"Aγαπάς, σέβεσαι ορισμένα πράγματα και κάποια στιγμή αρχίζεις να τα ξεχωρίζεις. Τι είναι το ένα; Τι είναι το άλλο; Τι είναι η θρησκεία; Πόσο ουσιαστικό αυτό είναι στη ζωή ενός ανθρώπου; Τι του δίνει ή τι δεν του δίνει;
Ζωγράφισα το εσωτερικό μιας μικρής εκκλησίας κοντά στο σπίτι μου στο Σούνιο. Βρίσκεται επάνω σε μια μικρή χερσόνησο, όπου η θάλασσα περιβάλλει το χώρο. Πιστεύω ότι αν υπάρχει Θεός βρίσκεται εκεί. Η φύση είναι ζωντανή, γεμάτη σκίνα και άγρια λουλούδια. Οι άνεμοι είναι καθημερινά γύρω σου και αισθάνεσαι την παρουσία τους. Τα πουλιά γεμίζουν τον ουρανό: γλάροι, χελιδόνια, κοτσύφια και σπουργίτια.
Όλα αυτά τα ζωγράφισα μέσα στο εκκλησάκι. Προσωποποιημένοι άνεμοι με τα ονόματά τους, δέντρα, καράβια και πουλιά, είναι όλα εκεί. Και στη μέση ο Χριστός είναι η δυνατή παρουσία ενός αληθινού νέου, γεμάτου φλόγα επαναστάτη.
Μίλησε συγκλονιστικά και πλήρωσε πολύ ακριβά γι' αυτό. Μάταια προσπαθούμε να κάνουμε πράξη το λόγο του. Το εκκλησάκι αυτό είναι μια προσευχή που πάντα χρωστούσα. Όταν σταθείς εκεί, θα αισθανθείς την επαφή με τον Θεό καθώς φυσούν οι άνεμοι.
Όταν προσφέρθηκα να εικονογραφήσω το εκκλησάκι είπα ότι δεν θέλω χρήματα, όχι για να πάω στον παράδεισο, αλλά για να μη μου επιβάλλουν οι άλλοι τις απόψεις τους. Το αποτέλεσμα μπορεί να ξενίζει, να μοιάζει προκλητικό, όμως το εκκλησάκι αυτό είναι μια προσευχή που πάντα χρωστούσα. Δεν είμαι φανατικά χριστιανός, είμαι βαθύτατα χριστιανός. Όλοι οι κληρικοί ας ξαναδιαβάσουν την Καινή Διαθήκη, να δούνε όσα έκανε ο Χριστός, που τα αποσιωπούνε. Ξεχνάνε το "να δίνεις έναν από τους δύο χιτώνες σου". Σήμερα ισχύει το "κάνατε τον οίκο του Θεού, οίκο εμπορίου".
Τα παραπάνω μας λέει σήμερα, φίλοι μου, ο σπουδαίος ζωγράφος του καιρού μας και ακαδημαϊκός Δημήτρης Μυταράς. Χθες επισκέφθηκα την έκθεση Ιστορώντας μορφές με έργα του στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β & Μ Θεοχαράκη. Ξεχωρίζει φυσικά η "δέησή" του! Μια εγκατάσταση με θέμα Παναγία η Καταφυγιώτισσα που την πρωτοπαρουσιάζει εδώ και είναι το εκκλησάκι που ζωγράφισε στο Σούνιο το 2006 πανομοιότυπο σε φυσικό μέγεθος.
Θα επιστρέψω στον Μυταρά με τα υπόλοιπα έργα της εν λόγω έκθεσης. Τώρα είπα να σας δείξω την Καταφυγιώτισσα, μουρμουρίζοντας: "Προς τίνα καταφύγω άλλην αγνή;"
Τα παραπάνω μας λέει σήμερα, φίλοι μου, ο σπουδαίος ζωγράφος του καιρού μας και ακαδημαϊκός Δημήτρης Μυταράς. Χθες επισκέφθηκα την έκθεση Ιστορώντας μορφές με έργα του στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β & Μ Θεοχαράκη. Ξεχωρίζει φυσικά η "δέησή" του! Μια εγκατάσταση με θέμα Παναγία η Καταφυγιώτισσα που την πρωτοπαρουσιάζει εδώ και είναι το εκκλησάκι που ζωγράφισε στο Σούνιο το 2006 πανομοιότυπο σε φυσικό μέγεθος.
Θα επιστρέψω στον Μυταρά με τα υπόλοιπα έργα της εν λόγω έκθεσης. Τώρα είπα να σας δείξω την Καταφυγιώτισσα, μουρμουρίζοντας: "Προς τίνα καταφύγω άλλην αγνή;"
5 σχόλια:
ΑΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΞΟ, ΕΓΙΝΕ ΧΘΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΑΥΤΗ ΕΚΘΕΣΗ!
ΚΑΤΑΓΟΗΤΕΥΜΕΝΟΣ έως αιχμαλωσίας υποκλίνομαι στην Καταφυγιώτισσα!
Απο την μουμιοποίηση της βυζαντινής ζωγραφικής, προτιμώ την εξτρεμιστική πρόταση Μυταρά.Ελπίζω και εύχομαι να βρούμε ως εκκλησία έναν σύγχρονο τρόπο έκφρασης της πίστης μας,όπως άλλωστα πάντοτε έκανε η Εκκλησία ανα τους αιώνες.Μέχρι τότε που το Πνεύμα θα εμπνεύσει στις καρδιές μας νέους τρόπους έκφρασης,ας αφουγκραζόμαστε τους κάθε λογής "Μυταράδες".
Ο Σάλος.
Το είδος της ζωγραφικής του Μυταρα το συναντά κανείς πολύ συχνά στους Ναούς των Ευαγγελικών στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στην Γερμανία.
Προσωπικά δεν μπορώ να πω ότι με γοητεύει ή με προκαλεί σε προσευχή.
Αντίθετα σε Ευαγγελικούς ναούς με άδειους τοίχους νιώθω καλύτερα.
Ίσως να μη με συγκινεί το "Πνεύμα" που ενέπνευσε αυτούς τους νέους τρόπους έκφρασης.
Ο περιηγητής
ΣΥΜΦΩΝΏ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙΗΓΗΤΉ!!!!!
Α ΡΕ ΚΟΝΤΟΓΛΕ ΑΘΑΝΑΤΕ!!!!
Δημοσίευση σχολίου