Ο ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ, Ο π. ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΦΑΡΟΣ ΚΑΙ Η ΡΙΤΣΑ ΜΑΣΟΥΡΑ

Η δημοσιογράφος Ρίτσα Μασούρα στη στήλη της Πρόσωπα αναφέρεται πολύ εύστοχα στην πεπατημένη των ημερών. Οι άνθρωποι κινούνται μέσα σ' ένα γιορταστικό πνεύμα χωρίς να ξέρουν το γιατί. Και η Ρίτσα Μασούρα ευλόγως υπακούει στον Ελύτη και μνημονεύει Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη:

“...πλησιάζει η ημέρα των Χριστουγέννων. Η ημέρα της αγάπης, όπως έλεγαν παλιά οι χωρικοί. Οι χωρικοί που με τόση ευστροφία και αντικειμενικότητα περιγράφει ο Παπαδιαμάντης. Εγινε μόδα η επιστροφή στα χριστουγεννιάτικα διηγήματά του. Ο κόσμος ψάχνει να βρει απαντήσεις. Δεν του τις δίνει κανένας Παπαδιαμάντης. Ο τρόπος όμως που ο Σκιαθίτης συγγραφέας περιγράφει τις ανθρώπινες αδυναμίες, που σκιαγραφεί τα πάθη, το γεγονός ότι δεν κρίνει, δεν επικρίνει, δεν καταγγέλλει, αλλά αφήνει τον αναγνώστη να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα μέσα σε μια ηθογραφικά αυστηρή ατμόσφαιρα, είναι αρκετός για να ανακουφίσει τον φορτισμένο σύγχρονο άνθρωπο. Ας θυμηθούμε ότι στα χρόνια του Παπαδιαμάντη η επιλογή ήταν μια φοβερή πολυτέλεια. Η ζωή οριζόταν αποκλειστικά από τις βασικές ανάγκες του ατόμου.

Ισως γι’ αυτό ας σκεφτούμε λίγο διαφορετικά. Κι ο καθένας από μας ας τολμήσει ένα δόσιμο ψυχής με γνώμονα τη συμπόνια και την αλληλέγγυα συμπεριφορά. Η κοινωνία θα γίνει αβίωτη δίχως τις εκδηλώσεις αλληλεγγύης των μεν προς τους δε, δίχως την ευαισθησία απέναντι στη δυστυχία του άλλου. Τώρα είναι ο καιρός των μικρών υπερβάσεων”.

Η Ρίτσα Μασούρα μας υπενθυμίζει ότι ο Παπαδιαμάντης δεν επικρίνει, δεν καταγγέλλει κ.ο.κ. Κάτι που είναι πολύ συνηθισμένο στους “εκκλησιαστικούς κύκλους”, οι οποίοι θέλουν τον Παπαδιαμάντη “δικό τους”, αλλά και στην κοινωνία, η οποία πολλάκις “ζει” από την πάσης φύσεως κριτική.

Μου θύμισε τα όσα είπε πρόσφατα στο BHMagazino (τ. 524, 31-10-2010) ο παπα- Φιλόθεος Φάρος για την εμπειρία του στο κουρείο του πατέρα του στην Τρούμπα:

''Ήμουν 11 χρονών όταν ο πατέρας μου με πήρε βοηθό. Με πήρε για να έρθω σε επαφή με την πραγματικότητα. Εκεί μέσα μπαινόβγαιναν άνθρωποι μπλεγμένοι με τα ναρκωτικά, το νταβατζιλίκι, την πορνεία, τη χαρτοπαιξία. Το σπουδαίο ήταν ότι όλοι αυτοί δεν έκαναν καμιά προσπάθεια να δείξουν κάτι διαφορετικό από αυτό που ήταν. Και ετύγχαναν τρομακτικής αποδοχής! Δεν υπήρχε κατάκριση, κανείς δεν έκανε διαλέξεις περί ηθικής σε κανέναν. 'Οταν κάποιος έκανε μια κλοπή και τον μπουζουριάζανε, ο άλλος μάγκας πήγαινε να τον βρει στη φυλακή και να του δώσει τα τσιγάρα του. “Πάρ΄τα αδελφάκι” του 'λεγε... Δεν του 'λεγε “τι έκανες;”, “πώς το έκανες;”, “δεν ντρέπεσαι”...''.

Οι συνειρμοί και τα σχόλια δικά σας, αγαπητοί συνοδίτες.

- Το σκίτσο του Παπαδιαμάντη είναι του Νίκου Νομικού
- Η φωτογραφία του π. Φιλόθεου Φάρου είναι του Νίκου Κόκκα