ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΣΤΟ ΝΙΧΩΡΙ

Δημοσιεύω, αγαπητοί φίλοι της Ιδιωτικής Οδού, μια προς Νιχωρίτες του Βοσπόρου επιστολή ενός Ελλαδίτη φοιτητή, ο οποίος μένει αυτόν τον καιρό στην Πόλη σπουδάζοντας την επιστήμη του και τους ανέμους του Βοσπόρου. Ιδού!

Αγαπητοί Νιχωρίτες

Ονομάζομαι Κωνσταντίνος Μαρούσης και έφτασα στον ιστορικό και πανέμορφο τόπο σας πριν λίγες μέρες. Είμαι φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στο τμήμα Τουρκικών Σπουδών και εξαιτίας εκπαιδευτικών λόγων, και με σύμμαχο πάντα την περιέργεια, βρέθηκα στο κατώφλι μίας Πόλης και ιδιαίτερα μίας περιοχής, όπου τα σημάδια του Ελληνικού στοιχείου είναι έκδηλα.
Με σκοπό να βοηθήσω όσο το δυνατόν περισσότερο τα μέλη της εναπομείνασας κοινότητας, αλλά και να κρατήσω μια ουσιαστική και ανθρώπινη επικοινωνία με όλους εσάς, που ανεξαρτήτως του τόπου διαμονής σας σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης κρατάτε άσβεστη την μνήμη του ‘χωριού’ βαθιά μες την καρδιά σας, δίνω και εγώ το παρόν, όπως ακριβώς πέρσι είχε δώσει ο συμφοιτητής μου Παναγιώτης Θωμόπουλος.
Σε αυτό το σημείο νιώθω βαθύτατα υποχρεωμένος να ευχαριστήσω τον πρόεδρο της κοινότητας κύριο Λάκη Βίγκα, για την αμέριστη υποστήριξη και συμπαράσταση. Ένας άνθρωπος πραγματικά καινοτόμος και ρηξικέλευθος, αφού ο ίδιος ξεκινώντας το, αρχικά πιλοτικό, πρόγραμμα που αφορά στην εγκατάσταση Ελλήνων φοιτητών από το τμήμα του Πανεπιστημίου μας στο Νιχώρι με εξασφαλισμένη την διαμονή και κάποιες άλλες παροχές, εκτός του ότι δίνει την ευκαιρία σε νέους ανθρώπους να επιμορφωθούν και να γνωρίσουν την Ελληνική και Τουρκική κουλτούρα εδώ στην Κωνσταντινούπολη, εμπλουτίζει την δύναμη της Κοινότητας με νέο αίμα, δίνοντας μία δυναμική ανέλιξης σε ό,τι είχε θεωρηθεί προ πολλού ξεπερασμένο και φθίνον.
Τελικά ο Καβάφης είχε δίκιο. Πως μπορεί κάποιος να μην αγαπήσει το Νιχώρι;
Ένας τόπος μαγικός, που γνέφει αγέρωχος στα νερά του Βοσπόρου, με τα πανύψηλα πλατάνια που θα μπορούσαν να διηγηθούν ένδοξες ιστορίες και τα ξύλινα σπίτια που έχουν γίνει μάρτυρες τόσο σημαντικών γεγονότων στο πλήρωμα του χρόνου.
Αυτό το μεγαλείο της φύσης αλλά και η δύναμη της νοσταλγίας, χαρακτηριστικό κάθε ξεριζωμένου Πολίτη, προσπάθησα και εγώ να εντυπώσω στις ερασιτεχνικές μου φωτογραφίες που τράβηξα και επισύναψα ειδικά για εσάς σε αυτή την ηλεκτρονική επιστολή. Ελπίζω πραγματικά να σας αρέσουν.
Τέλος θα ήθελα να σας ενημερώσω και για την τρομερή αποδοχή που είχε η Ρεμπέτικη Βραδιά που έλαβε χώρα πριν ακριβώς από μια εβδομάδα στον πολιτιστικό χώρο του ΕΡ.Θ.Ο στο Ferikoy. H Ρεμπέτικη μπάντα που απαρτιζόταν από Έλληνες, Κύπριους, Τούρκους και έναν Ιρανό, όλοι μέλη του Πανεπιστημίου SOAS του Λονδίνου ξεσήκωσαν με την σειρά τους το πολυπληθές ενθουσιασμένο μωσαϊκό εθνοτήτων που τους παρακολούθησε με μπροστάρη φυσικά την Ελληνική μειονότητα.
Το πρόγραμμα κράτησε πολύ περισσότερο από ό,τι αναμενόταν και φυσικά ο χορός ήταν το κύριο χαρακτηριστικό της βραδιάς.
Το κυριότερο μήνυμα της εκδήλωσης ήταν ότι άνθρωποι ανεξαρτήτως γλώσσας, θρησκείας και ιδεολογίας έχουν περισσότερα κοινά από ό,τι διαφορές και η μουσική σίγουρα είναι ένα από αυτά.
Κλείνοντας την επιστολή μου θα ήθελα να σας προτρέψω να στέλνετε σχόλια παρατηρήσεις και ιδέες στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση σχετικά με τα νέα της Κοινότητας ή οποιοδήποτε άλλο θέμα νομίζετε προσωπικά ο καθένας ότι θα παρουσιάσει ενδιαφέρον.
Εις το επανιδείν
Κωνσταντίνος Μαρούσης