Μια βραδιά με δημοφιλή έργα των Χάϋδν και Μότσαρτ, η χθεσινή, με το Νέο Ελληνικό Κουαρτέτο να τα ερμηνεύει εξαίσια στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Θεοχαράκη.
Η συναυλία πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της έκθεσης “Νεκρή Φύση. Αριστουργήματα από το Μουσείο Καλών Τεχνών της Βοστώνης. Παράδοση και Καινοτομία”, η οποία συνδιοργανώθηκε με το Μουσείο Καλών Τεχνών της Βοστώνης.
Το Νέο Ελληνικό Κουαρτέτο, με τους: Γιώργο Δεμερτζή (βιολί), Δημήτρη Χανδράκη (βιολί), David Bogorad (βιόλα) και Άγγελο Λιακάκη (βιολοντσέλο), μας υπενθύμισε με έμφαση πόσο σπουδαίο είναι και στο κλασικό ρεπερτόριο, πέρα από το σύγχρονο και το ελληνικό, όπου έχει κάνει κατάθεση ψυχής με εκατοντάδες συναυλίες και μοναδικές ηχογραφήσεις.
Ακούσαμε, λοιπόν, χθες το κουαρτέτο αρ. 4 σε ρε μείζονα (έργο 20) και το επίσης σε ρε μείζονα (αρ. 5) με την επωνυμία «Ο Κορυδαλλός» του Χάϋδν, καθώς και το υπ. αρ. 19 πάλι σε ρε μείζονα KV 465 “Των Διαφωνιών” του Μότσαρτ.
Η κυρίαρχη τονικότητα της βραδιάς, η ρε μείζονα, ήταν, θα λέγαμε, ο συνδετικός κρίκος των έργων, αφού έφτανε στ’ αυτιά μας ένας ήχος εγχόρδων ευκρινέστατος, ηγεμονικός, συχνά παιχνιδίζων, και συνάμα λυρικός, λίαν εκφραστικός των ποικίλων εναλλασσόμενων διαθέσεων.
Αξίζει να μνημονεύσουμε εδώ και μια άλλη συνεκτική πτυχή των συγκεκριμένων έργων. Το χαρούμενο φινάλε allegro του Μοτσάρτειου κουαρτέτου, αποτελεί καθαρή απόδοση τιμής στο πνεύμα του Χάϋδν, στον οποίο είναι και αφιερωμένο ως το τελευταίο από τα περίφημα έξι κουαρτέτα στον Γιόζεφ Χάϋδν.
Κάποια στιγμή της συναυλίας, βυθισμένος στις ανυπέρβλητες μελωδικές φράσεις, συνειδητοποιούσα στην ερμηνεία ότι ο συνεχής κυματισμός δεν εμπόδιζε τις φράσεις να αρθρώνονται ξεκάθαρα χωρίς ποτέ να αλληλεπικαλύπτονται. Η διαύγεια ήταν τέτοια που νόμιζες ότι άκουγες ψηφιακό δίσκο κι όχι ζωντανή συναυλία.
Πάντως τα κουαρτέτα που ακούσαμε σίγουρα έδεναν τέλεια με τα φρούτα, ήτοι τις «νεκρές φύσεις» των Gioavanni Paolo Spadino και James Peale, που εκτίθενται στο ίδρυμα Θεοχαράκη, και όχι μόνο... Πρόκειται για μια μουσική ποιητική, απαστράπτουσα και διαχρονική.
Π.Α.Α.
.jpg)
13 σχόλια:
Η ζωντανη συναυλια εχει την διαυγεια, οχι ο ψηφιακος δισκος ! Στην ζωντανη συναυλια ο ήχος έρχεται στο αυτί φυσικός, στον ψηφιακό δίσκο περνάει μέσα από μικρόφωνα, καλώδια, κονσόλες μείξης, δειγματοληψία, ψηφιοποίηση, και άλλες ταλαιπωρίες, μέχρι να γίνη δίσκος. Κατόπιν τοποθετείται σε φτηνά, συνήθως, στερεοφωνικά, και καμαρώνουμε ότι ακούμε Μουσική !
Δεν πρέπει να έχης μεγάλη σχέση με την Υψηλή Πιστοτητα (High Fidelity) !
http://www.youtube.com/watch?v=0wbziVd2Q8Q καποιες φορες ο ηχος στα λαιβ δεν ειναι και τοσο διαυγης φιλε των 10 51 . Πχ στο επισυναπτομενο κομματι με το σχολιο . Bomber apo motorhead Aθανατα 80ς Α.Μ
Πρέπει να κάνουμε διάκριση ανάμεσα στις συναυλίες με ακουστικά όργανα, (βιολιά, κιθάρες, πνευστά, κρουστα, κλπ), όπως είναι αυτή, και στι΄ς συναυλίες με όργανα ηλεκτρικως ενισχυμένα, οπως είναι των Μοτορχεντ. Στην συγκεκριμένη περίπτωση το Κουαρτέτο Εγχόρδων παίζει φυσικά όργανα και ο ήχος πηγαίνει απ ευθείας στον ακροατή, χωρις την μεσολάβηση ενισχυτή και ηχείων. Επι πλέον η αίθουσα είναι καλυμμένη (τοίχοι και πάτωμα) με ξύλο, που δίνει έξτρα φυσικότητα και ζεστασιά στον ήχο. Αυτο είναι το τέλειο ! Ασυγκρίτως ανώτερο από το ν' ακούς δίσκο !
Τα Συγκροτήματα που παίζουν σε μεγάλες αίθουσες, στάδια, κλπ. χρησιμοποιούν τεράστιους ενισχυτές και τεράστια ηχεία, τα οποία εισάγουν τεράστια παραμόρφωση στο μουσικό σήμα, με αποτέλεσμα ο ακροατης που είναι στο στάδιο να ακούη ήχο βρωμισμένο απο την παραμόρφωση των μηχανημάτων. Και αυτός που ακούει τον αντίστοιχο δισκο στο σπίτι του, ακούει ακόμη χειρότερα απ' αυτόν που ηταν στη Συναυλία !
Μπορώ να στο αναλύσω περισσότερο, αν θέλεις.
Ναι μπρε 4.30 το ξερω . Για να ελαφρυνει το κλιμα το εβαλα , οχι ειρωνικα για την αναρτηση . Αυτες τις μερες πιαστηκαμε ολοι εδω οχι ο Ναυπακτου , οχι ο Παπας , οχι ο Πειραιως ειπα να θυμηθουμε και σιγουρα οχι μονο εγω την εφηβεια μας και τα νιατα μας . Αν και τα early 80s metal ακομη μου αρεσουν . Α.Μ Υστερογραφο . Ναταν τα νιατα δυο φορες τα γηρατεια καμια
Οταν ήμουν μικρός και άκουγα αυτό το τραγούδι απορούσα γιατί δεν ζητά να ήταν τα νειάτα δυό φορές και τα γηρατειά μετά, πράγμα περισσότερο εφικτό, από το να μην είναι καμμία !
Οσο για τους Πάπες και τους Πατριαρχες, αν συνεχίσουμε να τους έχουμε στο μυαλό μας από το πρωί μέχρι το βράδυ, κάθε μέρα, τότε θα έχουμε γηρατειά σε Ψυχιατρική Κλινικη !!
Σωστος ο 12 .52 με υποσημειωση . Δεν το ξερεις μπρε γιατι ασχολουμαστε μετα τα 40 με Παπες και Πατριαχες ; Το λεει η παροιμια . Ο Διαολος οταν γερασει καλογερευει . Α.Μ Υστερογραφο . Δεν υπαρχει και μια στην τσεπη οποτε κομπιουτερ και TV
Χα ! Χα ! Χα ! Χα! Είσαι πολύ καλός ! Μπράβο σου ! Εγω επί πλέον διαθέτω και ένα πολύ καλό Στερεοφωνικό Σύστημα και αρκετά μεγάλη δισκοθήκη. Τηλεόραση δεν βλέπω πολύ.
Αντε, καλό καλογέρεμα !!
Εγω εκσυγρονιστηκα παλι φιλε 12.17 . Εχω βεβαια το cd player αλλα οτι θελω να ακουσω απο Stones μεχρι white stripes απο το youtube . A.M
Είναι πολύ καλή και οικονομική λύση ! Αν έχης μάλιστα και καλή κάρτα ήχου και δύο καλά ηχεία, ακόμη καλύτερα.
Παντως καλόν είναι να επεκταθής και σε άλλα είδη, λίγη Κλασσική, λιγη Τζαζ, Παραδοσιακή αυθεντική ή διασκευασμένη σε Εθνικ, Αυτοσχεδιαζόμενη (πιο δύσκολη), Συγχρονη Εντεχνη (δύσκολη επίσης), κλπ.
Ετσι θα ξεφύγεις λίγο από το Χαρντ Ροκ και το Χεβυ Μεταλ.
http://youtu.be/nwSA0Tckwbk εχω ακουσει τετοια φιλε 10 51 μμ αλλα σαν το ροκ δεν με γεμιζουν . Ασε που οσο το ψαχνεις παντα βρισκεις . Ακου αυτο που δεν ειναι ουτε μεταλ ουτε χαρντ ροκ . Ειναι acid rock 60s apo san franchisco . 13 floor elevators to ονομα του γκρουπ . Α.Μ
Είναι πολύ καλοί. Μου αρέσει και μένα η Αμερικανική Ψυχεδέλια των '60.
Country Joe and the Fish, Grateful Dead, Jefferson Airplane, LOVE, It's a beautiful Day, Flock, Ultimate Spinach, κλπ.
Εβγαλαν καλή μουσική, αλλά κατέστρεψαν τους εαυτούς τους, με τα ναρκωτικά.
Και η κορωνιδα ολων των 60ς και 70ς φιλε των 4 .55 το hair . Φανταζομαι συμφωνεις . Και απο τα γκρουπ που ανεφερες ειμαι σχεδον σιγουρος οτι συμφωνεις . Α.Μ
Ε, όχι, δεν θα τόλεγα. Το Χαιρ ειναι ένα απλό μιούζικαλ, με 2-3 καλές μελωδίες, και μεγαλη εμπορική επιτυχία. Δεν θα το ονόμαζα Κορωνιδα.
Υπαρχουν δίσκοι των συγκροτημάτων που ανέφερα, με μεγαλύτερη μουσική αξία.
Βεβαια, για να εκτιμηθή αυτό, πρέπει ο ακροατής να έχει ευρύτερα ακούσματα, από διάφορα είδη.
Οταν άκουγα τα βιολιά και τα πνευστά των Ultimate Spinache, Love, Flock, It's a beautiful Day, κλπ στράφηκα στην πηγη, δηλαδη στην Συμφωνικη μουσική, στην Τζαζ, κλπ. Ετσι πλουτίζεις το ακουστικό σου κριτήριο, αποκτάς εμπειρία, και τοποθετείς την σωστή αξία σε καθε μουσικό προ'ι'όν.
Δημοσίευση σχολίου