Την πρόλαβα ως δασκάλα φίλων μου στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου εκεί γύρω στο 1988.
Ήξερα την αξία της - ανήκε ήδη στην προσωπική μου μυθολογία - και πάντα όταν την έβλεπα αισθανόμουν δέος απέναντί της.
Ήταν μια μεγάλη Κυρία του θεάτρου και της ζωής. Κόρη του περίφημου καθηγητή της Μεγάλης του Γένους Σχολής Λέανδρου Αρβανιτάκη και σύζυγος του ηθοποιού Θεόδωρου Αρώνη.
Η Μαίρη Αρώνη έφυγε σαν σήμερα... 16 Ιουλίου 1992.
Φέτος που συμπληρώνονται 20 χρόνια από την έξοδό της, δεν είδα καμία - έστω και την ελάχιστη - επίσημη αναφορά. Ίσως κακώς ζητάω κάτι τέτοιο, αφού αυτό το θεατρικό όν, ζει στις καρδιές των πολλών μαθητών της και στις ψυχές των ρόλων που ενσάρκωσε. Τα υπόλοιπα περιττεύουν...
Ας τη θυμηθούμε, λοιπόν, με το συγκλονιστικό μονόπρακτο του Ζαν Κοκτώ Η ανθρώπινη φωνή, από την εκπομπή "Το μικρό θέατρο στο Β' Πρόγραμμα" (1978), σε μετάφραση Αλέξη Σολομού.
Ας τη θυμηθούμε, λοιπόν, με το συγκλονιστικό μονόπρακτο του Ζαν Κοκτώ Η ανθρώπινη φωνή, από την εκπομπή "Το μικρό θέατρο στο Β' Πρόγραμμα" (1978), σε μετάφραση Αλέξη Σολομού.
Π.Α.Α.
.jpg)
2 σχόλια:
Ειναι δυνατον ενω ασχολεισαι με πραγματικα σημαντικα πραγματα οπως την μεγαλη μαιρη αρωνη η τον μεγα χατζηδακη να ασχολεισαι και με παπαδιστικες αηδιες οπως πιος μνημονευει πιον σε πια περοιχη ; Ενθερμος χριστιανος δεν ειμαι αλλα προσπαθω . Και ξερω οτι ολοι οι αναγνωστες ολων των blogs ξερουν οτι και να γραφουν οτι αυτες οι παπαδοκαλογεριστικες μεσαιωνικες τριχες ειναι πιο γελοιες και απο τις μεσημεριανες εκπομπες .
Βρίσκω το blog 3 μήνες πιο μετά από τις 16 Ιουλίου.Δεν πειράζει όμως.Μπράβο για την ιδιαίτερη μνεία στη μεγάλη Μαίρη,την πρωτεϊκή αυτή Θεατρίνα,την Ηθοποιό που εκτός από πλούσια γκάμα στο θεατρολόγιο,δίδαξε και ήθος,λείπει στις μέρες μας.Γι'αυτό και δεν θέλησαν να την θυμηθούν στη φετινή επέτειο του θανάτου της...
Δημοσίευση σχολίου