Λιγότερο επικριτική και περισσότερο ανοιχτή κάλεσε ο Πάπας να σταθεί η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία απέναντι στους διαζευγμένους Καθολικούς, ανοίγοντας το δρόμο και σε αυτές τις κοινωνικές ομάδες να βρεθούν παρούσες στη Θεία Κοινωνία.
Αν και όπως δήλωσε, η ένωση μεταξύ ανθρώπων του ίδιου φύλου δεν ισοδυναμεί με γάμο, με μια πολυσέλιδη αποστολική προτροπή, τη «Χαρά της Αγάπης», ο Πάπας παρακινεί τους ιερείς να δεχτούν στους κόλπους της εκκλησίας τις μονογονεικές οικογένειες, τους γκέι και τα ανύπαντρα ζευγάρια.
Αντιλαμβανόμενος την μεγάλη πλέον διαφορετικότητα και πολυπλοκότητα της παγκόσμιας εκκλησίας, ο Πάπας Φραγκίσκος προσπαθεί να δώσει στους επισκόπους και τους ιερείς να καταλάβουν ότι κάθε χώρα ή περιοχή «μπορεί να αναζητήσει λύσεις που ταιριάζουν στην κουλτούρα, τι παραδόσεις και τις ανάγκες της εκάστοτε κοινωνίας.»
Χρήστος Γιανναράς, Καθημερινή 3-4-2016
Tο μόνο πλεονέκτημα της Δύσης σήμερα ίσως είναι ότι έχει Πάπα τον Aργεντινό Φραγκίσκο. Hχεί σαν παραλογισμός το πλεονέκτημα, αλλά δεν είναι: αν υπάρχει διέξοδος στη σύγκρουση μηδενισμού και τυφλής θρησκοληψίας, είναι να σπαρθεί «νόημα» στη νέκρα του μηδενισμού, όχι να συνετισθεί η θρησκοληψία. Kαι ο σημερινός πάπας μοιάζει ικανός για τέτοια σπορά. O λόγος του, η δίχως την παραμικρή επιτήδευση και χαρτογιακάδικα στερεότυπα παρουσία του, είναι μια έκπληξη για τη δραματικά αλλοτριωμένη (θρησκειοποιημένη, εξίσου σε Δύση και Aνατολή) Xριστιανοσύνη.
Aρκεί να τολμούσε να αντιπαραταχθεί ο Aργεντινός Φραγκίσκος στη θρησκειοποίηση που γεννάει τον μηδενισμό και χαρίζει λογικές επιφάσεις στην ψυχοπαθολογική θρησκοληψία. Nα θεσμίσει τις προϋποθέσεις για να εμφανιστούν στις δυτικές κοινωνίες ζωντανά σπέρματα της εκκλησιαστικής αλήθειας: η ανυπότακτη σε γραφειοκρατίες επισκοπική πατρότητα, το συνοδικό σύστημα, η «καθολικότητα» όχι σαν γεωγραφική παγκοσμιότητα αλλά ως κατορθούμενη πληρότητα-ολοκληρία του ευχαριστιακού γεγονότος. Nα ελευθερώσει τις κοινωνίες της Δύσης από τον σκανδαλογόνο μαζοχισμό της υποχρεωτικής αγαμίας του κλήρου και τον απάνθρωπο σαδισμό της απαγόρευσης του διαζυγίου.
Σταύρος Ζουμπουλάκης
Χριστιανισμός της χαράς
Η μαρτυρία του πάπα Φραγκίσκου (Εκδ. Πόλις, 2015)
Χριστιανισμός της χαράς
Η μαρτυρία του πάπα Φραγκίσκου (Εκδ. Πόλις, 2015)
«Ο πάπας Φραγκίσκος, άνθρωπος αγάπης, απλός, σεμνός και οικείος, έχει επανειλημμένα και σταθερά στραφεί εναντίον του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού, εναντίον μιας ανάπτυξης χωρίς δικαιοσύνη, μιας ανταγωνιστικότητας που καταστρέφει την αγορά εργασίας και δημιουργεί ανέργους, φτωχούς, εξαθλιωμένους και αποκλεισμένους. Δεν πιστεύει στο αόρατο χέρι της αγοράς, που ρυθμίζει μαγικά τα πάντα. Αρνείται την κυριαρχία του χρήματος και την αναγωγή του σε υπέρτατο και μόνο κριτήριο.
Ο πάπας Φραγκίσκος θέλει μια Εκκλησία φτωχή και των φτωχών, αλλά ταυτόχρονα και κυρίως μια Εκκλησία προσευχόμενη - χωρίς προσευχή μετατρέπεται σε μη κυβερνητική φιλανθρωπική οργάνωση.
Ο χριστιανισμός του διαπνέεται απ’ αρχής μέχρι τέλους από την ιδέα της αποστολικότητας της Εκκλησίας και, αξεχώριστα, από τη χαρά της ζωής του χριστιανού. Αποστολή (missio) είναι να φέρεις και στους άλλους τη χαρά που έλαβες, τη χαρά των καλών ειδήσεων. Η αποστολή δεν αποτελεί μία ανάμεσα στις πολλές εκφράσεις της Εκκλησίας, ένα από τα έργα της, αλλά ιδρυτικό και συστατικό γνώρισμά της. Πηγή και περιεχόμενό της είναι η ευαγγελική χαρά.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου