"Σημειώσεις από την ερημιά του Θεού" του π. Βασιλείου Χριστοδούλου

Ο π. Βασίλειος Χριστοδούλου μας έδωσε αυτές τις μέρες το πέμπτο, κατά σειρά, βιβλίο του, με τίτλο: 

«Σημειώσεις από την ερημιά του Θεού – Η θεσμική Εκκλησία και οι χριστιανοί τον καιρό της πανδημίας». 

Έχουν προηγηθεί τα εξής πονήματά του: 

- «Συναπάντημα στη Δύση – Ψηλαφώντας τον Χριστό στην απλότητα και τη δίψα μιας ιερατικής σχολής». 

- «Μείνε μαζί μας, βράδιασε – Περπατώντας την προς Εμμαούς πορεία σε μια σύγχρονη οδό». 

- «Και ο κλήρος έπεσε στα δάκρυα – Ο κινηματογράφος της απουσίας του Θεού σε θεολογική παρακολούθηση». 

- «Σε λάθος ώρα νυχτώνει – Πάλη με τον Θεό στο κενό του θανάτου». 

Αυτό που διακρίνει τον συγγραφέα είναι ο διάλογος με τον σύγχρονο κόσμο, μια γενναία αυτοκριτική των χριστιανών στις μέρες μας, ένας θεολογικός λόγος που προκύπτει από την εμπειρία πολύχρονης ιερατικής διακονίας, μιας διακονίας που αγωνιά για την μαρτυρία της Εκκλησίας σήμερα και αύριο. Παραθέτουμε το κείμενο από το οπισθόφυλλο του νέου βιβλίου. 

Δύο χιλιάδες χρόνια μετά τόν Μυστικό Δεῖπνο καί μᾶλλον δέν μποροῦμε ἀκόμα νά ποῦμε τί εἶναι ἡ θεία Εὐχαριστία. Ἐξαντλήσαμε τόν Θεό στή λειτουργική ζωή ἐντός τῶν τειχῶν τοῦ ναοῦ καί τώρα πού λειτουργική ζωή δέν ὑπάρχει ὁ Θεός ἀρχίζει νά μυρίζει σάν ἕνας νεκρός ... Δέν μᾶς ἔμαθε ποτέ ἡ Ἐκκλησία πῶς νά βαδίζουμε σέ μιά ἔρημο, ὅταν αὐτή προκύψει. Πῶς νά ἑτοιμάσουμε, ἐμεῖς τώρα, μέσα στήν ἔρημο ἕνα δέντρο λόγων, ὕμνων, καί καρδιακῆς ἐγρήγορσης γιά τήν Περιστερά, νά ἔρθει καί νά ξεκουραστεῖ, ὅταν ἡ θρησκευτική λογική μᾶς βεβαιώνει πώς πουλιά πιά δέν πετοῦν· «ἔρημός ἐστιν ὁ τόπος». 

Ὁ σεισμός τοῦ κορωνοϊοῦ πού ταρακούνησε καί ἐξακολουθεῖ νά ταρακουνᾶ καί τό οἰκοδόμημα τῆς Ἐκκλησίας ἔχει ἐγκαινιάσει μία περίοδο ἔντονων ζυμώσεων. Ἡ πανδημία λειτούργησε σάν μία ἄμπωτη πού ἀποκάλυψε τόν ἐκκλησιαστικό βυθό. Ἔφερε στήν ἐπιφάνεια μεγάλους πειρασμούς καί τεράστια προβλήματα πού σοβοῦν στό βάθος τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς. Πολλά τά γνωρίζαμε, ἐνίοτε τά κουκουλώναμε γιατί δέν θέλαμε νά τά δοῦμε, ἄλλα τά ὑποπτευόμασταν καί μερικά τελείως μᾶς ξάφνιασαν. Εἶναι καιρός ὅμως νά τά ἀντιμετωπίσουμε – τουλάχιστον νά τά ἀναδείξουμε. 

Τό βιβλίο αὐτό εἶναι μία κραυγή ἀγωνίας καί ἀσφυξίας μετά ἀπό 25 σχεδόν χρόνια ἀθόρυβης, ἱερατικῆς διακονίας σέ πολλούς τομεῖς ἀλλά καί προσωπικῆς σιωπῆς. Γιατί ὅμως νά σπάσει τώρα ἡ σιωπή; Διότι πιστεύω ὅτι τώρα βιώνουμε τό ἀντιστρόφως ἀνάλογο τῆς ἔκφρασης «πιάσαμε πάτο». Εἶναι ὁ πάτος τώρα πού ἔπιασε ἐπιφάνεια. 

Ἴσως λοιπόν καί γιά μᾶς τώρα, εἶναι ὁ καιρός πού πρέπει νά μιλήσουμε, νά δράσουμε, νά μήν σιωπήσουμε, γιατί τό παράλογο καί ἡ ἐκτροπή ζητοῦν νομιμοποίηση. Ἀνέβηκαν πολύ ψηλά, βγῆκαν στήν ἐπιφάνεια καί ζητοῦν νά μᾶς πνίξουν.