41ος ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΣ: Η ΝΕΑ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΟΖΙΑ

41^ος Παράλληλος, Γιώργος Κοζίας,

εκδόσεις Στιγμή, Αθήνα 2012

Ευχάριστη έκπληξη για μένα να δω τη νέα ποιητική συλλογή του δόκιμου πατρινού ποιητή Γιώργου Κοζία, στον πάγκο κεντρικού βιβλιοπωλείου της πρωτεύουσας.

Η ποίηση στις μέρες μας - παρά την χρησιμοποίηση στίχων τελευταίως από τους πολιτικούς αρχηγούς (sic) - δεν τυγχάνει και της καλύτερης προβολής. Πόσω μάλλον της δουλειάς ενός ποιητή που ζει εκτός του κλεινού άστεος.

Όμως ο Γ. Κοζίας έχει καθιερωθεί πια στις συνειδήσεις των φιλόμουσων ως ένας ποιητής που έχει κάτι να πει, ίσως και πολλά...

Στη νέα του ποιητική συλλογή, λοιπόν, με τίτλο 41ος Παράλληλος (που κοσμείται από σχέδια που φιλοτέχνησε η ζωγράφος Εύη Τσακνιά), σαράντα μία συν μία ποιητικές αφηγήσεις χαρτογραφούν τον έρωτα, την μοναξιά, την αναζήτηση της ευτυχίας, την απόλαυση για τη Δεύτερη Ζωή ή τη χαρά για την Πέμπτη Διάσταση.

Εικόνες-ποιήματα, μουσικές-ποιήματα καταθέτουν ιστορίες για αθώους, ταπεινούς, δειλούς, ενόχους που αγαπιούνται, λατρεύονται, προδίδονται και προδίδουν ανάμεσα από χίμαιρες και ευκαιρίες, από ήττες και λιτανείες.

41+1 διηγήσεις, πεζές και ποιητικές, καταγράφουν το ταξίδι της ζωής, γελούν άγρια και αναπνέουν κόκκινα...

Σαράντα μία συν μία παρτιτούρες στο Cabaret «Μις Υφήλιος» ορίζουν στην απέραντη γεωγραφία της ποίησης την καταραμένη εποχή:

«Ελπίζετε οι δυστυχείς – Προσεύχεσθε οι ευτυχείς!»
 Σαράντα μία και μία ιστορίες για την σιδερένια αναγκαιότητα που ψιθυρίζει:
«Άνθρωπε κάνε την τελευταία σου προσπάθεια!»

Από την ποιητική συλλογή του Γιώργου Κοζία ανθολογούμε ενδεικτικά τα παρακάτω ποιήματα:

ΝΕΟΙ ΕΜΠΡΗΣΤΕΣ

Όλα με  δόσεις, διαλαλούν οι κεραμείς,

κούπες, γαβάθες, βάζα …

Αγόρασα, μονολογεί, δεν απέμεινε δραχμή.

Η κάμινος ας γκρεμιστεί!

Νέοι εμπρηστές επικροτούν, καταδικάζουν:

-To πρόσωπο να πυρποληθεί!

Να μαυρίσουν οι σιαγόνες, οι αυχένες να ψηθούν,

την αξία τους να πιάσουν τα ζυγωματικά

όταν θα πουληθούν στην αγορά, στους δρόμους,

κέρδη να φέρουν, τάλιρα μεταλλικά.

-Αν με ανταμείψετε θα τραγουδήσω, κεραμείς.

                                 Φέρτε τον Σύντριβα, τον Άσβεστο, τον Κεραυνό,

                                 τον Προμηθέα Άγρυπνο, τον Χαλαστή

                                 να σπάσουν, να τσακίσουν, ν’ αφανίσουν.

 Ο ηγεμόνας Άνθρακας  καίγεται,  χορεύει.

ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΣΕΡΕΝΑΤΑ

Ασθενοφόρα εισβάλλουν με θόρυβο στον έρημο δρόμο.

Βγαίνουν από μέσα κοντραμπάσα, βιολοντσέλα, ακορντεόν,

ηλεκτρικά πνευστά, κρουστά σατανικά.

Οι τραυματιοφορείς στήνουν τα αναλόγια-φορεία.

Ανοίγουν τις παρτιτούρες-γάζες. Η ορχήστρα ξεσπά.

Το πεντάγραμμο χορεύει, η σερενάτα πετάει,

ανεβαίνει σε ουρανοξύστες άδειους, σκοτεινούς.

Απογοητευμένοι οι μουσικοί εξαφανίζονται.

Μένει μόνος ο τραυματίας,

καλεί σε βοήθεια με τη σφυρίχτρα του:

-Κουράστηκα, θέλω να γιατρευτώ,

η πληγή είναι βαθειά, ματώνει,

η σερενάτα  πυροβολεί, σκοτώνει!

ΡΩΜΑΪΚΗ ΑΓΟΡΑ

Κορίτσια, φιλενάδες, εγγονές, μανεκέν

ψάχνουν, μυρίζουν, ψηλαφίζουν τη λάσπη

με τα δόντια δοκιμάζουν το χαλίκι.

-Τρία κομμάτια σαπούνι αρωματικό, μια βέρα

ένα σφράγισμα χρυσό, πόσο έμπορα ζητάς;

-Δεν πουλάω, δεν χαρίζω με λεφτά!

Τί κοστίζουν οι τρυφερές ψυχές στον πάγκο;

Πόσο πιστώνετε τις μαργαρίτες στην αγορά;

Μια λίβρα κρέας, δυο ουγγιές χρυσάφι;

-Αργυραμοιβοί τί δίνετε;

-Κοράλλια με ασημένιες ραφές, το γαλάζιο φιλί,

 πέρλα λευκή, την  ουλή!

Σάϋλοκ τραπεζίτη, μπάσταρδε Γερμανέ, Καίσαρα πωλητή

δικό σου το εμπόρευμα-δική μας η τιμή:

μαχαίρια  Αλεξανδρινά κι άγια Κωνσταντινάτα!

 Ο ΠΟΘΟΣ

Ο Έρωτας κείτεται άρρωστος. Ούτε σηκώνεται

Ούτε στο θεό παραδίδει την ψυχή του. Του ζήτησε

κίτρινο κυδώνι, μαύρο σταφύλι. Ανέβηκε στην κυδωνιά,

φύλλα έχει, κυδώνι δεν έχει. Γύρισε στον έρωτα.

Ούτε πεθαμένος ήταν, ούτε ετοιμοθάνατος.

Πήγε στο αμπέλι, κλήματα έχει, σταφύλι δεν έχει.

Ξαναγύρισε στον πρίγκιπά του.      

-Γλυκέ  Έρωτα, τον παρακαλεί, το μαύρο δέντρο

μη διαβείς, την πέτρα μην περάσεις.

-Πες μου έμορφε ηδονιστή τραγούδι της απάτης.

                               -Σήκω, ντύσου, στολίσου, βάλε τα άρματα. Είμαι ο Πόθος!

                                                    Η ΛΙΤΑΝΕΙΑ

Στον 41^ο Παράλληλο γίνεται λιτανεία. Σημαιοφόροι

οι ραβδοσκόποι ιερομόναχοι, οπισθοφύλακες οι τεχνίτες

με τα σάρωθρα. Ουρλιάζουν  του ήλιου οι αιχμάλωτοι

να σταματήσουν τις παρακλήσεις οι μετεωρολόγοι,

το συνδικάτο των αστρολόγων γονατιστοί

ικετεύουν να βρέξει αστέρια, να τους  πνίξει.

Οι άγιοι σαπίζουν στη Γή της Επαγγελίας. Ανιχνευτές

οδηγούν πότε τις άσπρες λιτανείες πότε τις μαύρες.

Αστραπές προσκαλούν τους ζωολόγους, κεραυνοί

φτύνουν τα σπλάχνα τους στο θάλαμο Επιτόκων.

Ο γέρο Ιερεμίας καίγεται, κατουράει λάβα

κι ο αυτοκράτωρ Ουρανός ξερνάει αρουραίους.

Στον 41^ο Παράλληλο γίνεται λιτανεία

με τα κεριά όλων των προδομένων.