Ο ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΑΛΕΙ ΓΙΑ ΟΜΙΛΗΤΗ ΤΟΝ ΛΙΒΥΟ - ΤΟ ALTER EGO ΤΟΥ ΚΟΝΑΝΟΥ

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 

Έχω γράψει επανειλημμένως για τους δύο κορυφαίους εκπροσώπους του εκκλησιαστικού λαϊκισμού και της θεολογίας της ατάκας και της πλάκας, δηλ. τον κληρικό της Μητροπόλεως Γορτύνης και Αρκαδίας της Κρήτης, Χαράλαμπο Παπαδόπουλο (Λίβυο) και τον αποσχηματισθέντα Ανδρέα Κονάνο. 

Όταν έγραψα για τον Λίβυο κάποιοι με εγκάλεσαν: «Ο Λίβυος δεν είναι Κονάνος», μου είπαν κατηγορηματικά! Είναι άλλο επίπεδο! 

Κάποιοι αμφισβήτησαν, κάπως, τον Λίβυο επειδή με σχετική δήλωσή του στήριξε τον Κονάνο στην απόφασή του να πετάξει τα ράσα. Όμως οι πολλοί δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι ο Λίβυος στήριζε τον Κονάνο με πάθος από την αρχή! 

Ο Λίβυος αποκαλύφθηκε πλήρως με το σχόλιό του στον τοίχο του fb του Κονάνου, όταν ανακοίνωσε τον αποσχηματισμό του: 

Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος 

Καλή συνέχεια στο μονοπάτι που επέλεξες για να φτάσεις στην κορυφή (Θεό). Τα πάντα είναι δρόμος προς Εκείνον. Εγω σε γνώρισα ως φως και είμαι σίγουρος οτι αυτο θα συνεχίσεις να είσαι. Σε ευχαριστούμε για οτι μας χάρισες και για εκείνα που ακόμη θα μας δώσεις. Σ αγαπήσαμε, σ αγαπάμε και θα σ αγαπάμε!!!!!! 

Βέβαια «θα σ’ αγαπάμε» γιατί όπως μας είπες σήμερα Ανδρέα Κονάνο, πέρασες ζάχαρη (!) είκοσι χρόνια σαν παπάς! Ταξιδάκια, χλιδή, δόξα, γνωριμίες, πάση τη κτίσει, κι όλα αυτά επειδή ήσουν παπάς! Μας είπες επί λέξει: 

"Μετά από 20 χρόνια ιερατικής ζωής, σήμερα αποχωρίζομαι τα ράσα. Σε καμία περίπτωση όμως δεν «τα πετάω» με περιφρόνηση και αποστροφή! Τα φιλώ και τα ευγνωμονώ, διότι για 2 δεκαετίες μου έδωσαν την ευκαιρία να κάνω «πατρίδα» μου όλη τη Γη, να ζήσω καταπληκτικές θεανθρώπινες στιγμές και να γνωρίσω ωραίους ανθρώπους σε όλα τα μέρη του κόσμου."

Το σχόλιο του Λίβυου στον Κονάνο είναι εξόχως αποκαλυπτικό για το πώς ο Λίβυος θεωρεί την ιερωσύνη...

Ο Λίβυος θεωρεί τον αποσχηματισμένο Κονάνο "φως"! 

Και ενώ βγήκε ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ να μας πει τα ...αλλιώς ωραία τα δικά του για τον Κονάνο, υποδεικνύοντας μάλιστα και στον Αρχιεπίσκοπο τον τρόπο της καθαίρεσής του, τώρα βλέπουμε ότι ο Πειραιώς έχει καλέσει τον Λίβυο, το alter ego του Κονάνου, στον Πειραιά για να μιλήσει! Άραγε θα πει πόσο "φως" είναι ο Κονάνος; 

Κάτι ...διαφεύγει (;) στον άγιο Πειραιώς...

Εκτός και έχει καλέσει και τον αποσχηματισθέντα Κονάνο για ομιλητή και μας το φυλάει για έκπληξη! 

Κρίμα οι κορώνες σας περί ιερωσύνης, Δεσπότη μου!

Ελπίζω πως η ομιλία του Λίβυου θα αποδομήσει την περί ιερωσύνης "υψηλή" θεώρησή σας. 

Πέντε τυπικές ερωτήσεις για την Ελληνικότητα

Του Κωστή Δεμερτζή 

Είχε φτάσει στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο μια από τις κάρτες εκείνες που κυκλοφορούν και που προωθούν οι «φίλοι» (με την ηλεκτρονική έννοια του όρου) επί γνωστούς και αγνώστους. Αυτή η κάρτα αφορούσε τους μετανάστες. Μάζευε διάφορα δυσμενή στοιχεία από εδώ κι από εκεί (ο βιασμός και η βαρεία σωματική κάκωση της έφηβης Μυρτώς στην Πάρο από μετανάστη ήταν ανάμεσά τους), και κατέληγε ότι, στο κάτω-κάτω, ως ύστατο επιχείρημα, και να μην υπήρχαν τα στοιχεία αυτά, η αποστολέας, ως Ελληνίδα, θέλει να αισθάνεται νοικοκυρά στον τόπο της, και οι μετανάστες την ενοχλούν. 

Αν έπαιρνα θέση στο μεταναστευτικό, θα το έκανα σε άλλη περίσταση. Εκείνη τη στιγμή, η πρώτη μου σκέψη (επειδή ήξερα ποια ήταν εκείνη που είχε προωθήσει την συγκεκριμένη κάρτα) ήταν να θέσω ορισμένα ερωτήματα για την Ελληνικότητα. Πέντε για την ακρίβεια. 

Πρώτον: Έλληνας για Έλληνας, Ελληνίς για Ελληνίς, αλλά, για να’ χουμε καλό ρώτημα, με τον Ελληνικό πολιτισμό τι σχέση έχει; Οποιαδήποτε πτυχή θα αρκούσε, προϋποτιθεμένου ενός μίνιμουμ σοβαρότητας ενασχόλησης και ενδιαφέροντος, εδώ υπάρχει μεγάλη ιστορία, εδώ υπάρχει μια τεράστια λογοτεχνία, πεζογράφοι, ποιητές, δημοσιογράφοι, μουσικοί – πολλών κατηγοριών. 

Ζωγράφοι, γλύπτες … Γλωσσικές μορφές, εκδοχές και δόγματα, κοινωνιολογικά, λαϊκός πολιτισμός … Δεν είναι ανάγκη να έχει κάποιος πάθος με όλα. Πιο πειστικό θα μου ήταν, μάλιστα, αν έκανε μια επιλογή. Θα μπορούσε να είναι ο Όμηρος, ο Χορτάτζης, ο Σολωμός, ή ο Εμπειρίκος. Δεν ενδιαφέρει ποιος. Θα μπορούσε να είναι μια μικρή συμβολή – ακόμα και κάποια επιφυλλίδα – ή ένα ενδιαφέρον, λ.χ. να διαβάζεις κάτι. Να πιστεύεις κάτι. Να είσαι δεμένος με κάτι. Από την ανθρωπογεωγραφία του τόπου, στην ιστορική της προοπτική. Να έχεις να πεις για κάτι. Μπορεί να είναι Ορθοδοξία ή Ελληνική αρχαιότητα, Χριστός ή Επίκουρος, κι ούτε καν αποκλειστικά «Ελληνικό» – μπορεί να είναι η Ιταλική Αναγέννηση, η Λουθηρανή μεταρρύθμιση, ο Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός. Η Ελληνικότατη εκδοχή της Ευρώπης στο Τρίτο Πρόγραμμα. Συγγραφέας ή αναγνώστης. Πράγματα που, ξέροντας την συγκεκριμένη αποστολέα – διαβιβάστρια, αλλά και τον γενικότερο (ρηχότατο) τρόπο της ηλεκτρονικής διαβίωσης, ξέρω ότι κινούνται σε επίπεδο μηδενικό. Θα το έθετα, όμως, το ερώτημα. 

Δεύτερον: με κάποια στοιχειωδώς οργανωμένη κοινότητα, απ’ αυτές που οργανώνουν και συσφίγγουν το κοινωνικό σώμα, κάποια σχέση; Ας είναι κάποια χορωδία, ας είναι ο Σύλλογος Φίλων Σκαρίμπα (μήπως ζητάω πολλά;), ή το Θέατρο Χαλκίδας. Για Χαλκίδα. Μπορεί κάποιος να φανταστεί πολλά – καταλαβαίνει τι εννοείται εδώ. 

Τρίτον: υπάρχει και μια πολιτική διάσταση σε ό,τι γίνεται στον τόπο. Μια πολιτική σκέψη, ένταξη, δράση, άποψη; Δεν ενδιαφέρει, εδώ, ποια ακριβώς. Μπορεί να είναι υπέρ των εκλογών, ας πούμε, μπορεί να είναι και – τεκμηριωμένα – εναντίον τους. Πολύ περισσότερο, βέβαια, και κάποια συμμετοχή, κάποια δράση. 

Τέταρτον, έχεις και μια οικονομική ζωή εδώ. Ερωτάται το είδος της συμμετοχής στον οικονομικό ιστό, ο τρόπος της ένταξης στην πονεμένη αυτή ιστορία. Ή το είδος των ανθρώπων που γεννήθηκαν σε απελπιστικά μεγάλους αριθμούς από την δεκαετία του '80 και μετά, με αιχμή την δεκαετία του '90, που θεωρούν ότι όλοι τους χρωστάνε, αυτοί δεν έχουν καμία υποχρέωση από κανέναν, και, έχοντας υιοθετήσει ένα μοντέλο δικαιολόγησης της συμπεριφοράς τους (εάν και όταν τους προσφερθεί εργασία ανάλογη με το status τους, τότε θα δουλέψουνε) φορτώνονται σε συντάξεις παππούδων, ή γιαγιάδων, ή σε επιχορηγήσεις περιστασιακών συντρόφων. 

Πέμπτον, βεβαίως, Έλληνας για Έλληνας, Ελληνίς για Ελληνίς, αλλά πρέπει να αναπαραχθεί κιόλας το Γένος για να γίνει Γένος. Με την τεκνογονία, πώς τα πάμε; Δεν θα τα αναπτύξω εδώ. Αλλά ξέροντας ότι, χωρίς ένα καλό μίγμα από τα «πέντε τυπικά», η Ελληνικότητά σου παραμένει κέλυφος αδειανό, κανένας να μην απορεί αν οποιασδήποτε οργανισμός κυκλοφορεί στα πέριξ – και πάντοτε τέτοιοι οργανισμοί κυκλοφορούν – θα το εποικήσει. 

Ο Κωστής Δεμερτζής με σπουδές Μηχανολόγου-Ηλεκτρολόγου ΕΜΠ (1972-77), Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών (1978-1983) και Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημίου Κρήτης (1983-1988), έχει εργαστεί σε δύο διδακτορικές διατριβές, μία στη Μουσικολογία (1997) και μία στη Νομική (2016). Είναι ενεργός δικηγόρος και μέλος του Δ.Σ.Α., με τακτική αρθρογραφία σε νομικά περιοδικά (Δίκη, Νομικό Βήμα, Χρονικά Ιδιωτικού Δικαίου, Εφαρμογές Αστικού Δικαίου κ.ά.).

ΣΤΗΝ "ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ" ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΠΙΑ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ...

Η Εφημερίδα των Συντακτών δημοσίευσε στο σημερινό  φύλλο (28-9-2020), το σχόλιό μου για τον μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιο, σχετικά με την επίθεσή του στον καθηγητή Μανώλη Δερμιτζάκη για τον τρόπο της Θ. Μετάληψης τον καιρό του κορωνοϊού. 

Λυπούμαι ειλικρινά διότι ο Καλαβρύτων Αμβρόσιος κατέβασε από το ιστολόγιό του την ανάρτηση - απάντηση στο σχόλιό μου. 

Δεν καταλαβαίνω γιατί το έκανε. 

Εγώ είμαι έντιμος "εχθρός" του, δεν έχει κάτι να φοβηθεί. 

Σε κάθε περίπτωση η ...μνημειώδης απάντησή του έχει καταγραφεί στο διαδίκτυο. 

Τέτοια κείμενα πρέπει να υπάρχουν, τουλάχιστον για αρχειακούς λόγους...

Π.Α.Α.

ΤΟ ΗΡΩΔΕΙΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ SAKIS!

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 

H …Ρουβίτσα Σόνια Θεοδωρίδου, συνέπραξε τελικά με τον Σάκη, σε μια πολυδιαφημισμένη συναυλία στο Ηρώδειο, με ποικίλο πρόγραμμα, πάντα υπό την μπαγκέτα του Θ. Ορφανίδη. 

Ήταν, χωρίς αμφιβολία, μία μεγαλειώδης συναυλία, από την οποία απουσίαζε η Μουσική. 

Η Μουσική δεν είναι υπόθεση της show biz και των όποιων …συμμαχιών, προς άγραν του φιλοθεάμονος κοινού. 

Ο Σάκης Ρουβάς θα μπορούσε να περιοριστεί στο show και στη μουσική που υπηρετεί με επιτυχία, αλλά όταν του δίνει την …ευκαιρία η Σόνια Θεοδωρίδου να γίνει …λυρικός (sic), θα την χάσει; Δυστυχώς, η κ. Σόνια Θεοδωρίδου εγκατέλειψε την λυρική της υπόσταση για να γίνει …Ρουβίτσα! Κρίμα… 

Έτσι, ο Sakis κατέκτησε με την Sonia και το Ηρώδειο! Δεν είχε πατήσει το πόδι του εκεί, οπότε έπρεπε να αλώσει και αυτόν τον χώρο, μετά την Επίδαυρο! Η Sonia του έδωσε την ευκαιρία. Και φυσικά ο απόηχος της συναυλίας ήταν όλος δικός του. 

Έκλεψε την παράσταση με το να δώσει τα λουλούδια που του προσέφεραν στην αγαπημένη του Κάτια Ζυγούλη και την επομένη όλα τα μέσα έγραφαν: «Σάκης Ρουβάς: Μάγεψε στην πρώτη του συναυλία στο Ηρώδειο». Η Σόνια Θεοδωρίδου πήρε το ρόλο της ...γλάστρας... Δυστυχώς... 

Και εκεί πάνω που ξεσπαθώνουν οι Ρουβίτσες για τις τυχόν αντιδράσεις της παρουσίας του Ρουβά στο Ηρώδειο, θεωρώντας αναφαίρετο δικαίωμά του την εκεί παρουσία του, έρχεται ο σταρ και δίνει τα ρέστα του! 

Το βράδυ του Σαββάτου (26-9-2020) ο Σάκης Ρουβάς ανάρτησε μία φωτογραφία με τον ίδιο να βγαίνει από μία Mercedes, που έχει σταθμεύσει στον εξωτερικό χώρο του Ηρωδείου. Ο Σάκης Ρουβάς συνόδευε μάλιστα την ανάρτηση με τη λεζάντα: «Ετοιμος για βόλτα». Το αυτοκίνητο ήταν σταθμευμένο δίπλα σε μία από τις εισόδους των θεατών στο ρωμαϊκό Ωδείο. Λίγες ώρες αργότερα, η ανάρτηση εξαφανίστηκε.

Την Κυριακή, το υπουργείο Πολιτισμού έβγαλε ανακοίνωση διευκρινίζοντας ότι δεν έδωσε ποτέ άδεια για τη φωτογράφιση και τη στάθμευση αυτοκινήτου στον χώρο του Ηρωδείου και ότι η Εφορία Αρχαιοτήτων θα εφαρμόσει τις προβλεπόμενες από τον νόμο διατάξεις. Η ανακοίνωση του ΥΠΠΟΑ έχει ως εξής: «Σύμφωνα με την ενημέρωση των υπηρεσιών του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, η διαφήμιση της Mercedes με τον κ. Σ. Ρουβά δεν έτυχε σχετικής αδειοδότησης. Ως εκ τούτου, η αρμόδια Εφορεία Αρχαιοτήτων Πόλεως Αθηνών θα εφαρμόσει τις προβλεπόμενες από τον Ν. 3028/2002 διατάξεις». O Νόμος 3028/2002 «για την προστασία των Αρχαιοτήτων και εν γένει της Πολιτιστικής Κληρονομιάς» επισύρει ποινές και πρόστιμα σε ανάλογες περιπτώσεις αν δεν έχει προηγηθεί σχετική υπουργική έγκριση έναντι τέλους υπέρ του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων. 

Διαφωνώ! Το Ηρώδειο ανήκει στον Σάκη Ρουβά! Το κατέκτησε ...μουσικά (sic) και πρέπει να το κατακτήσει και αυτοκινητιστικά και διαφημιστικά και όπως αλλιώς νομίζει. 

Ο Ρουβάς «εξελίσσεται» και έχει το δικαίωμα να «δοκιμάσει» και άλλα είδη τέχνης, λένε οι θαυμαστές του, οπότε ας του δώσουμε το Ηρώδειο να το ...αναδείξει! Έχει τον τρόπο του αυτός... 

Νομίζω πως το The Voice με τον Σάκη Ρουβά πρέπει να μετακομίσει στο Ηρώδειο. Γιατί όχι; Ποιο ΥΠΠΟ θα έχει αντίρρηση άμα βγάζει τα έξοδα του μνημείου ελέω Σάκη;

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΖΙΑΣ: Η ΠΕΡΙΣΤΕΡΑ

Κόκκινος Ψαλμός, Μίκλος Γιάντσο, 1971

Η ΠΕΡΙΣΤΕΡΑ 

Με την περιστέρα που ’χα αγοράσει - δε μου ’λειπαν δα τα χρήματα - προχώρησα αρκετά όταν, περνώντας ένα διάσελο, αντίκρισα μια μυρμηγκιά περιστεριών. 

Ξεσηκώθηκαν, αναρωτήθηκα αθέλητα. Μα δεν έβλεπα καμιά κίνηση, δεν άκουγα φωνές. Πλησιάζοντας είδα τα περιστέρια να κάθονται χάμω. Θα ’ταν χιλιάδες. Πέντε, έξι. Μπορεί και περισσότερα. Στη μέση του σωρού όρθιος μικρός μαύρος στήλος. 

Ήμουν ακόμη μακριά. Έδεσα την περιστέρα σ’ ένα δέντρο. Πλησίασα τη μυρμηγκιά και τότε ο στήλος εμίλησε και είπε: 

Και αν θέλεις να ζήσει η περιστέρα σου, εγώ να σε ειπώ πώς να κάμεις. Να κάμεις της περιστέρας σου ένα φόρεμα κι άλλο ένα εκείνης της φτωχιάς περιστέρας χαρίζει ο Θεός τη ζωή της δικιάς σου. Δες και να ζητείς πώς να δίνεις της περιστέρας σου να τρώγει, να πίνει, να ’χει όμορφα φορέματα και για εκείνη τη φτωχιά να μη σε μέλει, αύριο βλέπεις τη δικιά σου αποθαμένη και καίγεται η καρδιά. Και ενώ τη φτωχιά, την ξυπόλητη, τη γυμνή, την πεινασμένη, την καταφρονημένη τη βλέπεις θρεμμένη, η δικιά σου γίνεται ωσάν χτικιασμένη και χάνεσαι, σβήνεις, βουβαίνεσαι.

- Ζωολογικός κήπος, Γιώργος Κοζίας, Στιγμή, 1989, 35 σελ. [Εξαντλημένο] 

"ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ" ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ!

Ο μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος «εν εσχάταις ημέραις» προσέθεσε στα Ειρηνικά – υποθέτω όταν χοροστατεί ή λειτουργεί ο ίδιος – την αίτηση: 

«Υπέρ της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας και της Βασιλίδος των Πόλεων Κωνσταντινουπόλεως, του Κυρίου δεηθώμεν». 

Την αίτηση εκφωνεί ο διάκονος, όπως φαίνεται και στο βίντεο που παραθέτουμε (Ιερός Ναός Αγίου Ανδρέου, 26-9-2020). 

Φυσικά πρόκειται για μια τεράστια αυθαιρεσία, από κάποιον που δεν έχει ιδέα από το Τυπικό της Εκκλησίας, όπως είναι ο Πατρών Χρυσόστομος. 

Δεν γνωρίζει, προφανώς, ότι αυτή η αίτηση λέγεται μόνο στον Πατριαρχικό Ναό και στις Εκκλησίες της Πόλης μόνο όταν χοροστατεί ή λειτουργεί ο Πατριάρχης. Με άλλα λόγια, στην Αρχιεπισκοπή Κωνσταντινουπόλεως δεν ακούγεται η αίτηση αυτή. Και ακούγεται πανηγυρικά στην Πάτρα!

Ας μην μιλήσουμε για το δεύτερο σκέλος της αίτησης: «υπέρ της Βασιλίδος των Πόλεων Κωνσταντινουπόλεως», διότι είναι από μόνο του κωμικό το τοιούτον. 

Επίσης, έχει ...ενδιαφέρον να εισάγεται μια τέτοια αίτηση σε μια Μητρόπολη της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ελλάδος. Ούτε στο κλίμα των Νέων Χωρών, που υπάγονται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, δεν διανοήθηκε κάποιος να κάνει κάτι αντίστοιχο. 

Αντιλαμβανόμαστε πλήρως τις θλιβερές σκοπιμότητες μιας τέτοιας κίνησης, αλλά ας γνωρίζει ο αυθαιρετών ότι ούτε εμάς μπορεί να κοροϊδέψει ούτε – κυρίως και κατ’ εξοχήν – τον Θεό. Και επειδή μπορεί να μην έχει διαβάσει τον Απόστολο, τον παραθέτουμε: 

«Μὴ πλανᾶσθε, Θεὸς οὐ μυκτηρίζεται· ὃ γὰρ ἐὰν σπείρῃ ἄνθρωπος, τοῦτο καὶ θερίσει· ὅτι ὁ σπείρων εἰς τὴν σάρκα ἑαυτοῦ ἐκ τῆς σαρκὸς θερίσει φθοράν» (Γαλ. 6, 7-8). 

Π.Α.Α.

ΝΙΚΟΣ ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ: "Είν' η ζωή μια μουσική"

Ο Νίκος Γεωργάκης μπήκε στη δισκογραφία το 1989 με το δίσκο «Βραδινή Αναρρίχηση», ο οποίος κυκλοφόρησε σε παραγωγή του Μάνου Χατζιδάκι, από τον «Σείριο». 

Παρέμεινε ένας διακριτικός τραγουδοποιός, με αισθαντικότητα και αταλάντευτη ποιότητα.

Ακολούθησαν ακόμη έξι προσωπικές δουλειές σε δική του μουσική και ενορχήστρωση: «Η δύση κι η αυγή έχουν το ίδιο χρώμα» -1995, «Παράδοξη νύχτα» - 1998, «Ταξίδι από ένα δωμάτιο» - 2002, «Ανάσα καλοκαιριού» - 2007, «Να γίνω η θάλασσα» - 2011, «Παραφυλάει ο έρωτας» (2015). 

Τώρα ήρθε η σειρά της έβδομης δισκογραφικής εργασίας του: "Είν’ η ζωή μια μουσική" (2020).

Πιστός στην «καθαρή» πλευρά του τραγουδιού, συνοδοιπορεί και εδώ με φίλους, άξιους μουσικούς, που τους συναντάμε και στους προηγούμενους δίσκους τους, αλλά πάντα ...ανανεωμένους, σαν από τα αεράκι του Βαρδάρη, αφού ο Νίκος Γεωργάκης είναι και πιστός Θεσσαλονικιός. 

Αίφνης, θυμάμαι ότι το 1991 συμμετείχε στις «Βραδιές ονείρου – Θεσσαλονικείς συνθέτες» και το 1992 αντιπροσώπευσε τη Θεσσαλονίκη στη Μπιενάλε νέων καλλιτεχνών της Μεσογείου που έγινε στη Βαλένθια της Ισπανίας. 

Αν και εμφανίστηκε σε πολλά φεστιβάλ και συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ως δημιουργός και ερμηνευτής, στη Θεσσαλονίκη υπηρετεί το ρεμπέτικο τραγούδι τα τελευταία ...κάμποσα χρόνια.

Και αυτός ο δίσκος του Νίκου Γεωργάκη είναι αντιεμπορικός, και γι’ αυτό έχει λόγο ύπαρξης, στους αυχμηρούς καιρούς μας. Οι μουσικοί του δίσκου είναι οι Δον Κιχώτες ενός τραγουδιού που πάει να χαθεί... Και μόνο γι’ αυτό αξίζει να τραγουδάμε "Είν’ η ζωή μια μουσική". 

Παραθέτουμε στη συνέχεια ενημερωτικό υλικό και δύο τραγούδια από τον δίσκο, με ερμηνεύτρια την Δάφνη Πανουργιά. Οι στίχοι είναι της Φωτεινής Τοπουζλή. 

Π.Α.Α.

Νίκος Γεωργάκης: "Είν’ η ζωή μια μουσική" by Panagiotis Andriopoulos on Scribd

Τα δάκρυα στην νηπτική παράδοση, κύριοι στον Βύρωνα, είναι συνώνυμα της Ησυχίας!

Rothko: Dark over Light Earth

Συνεχίζει να δακρύζει, λένε, η Εικόνα της Παρηγορήτριας στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου στον Βύρωνα. 

Και να οι κάμερες και να τα ρεπορτάζ και να το διαδίκτυο και να ο κακός χαμός! Κοσμοσυρροή πιστών και ...υστερία θαυματολαγνείας! 

Η Μητρόπολη Καισαριανής, στην οποία υπάγεται ο Ναός του "θαύματος", έβγαλε μια ανακοίνωση για να μας πληροφορήσει περί του θαύματος, όπου μεταξύ άλλων γίνονται παραπομπές σε χωρία της Καινής Δαιθήκης, που φυσικά δεν έχουν καμία σχέση με το κακόγουστο σόου της "δακρυρροούσας" εικόνας. 

Ο Χριστός έκανε θαύματα και ζητούσε από τους ευργετηθέντες να κρύψουν την ευεργεσία. Αυτά δεν τα ξέρει η Μητρόπολη Καισαριανής και επιλέγει να παρουσιάζει on camera το "θαύμα"; 

Πρόκειται για απίστευτη έκπτωση!

Αλίμονο αν για να πιστέψουμε θέλουμε εικόνες να δακρύζουνε! 

Εδώ μετά την Μεταμόρφωση "καταβαινόντων αὐτῶν ἀπὸ τοῦ ὄρους διεστείλατο (ο Κύριος) αὐτοῖς ἵνα μηδενὶ διηγήσωνται ἃ εἶδον"! 

Τα δάκρυα στην νηπτική παράδοση, κύριοι στον Βύρωνα, είναι συνώνυμα της Ησυχίας! Όχι της ταραχής. Ούτε της προβολής! 

Αλλά πού καιρός για ησυχαστικά δάκρυα... Συμφέρει να ...δακρύζουν οι εικόνες...

Π.Α.Α.

ΟΙ ΓΛΩΣΣΙΚΟΙ ΒΑΡΒΑΡΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΟΜΟΓΓΟΛΙΣΜΟΙ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΚΟΖΑΝΗΣ ΠΑΥΛΟΥ

Ο μητροπολίτης Κοζάνης Παύλος απασχολεί κατά καιρούς την δημοσιότητα με κάτι εντελώς αστείες αναφορές στα κηρύγματά του περί υπεροχής των Ελλήνων του στυλ «εμείς τη φτιάξαμε την Ευρώπη... όταν εμείς φτιάχναμε Παρθενώνες και τραγωδίες, εκείνοι ήταν επάνω στα δέντρα και στις αχυροκαλύβες...». 

Την τελευταία φορά, μάλιστα, με αφορμή την μνήμη των μαρτύρων της Μικρασιατικής καταστροφής έκανε ένα κήρυγμα περί Iστορίας και Τούρκων και κάλεσε στο τέλος τους παριστάμενους πιστούς να αναφωνήσουν «Ζήτω το Eθνος-Ζήτω η Ελλάδα μας-Ζήτω οι Eνοπλες Δυνάμεις μας-Ζήτω η Χωροφυλακή-Οι γιατροί μας»! Προφανώς δεν έχει πάρει χαμπάρι ακόμα ότι δεν υπάρχει πια Χωροφυλακή. 

Μάλιστα, επέπληξε τους παρισταμένους διότι δεν φώναξαν με ιδιαίτερο ζήλο τα «ζήτω», λέγοντας «Γιατί δεν φωνάζετε; Δεν το αγαπάτε (το έθνος);». 

Όμως του κηρύγματος είχε προηγηθεί μια άλλη απίστευτη λειτουργική αυθαιρεσία, που έχει να κάνει με την μνημόνευση στην Μεγάλη Είσοδο. 

Εκεί μνημόνευσε υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των σφαγιασθέντων εν τη μικρασιατική καταστροφή (προσθέτοντας τα απολύτως δικά του), «υπό του βαρβάρου τουρκομογγόλου της ανατολής οθωμανού. Τα ίδια θέλει να κάνει και σήμερα εν τη χώρα ημών...». 

Έκανε, δηλ., και μία μίξη άμικτο, καθαρευούσης και δημοτικής, εμμελώς πάντα! 

Δυστυχώς, στην Εκκλησία εξέλιπε το Τυπικόν, οπότε ο καθείς μπορεί να λέει ό,τι θέλει και όπως το θέλει, χωρίς, φυσικά, καμία συνέπεια. 

Φαντάζομαι το πνεύμα του μεγάλου εκείνου, όντως λογίου ιεράρχου, Κοζάνης Διονυσίου, να ακούει αυτούς τους βαρβαρισμούς και γλωσσικούς τουρκομογγολισμούς, από τον διάδοχό του... Θα κλαίει και θα γελάει μαζί... 

Π.Α.Α.

Ο Μaurice Jaubert του Μάνου Χατζιδάκι

Π.Α. Ανδριόπουλος

"Οι Μύθοι μιας γυναίκας" Έργο 47 (1988) είναι ένας κύκλος τραγουδιών του Μάνου Χατζιδάκι σε στίχους του Νίκου Γκάτσου και ένα της Αγαθής Δημητρούκα. Τραγουδά η Νάνα Μούσχουρη.
Πέρασαν κιόλας τριάντα χρόνια από τότε...
Είναι η συνεργασία του Χατζιδάκι με την μούσα των νεανικών του χρόνων Ν. Μούσχουρη, μετά από σχεδόν τρεις δεκαετίες! 

Απ' αυτόν τον κύκλο επιλέγουμε "Τα λόγια που περίμενα", που είναι εκ μέρους του Χατζιδάκι "Ένα τραγούδι για τον Μaurice Jaubert". 

Γράφει ο συνθέτης στο εσώφυλλο του δίσκου: 

"Το θέμα της εισαγωγής ανήκει στον Jaubert και είναι από την ταινία του Μαρσέλ Καρνέ Quai De Brumes. To βρήκα να ταιριάζει και στην ατμόσφαιρα των στίχων και στο αφιέρωμα που επιθυμούσα να πραγματοποιήσω για το συγγενή μου αυτόν συνθέτη".
Ο Χατζιδάκις θεωρούσε τον Jaubert "συγγενή" του συνθέτη, γιατί σε μια συνέντευξή του στην εκπομπή "Παρασκήνιο" στα 1979, εξομολογήθηκε τον θαυμασμό του για τον σπουδαίο αυτό γάλλο συνθέτη του Μεσοπολέμου, τις μουσικές του οποίου άκουγε από 13 ετών και μετά τις έπαιζε στο πιάνο. Άλλωστε ο Jaubert ανήκε στις μουσικές ακροάσεις της οδού Μάνου 3, στο Παγκράτι των νεανικών χρόνων του Χατζιδάκι, και στην νεανική του δισκοθήκη.

Στο γνωστό βιβλίο του "Ο καθρέφτης και το μαχαίρι", ο Χατζιδάκις συμπεριλαμβάνει και την φωτογραφία του αγαπημένου του συνθέτη, γράφοντας: 

"Ο Μωρίς Ζωμπέρ. Πολύ φίλος μου. Μου γνώρισε την Γαλλία και τον πατέρα μου. Δεν κατάλαβα γιατί παντρεύτηκε και γιατί πέθανε τόσο νέος, στις αρχές του πολέμου. Βέβαια η Γαλλία του δεν επιζεί. Μα μήπως επιζεί η δικιά μου Ελλάδα; Βλέποντας την άτυχη περίπτωσή του, φρόντισα ν' αποσυνδέσω τον εαυτό μου από την κάθε Ελλάδα και να ενωθώ μόνο με τα βιώσιμα στοιχεία της. Και σήμερα ακόμα συνηθίζει να τριγυρνά στην γειτονιά του Μπομπούρ, εκεί που ήταν κάποτε η λαϊκή αγορά. Και συναντιόμαστε κάθε φορά που πηγαίνω στο Παρίσι."

Ο Μωρίς Ζωμπέρ πέθανε σε ηλικία 40 ετών το 1940. Ο Χατζιδάκις ήταν 15 ετών. Δεν τον συνάντησε ποτέ. Μα τον έφερε πάντοτε μέσα του ως "μουσική ποιητική". Οι μουσικές του Μ. Ζωμπέρ για τον γαλλικό κινηματογράφο, σημάδεψαν τον Χατζιδάκι ...ανεπανόρθωτα. 

Γι' αυτό ας ακούσουμε το τραγούδι - αφιέρωμα του Χατζιδάκι στον Μωρίς Ζωμπέρ της προσωπικής του μυθολογίας. 

ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΑ

Του χωρισμού θ' αρχίσω το τραγούδι 
σε κάβους ν' ακουστεί και σε νησιά. 
Τι κρίμα που δεν ήσουνα λουλούδι 
τι κρίμα που δεν ήμουνα δροσιά. 

Φωτιές ο ήλιος γύρω μας ανάβει 
και σπέρνει στον αφρό χρυσά φλουριά. 
Τι κρίμα που δεν ήσουνα καράβι 
τι κρίμα που δεν ήμουνα στεριά. 

Μου φώναξες δε σ' άπλωσα το χέρι 
σου φώναξα δεν έβγαλες μιλιά. 
Τι κρίμα που δεν ήσουν περιστέρι 
τι κρίμα που δεν ήμουνα φωλιά. 

Γλυκό ψωμί σου ζύμωνα 
για να ξεχνάς τις λύπες 
τα λόγια που περίμενα 
ποτέ δε μου τα είπες...

ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΕΣ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΟΪΟΥ

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου

Η Ιερά Μονή Αγίου Παύλου του Αγίου Όρους ανακοίνωσε πως διακόπτει την φιλοξενία των προσκυνητών έως 27 Σεπτεμβρίου 2020 "λόγω εκτάκτου επιδημίας γρίπης". 

Γράφτηκε σε διάφορα sites ότι ο κορωνοϊός "χτύπησε" την Μονή του Αγίου Παύλου και νόσησαν μοναχοί, ένας εκ των οποίων φέρεται διασωληνωμένος σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης. 

Το ζήτημα είναι απλό: Να κλείσει τελείως το Άγιον Όρος για τους προσκυνητές για όσο διάστημα διαρκεί η πανδημία του κορωνοϊού. Κυρίως για την προστασία των ενασκουμένων πατέρων. 

Πολύ πρόσφατα σε πανήγυρη Μονής του Αγίου Όρους συμμετείχαν και ψάλτες από τον κόσμο. Γιατί; Δόξα τω Θεώ μοναχοί που ψάλλουν υπάρχουν πολλοί. Η επίσκεψη των κοσμικών ψαλτών σε καιρούς κορωνοϊού συνιστά αφροσύνη. 

Με την ευκαιρία καλό θα ήταν να σταματήσει και η δαιμονική εφεύρεση - πρακτική που ακούει στο όνομα "ψηφιακό αρχονταρίκι" και χρησιμοποιεί κατά κόρον Αγιορειτική Μονή, ως απάδουσα προς τα εν τω Αγιωνύμω Όρει κρατούντα. 

"Ο ΣΤΑΥΡΟΣ" ΤΟΥ Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗ "ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΕΙΑ ΕΞ ΙΕΡΕΩΝ ΚΑΙ ΛΑΪΚΩΝ"

ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΕΙΑ ΕΞ ΙΕΡΕΩΝ ΚΑΙ ΛΑΪΚΩΝ
Εξ ιερέων και λαϊκών μια συνοδεία,
αντιπροσωπευμένα πάντα τα επαγγέλματα,
διέρχεται οδούς, πλατέες, και πύλες
της περιωνύμου πόλεως Aντιοχείας.
Στης επιβλητικής, μεγάλης συνοδείας την αρχή
ωραίος, λευκοντυμένος έφηβος βαστά
με ανυψωμένα χέρια τον Σταυρόν,
την δύναμιν και την ελπίδα μας, τον άγιον Σταυρόν.
Οι εθνικοί, οι πριν τοσούτον υπερφίαλοι,
συνεσταλμένοι τώρα και δειλοί με βίαν
απομακρύνονται από την συνοδείαν.
Μακράν ημών, μακράν ημών να μένουν πάντα
(όσο την πλάνη τους δεν απαρνούνται). Προχωρεί
ο άγιος Σταυρός. Εις κάθε συνοικίαν
όπου εν θεοσεβεία ζουν οι Χριστιανοί
φέρει παρηγορίαν και χαρά:
βγαίνουν, οι ευλαβείς, στες πόρτες των σπιτιών τους
και πλήρεις αγαλλιάσεως τον προσκυνούν —
την δύναμιν, την σωτηρίαν της οικουμένης, τον Σταυρόν.—
Είναι μια ετήσια εορτή Χριστιανική.
Μα σήμερα τελείται, ιδού, πιο επιφανώς.
Λυτρώθηκε το κράτος επί τέλους.
Ο μιαρότατος, ο αποτρόπαιος
Ιουλιανός δεν βασιλεύει πια.
Υπέρ του ευσεβεστάτου Ιοβιανού ευχηθώμεν. 

Του Π.Α. Ανδριόπουλου

Η ταύτιση του τίτλου «Ο Σταυρός» (1892) και του ποιήματος «Μεγάλη Συνοδεία εξ ιερέων και λαϊκών» (δημοσιευμένο το 1926) του Κ.Π. Καβάφη, προτάθηκε από τον Γ.Π. Σαββίδη με βάση την θεματική τους συγγένεια και το ξαναγράψιμο του πρώτου κατά την ώριμη περίοδο της ποιητικής δημιουργίας του Καβάφη (τον Μάρτιο του 1917).
Όπως παρατηρεί σε σχετική μελέτη της η Diana Haas: «Εδώ προφανώς σκηνοθετείται η τελετή της «ετήσιας εορτής Χριστιανικής» (στ. 20) της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού. Όμως, όπως το λέει ο αφηγητής στους στ. 21-24, «σήμερα τελείται, ιδού, πιο επιφανώς» διότι «ο μιαρότατος, ο αποτρόπαιος Ιουλιανός δεν βασιλεύει πια» και τον διαδέχτηκε ο «ευσεβέστατος» Ιοβιανός: βρισκόμαστε συνεπώς στις 14 Σεπτεμβρίου του 363, αφού τον Ιούνιο του έτους εκείνου σκοτώθηκε ο Ιουλιανός και τον διαδέχτηκε ο Ιοβιανός, ο οποίος και πέθανε τον Φεβρουάριο του 364.»
Και πιο κάτω σχολιάζει επίσης η Diana Haas: «Όσο «φέρει παρηγορία και χαρά» στους Χριστιανούς της Αντιοχείας, οι οποίοι βγαίνουν από τα σπίτια τους για να τον προσκυνήσουν (στ. 14-18), τόσο προκαλεί τρόμο στους Εθνικούς, οι οποίοι «συνεσταλμένοι τώρα και δειλοί με βίαν απομακρύνονται από την συνοδείαν». Σ’ αυτήν τη σκηνή βίαιας επίθεσης, ο Σταυρός αποκτά τη δύναμη ενός όπλου στα χέρια των Χριστιανών (η λέξη «δύναμη» απαντά δυο φορές, στους στ. 8 και 19). Σαν να αντηχούν εδώ πύρινα λόγια των Πατέρων της Εκκλησίας, οι οποίοι τον εξυμνούν ως όπλο κατά των εχθρών του Χριστιανισμού ― λόγια σαν τα εξής του Ανδρέα του Κρήτης σε ομιλία του ακριβώς για την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού: «Σταυρός, χριστιανών ελπίς, απεγνωσμένων σωτήρ, υγείας δοτήρ, νενεκρωμένων ζωή, ευσεβείας πρόγραμμα, βλασφημίας φίμωτρον. Σταυρός, όπλον κατ’ εχθρών, σκήπτρον βασιλείας, [κτλ]».
Οι πηγές του ποιήματος εντοπίζονται από την Haas στην Εκκλησιαστική Ιστορία του Θεοδώρητου και στον Κατά Ιουλιανού λόγο του Γρηγορίου Ναζιανζηνού. Και είναι να απορείς με το τι ήξερε ο Καβάφης! 

Να σημειώσουμε εδώ ότι η παρουσία της λιτανείας προσφέρει στους Χριστιανούς επιπλέον παρηγοριά, λόγω της παρουσίας των ιερέων. Ο Γ. Π. Σαββίδης καταγράφει ως προς αυτό ένα σχόλιο του ίδιου του ποιητή: «Κλίνω υπέρ της συχνοτέρας παρουσίας των ιερέων ανάμεσό μας. Σε πολλά ταραγμένα σπίτια η παρουσία των φέρνει κάτι από την παρηγορητικήν Εκκλησία». (Καβάφης, περ. Γράμματα, Δ΄, 1918). Αυτήν την «παρηγορητικήν Εκκλησία» πολλοί σήμερα αναζητούν και δεν την βρίσκουν… Ο Καβάφης εδώ και έναν αιώνα – τουλάχιστον – είχε επισημάνει την αναγκαιότητά της…
Και κάτι ακόμα που θεωρώ σημαντικό. Ο Καβάφης στο ποίημα αυτό μας μεταφέρει στην "περιώνυμο πόλη της Αντιοχείας". Η Αντιόχεια κυριαρχεί στο Καβαφικό έργο! Ίσως αυτή να είναι "η πόλη του Καβάφη" κι όχι η Αλεξάνδρεια, με την οποία έχει τόσο ταυτιστεί, αλλά αυτό είναι ένα θέμα που θέλει ιδιαίτερη ανάλυση.
Το ποίημα, που μας απασχολεί εδώ. διάβασε και ο Γιάννης Τσαρούχης και το ηχογράφησε ο Ανδρέας Εμπειρίκος τον Φεβρουάριο του 1972. O Τσαρούχης έρχεται στην Eλλάδα από το Παρίσι, συναντά τον φίλο του Aνδρέα Eμπειρίκο και του ζητά ο ίδιος να τον ηχογραφήσει να απαγγέλλει τον αγαπημένο τους ποιητή. O Tσαρούχης διάβαζε σε φίλους ποιήματα του K.Π. Kαβάφη από τη δεκαετία του ‘50. Ήταν πάντα αναγνώσεις αληθινής συγκίνησης και ευαισθησίας χωρίς θεατρινισμούς, με μεγάλη λιτότητα και βαθιά αίσθηση του εσωτερικού μέτρου.
Πιστεύω πως δεν επέλεξε τυχαία το συγκεκριμένο ποίημα του Καβάφη («Μεγάλη συνοδεία…), αφού ο ίδιος είχε πει σε συνέντευξή του: «Ενα άλλο επάγγελμα που μου άρεσε πάρα πολύ ήταν να γίνω δεσπότης, διότι μου άρεσε να τους βλέπω στις λιτανείες με τα χρυσά άμφια και τις μίτρες να παρελαύνουν.»

Δείτε, επί τη ευκαιρία, και ακούστε ένα ποίημα του Charles Bryant, στα αγγλικά, εμπνευσμένο από το «Μεγάλη Συνοδεία εξ ιερέων και λαϊκών» του Καβάφη. 

NIKOS SKALKOTTAS: World premiere recordings 1949-2019

Σκαλκώτας, Νίκος 

World premiere recordings 1949-2019: Twelve Greek dances / Suite (1929) / Songs / Dances / The return of Odysseus. A. Cathariou , T. Economou , N. Pissareva Zymbalist, N. Samaltanos, C. Sirodeau . Melism, vol. 1. 2019. MLS-CD-025.

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 

Σαν σήμερα αναχώρησε ο μέγας Νίκος Σκαλκώτας, πριν 71 χρόνια (19-9-1949). 

"Θέλουμε να σας παρουσιάσουμε τον Νίκο Σκαλκώτα ως έναν μείζονα εκπρόσωπο του ευρωπαϊκού πολιτισμού και με τη μουσική μας εστίαση τους προσεχείς μήνες να συνεισφέρουμε στην ενίσχυση και την εκτίμηση που τρέφουμε σ' αυτή τη θαυμαστά πολύπλευρη κληρονομιά του", έλεγε πριν δυο χρόνια χαρακτηριστικά ο σπουδαίος μαέστρος Ντάνιελ Μπάρεμποϊμ, με αφορμή το αφιέρωμα 10 συναυλιών στον μεγάλο Έλληνα συνθέτη, που πραγματοποίησε την σεζόν 2018-19 η Κρατική Όπερα του Βερολίνου, της οποίας είναι καλλιτεχνικός διευθυντής, και η περίφημη Αίθουσα Πιερ Μπουλέζ, τιμώντας τα 70χρονα από τον θάνατο του συνθέτη. 

Το πολύπλευρο αυτό αφιέρωμα, στο οποίο εκτελέστηκε μεγάλο μέρος του σκαλκωτικού corpus, ξεκίνησε με την "Επιστροφή του Οδυσσέα", μείζον έργο του Σκαλκώτα, που δεν έχει παιχτεί ποτέ στην Ελλάδα. 

Να, όμως, που στο cd – αποκάλυψη, στον ψηφιακό δίσκο – θησαυρός, που κυκλοφορήθηκε από την Γαλλική δισκογραφική εταιρία Melism το 2019, και επιμελήθηκε ο Νικόλαος Σαμαλτάνος, έχουμε την ορχηστρική εισαγωγή Η Επιστροφή του Οδυσσέα, σε μεταγραφή του συνθέτη για δύο πιάνα. Πρόκειται για μια παλαιότερη ηχογράφηση – εξαιρετική ερμηνεία, από τους Νικόλαο Σαμαλτάνο και Christophe Sirodeau, που έγινε στην Μεγάλη Αίθουσα του Ωδείου της Μόσχας το Δεκέμβριο του 1994 σε ψηφιακή επεξεργασία του 2018. Αυτή η ηχογράφηση είχε κυκλοφορηθεί αρχικώς στο cd “Le retour d’ Ulysse” (Agora Musica, 1995). 

Η «Επιστροφή του Οδυσσέα» του 1944-45, 1949 (ΑΚ5a), είναι το μόνο ολοκληρωμένο και σπονδυλωτό μέρος που προοριζόταν, κατά τον αείμνηστο μουσικολόγο και σκαλκωτολόγο Γιάννη Γ. Παπαϊωάννου σαν εισαγωγή μιας όπερας με το ίδιο όνομα. Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε στις 23 Ιουνίου του 1969 από την Συμφωνική του Λονδίνου με αρχιμουσικό τον Antal Dorati. Η μεταγραφή έγινε από τον Σκαλκώτα λίγο πριν το θάνατο του, μετά από παράκληση του προσωπικού φίλου του, πιανίστα Alex Thurneissen. 

Οι συντελεστές – μουσικοί του ψηφιακού δίσκου που παρουσιάζουμε εδώ, είναι οι: Little Symphony Orchestra of San Francisco με αρχιμουσικό τον Gregory Miller, Αγγελική Καθαρίου, Τότα Οικονόμου, Nina Pissareva Zymbalist, Νικόλαος Σαμαλτάνος και Christophe Sirodeau. 

Το συνοδευτικό booklet, εκτός από το δίγλωσσο κείμενο (αγγλικά – γαλλικά) του Νικολάου Σαμαλτάνου που μας αποκαλύπτει το ιστορικό της σύνθεσης, έρευνας και ηχογράφησης των έργων, περιλαμβάνει σπάνιο φωτογραφικό υλικό από τα αρχεία Χουρμουζίου – Παπαϊωάννου, από τη Βιβλιοθήκη «Λίλιαν Βουδούρη» καθώς και από τα πολύτιμα αρχεία των Θωμά Ταμβάκου, Πολυξένης Ματέι, Νικολάου Σαμαλτάνου και Alice’s Archives. 

Το υλικό αυτό συνίσταται σε φωτογραφίες εποχής και χειρόγραφες παρτιτούρες του συνθέτη καθώς και φωτογραφίες των ερμηνευτών που συνοδεύονται από προγράμματα από ρεσιτάλ και συναυλίες τους με τα έργα της έκδοσης, την οποία επιμελήθηκε ο Δημήτρης Σαμαλτάνος. 

Αξίζει να σημειωθεί ότι στο οπισθόφυλλο της έκδοσης το κείμενο του εκδότη επισημαίνει το σχόλιο του μουσικολόγου Hans Kelller που παρουσιάζει τον Σκαλκώτα ως το 4ο “S” στη σύγχρονη μουσική μετά από τα τρία αντίστοιχα των Schoenberg, Stravinsky και Shostakovitch. 

Πρέπει εδώ να εξάρουμε την όλη εργασία του Νίκου Σαμαλτάνου πάνω στην Σκαλκώτα. Πολυχρόνια, σοβαρή, αποδοτική, άκρως ποιοτική. Του είμαστε ευγνώμονες για τον κόπο και την αγάπη του στο σκαλκωτικό έργο, το οποίο αναδεικνύει όπως του πρέπει. 

Ας δούμε αναλυτικότερα τι περιλαμβάνει το cd: Το CD (tracks 1–5) ξεκινά με τη Σουίτα του 1929 (ΑΚ3) στην εκδοχή για βιολί και πιάνο από μια πρόσφατη ηχογράφηση των Nina Pissareva Zymbalist και Νικολάου Σαμαλτάνου που πραγματοποιήθηκε στον Ναό Saint Marcel στο Παρίσι το 2019. Το έργο παρουσιάζεται εδώ για πρώτη φορά στην πιο ολοκληρωμένη του μορφή περιλαμβάνοντας και το 5ο ημιτελές μέρος με το μέρος του βιολιού μόνο, μιας και το μέρος του πιάνου έχει χαθεί. Η έκδοση του έργου έγινε από το Hellenic Music Centre, σε σχεδιασμό και επιμέλεια του Γιάννη Σαμπροβαλάκη. 

Ακολουθούν (tracks 6–8) τρία τραγούδια επάνω σε στίχους των Δ. Χωραφά (από άγνωστη ποιητική συλλογή του γνωστού Έλληνα αρχιμουσικού) και Ι. Στεφάνου. «Στην Αμμουδιά» (On the Beach, 1946 AK89a) και «Η Μουσική» (The Music, 1946, AK89)) του πρώτου και «Κάποτε» (Once upon a time, 1938, AK81) του δεύτερου. Ερμηνεύουν εξαιρετικά η μεσόφωνος Αγγελική Καθαρίου και ο Νικόλαος Σαμαλτάνος στο πιάνο. 

Στα tracks 9-13 έχουμε την «Επιστροφή του Οδυσσέα», για την οποία ήδη κάναμε λόγο. 

Στη συνέχεια ακούμε μια επιλογή δώδεκα από τους 36 περίφημους Ελληνικούς Χορούς για ορχήστρα (1931–1949, AK11) σε ηχογράφηση της Little Symphony Orchestra of San Fransisco με αρχιμουσικό τον Gregory Miller που πραγματοποιήθηκε το 1957 (tracks 14–25). Πρόκειται για την πρώτη παγκόσμια δημοσίευση με στερεοφωνική επεξεργασία του ήχου μιας ιστορικής ηχογράφησης, το πρωτότυπο της οποίας φαίνεται ότι έχει χαθεί. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Ελληνικής καταγωγής μαέστρος (Γρηγόριος Μανούσσος), όπως εμφανίζεται στα αρχεία της Φιλαρμονικής της Νέας Υόρκης, είχε αντικαταστήσει κάποιες φορές τον Leonard Bernstein σε προγραμματισμένες συναυλίες της φημισμένης ορχήστρας.

Θυμίζουμε εδώ ότι χορούς του Σκαλκώτα με την Φιλαρμονική της Ν. Υόρκης είχε ερμηνεύσει και ηχογραφήσει ο μέγας Δημήτρης Μητρόπουλος. 

Το CD κλείνει με μια ιστορική επίσης ηχογράφηση που ανακαλύφθηκε πρόσφατα με δύο από τους χορούς (Σιφνέϊκος και Ηπειρώτικος), στην εκδοχή τους για πιάνο, η οποία έγινε στο Παρίσι, στα studio της Γαλλικής Ραδιοφωνίας το 1949 από την Τότα (Θεοδότα) Οικονόμου και αποτελεί την πρώτη παγκόσμια ηχογράφηση έργων του Σκαλκώτα (tracks 26–27). Η διακεκριμένη Ελληνίδα σολίστ του πιάνου, με διεθνή καριέρα, είχε σπουδάσει με τον Heggei, μαθητή του Liszt και γνώριζε προσωπικά τον Σκαλκώτα, ο οποίος μάλιστα της είχε δώσει τη συγκεκριμένη παρτιτούρα. 

Η ιστορική αυτή ηχογράφηση αποκαθιστά και την αλήθεια για την Τότα Οικονόμου, καθώς συγκαταλεγόταν στους παλαιούς επιφανείς πιανίστες χωρίς δισκογραφική δραστηριότητα (βλ. Θεόδωρος Λούστας, Σημαντικοί έλληνες πιανίστες του παρελθόντος, στο περιοδικό "Πολυφωνία" τεύχ. 18 [2011, σ.29-85] και Απόστολος Παληός στην σημαντική Διδακτορική διατριβή του για τον Λώρη Μαργαρίτη, σ. 87). 

Μ’ ένα λόγο, το cd αποτελεί πραγματική συμβολή στην μουσική φιλολογία για τον Ν. Σκαλκώτα.

Μακάρι να έχουμε κι άλλες τέτοιες αποκαλύψεις στο μέλλον...

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ ΣΤΗΝ "ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΟΔΟ"

ΣΑΒΒΑΤΟ, 19 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2020

ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΗ ΥΒΡΙΣΤΗΣ ΜΑΣ-Ο κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΚΤΑΚΤΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ κ. ΠΑΝ. ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟ

 ***********

ΑΓΑΠΗΤΕ κ. ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΕ,

_________Δεχθήτε, παρακαλώ, τις θερμές μου ευχαριστίες για το υβριστικό δημοσίευμά σας με τίτλο:

 «Ο ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΠΝΕΥΜΑΤΙΣΤΟΣ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ»,

 το οποίον αναρτήσατε στην ιστοσελίδα σας χθες καιί το οποίον αυτούσιο αναδημοσιεύω στη συνέχεια. 

_______Το αναδημοσιεύω, για να σας αποδείξω, ότι η συστηματική πολεμική, την οποίαν εφαρμόζετε εναντίον μου με χαροποιεί ΟΛΩΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ! Θα ελυπούμην βαθύτατα ΕΑΝ ΕΙΧΑ ΕΠΑΙΝΟΥΣ  ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΣΑΣ!

_______Οδηγός μου, και συγχρόνως παρηγοριά μου, εν προκειμένω είναι τα λόγια του Σωτήρος ημών Χριστού:   

 
«Κατά Λουκάν, κεφ.6 στ.22 μακάριοί ἐστε ὅταν μισήσωσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὅταν ἀφορίσωσιν ὑμᾶς καὶ ὀνειδίσωσιν καὶ ἐκβάλωσιν τὸ ὄνομα ὑμῶν ὡς πονηρὸν ἕνεκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου· 23 χάρητε ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ καὶ σκιρτήσατε, ἰδοὺ γὰρ ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τῷ οὐρανῷ· κατὰ τὰ αὐτὰ γὰρ ἐποίουν τοῖς προφήταις οἱ πατέρες αὐτῶν. .....26 οὐαὶ ὅταν ὑμᾶς καλῶς εἴπωσιν πάντες οἱ ἄνθρωποι, κατὰ τὰ αὐτὰ γὰρ ἐποίουν τοῖς ψευδοπροφήταις οἱ πατέρες αὐτῶν. 27 ᾽Αλλὰ ὑμῖν λέγω τοῖς ἀκούουσιν, ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς, 6.28 εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς, προσεύχεσθε περὶ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς. 6.29 τῷ τύπτοντί σε ἐπὶ τὴν σιαγόνα πάρεχε καὶ τὴν ἄλλην, καὶ ἀπὸ τοῦ αἴροντός σου τὸ ἱμάτιον καὶ τὸν χιτῶνα μὴ κωλύσῃς....».

 

______Παρηγοριά μου είναι, επίσης, και τα εξής λόγια του Κυρίου μας στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον:

«Κεφ. 5, στ. 11 μακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσι καὶ εἴπωσι πᾶν πονηρὸν ρῆμα καθ᾿ ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ. 

12 χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε, ὅτι ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τοῖς οὐρανοῖς· οὕτω γὰρ ἐδίωξαν τοὺς προφήτας τοὺς πρὸ ὑμῶν».

 

______Παρηγοριά μου, επίσης, είναι τα λόγια του Οσίου Ιωάννου του Σιναΐτου: ____ _______

« 15. Ὅταν ἀκούσῃς ὅτι ὁ πλησίον σου καὶ ὁ φίλος ἐλοιδόρησέ σε ἀπόντα, ἢ παρόντα, τότε τὴν ἀγάπην ἔνδειξαι ἐπαινέσας αὐτόν·

16. μέγα τὸ ἀποσείσασθαι ἐκ τῆς ψυχῆς ἔπαινον ἀνθρώπων· μεῖζον δὲ, ἔπαινον δαιμόνων».

17. Ταπεινοφροσύνην ἔδειξεν, οὐχὶ ἑαυτὸν εὐτελίζων (πῶς γὰρ ἑαυτὸν οὐ βαστάσει;) ἀλλ᾿ ὁ παρ᾿ ἑτέρου ὀνειδισθεὶς, καὶ τὴν ἀγάπην αὐτοῦ μὴ μειώσας. (βλ. ΟΣΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΣΙΝΑΪΤΟΥ - ΟΥΡΑΝΟΔΡΟΜΟΣ ΚΛΙΜΑΞ -ΛΟΓΟΣ ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΠΡΩΤΟΣ-Περί κενοδοξίας)

_______Παρηγοριά μου, τέλος, είναι οι λόγοι της Παλαιάς Διαθήκης από το Βιβλίο των Παροιμιών (κεφ. 9, στ. 7-9).

«Ὁ παιδεύων κακοὺς λήψεται ἑαυτῷ ἀτιμίαν· ἐλέγχων δὲ τὸν ἀσεβῆ μωμήσεται ἑαυτόν». Δηλ.

                   Εκείνος που θα θελήση να παιδαγωγήση τους αμετανοήτως κακούς, θα εξευτελισθή και θα υβρισθή από αυτούς. Εκείνος που θέλει να υποδείξη τα σφάλματα και να ελέγξη τον κακόν, θα επισύρη συκοφαντίας και αδίκους κατηγορίας εναντίον του.

«Μὴ ἔλεγχε κακούς, ἵνα μὴ μισήσωσί σε· ἔλεγχε σοφόν, καὶ ἀγαπήσει σε». Δηλ.

                  Μη ελέγχης, λοιπόν, τους κακούς, δια να μη σε μισήσουν. Ελεγχε και υπόδειξε το ορθόν στον συνετόν και μυαλωμένον, και αυτός θα σε αγαπήση.

«Δίδου σοφῷ ἀφορμήν, καὶ σοφώτερος ἔσται· γνώριζε δικαίῳ, καὶ προσθήσει τοῦ δέχεσθαι» Δηλ.

                   Με τας υποδείξεις σου δίδε στον σοφόν αφορμήν διορθώσεώς του και βελτιώσεως, και θα γίνη σοφώτερος.

 

_______Κατόπιν όλων των ανωτέρω θεολογικών ρήσεων και συμβουλών όχι μόνον είμαι ήρεμος, αλλά και θερμότατα σας ευχαριστώ, αγαπητέ μου Παναγιώτη, δια την πολλήν σου .....κακίαν εναντίον μου!  Καί συγχρόνως σας συλλυπούμαι, διότι Σεις προσυπογράφετε τις Δηλώσεις του κ. Δερμιτζάκη, ο οποίος, άσχετος ών με τα εκκλησιαστικά, εζήτησε να σταματήσει η θείς Κοινωνία στους πιστούς:

 «Προτού σταματήσουν οι οικονομικές δραστηριότητες και κλείσουν επιχειρήσεις

 θα πρέπει να σταματήσει η θεία κοινωνία».

 

 _______Ο Πανάγαθος Θεός να σας συγχωρήσει!

+ Ο πρ. ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Σάββατον, 19 Σεπτεμβρίου 2020 Ώρα 13.30΄

Ο ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΠΝΕΥΜΑΤΙΣΤΟΣ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου

Ο μητροπολίτης [πρώην] Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος έκανε επίθεση στον Μανώλη Δερμιτζάκη, Καθηγητή Γενετικής του Πανεπιστημίου Γενεύης, διότι είπε ότι λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού δεν γίνεται να κλείνουν επιχειρήσεις και παράλληλα στις εκκλησίες να συνεχίζεται η μετάληψη με αυτόν τον τρόπο. Ο καθηγητής αντιπρότεινε μιλώντας στον ΣΚΑΪ να γίνεται η Θεία Κοινωνία με πλαστικό κουτάλι μιας χρήσης ή με το μεταλλικό κουταλάκι του κάθε πιστού, κάτι που όπως είπε έχει γίνει και σε εκκλησίες άλλων χωρών.  

Ο Καλαβρύτων Αμβρόσιος στην ανοιχτή επιστολή του υπογράμμισε σε όλους τους τόνους την ...αγραμματοσύνη (sic) του καθηγητή: 

"...αν και Καθηγητής Πανεπιστημίου, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΘΕ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΕΞ ΕΠΟΨΕΩΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ-ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ! ...Πρέπει όμως να είσθε ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΣΤΟΙΧΕΙΩΤΟΣ και από Κοινωνικής απόψεως! «Μη πέρα της Γενετικής, Θεολογικά ΑΓΡΑΜΜΑΤΕ Κύριε Καθηγητά!» Τα της Θείας Κοινωνίας κλπ. αφήστε τα εις ημάς". 

Ας μη σταθούμε στην απρεπή και ανάρμοστη για ιεράρχη συμπεριφορά του Καλαβρύτων απέναντι στον καθηγητή Δερμιτζάκη. Εδώ αφόρισε τον πρωθυπουργό της χώρας και έχει πει για πολλούς ανθρώπους τα μύρια όσα άθλια!

Θα θέσουμε το απλό ερώτημα "εξ επόψεως θεολογικής", που λέει κι ο Καλαβρύτων.

Νομίζει, αλήθεια, ο σεβασμιώτατος ότι ο ίδιος εκπροσωπεί την ορθόδοξη θεολογία και πνευματικότητα; 

Μα ολόκληρος είναι - μια ζωή! - στον αντίποδα και της θεολογίας και της πνευματικότητας. 

Θεολογικά αγράμματος και απνευμάτιστος! Έργω και λόγω! 

Οπότε ποιος μιλάει; Ποιος λέει τον άλλο αγράμματο και αστοιχείωτο; Ο "άνθρωπος της Εκκλησίας" που μυρωδιά δεν πήρε από την ορθόδοξη πνευματικότητα;

Ποιος θεολόγος θα παραπέμψει σε κείμενα του Καλαβρύτων Αμβροσίου; Είναι όλα για προσάναμμα! Εντελώς άσχετα με την θεολογία και την ζωή της Εκκλησίας. 

Βοήθειά του! 

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΣ: ΟΙ ΔΥΟ ΝΙΚΗΦΟΡΟΙ ΤΗΣ ΧΙΟΥ (ΒΙΝΤΕΟ)

Την Τρίτη 28 Ιουλίου 2020 στο αρχοντικό «Περιβόλι», στον κάμπο της Χίου, και στο πλαίσιο του 4ου Φεστιβάλ Μούσα Ελληνική, ο θεολόγος και μουσικός Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος πραγματοποίησε εισήγηση στην εκδήλωση με τίτλο: «ΧΙΟΙ ΥΜΝΟΓΡΑΦΟΙ ΚΑΙ ΨΑΛΤΕΣ ΚΑΤΑ ΤΟ 19ο ΑΙΩΝΑ». Μια εκδήλωση που επιμελήθηκε ο Μιχάλης Στρουμπάκης, Επίκουρος Καθηγητής Ιστορικής Βυζαντινής Μουσικολογίας, της Πατριαρχικής Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Κρήτης. 

Ο ομιλητής Π. Ανδριόπουλος αναφέρθηκε στους δύο Νικηφόρους της Χίου, τον ψάλτη και μελοποιό Νικηφόρο Καντουνιάρη και τον όσιο Νικηφόρο τον Χίο, τον υμνογράφο, οι οποίοι έδρασαν στα τέλη του 18ου αιώνα και στις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα. 

Ο Παναγιώτης Ανδριόπουλος, στη συνέχεια, έψαλε στίχους από τον «Πολυέλεο στην εορτή των Θεοφανείων» του Γεωργίου Βινάκη, σε ήχο β', στην καταγραφή του πατρινού μουσικοδιδασκάλου Κωνσταντίνου Πανά.

 

ΚΟΝΑΝΟΣ ΚΑΙ ΛΙΒΥΟΣ ΕΝ ΧΟΡΩ: "Χαλάρωσε!" Ή ο ορισμός του πάτου!

 Τι "συμβουλεύει" ο αποσχηματισθείς Ανδρέας Κονάνος τον άνθρωπο που έχει πρόβλημα στη σχέση του; 

"Χαλάρωσε!"

Τι συμβουλεύει ο κληρικός Χαράλαμπος Παπαδόπουλος (Λίβυος) τη νέα που έχει θέμα στη σχέση της; 

"Χαλάρωσε!"

Αυτή δεν είναι "θεολογία της ατάκας", όπως την είχα χαρακτηρίσει αρχικώς. 

Είναι ο ορισμός του πάτου. Για όποιον καταλαβαίνει...

Οι χιλιάδες αφιονισμένοι οπαδοί ας παθαίνουν υστερία με το χυδαίο "Χαλάρωσε" των "γεροντάδων" τους. 

Εμάς ας μας επιτρέψουν να μην υιοθετήσουμε το "χαλάρωσε" ως τρόπο αντιμετώπισης των του βίου. 

Για να μη γίνει αβίωτος!

Π.Α.Α.

ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ ΚΑΙ ΜΑΡΙΑ ΧΟΡΣ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ...

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 

Δύο οικουμενικές Μαρίες του νεώτερου Ελληνισμού έφυγαν σαν σήμερα… 

16 Σεπτεμβρίου 1977 η αξεπέραστη ντίβα της όπερας Μαρία Κάλλας, 16 Σεπτεμβρίου 2015 η Μαρία Χόρς, η εμβληματικότερη Ελληνίδα χορογράφος, που συνέδεσε το όνομά της με την τελετή αφής της ολυμπιακής φλόγας, την οποία επιμελούνταν για περίπου 50 χρόνια. 

Συνυπήρξαν το 1961 στην περίφημη Μήδεια του Λουίτζι Κερουμπίνι, όταν η Μαρία Χορς υπέγραψε τη χορογραφία στην παράσταση που ανέβηκε τον Αύγουστο στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου και, στη συνέχεια, στη Σκάλα του Μιλάνου, με τη Μαρία Κάλλας στον ομώνυμο ρόλο, σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή και σκηνικά και κοστούμια του Γιάννη Τσαρούχη. 

Μουσική διεύθυνση: Maestro Nicola Rescigno 

Ερμηνευτές: J.Vickers, S.Glantzi, G.Modesti, Κική Μορφονιού.  

Παραθέτουμε εδώ δύο σελίδες από τα ιστορικά προγράμματα της παράστασης με τους συντελεστές στην Επίδαυρο και στην Σκάλα του Μιλάνου, όπου φαίνεται ότι η Μαρία Χορς υπογράφει την διδασκαλία της χορογραφίας, αλλά συνυπογράφει την σύνθεση της χορογραφίας με τον Αλέξη Μινωτή. Αυτό είναι ένα ενδιαφέρον θέμα, που χρήζει ειδικής έρευνας. 

Πάντως το όνομα της Χορς αναγράφεται δύο φορές στο πρόγραμμα. 

Παραθέτουμε και δύο ιστορικές φωτογραφίες: Πρόβα κοστουμιών για την "Μήδεια" του Cherubini, με την Κάλλας στην Επίδαυρο. 

Οι συνεργάτες της παράστασης: Αλέξης Μινωτής (σκηνοθέτης), Γιάννης Τσαρούχης (σκηνικά-κοστούμια), Μαρία Χορς (χορογραφίες). Εργαστήρι κοστουμιών Εθνικής Λυρικής Σκηνής Αθήνα, καλοκαίρι 1961. Φωτογράφος: Δημήτρης Παπαδήμος. 

Στην Επίδαυρο το κοινό αποθέωσε την Κάλλας μαγεμένο. 

Τον ρόλο είχε ερμηνεύσει η Κάλλας πρώτη φορά, τον Ιούνιο του 1953, στη Φλωρεντία και την επόμενη χρονιά θριάμβευσε στη «Σκάλα» με μαέστρο τον Λέοναρντ Μπέρνσταϊν. Για εννέα χρόνια η Μήδεια ήταν μέρος του ρεπερτορίου της που την τραγούδησε 31 φορές. Με αυτό το ρόλο έκανε και τη μοναδική εμφάνισή της στον κινηματογράφο, όταν στα δύσκολα χρόνια της απόσυρσής της, ο Πιερ Πάολο Παζολίνι την έπεισε να ενσαρκώσει την σπαρακτική ηρωίδα. Με παραγωγό τον άλλο μεγάλο θαυμαστή της, τον Ρομπέρτο Ροσσελλίνι, τα γυρίσματα έγιναν τους καλοκαιρινούς μήνες του 1969 και η πρεμιέρα δόθηκε στη Ρώμη λίγους μήνες αργότερα (9.1.1970), χωρίς την επιτυχία που όλοι ανέμεναν. Η ταινία, όμως, παραμένει ένα μοναδικό ντοκουμέντο!

Μνημονεύουμε λοιπόν Μαρία Κάλλας και Μαρία Χορς, δύο γυναίκες που πάλεψαν σε δύσκολους καιρούς και αναδείχθηκαν πανάξιες της κλήσης τους! 

Αλέξης Μινωτής και Γιάννης Τσαρούχης μπροστά από την αφίσα της Μήδειας 
στην Σκάλα του Μιλάνου. Διακρίνεται και το όνομα της Μαρίας Χορς. 

"Ο ΣΤΑΥΡΟΣ" ΤΩΝ ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ ΚΑΙ ΝΙΚΟΥ ΓΚΑΤΣΟΥ ΜΕ ΤΗ ΝΑΝΑ ΜΟΥΣΧΟΥΡΗ

Π.Α. Ανδριόπουλου

"Οι Μύθοι μιας γυναίκας" Έργο 47 (1988) είναι ένας κύκλος τραγουδιών του Μάνου Χατζιδάκι σε στίχους του Νίκου Γκάτσου και ένα της Αγαθής Δημητρούκα. Τραγουδά η Νάνα Μούσχουρη. Είναι η συνεργασία του Χατζιδάκι με την μούσα των νεανικών του χρόνων Ν. Μούσχουρη, μετά από σχεδόν τρεις δεκαετίες!
Το εξώφυλλο του δίσκου είναι του Γιάννη Μόραλη. 

Επιλέγουμε σήμερα τον "Σταυρό", σε στίχους Ν. Γκάτσου, που όπως σημειώνει ο Χατζιδάκις είναι "ένας ευφυής κι αισθαντικός μελωδισμός σε 5/8, κατάλληλος για ένα διάλογο με τον εσταυρωμένο. Τον κάθε εσταυρωμένο". 

Στο εσώφυλλο του δίσκου υπάρχει το πεντάγραμμο που παραθέτουμε εδώ κι ο Χατζιδάκις σχολιάζει: "Έτσι αρχίζει η ατμόσφαιρα που περιβάλλει αυτόν τον μονόλογο περισσότερα παρά διάλογο, μια και τα ερωτήματα μένουν αναπάντητα. Λέει ο ποιητής, "κι αν ξανακατέβει εδώ στη Γη, πάλι ένα δέντρινο σταυρό θα του έχουν ετοιμάσει".
Το μουσικό θέμα του τραγουδιού είναι από τη μουσική που είχε συνθέσει ο Μάνος Χατζιδάκις για το ντοκιμαντέρ του Ζακ Υβ Κουστώ "Αναζητώντας την Ατλαντίδα" (1978).
Ο Νίκος Κυπουργός στο site του σημειώνει ότι είναι δική του η ενορχήστρωση στο τραγούδι "Ο Σταυρός", όπως και σε τέσσερα ακόμα τραγούδια του δίσκου. Η ένδειξη αυτή δεν αναγράφεται στον δίσκο, αλλά, όπως και να 'χει, η ενορχήστρωση είναι χατζιδακική

 

Ήταν μεσημέρι στα ρολόγια τ' ουρανού
ήτανε σκοτάδι στα μεσάνυχτα του νου
τότε που σε πήραν κι ήρθα πρώτη να σε βρω
καρφωμένο απάνω σ' ένα δέντρινο σταυρό.

Γύρω σου ποτάμια, κυπαρίσσια και βουνά
σού 'δειχναν το δρόμο που δε βγάζει πουθενά.

Ήμουνα για σένα και γυναίκα και αδερφή
πότε Παναγιά σου πότε λύκαινα κρυφή
μού 'δινες μαχαίρι να μοιράσω το ψωμί
χάρη δε ζητούσες δε ζητούσες πληρωμή.

Τώρα είσαι ξένος τα πουλιά δε χαιρετάς
σ' άλλα περιβόλια φτερουγίζεις και πετάς.

Γράφω τ' όνομά σου στ' ασημένιο το νερό
τι να περιμένω πες μου τι να καρτερώ
ξέρω πως αν ήταν και ξυπνούσες μιαν αυγή
πάλι το σταυρό σου θά 'χαν έτοιμο στη γη.

Παραθέτουμε και μία ανέκδοτη ζωντανή ηχογράφηση του τραγουδιού με την Αλίκη Καγιαλόγλου, από την παρουσίαση του κύκλου "Οι μύθοι μιας γυναίκας" στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, την Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 1994. Ερμηνεύει η Ορχήστρα των Χρωμάτων υπό τη διεύθυνση του Μίλτου Λογιάδη.

Κονάνος και Μεσογαίας Νικόλαος δίνουν λύσεις στα προβλήματα του γάμου (ηχητικό)

Κονάνος και Μεσογαίας Νικόλαος δίνουν λύσεις στα προβλήματα του γάμου. 

Παραθέτουμε στη συνέχεια ένα ηχητικό αρχείο από εκδήλωση στην οποία συμμετείχαν ως ομιλητές και συνομιλητές ο μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος και ο πρόσφατα αυτοαποσχηματισθείς Ανδρέας Κονάνος. 

Προφανώς είναι από την εποχή που ο Μεσογαίας καλούσε τον Κονάνο σε Συνάξεις Νέων στην Μητρόπολή του. 

Γράφτηκε ότι τον απέπεμψε στη συνέχεια, αλλά ποτέ δεν είπε τι περί αυτού, του εξελιχθέντος σε φαινόμενο της κοινωνικής ζωής. 

Όπως και ο Πειραιώς Σεραφείμ. Τον είχε στο Ραδιόφωνο της Μητροπόλεως "Πειραϊκή Εκκλησία", τον απέπεμψε - ενώ ο Κονάνος είχε πάρει όλη την αναγνωρισιμότητα που ήθελε - χωρίς τότε να πει τους λόγους. Τώρα που πέταξε τα ράσα, μας έδωσε μια εξήγηση ο Πειραιώς σε σχετικό κείμενό του: 

"Όταν όμως άρχισε δυστυχώς, καθ’ ημάς, η πορεία αλλοιώσεως του Ευαγγελικού μηνύματος με προσωπικόν λόγον διεκόψαμεν την συνεργασίαν, λυπούμενοι σφόδρα δι’ αυτό."

Αλλά τώρα είναι αργά...

Σημειωτέον ότι ενώ τον είχε αποπέμψει από την "Πειραϊκή Εκκλησία", ο Κονάνος αλώνιζε στους ναούς του Πειραιά, με συνεχείς ομιλίες - παραστάσεις.