Από τη σημερινή ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ αναδημοσιεύω επιστολή αναγνώστριας την οποία προσυπογράφω.
Βρέθηκα στην Πόλη (Κωνσταντινούπολη / Ιστανμπούλ) και πήγα να παρακολουθήσω για δύο Παρασκευές την ακολουθία των Χαιρετισμών στο Πατριαρχείο, στο Φανάρι. Τη δεύτερη φορά που ήμουν εκεί έφτασαν 3 ή 4 ίσως και περισσότερα πούλμαν με επισκέπτες από την Ελλάδα.
Σε όλη τη διάρκεια της ακολουθίας αυτό το πλήθος των Ελλήνων τουριστών μπαινόβγαινε, κυκλοφορούσε μέσα στην εκκλησία, μιλούσε και κυρίως φωτογράφιζε με φλας και με τα κινητά (!) τον Πατριάρχη και όλο το σκηνικό. Φυσικά η άμεση απάντηση θα ήταν: ας τους το απαγορεύσουν. Αλλά νομίζω ότι κι αυτή η απάντηση περιλαμβάνεται στην ουσιαστική άγνοια και αδιαφορία που ανέκαθεν υπάρχει στον κόσμο της Ελλάδας για την Πόλη και την καθ' ημάς Ανατολή.
Στην Πόλη οι άνθρωποι των ελληνικών χώρων είναι καταρρακωμένοι από το βάρος και της προσωπικής και της συλλογικής εγκατάλειψης. Κι όντας έτσι δεν μπορούν (ίσως ακόμα) να χειριστούν αυτό το ξαφνικό πλάκωμα των ορδών των τουριστών. Ποιος θα τους σκεφτεί εκείνους; Και ποιος θα σκεφτεί να μην προσβάλλει τόσο χυδαία (με φλασιές και κουβεντολόι) αυτές τις σπάνιες στιγμές ευλάβειας που εξακολουθεί να αποπνέει η εκκλησία της Πόλης;
Σκέφτηκα πόση φιλολογία γίνεται εδώ στην Ελλάδα για τις "χαμένες πατρίδες", ενώ εκεί επί τόπου, στην Πόλη, προσκυνητές από την Ελλάδα των Ελλήνων χριστιανών κατακρεουργούν μια μοναδική στιγμή ευλάβειας και θρησκευτικού κάλλους.
Νίκη Σταυρίδη
Ιεράρχες στο Οικουμενικού Πατριαρχείου το βράδυ της Ανάστασης στο Φανάρι. Φωτό: Ν. Μαγγίνας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου