Στον χώρο του βιβλιοπωλείου Εν Πλω, στο κέντρο της Αθήνας, παρουσιάστηκε σήμερα Σάββατο 17 Φεβρουαρίου το μεσημέρι, το πρώτο τεύχος της Ετήσιας Έκδοσης Χριστιανικού Διαλόγου και Πολιτισμού «Ανθίβολα» (εκδ. Εν πλω).
Για την έκδοση μίλησαν οι πρωτεργάτες της, ο Σταύρος Γιαγκάζογλου, εκλεγμένος Επίκουρος Καθηγητής Δογματικής στο Τμήμα Θεολογίας του ΕΚΠΑ και ο Δημήτρης Αγγελής, Ποιητής, Δρ. Φιλοσοφίας, Διευθυντής περιοδικού Φρέαρ, αλλά και οι:
- π. Σταμάτης Σκλήρης, Αγιογράφος-ζωγράφος, Ιατρός και Θεολόγος.
- Θανάσης Παπαθανασίου, Δρ. Θεολογίας, Αρχισυντάκτης του περιοδικού Σύναξη, Διδάσκων στην Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθηνών.
Την εκδήλωση πλαισίωσαν μουσικά: ο Χρήστος Μακρόπουλος και μέλη του γνωστού συγκροτήματος Encardia.
Ήταν μια ουσιαστικού περιεχομένου εκδήλωση, με καίριες και σημαντικές τοποθετήσεις από τους παρουσιαστές της έκδοσης, οι οποίοι έθεσαν επί τον τύπον των ήλων τα ζητήματα της σχέσης θεολογίας και πολιτισμού (ή καλύτερα πολιτισμών, όπως επισήμανε ο Θανάσης Παπαθανασίου), παράδοσης και ανανέωσης, διαλόγου της Εκκλησίας με τον σύγχρονο κόσμο, μέσα από μια γενναία αυτοκριτική του εκκλησιαστικού χώρου.
Ευχόμαστε τα "Ανθίβολα" να ανθούν και να φέρουν κι άλλο, "με λογισμό και μ' όνειρο".
Ευχόμαστε τα "Ανθίβολα" να ανθούν και να φέρουν κι άλλο, "με λογισμό και μ' όνειρο".
Ευαγγέλιο και Πολιτισμοί: Το ζωτικό, το εύθραυστο…
Αυτόν τον άξονα είχε η τοποθέτησή μου κατά την παρουσίαση των ελπιδοφόρων «Ανθίβολων», το Σάββατο 17-2-2018, στον χώρο των εκδόσεων Εν Πλω (Αθήνα).
Με δυο λόγια: Βασικό αξίωμα του Χριστιανισμού είναι ότι όποτε ο Θεός απευθύνεται στον άνθρωπο, μιλά τη γλώσσα του συνομιλητή του. Γλώσσα ρηματική ή κοινωνική. Και άρα, η ζωή του Θεού απευθύνεται στον άνθρωπο πάντα σαρκωμένη σε δεδομένα πολιτισμού. Δεν υπάρχει άσαρκο μήνυμα. Κι όταν ο άνθρωπος δίνει μαρτυρία, οφείλει να διακονεί νέες σαρκώσεις, στα δεδομένα του συνομιλητή του. Αλλά εδώ υπάρχει και μία ένταση: Η πίστη μπορεί να δημιουργήσει πολιτισμό, αλλά στη συνέχεια η πίστη μπορεί να εξατμιστεί, ενώ η πολιτισμική δημιουργία να εξακολουθήσει να υπάρχει. Από χριστιανικής σκοπιάς αυτή η εξακολούθηση δεν αρκεί. Ο πολιτισμός κληρονομείται, η πίστη όμως όχι. Κληρονομώντας έναν πολιτισμό, κληρονομείς το χνάρι της πίστης ή την πρόσκληση στην πίστη. Όχι όμως την ζωντανή πίστη στον ζωντανό θεό. Αυτή είναι γεγονός που πρέπει να συμβεί στον κάθε άνθρωπο προσωπικά. Η χριστιανική ζωή, λοιπόν, συνθέτει πολιτισμικές δημιουργίες (δεν υπάρχει ένα πράγμα που λέγεται «ο χριστιανικός πολιτισμός»), πάντα φρέσκες (η σάρκωση για να είναι σάρκωση οφείλει να σχετίζεται με το εκάστοτε σήμερα) και πάντα εύθραυστες. Η δε έννοια της σάρκωσης εμπεριέχει και ρήξεις με τη θανατίλα (την απανθρωπιά και την απελπισία) που υπάρχει σε κάθε πολιτισμό, ακόμα και τον υψηλότερο. Είπαμε: η σάρκωση ολοκληρώνεται στην Ανάσταση, θανάτω θάνατον πατώντας (επίκειται δημοσίευση της πλήρους τοποθέτησής μου). Ευχή μου, τα «Ανθίβολα» να δεξιωθούν γερά τη διασταύρωση χριστιανικής θεολογίας και πολιτισμικής / κοινωνικής ανθρωπολογίας.
Στη φωτογραφία, η πρώτη σελίδα του κειμένου μου που φιλοξενήθηκε στο 1ο τεύχος των «Ανθιβόλων». Ένα θέμα για την αγαπημένη Αφρική. Νομίζω πως έχω δημοσιεύσει μέχρι τώρα άλλα εννέα μελετήματα για τη συνάντηση Χριστιανισμού και αφρικανικών πραγματικοτήτων (για την αφρικανική πολυγαμία, την έννοια της ασθένειας και ίασης, την ιεραποστολή κλπ). Αγάπες που επιμένουν και σε στέπες και σε οάσεις και σε ανηφόρες…
ΘΑΝΑΣΗΣ Ν. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ / 18-2-2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου