Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΟΧΙ ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΝΑΙ

Από την έκθεση  χαρακτικής της Φλοράνς Χρηστάκη Κατάσταση πολιορκίας

Του Αρχιμανδρίτη Γεράσιμου Φραγκουλάκη

Αννόβερο Γερμανίας

Γιορτάζουμε την Εθνική Εορτή της 28ης Οκτωβρίου 1940. Τη λαμπρή γιορτή του ΟΧΙ. 

Πόσο διαφορετικά είναι όλα στο φετινό εορτασμό. Μελαγχολικά, θλιβερά, στενάχωρα, απογοητευτικά! Η εθνική μας αξιοπρέπεια στραγγαλισμένη. Η εθνική υπερηφάνεια, ανύπαρκτη! 

Θα αποτίσουμε φόρο τιμής στους Αγωνιστές του ΄40 καθηκόντως. Έτσι απλά. Θα πούμε τα καλύτερα. Γιατί έτσι πρέπει! 

Θα βρεθεί άραγε κάποιος να τους ζητήσει συγγνώμη; Θα βρεθεί ένας να ομολογήσει την ανικανότητα που μας χαρακτηρίζει στη διαχείριση της ελευθερίας, της εθνικής αξιοπρέπειας, της ανεξαρτησίας, ιδεώδη για τα οποία αυτοί αγωνίστηκαν, έδωσαν το αίμα τους, θυσίασαν τη ζωή τους; 

Θα καταθέσουμε στεφάνια, θα καμαρώσουμε για τους αντιστασιακούς προγόνους μας, τους ήρωες συγγενείς μας. 

Η συνείδησή μας όμως είναι σίγουρο πως θα μας ελέγξει. Θα μας εγκαλέσει γιατί θα γιορτάσουμε το ηρωικό ΟΧΙ, ενώ σε όλα λέμε ναι! Δεν αντιστεκόμαστε, δεν αντιδρούμε, δεν μαχόμαστε. Έχουμε μείνει ανεξήγητα απαθείς. Λες και τσαγανό δεν υπάρχει. Άνευροι, αφημένοι εντελώς, έρμαια της «τύχης» που μόνοι μας δημιουργούμε. Αρνητές ιδανικών, προδότες του ίδιου μας του εαυτού. Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα, από κανένα! 

Μα περισσότερο ενοχλεί το γεγονός πως βάσει πρωτοκόλλου, κάποιοι θα πάρουν θέση και θα’ ναι συνεορταστές και θα αποτίσουν δήθεν, τιμή σ’ εκείνους που αγωνίστηκαν εναντίον του φασισμού και του ναζισμού. Ενώ οι ίδιοι ανερυθρίαστα ομολογούν με λόγια και με έργα, ότι αποτελούν παραφυάδες, γνήσιους απογόνους και συνεχιστές των ναζιστών, των φασιστών, των απάνθρωπων φονιάδων! 

Όλα’ ναι μαύρα και θλιμμένα, γιατί «τα σκιάζει η φοβέρα και τα πλακώνει η σκλαβιά». Μπορεί βέβαια να μην είμαστε δούλοι με την κλασική έννοια της λέξης, όμως δεν αναπνέουμε ελεύθερα! 

Μοναδική μας ελπίδα η άλλη πτυχή του εορτασμού της εθνικής μας επετείου. Η Αγία Σκέπη της Παναγίας μας! 

Ας βρούμε το κουράγιο να παρακαλέσουμε την Παναγία Μητέρα μας, να απλώσει και πάλι τη Σκέπη Της, να μας δώσει τη θαλπωρή Της, να μας ανοίξει την αγκαλιά Της. Γένοιτο!