ΟΙ ΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου

Η μέχρι την Κυριακή 3 Ιουλίου σχισματική Ελληνική Κοινότητα του Σίδνεϊ της Αυστραλίας, επέστρεψε στους κόλπους της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, κι αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό γεγονός για την Ομογένεια της Αυστραλίας.
Όπως διαβάζουμε σε σχετικό δημοσίευμα του δημοσιογράφου Κώστα Νικολόπουλου, στην ομογενειακή εφημερίδα Νέος Κόσμος "τέσσερα στα πέντε μέλη της Κοινότητας είπαν «όχι» στη διαιώνιση του διχασμού, αρνούμενα να συνεχίσουν το δρόμο της φθοράς, που υπεδείκνυαν κομματικοί ταγοί ακόμη και από την Ελλάδα. Διότι, πέραν από την καθημερινή καθοδήγηση από τα γνωστά αντι-εκκλησιαστικά κέντρα της Αυστραλίας, κάποια μέλη της παροικιακής αριστεράς ζήτησαν οδηγίες και από κομματικά στελέχη της Ελλάδας για «τη στάση που έπρεπε να κρατήσουν» στη Γενική Συνέλευση".
Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα "ο πρόεδρος της Κοινότητας Σίδνεϊ κ. Χάρης Δανάλης, δήλωσε «απόλυτα ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα και κάλεσε τα μέλη της Κοινότητας, «είτε στήριξαν είτε όχι το μνημόνιο, να συσπειρωθούν γύρω από το φορέα στο νέο ξεκίνημά του. Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας είναι δικαίωση του Διοικητικού Συμβουλίου και της Κοινότητας. Μέσω δημοκρατικών διαδικασιών τα μέλη εξέφρασαν τη θέλησή τους για αποκατάσταση των σχέσεων της κοινότητας με την Ιερά Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας. Καλώ όλους και όλες να συσπειρωθούν γύρω από την Κοινότητα και να προσφέρουν, ο καθένας ανάλογα με τις δυνατότητές του για την ανύψωση του ονόματος της Κοινότητας και του ελληνισμού στο ύψος που μας ταιριάζει» τόνισε ο κ. Δανάλης".
Αυτό που χρήζει σχολιασμού είναι οι έξωθεν παρεμβάσεις, πάντοτε Ελλαδικής προελεύσεως και δη - φευ - κομματικής γραμμής! Σε μια εποχή που στην Ελλάδα αμφισβητείται έντονα ο ρόλος των κομμάτων, φαίνεται πως αυτά, σα να μη συμβαίνει τίποτα, παρεμβαίνουν ωμά σε υποθέσεις της Ομογένειας στην Αυστραλία και όχι μόνο.
Αντιλαμβάνεται κανείς τον κοπιαστικό και μακροχρόνιο αγώνα του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας Στυλιανού σε δύο μέτωπα: απέναντι στους κάθε λογής παρεκκλησιαστικούς (Γ.Ο.Χ. ή παντοειδείς "ζηλωτές") και απέναντι στους κομματικούς καθοδηγητές, όλοι εξ Ελλάδος!
Και - δυστυχώς - αυτή η κατάσταση προϋπήρχε του Αρχιεπισκόπου Στυλιανού. Ο μακαριστός πρ. Αυστραλίας Ιεζεκιήλ (Τσουκαλάς) μου είχε διηγηθεί πολλά- ενώ ήμουν ακόμη έφηβος - για τις δικές του περιπέτειες στην Αυστραλία, που τον οδήγησαν στην παραίτηση.
Η ενότητα του Ελληνισμού όπου γης είναι υπόθεση ζωής ή θανάτου. Δεν υπάρχει η πολυτέλεια για σχίσματα και διαιρέσεις. Η ενότητα πρέπει να υπηρετείται με κάθε θυσία γιατί μόνο έτσι αληθεύει ο βίος μας. Και η αλήθεια έναντι θανάτου δίδεται, που λέει κι ο Ελύτης.
Γι' αυτό ας θυμηθούμε το ποίημα του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας Στυλιανού Άνευ όρων, που θεωρώ πως είναι και ένα προσωπικό του μανιφέστο, αφού με ανδρείο φρόνημα πάντοτε την αλήθεια υπηρετεί.

Άνευ όρων

Δεν πρέπει ν' αρνηθούμε την αλήθεια
ακόμη κι αν μας κόψουνε
το φως και το νερό.
Δεν πρέπει ν' αρνηθούμε την αλήθεια
ακόμη κι αν μας κόψουν
το τηλέφωνο.
Δεν πρέπει ν' αρνηθούμε την αλήθεια
ακόμη κι αν μας κόψουνε
από παντού την καλημέρα
την ίδια τη ζωή.
Ζωή χωρίς αλήθεια είναι ο θάνατος
που δυστυχώς δεν αδρανεί
σε τάφους και αγάλματα
αλλά αναπαράγεται συνεχώς
και οργιάζει.

amen.gr