Μια ξεχωριστή βραδιά απόψε στο αίθριο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου.Στο πλαίσιο του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Μουσείων, η μικτή Χορωδία της ΕΡΤ, υπό τη διεύθυνση του μαέστρου της Δημήτρη Μπουζάνη, παρουσίασε τον Μεγάλο Ερωτικό του Μάνου Χατζιδάκι. Ένα έργο - σταθμό στην μελοποιημένη ελληνική ποίηση του 20ου αιώνα.
Στην αρχή της συναυλίας η χορωδός Κίτσα Τροχάνη διάβασε το κείμενο του Μ. Χατζιδάκι για τον Μεγάλο Ερωτικό:Ο Μεγάλος Ερωτικός είναι ένας λαϊκός θεός που ζει στη φαντασία μας απ' τη στιγμή που γεννιόμαστε ίσαμε να πεθάνουμε, όμορφος, εφηβικός και αδιάκοπα ζωντανός.
Ο Μεγάλος Ερωτικός δεν φοράει γραφικά τοπικά ρούχα. Φοράει δικά του που συνθέτουν δύσκολους συνδυασμούς ήχων, ανάλφρων χρωμάτων και ποιητικών ονείρων. Δεν περιέχει μηνύματα που εύκολα τα σβήνουν οι βροχές. Δεν αντιστέκεται.
Από άσματος άρχεσθαι
και επί των μελισμάτων αυτού
και άδετε μετ' εμού.
Η σειρά που ακολουθούν τα ποιήματα αυτά των Ελλήνων ποιητών σχηματίζει έναν αδιάσπαστο κύκλο τραγουδιών, μια λειτουργία για τον Μεγάλο Ερωτικό, κάτι σαν τους εσπερινούς Αγίων σ' ερημοκκλήσια μακρινά με τη συμμετοχή φανταστικών αγγέλων, εραστών, παρθένων και εφήβων. Είναι μια λιτανεία περίεργη, όμως και τόσο φυσική, στη εσωτερική κι απόκρυφη ζωή μας.
Προσπάθησα να δημιουργήσω απλά τραγούδια αλλά όχι κι εύκολα. Γι' αυτό διάλεξα με προσοχή τους τραγουδιστές που θα τα ερμήνευαν.
Και πρώτα η Φλέρυ Νταντωνάκη, με πάθος, σπάνια φωνή κι εσωτερική ένταση και ο Δημήτρης Ψαριανός, απέριττος, νεανικός και γνήσια λαϊκός. Και οι δυο τους τραγουδώντας στον «Μεγάλο Ερωτικό» νομίζω ότι δίνουν μαθήματα ήθους, αλήθειας και μαγείας στο λαϊκό τραγούδι. Με τα τραγούδια αυτά αποτείνομαι στην πιο κρυφή ευαισθησία των νέων ανθρώπων κάθε ηλικίας κι όχι στους εφήμερους και ανεξέλεγκτους ερεθισμούς τους.
Τα τραγούδια αυτά δεν έιναι αισθησιακά. Λειτουργούν πέρα απ' την πράξη, στο βαθύ αίσθημα που χαρακτηρίζει οποιαδήποτε σχέση, κάθε μορφής, αρκεί να περιέχει τις προϋποθέσεις για ανθρώπινη επικοινωνία.
Ο Μεγάλος Ερωτικός είναι μια σειρά από λαϊκά τραγούδια, που γράφτηκαν πρώτ' απ' όλα για να επικοινωνήσω εγώ ο ίδιος με όλα τα ελληνικά πρόσωπα που αγαπώ βαθιά, αυτά που γνώρισα, αυτά που θα γνωρίσω κι αυτά που δεν θα μπορέσω ποτέ μου να γνωρίσω. Κι ακόμη, μες απ' αυτά, να ενωθώ με την ψυχή του τόπου μου σε μια λειτουργία αθάνατη, ερωτική κι ελληνική.
Μάνος Χατζιδάκις, 28 Νοεμβρίου 1972
Από άσματος άρχεσθαι
και επί των μελισμάτων αυτού
και άδετε μετ' εμού.
Η σειρά που ακολουθούν τα ποιήματα αυτά των Ελλήνων ποιητών σχηματίζει έναν αδιάσπαστο κύκλο τραγουδιών, μια λειτουργία για τον Μεγάλο Ερωτικό, κάτι σαν τους εσπερινούς Αγίων σ' ερημοκκλήσια μακρινά με τη συμμετοχή φανταστικών αγγέλων, εραστών, παρθένων και εφήβων. Είναι μια λιτανεία περίεργη, όμως και τόσο φυσική, στη εσωτερική κι απόκρυφη ζωή μας.
Προσπάθησα να δημιουργήσω απλά τραγούδια αλλά όχι κι εύκολα. Γι' αυτό διάλεξα με προσοχή τους τραγουδιστές που θα τα ερμήνευαν.
Και πρώτα η Φλέρυ Νταντωνάκη, με πάθος, σπάνια φωνή κι εσωτερική ένταση και ο Δημήτρης Ψαριανός, απέριττος, νεανικός και γνήσια λαϊκός. Και οι δυο τους τραγουδώντας στον «Μεγάλο Ερωτικό» νομίζω ότι δίνουν μαθήματα ήθους, αλήθειας και μαγείας στο λαϊκό τραγούδι. Με τα τραγούδια αυτά αποτείνομαι στην πιο κρυφή ευαισθησία των νέων ανθρώπων κάθε ηλικίας κι όχι στους εφήμερους και ανεξέλεγκτους ερεθισμούς τους.
Τα τραγούδια αυτά δεν έιναι αισθησιακά. Λειτουργούν πέρα απ' την πράξη, στο βαθύ αίσθημα που χαρακτηρίζει οποιαδήποτε σχέση, κάθε μορφής, αρκεί να περιέχει τις προϋποθέσεις για ανθρώπινη επικοινωνία.
Ο Μεγάλος Ερωτικός είναι μια σειρά από λαϊκά τραγούδια, που γράφτηκαν πρώτ' απ' όλα για να επικοινωνήσω εγώ ο ίδιος με όλα τα ελληνικά πρόσωπα που αγαπώ βαθιά, αυτά που γνώρισα, αυτά που θα γνωρίσω κι αυτά που δεν θα μπορέσω ποτέ μου να γνωρίσω. Κι ακόμη, μες απ' αυτά, να ενωθώ με την ψυχή του τόπου μου σε μια λειτουργία αθάνατη, ερωτική κι ελληνική.
Μάνος Χατζιδάκις, 28 Νοεμβρίου 1972
Ευθύς αμέσως άρχισε η ερμηνεία αυτού του κύκλου τραγουδιών, με ερμηνευτές κάποιους από τους χορωδούς - διαφορετικοί σε κάθε τραγούδι - και όπου ο συνθέτης έχει και χορωδία, τραγουδούσε όλη η Χορωδία της ΕΡΤ.Το ενδιαφέρον ήταν ότι η ενορχήστρωση ήταν για τρία όργανα: πιάνο (κατ' ανάγκην ηλεκτρικό) έπαιξε ο Δημήτρης Μπουζάνης, μαντολίνο, ο ακραιφνής χατζιδακικός Παναγιώτης Κανελλόπουλος, φίλος από την εποχή Χατζιδάκι και κοντραμπάσο.
Εκατοντάδες οι θεατές και ακροατές που κατέκλυσαν το αίθριο του Μουσείου. Καθήμενοι, αλλά και πολλοί όρθιοι, έμοιαζε να απολαμβάνουν την μουσική του Χατζιδάκι και την ερμηνεία της Χορωδίας, αφού επικρατούσε - αν και ανοιχτός ο χώρος - ευλαβική σιωπή.
Νομίζω πως απόψε η ιστορική Χορωδία της ΕΡΤ έκανε ένα μεγάλο βήμα προς το ευρύ κοινό, επικοινωνώντας ουσιαστικά μαζί του, μέσα από ένα σπουδαίο έργο, και σε ένα, επίσης, σημαντικό χώρο, όπως αυτός του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου.
Τέτοιες εμφανίσεις της νομίζω πως πρέπει να είναι πιο συχνές, για να έρχεται ο κόσμος σε επαφή με τη μουσική, με όσο πιο άμεσο τρόπο γίνεται.
Τέτοιες εμφανίσεις της νομίζω πως πρέπει να είναι πιο συχνές, για να έρχεται ο κόσμος σε επαφή με τη μουσική, με όσο πιο άμεσο τρόπο γίνεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου