"ΠΙΟ ΘΡΗΣΚΟΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ..."

A Sunday in a {Free} City (http://www.citypress.gr/freesunday/index.html)
Από την Ντέπυ Κουρέλλου

Από μικρό παιδί βρίσκομαι σε ανοιχτή σύγκρουση με τα θεία. Οι βιβλικές ιστορίες και οι ορθόδοξες παραβολές δεν με «έψηναν» ούτε ως χολιγουντιανές παραγωγές. Το έπος του Μπερτολούτσι, βέβαια, το έβλεπα κάθε χρόνο εξαιτίας της δικτατορίας του τηλεκοντρόλ που επέβαλε η αδερφή μου. Στο μάθημα των θρησκευτικών, από την άλλη, στάνταρ έκανα πλάκες με τον Καπλάνη και τα κορίτσια, ενώ τη Μεγάλη Εβδομάδα τσιμπολογούσα χωρίς τύψεις χοιρινά.
Την προσευχή μου δεν την έχω κάνει σχεδόν ποτέ, παρά μόνο κάτι στιγμές ζόρικες, που μόνη μου δεν την «πάλευα», ψιθυρίζοντας κάτι μισά που θυμόμουν από τα σχολικά «πάτερ ημών» - που πάντα έχανα, όπως και την έπαρση της σημαίας- νιώθοντας τύψεις και βέβαιη πως θα ανοίξουν οι ουρανοί να με κατακεραυνώσουν για την άσεβη ημιμάθεια.
Από τότε, όμως, που σε έναν τοίχο είδα γραμμένο το ρητό του Βολταίρου «θρήσκοι είναι αυτοί που υποτάσσονται στο Θεό, αλλά πιο θρήσκοι εκείνοι που παλεύουν μαζί του» θεώρησα πως η αμφισβήτηση είναι (ιερή) υποχρέωσή μου.
Με τη μόδα που επέβαλαν τα βιβλία του Νταν Μπράουν, μου δόθηκε η ευκαιρία να ασχοληθώ ακόμα περισσότερο με τους συμβολισμούς, τις θεωρίες συνωμοσίας και την ορθότητα της πίστης, απλώς και μόνο για να επιβεβαιώσω το αθεϊστικό δόγμα μου.
Με τον καιρό, διαπίστωνα πως γινόμουν εριστική, ακόμα και επιθετική, σε συζητήσεις περί πίστης και θρησκείας. Ακόμα και το σταυρό ως στιλιστικό αξεσουάρ έχω χλευάσει, με το επιχείρημα πως το σύμβολο των μαρτυρίων δεν μπορεί να είναι κόσμημα.
Αμαρτία ομολογουμένη ουκ έστιν αμαρτία. Τελικά, κάτι έμαθα κι εγώ.
Κάθε φορά όμως που βρισκόμουν σε κάποιο απομακρυσμένο κυκλαδίτικο ξωκκλήσι ή ανακάλυπτα ένα ιερό σε απαγορευτικό υψόμετρο, με έπιανε συγκίνηση. Και δέος. Για όλους τους πιστούς που με ευλάβεια και αγάπη τα έχτισαν. Ακόμα περισσότερο για τους ασκητές και τους ιερομονάχους που απαρνήθηκαν τον ματαιόδοξο υλισμό για την πνευματική τους ανάταση.

Γι’ αυτό πονάει τόσο, πιστούς και άπιστους, η ασεβής εμφάνιση του ηγούμενου Εφραίμ και του μοναχού Αρσενίου στη Βουλή. Θεός φυλάξοι!