἔκανε καὶ σκηνικὰ γιὰ τὰ θέατρα ποὺ ἀνέβαζαν οἱ μαθητὲς στὰ σχολεῖα, καὶ τὴν Ε. Ποτεσσάρου.
Δυστυχῶς πολὺ τὴν ταλαιπώρησε στὴ ζωή της ἡ μελαγχολία (depression), καθὼς καὶ ὁ θάνατος τῶν δύο της ἀδελφῶν, πρᾶγμα ποὺ συνετέλεσε στὸ νὰ ζεῖ μόνη καὶ ἀπομονωμένη.
Ἐξετέλεσε μὲ λάδι τοπία, πορτραῖτα, νεκρὲς φύσεις, ἀντίγραφα ἔργων καλλιτεχνῶν τῆς Ἀναγέννησης, ὅπως καὶ ὁ δάσκαλός της, καὶ σχέδια. Δυστυχῶς πολλὰ ἔργα της "χάθηκαν" κατὰ τὴ μετακόμιση ἀπὸ τὸ σπίτι της στὸ Πέρα πρὸς τὸ Cihangir. Σήμερα μένει σὲ μιὰ pension τοῦ Πέρα. Δὲν ἔκαμε ἐκθέσεις. Μερικὰ ἔργα της μοίρασε σὲ ἄλλους. Ἀκολουθοῦσε τὴν τεχνοτροπία τοῦ ἐξπρεσσιονισμοῦ.
Ἡ Ι. Βυζαντιάδου εἶναι μία σεμνὴ ἀριστοκράτισσα τῆς παλιᾶς Πόλης ποὺ δὲν ἔχει καμμία σχέση μὲ κάποια ποικιλόχρωμα καὶ ἐξωτικὰ "κλαρῖνα" ποὺ ἔγινε ἀπὸ καιροῦ μόδα, νὰ ντεμπουτάρουν στὴν Ἀρχόντισσα τοῦ Κατάστενου.
Ὁ γράφων εὐχαριστεῖ καὶ ἀπὸ τὴ θέση αὐτὴ τὸν Γ. Ἀτέσογλου, τὴν Π. Μοσχοβάκη καὶ ὅλως δὲ ἰδιαιτέρως τὴν καλλιτέχνιδα, γιὰ τὴ βοήθεια καὶ τὶς πληροφορίες ποὺ τοῦ ἔδωσαν τὴν 16. 2. καὶ 26. 9. 2010.
Απογευματινή Κωνσταντινουπόλεως, 28.9.2010
Ο πίνακας είναι του δασκάλου της Ιωάννας Βυζαντιάδου, διάσημου τούρκου ζωγράφου Zeki Faik İzer.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου