Ο Βαφτιστικός του Θεόφραστου Σακελλαρίδη στην Αίθουσα
Τριάντη στο Μέγαρο Μουσικής (στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών) ήταν μια
καλοκαιρινή παράσταση.
Ολόδροση, κεφάτη, με τραγούδια και χορούς.
Ο Γιώργος Πέτρου, ο οποίος έχει διαπρέψει στην μπαρόκ όπερα,
φαίνεται πως έχει πολύ ταλέντο και στην ελληνική οπερέτα! Διηύθυνε την Καμεράτα
Ορχήστρα Φίλων της Μουσικής έχοντας δουλέψει αρκετά, απ' ό,τι φάνηκε από την
χθεσινή, δεύτερη και τελευταία παράσταση του έργου, το οποίο θα μπορούσε να
"πάει" για δύο παραστάσεις ακόμα, τουλάχιστον.
Η αξιοποίηση της αυθεντικής ενορχήστρωσης του 1918 από τον
Γ. Πέτρου, αποδεικνύει την έρευνα του πράγματος - κι όχι απλώς μια
διεκπεραιωτική αντίληψη για την οπερέτα, ως είθισται - αλλά αναδεικνύει και την
συνθετική ικανότητα του Θ. Σακελλαρίδη στο είδος, που 100 χρόνια μετά μπορεί να
κάνει θραύση!
Βέβαια η παράσταση είχε και την αγαθή τύχη να στηθεί από τον
Βασίλη Παπαβασιλείου, ο οποίος είναι αναμφισβήτητα ένας από τους σπουδαιότερους
σκηνοθέτες μας. Τον παρακολουθώ από τα φοιτητικά μου χρόνια, ήδη από το θέατρο
Εποχή, και τον θεωρώ πνευματικό άνθρωπο, όχι απλώς ένα καλό σκηνοθέτη.
Έτσι, η παράσταση ήταν ολότελα σύγχρονη, με όλο το άρωμα της
εποχής της ταυτόχρονα.
Η διανομή θεωρώ πως ήταν σχεδόν ιδανική.
Η υψίφωνος Τζίνα Φωτεινοπούλου, στο ρόλο της Βιβίκας, έδωσε
τον καλύτερο εαυτό της και έδεσε θαυμάσια με την εξαίρετη Κική της μεσοφώνου Ειρήνης
Καράγιαννη, της οποίας η εμπειρία (σκηνική και μουσική) αναδύεται σε κάθε στιγμή
του ρόλου. Ο φίλος τενόρος Γιάννης
Χριστόπουλος απέδωσε με άνεση και φυσικότητα το ρόλο του Χαρμίδη, καθιστώντας τον συμπαθέστατο
παρά τις αλλεπάλληλες παγαποντιές του. Θα
έλεγα ότι ο ρόλος έρεε. Ο τενόρος Δημήτρης Ναλμπάντης, στο ρόλο του Ζαχαρούλη,
είναι νομίζω γεννημένος για οπερέτα. Πέρυσι τον είχαμε δει στον ρόλο του Πέτρου
στην Κόρη της Καταιγίδος, πάλι του Θ. Σακελλαρίδη. Φέτος μας επιβεβαίωσε την
ουσιαστική θητεία του στο είδος. Ιδιαίτερα απολαυστικοί, δηλ. έβγαζαν γέλιο
αυθόρμητο όχι «τεχνητό», στους ρόλους πρόζας ήσαν οι ηθοποιοί Ταξιάρχης Χάνος
(Συνταγματάρχης) και Θανάσης Τσαλταμπάσης (Κορτάσης). Η Μικτή Χορωδία του Δήμου
Αθηναίων ήταν σε μια από τις καλύτερες στιγμές της. Φάνηκε να το απολαμβάνει κι
αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Ο Βαφτιστικός επέστρεψε το 2012, μια χρονιά δύσκολη για την
Ελλάδα, για να μας θυμίζει, όπως σημειώνει ο Βασίλης Παπαβασιλείου στο
πρόγραμμα, «ενάντια στον πόνο και την απόγνωση των καιρών, ότι ο κυματισμός της
επιθυμίας, ο παλμός της ζωής και το ενδεχόμενο της χαράς είναι πάντα εδώ».
Π.Α.Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου