Γέροντος Χαλκηδόνος Αθανασίου: S-EX–ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ;

S-EX–ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ; 

ὑπὸ Γέροντος Χαλκηδόνος Ἀθανασίου 

"Ἡ ἐνέργεια τοῦ Χριστιανισμοῦ καταφαίνεται καὶ στὸ 

ὅτι τὰ Χριστούγεννα λαμβάνει τις καὶ τὸν 13ον μισθόν." 

(F. W. Korff) 

Oui et non, λόγῳ τῆς Κρίσεως…! 

Ὡς γνωστόν, δυσχερῆ εἶναι τὰ προβλήματα μὲ τὰ ὁποῖα ἔχει νὰ παλέψει σήμερον ὁ Χριστιανισμός, ἢ τοὐλάχιστον μερίδες του. Ἰδοὺ μερικά: 

Ἡ πορεία τῶν διαλόγων, ἡ καταπολέμησις τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ ὁρισμένα καθεστῶτα, ἡ διατήρησις καὶ συντήρησις τῆς περιουσίας της, ἡ στροφὴ πρὸς ξένα θρησκεύματα, τὰ θέματα τῆς "σεξουαλικῆς θεολογίας" καὶ τῶν σεξουαλικῶν μειονοτήτων, τὰ σκάνδαλα, ἡ παιδεραστία, ὁ γάμος καὶ ἡ χειροτονία τῶν ὁμοφυλοφίλων καὶ τῶν γυναικῶν, οἱ σύγχρονες ἀρειανικὲς τάσεις τῆς φεμινιστικῆς θεολογίας μὲ Τριαδολογικὲς καὶ Χριστολογικὲς ἐκτροπές1, ἀπότοκα τοῦ ὑπερμέτρου καὶ παθολογικοῦ φεμινισμοῦ, τὰ προβλήματα βιοηθικῆς καὶ βιοτεχνολογίας, τὸ Aids, οἱ μεταμοσχεύσεις, οἱ ἐκτρώσεις καὶ τὰ ἀντισυλληπτικά, ἡ ἀγαμία τοῦ κλήρου, ἡ εὐθανασία, ἡ καῦσις τῶν νεκρῶν καὶ ἡ "ταφὴ" εἰς τὴν θάλασσαν καὶ τὰς λίμνας, οἱ πόλεμοι θρησκευτικοὶ ἢ μὴ καὶ οἱ σφαγές, ἡ καταπάτησις τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, τὰ οἰκονομικὰ σκάνδαλα (μαῦρα χρήματα, ἔκπλυσις αὐτῶν κ.ἄ.), ἡ ἐκκοσμίκευσις καὶ "γραφειοποίησις" τῶν κληρικῶν καὶ τῶν μοναχῶν, ἡ οἰκονομική, ἠθικὴ καὶ πνευματικὴ κρίσις, ἡ προστασία τοῦ περιβάλλοντος καὶ ἄλλα πολλά. 

Καὶ ὡσὰν νὰ μὴν ἔφθαναν ὅλα αὐτά, ἐνεφανίσθη εἰς τὴν Ἑσπερίαν, ἐκ τῆς ὁποίας ἐν πολλοῖς "φῶς" ἀλλὰ καὶ ἐρεβῶδες σκότος, καὶ μία νέα ἐξωτικὴ "ὀπώρα" ἐξυπακουομένη ὑπὸ τὸν ἀπίθανον τίτλον: "Τὸ εἶναί τινα Χριστιανὸν ἄνευ ὁμολογίας". 

Προβάλλει λοιπὸν τὸ ἐρώτημα: Ἠμπορεῖ νὰ εἶναί τις Χριστιανὸς ἄνευ ὁμολογίας ἢ χωρὶς νὰ ἐνδιαφέρεται διὰ τὴν θρησκείαν, ἀνεξαρτήτως ἀπὸ μίαν παραδοσιακῶς νοουμένην Ἐκκλησίαν; Καὶ ἐπιτρέπεται οἱ Χριστιανοὶ ἁπλῶς νὰ ἐγκαταλείπουν τοὺς πολλοὺς ἀθέους καὶ ἀθρήσκους, χωρὶς νὰ ἐνδιαφέρονται διὰ τὴν ζωὴν καὶ τὰ προβλήματά των; Ἐρωτᾶται δὲ τοῦτο, διότι τοὐλάχιστον ἓν τρίτον τοῦ πληθυσμοῦ ἐν Γερμανίᾳ δὲν ἀνήκει εἰς θρησκευτικήν τινα κοινότητα. "Ἡ πολιτισμικὴ κατάστασις ἐν Μεσευρώπῃ ἔχει ριζικῶς μεταβληθεῖ. Ἀ-θρησκευτικότης καὶ ἐξωομολογιακότης δὲν θεωροῦνται πλέον ὡς ἔλλειμμα. Οἱ Ἐκκλησίες ἀντιθέτως παραμένουν ἄφωνοι καὶ ἀδιάφοροι ἢ ἀπαιτοῦν διὰ τὴν εἰσδοχὴν εἰς τὸν Χριστιανισμὸν θρησκευτικότητα καὶ ὁμολογιακὸν χαρακτῆρα". Ἀμφότερα κατὰ τὸν H.-M. Barth2 παρωχημένα, ὁ ὁποῖος ἰσχυρίζεται, ὅτι ὁ Χριστιανισμὸς δὲν θὰ ἐπιτύχει εἰς τὴν νέαν ταύτην κατάστασιν, στρεφόμενος μόνον πρὸς τοὺς θρησκεύοντας ἢ θρησκευτικῶς εὐαισθήτους καὶ ἀγνοῶν τοὺς ἀθρήσκους καὶ ἐξωομολογιακούς. Διότι κατὰ τὴν βασικὴν ἀνάλυσιν τοῦ Barth διὰ τὴν ὑποτιθέμενην φυσικὴν θρησκευτικότητα τῶν ἀνθρώπων, οὔτε μία φιλοσοφικο-θεολογικὴ θεώρησις, οὔτε αἱ σύγχρονοι ἐμπειρικαὶ γνώσεις τῆς ἐγκεφαλοερεύνης, τῆς ψυχολογίας, τῆς κοινωνιολογίας καὶ τῆς ἱστορικῆς βιολογίας προσέφεραν μίαν θεμελιωμένην αἰτιολογίαν, πρᾶγμα τὸ ὁποῖον ἐπιστεύετο ἐπὶ αἰῶνας. Ἡ ἀ-θρησκευτικότης καὶ θρησκευτικότης εἶναι ὑπαρξιακαὶ δυνατότητες τοῦ ἀτόμου, αἱ ὁποῖαι σπανίως ἐμφανίζονται εἰς καθαρὰν μορφήν. Διὸ ὀφείλουν οἱ θρησκεύοντες νὰ ἐκμάθουν μίαν νέαν γλῶσσαν. 

Ἄλλωστε κατὰ τὸν D. Bonhoeffer καὶ τὴν D. Sölle, τὸ εἶναί τινα Χριστιανὸν κυρίως σημαίνει: νὰ εἶναι εἷς ἄνθρωπος διὰ τοὺς ἄλλους καὶ οὕτως νὲ ἑρμηνεύει τὸν βίον καὶ τοὺς λόγους τοῦ Κυρίου πρακτικῶς: Καὶ πρὸς τοῦτο δὲν ἀπαιτεῖται οὐδεμία θρησκευτικὴ προϋπόθεσις, ὅλως δὲ ἰδιαιτέρως ὁμολογιακή3. Βέβαια πάντα ταῦτα εἶναι ἀποκυήματα ἐξωπραγματικῶν ἐγκεφαλογραφημάτων τῶν ἀνωτέρω. 

"Οἱ θέσεις τοῦ Barth ἀσφαλῶς σημαίνουν οὔτε λίγο οὔτε πολύ, τὴν ἀνατροπὴν τῆς συγχρόνου μορφῆς τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ τῶν Ἐκκλησιῶν. Μὲ μίαν μεταλλαγμένην γλῶσσαν, ἡ ὁποία δὲν ἐγκαταλείπει τὸ μυστήριον τῆς πίστεως, δὲν ἐκκοσμικεύει τοῦτο, ἀλλὰ τὸ ἑρμηνεύει ἀ-θρησκευτικῶς καὶ μὲ μίαν νέαν πρόσβασιν μὲ τὴν ὁμολογίαν καὶ τὸ μυστήριον, δημιουργεῖ γεφύρας δι’ ἓν νέον μέλλον τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἐνταῦθα πρόκειται περὶ ἑνὸς ὁμολογιακῶς καὶ θρησκευτικῶς ὑπερβατικοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἡ θεολογία κατὰ τὸν N. Copray, οἱ ὁμολογίες καὶ οἱ κοινότητες δέον νὰ γίνουν οἰκουμενικότεραι, διαθρησκειακότεραι καὶ περισσότερον ἀνοικταὶ ἔναντι τῶν ἀ-θρησκευτικῶν καὶ ἀθρήσκων ἀνθρώπων καθὼς καὶ προσιτότεραι πρὸς αὐτούς". 

Πάντα ταῦτα τὰ συνταρακτικά, ὄζοντα οὐμανιστικὸν ἀνθρωποκεντρισμὸν καὶ οὐχὶ Χριστοκεντρισμόν, ἀσφαλῶς δὲν εἶναι ἄσχετα πρὸς τὸν ἀποχριστιανισμὸν τῆς Δύσεως, καὶ τὰς "σοφάς, ἐκβιαστικὰς καὶ ἀντιοικουμενικὰς εἰσηγήσεις" τῆς ὁδοστρωτηριακῆς ἀρνητικῆς παγκοσμιοποιήσεως. Ποῖος γνωρίζει τί ἀκόμη θὰ ἀκούσουν καὶ οἱ ἀπολαμβάνοντες τὸν "ὕπνον τοῦ δικαίου" ἢ τῆς "ὀμορφιᾶς" Χριστιανοί"! 

____________________ 

1- Γ. Τσέτση, Μ. Πρωτοπ., Σύγχρονες ἀρειανικὲς τάσεις, Κατερίνη 1992 28-34. 

2- H. M. Barth, Konfessionslos glücklich, Γκιούτερσλοχ 2012. 

3- N. Copray, Christ ohne Konfession. Warum religiöse Menschen eine neue Sprache lernen sollten, Publik-Forum ἀρ. 18 (2013) 56.