ΑΝΑΠΟΛΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ "ΡΙΤΤΕΡ, ΝΤΕΝΕ, ΦΟΣ" ΤΟΥ ΛΕΥΤΕΡΗ ΒΟΓΙΑΤΖΗ

Συνάντησα την Όλια Λαζαρίδου την παραμονή της αναχώρησης του Λευτέρη Βογιατζή. Και φυσικά θυμήθηκα αμέσως την παράσταση Ρίττερ, Ντένε, Φος. 

Ήταν Μάρτιος του 1991 θαρρώ, όταν είδα αυτή την καταπληκτική παράσταση στη νέα ΣΚΗΝΗ του Λευτέρη Βογιατζή, στο Θέατρο της οδού Κυκλάδων, σ' αυτό το θεατρικό ασκηταριό. Η παράσταση αυτή, βασισμένη στο ομώνυμο έργο του Τόμας Μπέρνχαρντ,  ανέβηκε σε σκηνοθεσία του Λευτέρη Βογιατζή (ο οποίος συνυπέγραφε την μετάφραση με την Σωτηρία Ματζίρη) με τον ίδιο στο ρόλο του Λούντβιχ και τις Όλια Λαζαρίδου και Λυδία Κονιόρδου ως αδελφές του. 

Ο συγγραφέας Τόμας Μπέρνχαρντ είχε πεθάνει δυο χρόνια πριν, το 1989, σε ηλικία 58 ετών.

Ξεφυλλίζω μετά από 20 τόσα χρόνια το πρόγραμμα της παράστασης του Βογιατζή, που έχει πια συλλεκτική αξία νομίζω. Ένα τομίδιο 360 σελίδων. Με ολόκληρο το έργο, με χρονολόγιο του συγγραφέα, κείμενά του, κείμενα άλλων γι' αυτόν, πλούσιο φωτογραφικό υλικό, με μια λέξη πολύτιμο εγχειρίδιο. 'Ετσι έκανε ο Βογιατζής. Τα πάντα προσεγμένα στην παραμικρή λεπτομέρεια. Ήταν ένας ασκητής του θεάτρου. Με φιλοσοφική ματιά και απύθμενο βάθος. Ο δια θέατρον σαλός. Κάθε παραξενιά του και μια βουτιά στο νόημα. Κι όποιος άντεξε το θέατρο βίωσε. Σε μιαν άλλη διάσταση που μέλλει να αποτιμηθεί.

Π.Α.Α.