Ο φίλος του Θεού Φιλάρετος, ο ηγούμενος της ιστορικής Μονής της Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων, απήλθε του ματαίου τούτου κόσμου, μόλις 55 ετών.
Αν και νέος είχε τη στόφα των παλιών καλογήρων. Γνήσιος, απροσποίητος, με χιούμορ παιδικό, αλλά και τραχύς κάποιες φορές.
Τον γνώριζα από παιδί, από την διακονία του στο μετόχι της Αγίας Λαύρας, στον Άγιο Αλέξιο Πατρών. Εκεί τον αγάπησε η Πάτρα.
Μετά έγινε ηγούμενος στο μοναστήρι του, το οποίο φρόντισε με πολλή αγάπη και ανέδειξε χωρίς να εκτρέπεται σε φανφαρονισμούς ή κακόγουστες φιέστες - δυστυχώς και λειτουργικές - στις οποίες ρέπουν αρκετά μοναστήρια της πατρίδας μας.
Ο Θεός να τον αναπαύσει και να χαρίσει σε μας λίγο από το ανυπόκριτον του φίλου Φιλάρετου.
Αν και νέος είχε τη στόφα των παλιών καλογήρων. Γνήσιος, απροσποίητος, με χιούμορ παιδικό, αλλά και τραχύς κάποιες φορές.
Τον γνώριζα από παιδί, από την διακονία του στο μετόχι της Αγίας Λαύρας, στον Άγιο Αλέξιο Πατρών. Εκεί τον αγάπησε η Πάτρα.
Μετά έγινε ηγούμενος στο μοναστήρι του, το οποίο φρόντισε με πολλή αγάπη και ανέδειξε χωρίς να εκτρέπεται σε φανφαρονισμούς ή κακόγουστες φιέστες - δυστυχώς και λειτουργικές - στις οποίες ρέπουν αρκετά μοναστήρια της πατρίδας μας.
Ο Θεός να τον αναπαύσει και να χαρίσει σε μας λίγο από το ανυπόκριτον του φίλου Φιλάρετου.
5 σχόλια:
Ήταν ευθύς και ντόμπρος χαρακτήρας και είχε γνήσιο εκκλησιαστικό φρόνημα και ήθος εν αντιθέσει προς άλλους... διά τούτο ίσως ηγαπήθη και μετετέθη...είη η μνήμη αυτού αιωνία!
ΑΣ ΕΊΝΑΙ ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΉΜΗ ΤΟΥ
ΝΑΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΟΥ.ΗΤΑΝ ΓΝΗΣΙΟΣ ΠΑΠΑΣ.
Φίλε Φιλάρετε
Όσα μεγάλα και Μυστήρια απεργάσατο ο Θεός επί της γης, συσσωμη η Εκκλησία τα διερμήνευσε διαπορούσα εν ύμνοις:πώς;
"πώς μοι τούτο;"
"πώς εχωρήθη εν γαστρί;"
"πώς σε κηδεύσω Θεέ μου;", κ.λπ
Την απάντηση -επί της ουσίας την "μη απάντηση"- τη γνωρίζουμε όλοι. Και το ότι ακατάληπτα τα περί τον Θεόν και καταληπτή μόνη η ακαταληψία αυτών, τυγχάνει γνωστό τόσο σ' εσένα, όσο και σ' εμάς, τους περιλυπόμενους.
Δεν εγείρω αξιώσεις γνώσεως, λοιπόν, σήμερα. Δεν φέρω ειπείν την ηλικία σου, την ανάγκη της παρουσίας σου κοντά μας, την ικμάδα σου, την τόσο αναγκαία στις ημέρες μας βροντερή σιωπή σου, την έντιμη επί της γης παρουσία σου...
Αλλά, Φιλάρετε φίλτατε, κλαίω τον αποχωρισμό σου, θρηνώ την αγνότητα του λογισμ(ικ)ού σου, αναπολώ την μετά σου αναστροφή, και αυτή μόνη την θέα της γενναίας ενσώματης παρουσίας σου. Τις συζητήσεις μας νοσταλγώ, τις επισκέψεις μας διασώζω. Και μόνο να κλαίω μπορώ...
Ένας γίγαντας με παιδική καρδιά. Ένας γνήσιος μοναχός, Γεμάτος καλωσύνη, γρανιτένιο ήθος,άπειρη υπομονή. Πάντα χαμογελαστός, με το αθώο του ύφος, ακόμη και στις δύσκολες στιγμές της ασθενείας του. Ο Θεός άς τον αναπαύσει διότι "ζών μεταξύ αμαρτωλών μετετέθη ίνα μη η κακία βλάψη την ψυχήν αυτού".
Αιωνία σου η μνήμη αδελφέ και συλλειτουργέ Φιλάρετε.
Δημοσίευση σχολίου