Κλεοπάτρα Μαρία Έλγκα Αθανασοπούλου: "Το Υδάτινο Διάλειμμα"

Π.Α. Ανδριόπουλος 

Το πρώτο που μου άρεσε στην πρώτη ποιητική συλλογή της Κλεοπάτρας Μαρίας Έλγκα Αθανασοπούλου, είναι ο τίτλος: «Το Υδάτινο Διάλειμμα» (Εκδόσεις οσελότος, Αθήνα 2018).

Το γράμμα δ είναι ένα ηχηρό οδοντικό σύμφωνο, που υπάρχει και στις δύο λέξεις του τίτλου της συλλογής. Μου θύμισε, αίφνης, το «υδάτινο είδωλο» του Οδυσσέα Ελύτη στην «Μαρία Νεφέλη».

Έτσι κι αλλιώς, το ύδωρ είναι μια αγαπημένη λέξη και ηχητικά, με ωραία κλίση: τα ύδατα, των υδάτων, τοις ύδασι… 

«Το Υδάτινο Διάλειμμα» της Πατρινής Κλεοπάτρας Αθανασοπούλου, που ζει στην Αθήνα, δεν είναι κάτι άλλο παρά ένα ποιητικό διάλειμμα από την καθημερινότητα, μια ανάσα, όπως επιγράφεται κι ένα ποίημα της, στο οποίο η νεαρή ποιήτρια ξεκαθαρίζει τις προθέσεις της: 

γράφω για τις γραμμές των τρένων και το πρόσωπο σου όταν κάνει  

διακυμάνσεις στο σώμα μου 

γράφω για την ζωή που σχηματίζεται πίσω από ένα παράθυρο κλειστό και 

τις μορφές που παίρνει η φωνή σου όταν μου μιλάς 

γράφω για τις ματιές που ανταλλάσσουν οι άνθρωποι και αναρωτιέμαι πως 

δεν είμαστε όλοι ερωτευμένοι με εσένα 

γράφω για να μπορεί το χέρι μου να αγγίζει το δικό σου 

γράφω για να μεταμορφώνω την σιωπή σε κύμα, το κύμα σε άγκυρα, την 

άγκυρα σε ταξίδι 

γράφω για να ακουμπάει σε γραμμές το πόδι σου, σε φαντάζομαι να 

τραγουδάς σκοπούς ηρωικούς και να χαρίζεις την μουσική μας στους 

ανθρώπους 

γι’ αυτό γράφω, για λίγο φως 

Το αίτημα το φωτός περιπλέκει τα πράγματα… Δεν πρόκειται απλώς για μια ποιητική, έστω, απόδραση από την καθημερινότητα, αλλά για μια άσκηση γραφής με σκοπό την ίδια τη ζωή. Η γραφή της Κλεοπάτρας είναι ερωτική, τρυφερή, υπαρξιακή, αληθινή, αίσθηση, ανάμνηση, δύναμη, εν τέλει Ζωή! 

Είναι σαφές ότι αυτή τη ποιητική συλλογή υπήρξε για την Κλεοπάτρα Αθανασοπούλου υπόθεση ανάγκης, δηλ. εσωτερικής παρόρμησης γιατί δε γινόταν αλλιώς. Γι’ αυτό και η συλλογή κλείνει με το Καζαντζακικό 

«Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύομαι! 

 Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι.» 

Νομίζω πως η Κλεοπάτρα είναι θηρευτής της σιωπής και του βλέμματος, γι’ αυτό και γράφει:
...μιλάει ο κόσμος 

για εκείνο το βλέμμα σου κανείς δεν λέει. 

Η Κλεοπάτρα μεγάλωσε…
Την ξέρω από μικρή και θαρρώ πως παραμένει η ίδια ηρωίδα του ποιήματός της «η ενηλικίωση». 

έτσι όπως ήμουν μικρή ένιωθα σιγά σιγά την μιαν Αλήθεια 

κι οι ναυτικοί, κι οι ασκητές, κι οι αμαρτωλοί δακρύζουν 

στο κύμα, στο θαύμα, στο σώμα, 

όλα εν σοφία Εποίησες 

Της εύχομαι από καρδιάς να παραμείνει πιστή στην ποιητική οδό που χάραξε, άνευ ορίων άνευ όρων.

Και να ΄χει πάντα στο νου της τον Ρίλκε, που συμβούλευε το νέο ποιητή:

«Οι άνθρωποι έχουν βρει για το κάθε τι την ευκολότερη (συμβατική) λύση, την ευκολότερη απ' όλες τις εύκολες λύσεις. Είναι, ωστόσο, φανερό πώς πρέπει να στεκόμαστε στο Δύσκολο. Κάθε ζωντανή ύπαρξη σ' αυτό στέκεται».

ΤΟ ΥΔΑΤΙΝΟ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ by Panagiotis Andriopoulos on Scribd