Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2020

Ο ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΩΝ ΠΑΝΟΣ ΜΟΥΖΟΥΡΑΚΗΣ


Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
«Στην υγειά μας ρε παιδιά» του Σπύρου Παπαδόπουλου, Πάνος Μουζουράκης. 
«Το μουσικό κουτί» του Νίκου Πορτοκάλογλου, Πάνος Μουζουράκης. 
“The voice”, Πάνος Μουζουράκης. 
Κοντολογίς δεν μπορείς να μην …πέσεις πάνω στον Πάνο Μουζουράκη. 
Άπειρες και …χορταστικές οι εμφανίσεις του στα media, που πλέον έχουν εξελιχθεί σε αφιερώματα! 
Δεν τον γνωρίζω καλλιτεχνικά και δεν θέλω να τον μάθω. Απ’ όσο έχω δει κι έχω ακούσει δεν μου λέει τίποτα. 
Κατανοώ ότι υπάρχει ένα κοινό που τον ακολουθεί και το σέβομαι. Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι η απίστευτη υπερπροβολή! 
Τι κομίζει στο καλλιτεχνικό στερέωμα ο Πάνος Μουζουράκης; Ποια είναι η πολιτιστική πρότασή του;
Κατά την ταπεινή μου άποψη, καμία! 
Λέει ή και γράφει μερικά τραγουδάκια και στίχους – γουστόζικα, αν θέλετε –, παίζει και σε κάποιες ταινίες (για μένα ασήμαντες), αλλά αυτό δεν δικαιολογεί την κατακλυσμιαία προβολή του. 
Άνθρωποι των μακροχρόνιων σπουδών και του μόχθου στη μουσική και το θέατρο, με πολιτιστικό έρμα, δεν θα τύχουν ποτέ ανάλογης μεταχείρισης από τα ΜΜΕ. Μετά βίας να εμφανιστούν μια – δυο φορές. 
Τύποι σαν τον Μουζουράκη έχουν αλώσει τα σύμπαντα! 
Για να μην είμαι άδικος, τα ίδια ισχύουν και για το φαινόμενο «Κωστής Μαραβέγιας». 
Νομίζω ότι ο φυσικός τους χώρος είναι παραγωγές σαν το "The voice". 
Μου θυμίζουν κάτι που είχε πει ο Μάνος Χατζιδάκις για τον Καρβέλα και την Βίσση που …μεσουρανούσαν μια εποχή: 
«Τύποι σαν τους Καρβέλες και τις Βίσσηδες ποτέ τους δεν θα γίνουνε δερβίσηδες»! Οπότε αισιοδοξώ…
Καλή χρονιά!

Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2020

RO-RA-NI ΤΩΝ APURIMAC ΜΕ ΤΗΝ ΔΑΦΝΗ ΠΑΝΟΥΡΓΙΑ


Μελοποιημένα ινδιάνικα ποιήματα με την παραδοσιακή μουσική των Άνδεων αλλά και τους ρυθμούς της Καραϊβικής, περιέχει η δισκογραφική δουλειά "Μάνα γη" των APURIMAC, όνομα δανεισμένο από την ινδιάνικη φυλή ΚΕΤΣΟΥΑ των Άνδεων, που σημαίνει ο "Θεός του Λόγου". 
Η ελεύθερη απόδοση των στίχων είναι του Χάρη Κατσιμίχα. 
Συμμετέχουν ο Χ. Κατσιμίχας, ο Παντελής Θαλασσινός και η Δάφνη Πανουργιά που ερμηνεύει το τραγούδι "Ro ra ni", που παραθέτουμε στη συνέχεια.
Οι APURIMAC είναι ένα από τα μακροβιότερα Latin συγκροτήματα στη χώρα μας. Συμμετέχουν έλληνες μουσικοί, ένας από την Αργεντινή και ένας από το Περού. 

 

Πάνω στο χιόνι ρο-ρα-νί* κοιμάται το μωρό μου 
και λούζονται στον ύπνο του οι μύθοι κι οι Θεοί 
Βοριάς του τάζει το ασημί κι ο Νότος το μετάξι 
η Πούλια κι ο Αυγερινός του στέκουν μη χαθεί 

Πάνω στο χιόνι ρο-ρα-νί άφηνε εσύ σημάδια 
να βρίσκονται και να ‘ρχονται της Άνοιξης τα χάδια 
Άσε και στο προσκέφαλο αστέρι αναμμένο 
να βρει το δρόμο του να ‘ρθει της μοίρας το γραμμένο 

Ο άνεμος ταράζει το χορτάρι, ταράζει τις ιτιές 
τα βράχια κουδουνίζουν μες στο βράδυ νανούρισμα κι ευχές 
Δώσε του ύπνο ρο-ρα-νί, φτερά για να πετάξει 
στον ύπνο μέσα το βαθύ γλυκά να αναστενάξει 

 *ρο-ρα-νί: πνεύμα του καλού

Music: Lucas Rodriguez (Lucas Tsolakian) 
Lyrics: Despina Fortzera (based on a poem by indian tribal Paiute, translated to Greek by Socrates Scartsis) 
Singer: Dafni Panourgia 
Piano, programming: Lucas Rodriguez (Lucas Tsolakian) 
Daniel Armando: zampoña 
Alejandro Diaz: zampoña 
Nicos Psarianos: percussion 
Theodoris Pitsiolis: violoncello

Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2020

ΑΠΟΤΑΣΣΕΤΑΙ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΤΑ ΔΙΠΤΥΧΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ;


Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 
Ο μητροπολίτης Κερκύρας Νεκτάριος έχει εκφράσει εξαρχής και δημοσίως την αντίθεσή του στην απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου να χορηγήσει Αυτοκεφαλία στην Εκκλησία της Ουκρανίας. Όταν η Εκκλησία στην οποία ανήκει, η Εκκλησία της Ελλάδος, προσυπέγραψε την απόφαση της Μητρός Εκκλησίας και αναγνώρισε τον Μητροπολίτη Κιέβου Επιφάνιου ως Προκαθήμενο της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ουκρανίας, τότε ο Κερκύρας Νεκτάριος είπε, μεταξύ άλλων, σε συνέντευξή του: 
«Καμία άλλη Ορθόδοξη Εκκλησία δεν αναγνώρισε αυτό το σχισματικό μόρφωμα της Εκκλησίας της Ουκρανίας. Ούτε το έκαναν τα Πρεσβυγενή Πατριαρχεία (σ.σ. Αλεξανδρείας, Αντιοχείας, Ιεροσολύμων κ.ά.), ούτε οι άλλες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες (σ.σ. Τιράνων, Πολωνίας κ.ά.), παρά μόνο η Εκκλησία της Ελλάδος και το Οικουμενικό Πατριαρχείο». 
Από την συνέντευξη εκείνη (21-10-2019) έγιναν πολλά και κυρίως δύο ακόμα Εκκλησίες, το Δευτερόθρονο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και η Εκκλησία της Κύπρου, αναγνώρισαν την Αυτοκεφαλία της Ουκρανίας. 
Ο Κερκύρας Νεκτάριος, όμως, φαίνεται πως έμεινε αμετακίνητος στις θέσεις του. 
Δεν έφτανε αυτό, αλλά προχώρησε κι ένα βήμα παραπέρα. Επισημοποίησε την αντίθεσή του με τον πλέον επίσημο και ουσιαστικό τρόπο, δηλαδή τον λειτουργικό και ευχαριστιακό. 
Kατά την Αρχιερατική Θεία Λειτουργία που τελέστηκε κεκλεισμένων των θυρών, λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού, στον Άγιο Σπυρίδωνα Κέρκυρας ανήμερα της μνήμης του Αγίου (12-12-2020), εκφωνήθηκαν από τον διάκονο τα Δίπτυχα χωρίς την μνημόνευση του Μητροπολίτου Κιέβου και πάσης Ουκρανίας κ. Επιφανίου, Προκαθημένου της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ουκρανίας. 
Τα Δίπτυχα, δηλ. η μνημόνευση των Προέδρων των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, κανονικά λέγονται σε συλλείτουργο Προκαθημένων, για να τονιστεί η Πανορθόδοξη ενότητα. Εκφωνούνται - κατά παρέκκλισιν - και σε κάποια πανηγυρικά Αρχιερατικά Συλλείτουργα. 
Ποιος, άραγε, ο λόγος να ειπωθούν στην Θ. Λειτουργία της οποίας προΐστατο μόνο ο οικείος ποιμενάρχης, ο Κερκύρας Νεκτάριος; Να είχε ο μητροπολίτης Κερκύρας τον λόγο του; Την ώρα, μάλιστα, που κυκλοφορούσαν τα Δίπτυχα της Εκκλησίας της Ελλάδος, περιλαμβάνοντας στην οικεία θέση τον Κιέβου Επιφάνιο, ως προκαθήμενο της νέας Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ουκρανίας.


Τα ερωτήματα προς τον σεβ. Κερκύρας είναι - ...μοιραία, - αμείλικτα: 
- Τι είδους «κοινωνία» έχετε με τον Μόσχας, σύμφωνα με την απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας ότι η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία θα διατηρήσει την κοινωνία με τους επισκόπους της Εκκλησίας της Ελλάδας που δεν αναγνωρίζουν τους σχισματικούς της Ουκρανίας; Αποδέχεστε και ποια μορφή κοινωνίας; 
- Τι σχίσμα είναι αυτό, σεβασμιώτατε, που ο Μόσχας διαγράφει από τα Δίπτυχα προκαθημένους οι οποίοι συνεχίζουν να τον μνημονεύουν; 
- Θα συλλειτουργήσετε με τον Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλο, ο οποίος έχει διαγράψει από τα Δίπτυχα τέσσερις Προκαθημένους, μεταξύ των οποίων και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος; 
 - Θα συλλειτουργήσετε με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, ο οποίος μνημονεύει τον Κιέβου Επιφάνιο, τον οποίο εσείς θεωρείτε «σχισματικό»; 
- Αποτάσσεσθε τα Δίπτυχα της Εκκλησίας στην οποία ανήκετε; Αντιλαμβάνεσθε ότι το εκκλησιολογικό αυτό ζήτημα είναι μείζον; 
Θα είχε ενδιαφέρον να τοποθετηθείτε επ’ αυτών, αν μπορείτε βέβαια…

 

Η ΡΩΣΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝΕΙ ΤΗΝ ΘΕΩΡΙΑ "ΠΡΩΤΟΣ ΑΝΕΥ ΙΣΩΝ"

Συλλείτουργο Προκαθημένων στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδοξίας (Ιούνιος 2016)

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 
Οι εν Ελλάδι «παραδοσιακοί» συσχετίζουν το Ουκρανικό Αυτοκέφαλο με μια «νέα Εκκλησιολογία του Φαναρίου», όπως την χαρακτηρίζουν, η οποία θέλει τον Οικουμενικό Πατριάρχη «πρώτο άνευ ίσων». Την χαρακτηρίζουν, μάλιστα, «οικουμενιστική θεωρία» (sic). 
Αυτό δεν είναι, φυσικά, εφεύρημα των εν Ελλάδι αντιπατριαρχικών. Αυτοί εγκολπώνονται την θεωρία που ανέπτυξε η Μόσχα και αναπαράγεται συνεχώς από τους εκπροσώπους της Ρωσικής Εκκλησίας: από τον …πολύ Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνα, μέχρι – πρόσφατα – από τον …λίγο Πρύτανη της Θεολογικής Ακαδημίας του Κιέβου, Επίσκοπο Μπιλογορόντκας Σίλβεστρο, ο οποίος μας είπε: «Οι εκπρόσωποι του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως σήμερα καθοδηγούνται από την διδασκαλία περί του ειδικού καθεστώτος και των δικαιωμάτων του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως. Μεταξύ των οπαδών αυτής της διδασκαλίας μπορεί κανείς να ονομάσει, για παράδειγμα, τον Μητροπολίτη Ιωάννη Ζηζιούλα και τον Αρχιεπίσκοπο Ελπιδοφόρο (Λαμπρινιάδη)». 
Όμως, ο Γέρων Περγάμου έχει ξεκαθαρίσει την θέση του: «Τὸ πρωτεῖο (στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία) μπορεῖ νὰ ἀσκηθεῖ μόνο στὸ πλαίσιο τῆς συνοδικότητος κατὰ τὸ γράμμα καὶ τὸ πνεῦμα τοῦ 34ου Κανόνος τῶν Ἀποστόλων, τὸν ὁποῖο ἤδη ἐξετάσαμε. Ἡ Σύνοδος δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει συμβουλευτικό, ἀλλὰ ἀποφασιστικὸ χαρακτῆρα στὴ λήψη τῶν ἀποφάσεων. Ὁ πρῶτος εἶναι ἐκφραστὴς τῆς ὁμοφωνίας (ἢ τῆς πλειοψηφίας) τῆς Συνόδου του» (Περιοδικὸν Θεολογία, τόμ. 80, 2009, σ. 41). 
Σε ποιο κείμενό του - ας μας το υποδείξουν οι Ρώσοι – αναπτύσσει την «θεωρία» περί του Οικουμενικού Πατριάρχου ως «πρώτου άνευ ίσων»; 
Το κείμενο του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Ελπιδοφόρου Primus sine paribus, αποτελεί απάντηση στο περί πρωτείου κείμενο του Πατριαρχείου Μόσχας, που είδε το φως της δημοσιότητας στις 26-12-2013, με τίτλο «Position of the Moscow Patriarchate on the problem of primacy in the Universal Church». 
Για το κείμενο αυτό ο Βολοκολάμσκ Ιλαρίων είχε πει: «Ελπίζω ότι πρόκειται απλώς δια προσωπική γνώμη του Σεβασμιωτάτου Προύσης κ. Ελπιδοφόρου και όχι δια κοινή θέση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως». Είχε δίκιο. Το κείμενο αυτό δεν έχει περιβληθεί συνοδικό κύρος, διότι, άλλωστε, δεν το χρειάζεται. Αποτυπώνει μια πραγματικότητα, που έχει να κάνει με το πρωτεύθυνον του Οικουμενικού θρόνου. 
Ο Αμερικής Ελπιδοφόρος είναι σαφής: «τὸ πρόσωπον τοῦ ἐκάστοτε Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, ὁ ὁποῖος, ὡς ἀρχιερεὺς εἶναι μὲν πρῶτος «μεταξὺ ἴσων», ὡς Κωνσταντινουπόλεως, ὅμως, καὶ συνεπῶς ὡς Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης, εἶναι πρῶτος δίχως ἴσον (primussineparibus)». Αυτό δεν σημαίνει «παπική» εξουσία, όπως διατείνονται οι Ρώσοι και οι εν Ελλάδι θιασώτες τους, αλλά άσκηση των κανονικών προνομίων του Οικουμενικού Θρόνου, ως πρώτου τη τάξει Θρόνου της Ορθοδοξίας. 
Θυμόμαστε ότι ο Μόσχας Κύριλλος είχε εγείρει θέμα στις Προσυνοδικές Διασκέψεις της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδοξίας, για το αν ο Οικουμενικός Πατριάρχης κατά το Συλλείτουργο των Προκαθημένων θα καθίσει στο σύνθρονο, πράγμα που του δίνει μια «υπεροχή». Και ο Οικουμενικός Πατριάρχης είπε ότι στο σύνθρονο θα μπει η εικόνα του Χριστού. Ο Μόσχας Κύριλλος δεν πήγε τελικά στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο, αλλά ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος τήρησε αυτό που είχε πει. Στο σύνθρονο η εικόνα του Δεσπότου Χριστού.
Ενώ στο Συλλείτουργο των Προκαθημένων στην Αγία Σοφία της Νίκαιας στην Βιθυνία (26-12-2000), για τους εορτασμούς των 2000 ετών από τη Γέννηση του Χριστού, ο Οικουμενικός Πατριάρχης ήταν κανονικά στο σύνθρονο και κανείς δεν είχε θέσει ανάλογο ζήτημα. 


Το θέμα, λοιπόν, του «Πρώτου» μεταξύ ή άνευ ίσων, σημαίνεται εν τοις Μυστηρίοις! Ποιος διαφωνεί σε αυτό; Στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, σε ένα συλλείτουργο Προκαθημένων, προΐσταται, ως έχων τα πρεσβεία, ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος «εκένωσε εαυτόν» και δεν έκαμε χρήση του προνομίου του να ανέβει στο σύνθρονο κατά το συλλείτουργο της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου. Παρ’ ότι απουσίαζε ο Μόσχας, ο οποίος είχε θέσει το σχετικό ζήτημα. 
Αυτός είναι ο έχων «παπικάς αξιώσεις»; 
Στο κείμενό του ο Αμερικής Ελπιδοφόρος έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα υποσημείωση σχετικά με την αυτοαπομόνωση της Ρωσικής Εκκλησίας στους Διαλόγους, εδώ και χρόνια: «Χαρακτηριστικὰ παραδείγματα ἄλλων περιπτώσεων αὐτοαπομονώσεως συνιστοῦν ἡ ἀπουσία τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας ἐκ τοῦ Συμβουλίου Εὐρωπαϊκῶν Ἐκκλησιῶν (Conference of European Churches), καθὼς καὶ ἡ παγία πλέον τακτικὴ τῶν ἐκπροσώπων τῆς Ἐκκλησίας ταύτης νὰ τελοῦν τὴν Θείαν Λειτουργίαν κεχωρισμένως ἀπὸ τοὺς λοιποὺς ἐκπροσώπους τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἔγκλειστοι ἐντὸς τῶν ἑκασταχοῦ Πρεσβειῶν τῆς Ρωσσικῆς Ὁμοσπονδίας ὁσάκις δίδεται εὐκαιρία πανορθοδόξου λειτουργίας εἰς διαφόρους περιστάσεις». 
Επομένως, η σημερινή διακοπή κοινωνίας της Εκκλησίας της Ρωσίας με τον Οικουμενικό Πατριάρχη και με άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες, ήταν οιονεί προδιαγεγραμμένη! Οι Ρώσοι θέλουν να λειτουργούν επί Ρωσικού εδάφους, όχι επί διορθοδόξου! 
Το καίριο σημείο, λοιπόν, δεν είναι το Ουκρανικό, αλλά το λειτουργικό. Τι σημαίνει η Ευχαριστία για την Ρωσική Εκκλησία όταν δίνει «μαρτυρία» συλλείτουργου προκαθημένων σαν κι αυτό του Μόσχας Κυρίλλου με τον Ιεροσολύμων Θεόφιλο (Νοε. 2019); 
Στην Μεγάλη Είσοδο πρώτος μνημόνευσε ο Μόσχας και δεύτερος ο Ιεροσολύμων, διαγράφοντας από τα Δίπτυχα όλους τους Προκαθημένους πλην των εαυτών τους! Στον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων ο καθένας είπε από μια εκφώνηση (την πρώτη ο Κύριλλος: “Λάβετε φάγετε…”, τη δεύτερη ο Θεόφιλος “Πίετε εξ αυτού πάντες…”). Επίσης, ενώ την ευχή του καθαγιασμού την είπε ο Μόσχας (έχοντας έτσι ένα… προβάδισμα στο να θεωρείται “Πρώτος”) εν συνεχεία… έκανε νόημα στον Ιεροσολύμων ώστε να ευλογήσει αυτός τα Τίμια Δώρα! Και μιλάμε για τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων, δηλαδή τον Προκαθήμενο ενός εκ των τεσσάρων Πρεσβυγενών Πατριαρχείων. Θα λέγαμε ότι ο Μόσχας Κύριλλος εισάγει στην λειτουργική ζωή την θεωρία του «Πρώτου άνευ ίσων» για τον εαυτό του! Κι αυτό είναι που θα πρέπει να προβληματίσει τους νουν έχοντας. 
Το «πρωτείο» του Μόσχας είναι το θέμα για τους Ρώσους. Ας λένε ότι δεν αμφισβητούν το «πρωτείο» του Κωνσταντινουπόλεως. Θεωρητικά το λένε. Στην πράξη επιδιώκουν την κατοχύρωση του δικού τους πρωτείου μέσα στον ορθόδοξο κόσμο. Είναι καιρός να το αντιληφθούν οι Ορθόδοξες Εκκλησίες πριν να είναι πολύ αργά. 
Η «τιμωρία» των Εκκλησιών που αναγνώρισαν την Αυτοκεφαλία της Ουκρανίας με την ίδρυση ρωσικών Επισκοπών και Εξαρχιών στην κανονική δικαιοδοσία τους, αποκαλύπτει τις πραγματικές προθέσεις της Μόσχας να κατακυριεύσει την Ορθοδοξία. 
Το μόνο ανάχωμα σ’ αυτή την επεκτατική πολιτική είναι το Οικουμενικό Πατριαρχείο. "Και αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να το είχαμε εφεύρει" (Περγάμου Ιωάννης).

Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2020

"Ο ΘΕΟΦΙΛΕΣΤΑΤΟΣ ΘΑΥΜΑΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΟΣ" ΑΔΙΚΩΣ...


Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 
Στο χριστουγεννιάτικο φύλλο της εφημερίδας «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ» (25-12-2020), δημοσιεύεται και ένα κείμενο με τίτλο: «Ο Θεοφιλέστατος Θαυμακού ελεγχόμενος». Κάποιος κύριος θεολόγος, αναφέρεται σε μία τηλεοπτική συνέντευξη του Επισκόπου Θαυμακού κ. Ιακώβου και τον μέμφεται διότι, κατά την άποψή του, όλα όσα είπε ο Ηγούμενος της Μονής Πετράκη «είναι εντελώς λανθασμένα και ανακριβέστατα». 
Φυσικά συμβαίνει το αντίθετο: Όλα όσα είπε για την Εκκλησία και την πανδημία ο Επίσκοπος Θαυμακού είναι σωστά και ακριβή, προερχόμενα από την πολυχρόνιο διακονία του στην Εκκλησία, την μεγάλη εμπειρία του και την διακριτική ματιά του. 
Γιατί άραγε ο συντάκτης (Περικλής Νταλιάνης) προβαίνει σε μια τέτοια διαστρεβλωτική της αληθείας τοποθέτηση; Μα είναι απλό. Διότι αποφαίνεται με σιγουριά ότι πολλοί κληρικοί και λαϊκοί «κοινωνούσαν αναξίως (οι περισσότεροι τουλάχιστον)», γι’ αυτό φοβούνται τώρα να πάνε στους ναούς και να κοινωνήσουν. Γνωρίζει, λοιπόν, ο εν λόγω κύριος ότι οι περισσότεροι «κοινωνούσαν αναξίως»!
Αναρωτιέμαι, δεν το γνωρίζει αυτό ο Κύριος της δόξης, ο Θεός ημών «πυρ καταναλίσκον», ώστε να τους κατακαύσει και να μην ξαναπροσέλθουν «αναξίως»; Και αν οι περισσότεροι, όπως ισχυρίζεται ο συντάκτης, κοινωνούν «αναξίως», ποιος θα μας γλιτώσει από αυτήν την διαιωνιζόμενη εκτροπή; Μήπως ο κ. Νταλιάνης; 
Ο εν λόγω κατηγορεί τον Επίσκοπο Θαυμακού ότι με όσα λέει «δεν γνωρίζει την πραγματικότητα και ζει στον κόσμο του» (sic). Ενώ ο κ. Περικλής γνωρίζει πολύ καλά ότι οι περισσότεροι κοινωνούν αναξίως! Οπότε γιατί να είναι ανοιχτοί όλοι οι ναοί, αγαπητέ; Για να συντελείται το ανοσιούργημα της Θείας Μετάληψης υπό αναξίων; Μάλλον πρέπει να υποδείξετε εσείς σε ποιους ναούς θεωρείτε ότι δεν μαζεύονται οι «ανάξιοι» ώστε αυτοί να είναι ανοιχτοί και εσείς να κάνετε στην πόρτα face control. 
Η πανδημία έφερε στην επιφάνεια στον χώρο της Εκκλησίας τον ευσεβισμό, την τάχα και αγωνιστικότητα, την ρητορική της «ομολογίας» και την πρακτική των καταγγελιών. Τίποτε δεν διδάσκονται οι του «Ορθοδόξου Τύπου» και οι όμοιοι τους, από τον πόνο, τον θάνατο, την ψυχική δοκιμασία της πανδημίας. 
Δεν μπορούν να «προφέρουν σωστά την πραγματικότητα» (Ελύτης). Ενδιαφέρονται μόνο για την ατομική τους ευσέβεια και την εκπλήρωση των θρησκευτικών καθηκόντων τους. Μέσα στα οποία είναι και τα βέλη προς τους αδελφούς. Πώς θα ζήσουν αν δεν κατακεραυνώσουν «στο όνομα της αλήθειας»; 
Καλό θα ήταν να ακούσουν τον Πρωτομάρτυρα Στέφανο, που τιμούμε σήμερα: 
«Σολομὼν δὲ ᾠκοδόμησεν αὐτῷ οἶκον. ἀλλ᾿ οὐχ ὁ ὕψιστος ἐν χειροποιήτοις ναοῖς κατοικεῖ, καθὼς ὁ προφήτης λέγει·ὁ οὐρανός μοι θρόνος, ἡ δὲ γῆ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν μου· ποῖον οἶκον οἰκοδομήσετέ μοι, λέγει Κύριος, ἢ τίς τόπος τῆς καταπαύσεώς μου; οὐχὶ ἡ χείρ μου ἐποίησε ταῦτα πάντα; Σκληροτράχηλοι καὶ ἀπερίτμητοι τῇ καρδίᾳ καὶ τοῖς ὠσίν, ὑμεῖς ἀεὶ τῷ Πνεύματι τῷ Ἁγίῳ ἀντιπίπτετε».

Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2020

Η "ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ" ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ


Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Στη μνήμη του δασκάλου Θόδωρου Αντωνίου (1935-2018), που έφυγε σαν σήμερα πριν από δύο χρόνια, δημοσιεύουμε από το προσωπικό μας αρχείο την πρώτη εκτέλεση του έργου του "Δοξολογία", όπως την ερμήνευσε ο πρωτοψάλτης Θεόδωρος Βασιλικός με την βυζαντινή χορωδία του Υπουργείου Οικονομικών, πριν 38 χρόνια.  
Πρόκειται για ηχογράφηση ζωντανής μετάδοσης της Ελληνικής Ραδιοφωνίας από το Καστέλι Κισάμου Κρήτης, επί αρχιερατείας του μακαριστού Μητροπολίτου Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίου Γαλανάκη, την Κυριακή της Πεντηκοστής, 6 Ιουνίου 1982. 
Της "Δοξολογίας" προηγείται ένα προλόγισμα του πρωτοψάλτη Θεόδωρου Βασιλικού. 
Την παρτιτούρα του έργου δημοσίευσε ο αείμνηστος Αντώνης Κοντογεωργίου στο έργο του ΓΙΑ ΤΙΣ ΧΟΡΩΔΙΕΣ ΜΑΣ, τόμος IV (Αθήνα, 2015), σελ. 337-344. 
Πάντως, η "Δοξολογία" δεν περιλαμβάνεται στην επίσημη εργογραφία του συνθέτη, όπως εκδόθηκε από τον Philippos Nakas. 
Η Μεγάλη Δοξολογία, την οποία μελοποίησε ο Θ. Αντωνίου, είναι από τους πλέον δημοφιλείς ύμνους της Ορθόδοξης λατρείας. Ψάλλεται σε πανηγυρικό τόνο στο τέλος της ακολουθίας του Όρθρου και πριν από την Θεία Λειτουργία των Κυριακών και των μεγάλων εορτών, ενώ είθισται να συνοδεύεται από χαρμόσυνες κωδωνοκρουσίες, καθώς ο ιερέα θυμιά από την Ωραία Πύλη. 
Είναι χαρακτηριστικό ότι αρχίζει με τον στίχο "Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία", τον οποίο, σύμφωνα με την ευαγγελική διήγηση, έψαλαν οι άγγελοι την νύχτα της Γέννησης του Χριστού. Τον συγκεκριμένο στίχο συναντούμε συνεχώς στην υμνολογία των Χριστουγέννων. 
Νομίζω πως η "Δοξολογία" του Θόδωρου Αντωνίου είναι το μοναδικό, καθαρό "βυζαντινό" έργο του συνθέτη και μάλιστα αυστηρά φωνητικό και από τα λίγα με θρησκευτικό περιεχόμενο που έχει γράψει. 
Έχει ενδιαφέρον ότι της Δοξολογίας ο Θ. Αντωνίου προτάσσει το "Κύριε ελέησον", εμβληματική επίκληση της καθόλου χριστιανικής λατρείας. 
Η γραμμή του ψάλτη είναι αρκετά μελισματική, κυρίως μινόρε, με  χρωματικές εναλλαγές. 
Η χορωδία, στην συγκεκριμένη ηχογράφηση που παραθέτουμε εδώ, έχει αναλάβει το έργο του ισοκρατήματος. 


Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2020

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ


Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 
Ο Μάνος Χατζιδάκις έζησε όλη την τραγικότητα του Δεκέμβρη του 1944. 
Και έδωσε την δική του εξήγηση για τα Δεκεμβριανά: «Ήταν η αγανάκτηση των παιδιών της γαλαρίας που βλέπαν τους συντρόφους τους και τα όνειρά τους στα φέρετρα, από σφαίρες που ρίξαν δοσίλογοι και φασίστες, φορώντας γαλάζιους μανδύες εθνικοφροσύνης. Και όλα αυτά τα ελληνικά αποβράσματα με την επίσημη στήριξη του νεαρού τότε κράτους είχανε έναν εχθρό: την ψυχή των παιδιών της γαλαρίας. Εκατομμύρια ελληνικά παιδιά που πίστεψαν στην απελευθέρωση αλλά βρέθηκαν ευθύς αμέσως απέναντι στον ίδιο χωροφύλακα, στον ίδιο δικαστή, στα ίδια ανάλγητα πρόσωπα που αντιμετώπιζαν πριν λίγο κιόλας χρόνο, όταν ακόμα υπήρχαν Γερμανοί. Και θέλησαν, πριν αποκλειστούν στη γαλαρία τους, να διαμαρτυρηθούν για τελευταία φορά. Κι ύστερα να σωπάσουν…» («Τα παιδιά της γαλαρίας», Ο Καθρέφτης και το μαχαίρι, σ. 85-86). 
Ο Μάνος Χατζιδάκις, Παγκρατιώτης τότε, ήταν οργανωμένος στην Αντίσταση, ΕΠΟΝίτης. 
Σε μια προφορική μαρτυρία (πρόκειται για μαγνητοφωνημένη συνομιλία του τότε ΕΠΟΝίτη μαθητή και μετέπειτα καθηγητή Ηλεκτρονικής στο τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών Κώστα Καρούμπαλου με τους Αλέξη και Δημήτρη Βάκη, 7 Μαΐου 2014) που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο κείμενο «Ο Μάνος Χατζιδάκις της ΕΠΟΝ», των Αλέξη Βάκη και Ιάσονα Χανδρινού (περιοδικό Μετρονόμος τ., αριθμός 52, Απρίλιος- Ιούνιος 2014), ο Κώστας Καρούμπαλος θυμάται: «Κατά τη διάρκεια των μαχών του Δεκέμβρη του ’44, η ΕΠΟΝ Παγκρατίου διοργάνωσε μια εκδήλωση στον κινηματογράφο ΠΑΛΑΣ για να δώσει κουράγιο στον κόσμο που δοκιμαζόταν. Στην εκδήλωση αυτή εκφωνητής ήταν ο Γιώργος –ο Λώλος όπως τον λέγαμε τότε– Οικονομίδης. Ήταν κοντά στις μέρες των Χριστουγέννων. Ο Χατζιδάκις είχε γράψει ένα χριστουγεννιάτικο ορατόριο ειδικά για την περίσταση, για το οποίο δεν έχω ακούσει να γίνεται λόγος από τότε. Θα το τραγουδούσαμε εμείς, μια χορωδία από αγόρια και κορίτσια της ΕΠΟΝ. Εκείνες τις μέρες μάλιστα τον βλέπαμε συχνότερα, ερχόταν και μας μιλούσε σε κάτι αυλές που μαζευόμασταν, στην πλατεία που ήταν το Ταχυδρομείο στο Παγκράτι. Ήταν ας πούμε η προπαρασκευή για ν’ αρχίσουν οι πρόβες. Κάναμε λίγες πρόβες, μέσα στον κινηματογράφο ΠΑΛΑΣ. Στα σβέλτα βέβαια όλα αυτά, γιατί ήταν κι επικίνδυνο λόγω των Εγγλέζων που χτυπούσαν με όλα τα όπλα τους το Παγκράτι. Η χορωδία αποτελούνταν από καμιά εικοσιπενταριά άτομα, ΕΠΟΝίτες και ΕΠΟΝίτισσες, και μας συνόδευε ο Χατζιδάκις στο πιάνο. Δεν υπήρχαν άλλα όργανα. Τους στίχους του ορατορίου ίσως να τους είχε γράψει και ο ίδιος, δεν είμαι σίγουρος. Πάντως, η σύνθεση αυτή δεν ήταν μια δημιουργία με τη ματιά της «καθαρής μουσικής», ήταν η έμπνευση ενός αριστερού μουσικού που έβλεπε τον κόσμο να υποφέρει από αυτά που γίνονταν γύρω του. Και είναι χαρακτηριστικοί οι στίχοι του ορατορίου που θυμάμαι: 
Η γέννησή Σου Χριστέ 
των Λαών την προσπάθεια φωτίζει 
να σκορπίσουν τα μαύρα σκοτάδια 
και να λάμψει το φως Λευτεριάς». 
Αυτοί οι χαρακτηριστικοί στίχοι – μάλλον του Μ. Χατζιδάκι – παραπέμπουν στο Απολυτίκιο της εορτής των Χριστουγέννων: «Η Γέννησίς σου Χριστέ ο Θεός ημών, ανέτειλε τω κόσμω το φως το της γνώσεως…».


Το Χριστουγεννιάτικο Ορατόριο του Χατζιδάκι το τραγουδούσαν οι ΕΠΟΝίτες, με τη συνοδεία του ίδιου στο πιάνο και την συναυλία πλαισίωναν σταθερά οι ήχοι από τα Βρετανικά όπλα και αεροπλάνα που και εκείνο το απόγευμα είχαν ως στόχο τις ανατολικές συνοικίες. Λίγες μέρες μετά τη συναυλία του ΠΑΛΑΣ, ο Χατζιδάκις ακολούθησε, μαζί με τους συναγωνιστές του της ΕΠΟΝ αλλά και χιλιάδες πολίτες, την οπισθοχώρηση του ΕΛΑΣ έξω από την πολιορκημένη πόλη. Η τότε ΕΠΟΝίτισσα και κατοπινή Πρύτανις του Πανεπιστημίου της Σορβόννης Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ θυμάται εκείνες τις μέρες: «Φθάνουν πια τα Χριστούγεννα. Ο Βύρωνας «πέφτει». Θα πρέπει να ήταν 26 ή 27 Δεκεμβρίου όταν μας λένε ότι πρέπει να φύγουμε από τον Βύρωνα, από το Παγκράτι, από την Καισαριανή. Περνάμε τον Υμηττό μέσα στην παγωνιά. Με κρατούσε από το χέρι ο Μάνος Χατζιδάκις. Στις αρχές Ιανουαρίου φθάνουν οι Εγγλέζοι στην Κυψέλη. Φεύγουμε ένα βράδυ κι από εκεί. Εγώ με κάτι μποτάκια στο χέρι, τα κρατούσα για το δρόμο. Κι ο Μάνος τυλιγμένος με μια κουβέρτα. Εκείνος σταμάτησε στο Σχηματάρι» (Μαρτυρία της Ελένης Γλύκατζη- Αρβελέρ. Το Βήμα, 5 Δεκεμβρίου 2004).
Σε πρόσφατη συνέντευξή της (27-10-2020), η Αρβελέρ μας είπε, επίσης: "Ο Μάνος ήταν γείτονας. Είχε γράψει ένα ορατόριο, "δεν είμαστε σκλάβοι, δεν είμαστε δούλοι, η καρδιά μας στα στήθη ελεύθερη κτυπά". Αυτό το ορατόριο έκανε τον Μάνο να είναι φίλος με την Άννα Συνοδινού και με τον Νίκο Συνοδινό, τον αδελφό της Άννας". 
Αίφνης θυμόμαστε το κείμενο του Χατζιδάκι «Η σιωπηλή γιορτή του Ιησού και η λιτανεία των δακρυσμένων και των απερχομένων». Ο Χατζιδάκις μιλώντας για τα Χριστούγεννα (σε ένα από τα περίφημα Σχόλια του Τρίτου, Κυριακή 23/12/1979) και χαρακτηρίζοντάς τα «σιωπηλή γιορτή» (!), καταλήγει στον Εσταυρωμένο και τη μοναξιά του! 
Ο Χατζιδάκις δεν θέλησε να μιμηθεί τον Μπαχ. Το δικό του Χριστουγεννιάτικο Ορατόριο ήταν …σταυρικό! Η εμπειρία αυτή των Δεκεμβριανών, τον σημάδεψε βαθειά. Την καταγράφει ο ίδιος στα κείμενά του, την αποτυπώνει στις μουσικές του, με κορυφαία την «Εποχή της Μελισσάνθης». 
«Έχω δει τον Χατζιδάκι, τον πιο μοναχικό άνθρωπο του κόσμου, παραμονή Χριστουγέννων. Μοναξιά αγίου. Ήταν μόνος και καιγόταν ολόκληρος.», μας λέει ο Γιώργος Χρονάς. 
Και σκέφτομαι πως ίσως ο καιόμενος, μόνος Χατζιδάκις θα ήταν πίσω στα Χριστούγεννα του ’44, στο Παγκράτι και θα διηύθυνε το ανολοκλήρωτο και χαμένο – μάλλον – ορατόριό του…


Την δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων, στις 26 Δεκεμβρίου, γιόρταζε ο Μάνος!
Ας θυμηθούμε την "θεολογία" του για τα Χριστούγεννα, διατυπωμένη 42 χρόνια πριν στα "Σχόλια του Τρίτου" και όμως τόσο σημερινή!
Η σιωπηλή γιορτή του Ιησού και η λιτανεία των δακρυσμένων και των απερχομένων 
Ο κόσμος πια δεν είναι μαγικός. Και τα Χριστούγεννα, μια οργανωμένη μηχανή. Μάταια οι παπάδες προσπαθούν να δώσουν περιεχόμενο στις μέρες, με φραστικούς ξεπερασμένους τύπους της Αγίας Γραφής και άλλων ιερών βιβλίων. Η εκκλησία έγινε τμήμα - σκηνικό μιας τηλεοπτικής σειράς που επιμελώς σκηνοθετείται, πολυτελώς προετοιμάζεται από παραγωγούς ασήμαντους της εθνικής τηλεοράσεως. 
Το Άγιον Όρος καιροφυλακτεί να σχηματίσει μια κυβέρνηση. Δεν πείθουνε κανέναν τα διαγγέλματα. Τα φονικά γίναν μια καθημερινή απασχόληση, έτσι για να προσφέρουν ευκαιρίες γι' αποκάλυψη. Τα πτώματα οδηγούνται στο νεκροτομείο γιορταστικά, με άγγελους χρωματιστούς κι αστέρια χρυσαφιά καρφιτσωμένα στο φορείο ή στο ακίνητον στήθος του δολοφονημένου ανδρός. Μασάνε τσίχλα οι δολοφόνοι και με προσήλωση χορεύουνε θρησκευτικούς ρυθμούς στις ντισκοτέκ. Ο κόσμος πληγωμένος πηγαινοέρχεται κάνοντας ύστατη προσπάθεια να ξεφύγει, να χωθεί. Μα όλα τα σπίτια έχουν επιταχθεί και τα κλειδιά παρέλαβαν χιλιάδες μετανάστες εκ του εσωτερικού, που παθιασμένα επιθυμούν δύναμη, χρήμα και μια σημαντική παράσταση στη δημόσια ζωή. Σκορπίστε πόνον, φωνάζουν οι αστοί. Εις τους αιώνες των αιώνων, ψάλλουν οι πιστοί. Χωρίς αμφιβολία ζούμε την εποχή των δολοφόνων. Ποιος θα τ' ομολογήσει, και ποιος θα το πει; 
Έτσι ο Χριστός γεννιέται σιωπηρώς. Κανείς δεν τον αναζητά, κανείς δεν τόνε εσκέφτεται, κι έρχεται μόνος σιωπηλός για να πεθάνει μόνος. Κι αυτό τ’ αστέρι της Βηθλεέμ, τι θέλει πάλι κι ήρθε ετούτη τη χρονιά… Α! τα Χριστούγεννα, δεν είναι φέτος ούτε και για τα παιδιά. Άλλωστε απέκτησαν, και αυτά χάρις στην βιομηχανικήν ανάπτυξη, μιαν εντελώς προσωπική μυθολογία που απέχει χιλιάδες μέτρα από τη μυθολογία της γέννησης και του Χριστού. Τι να τον κάνουν τον Χριστό, το Θείο Βρέφος, όταν το βράδυ ονειρεύονται τον Σούπερμαν, τον Ντόναλντ και την Πίγκυ; 
Ο Παζολίνι ας είν' καλά. Τα είπε αυτά προφητικά πριν δέκα χρόνια στο "Θεώρημα". Γι' αυτό και τον εφόνευσαν. Επλήρωσε κι αυτός το χρέος του κι απήλθεν. Έτσι πληθαίνουν οι σταυροί και η λιτανεία των απερχομένων. 
Η σιωπηλή αυτή γέννηση, μέσα στον άσχετο και θορυβούντα κόσμο μας, φαντάζει ακόμα πιο ιερή και πιο σημαδιακή, από την γραφική των τυπικών χριστιανών, που εννοούν να βλέπουν τον Χριστό, Θεό απ’ τη γέννησή του, εξ αρχής, κι όχι μετά, στον θάνατο, στο τέλος, στην κατάληξή του». 
Μάνος Χατζιδάκις 
Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 1979
Από Τα σχόλια του Τρίτου, εκδόσεις Εξάντας


Ο μύθος των Χριστουγέννων κρατιέται με τη βία απ' τα παράθυρα και από τις πόρτες, κρεμασμένος σε πανύψηλα κι αφιλόξενα σύγχρονα σκυθρωπά κτίρια. Τον συντηρούν οι δραστηριότητες της αγοράς, τα συμφέροντα των εμπόρων, οι ανελεύθερες κυβερνήσεις- πλην ανατολικών- και οι ακόμη πιο ανελεύθερες θρησκευτικές οργανώσεις, τέλος, οι αστοί και οι εργατικοί, πρόσφατοι μετανάστες στην αστική τάξη, που κατ' ουσίαν κυβερνάν τον κόσμο μας, και που επιθυμούν θρησκευτικές αιτιολογίες και παραδόσεις για διασκέδαση, απόλαυση κι' αμεριμνησία. 
Ούτε για τα παιδιά, δεν έμειναν τα σύμβολα ανέγγιχτα. Κι αυτά ακόμη προσπαθούν να ονειρεύονται μέσα από τις εφιαλτικές ειδικές εκπομπές της τηλεόρασης, κι απόνα σπίτι που τις μέρες αυτές, δεν έχει να προσθέσει κανένα αληθινό αγαθό, ούτε υποδομή για μια γενναία ονειροπόληση- ονειροπόληση ενός κόσμου ιδανικού, που να τον κυβερνάει ο Χριστός και οι Άγιοι του, με αρχηγό τον Αη Βασίλη. Ιδιαίτερα στον τόπο μας, τα Χριστούγεννα γίνανε μέρες συναλλαγής και αυτοϊκανοποίησης. Ευκαιρία για μια ευρωπαϊκή παράσταση. Αν είχαμε και λίγο περισσότερο χιόνι, ώ τότες τα πράγματα θάσαν καλλίτερα.   
Η γέννηση του Χριστού παραμένει πια μια επέτειος άγονη και χωρίς αίσθημα. Έχει για πάντα ξεχαστεί το αποτέλεσμα αυτής της μοναδικής γέννησης, που φώτισε και θεμελίωσε τον κόσμο μας μοναδικά, με αίσθημα κι αγάπη.


Και η Αθήνα μας, σαν καπνιστό τσουκάλι οινομαγειρείου χωρίς φωτιά και θέρμανση, ζει την αγιότητα των ημερών, σκυθρωπά, άχαρα και κουρασμένα. 
Οι δρόμοι σκοτεινοί, για οικονομία βέβαια ηλεκτρισμού, αλλά φαντάζουν απείρως σκοτεινότεροι έτσι καθώς περιέχουν ολοένα και περισσότερο, αναίδεια, αναπηρία και ανανδρία.   
Η δυστυχία ολοφάνερη στα μάτια των γερόντων, που φεύγουν κάθε μέρα από κοντά μας θλιμμένοι κι απροστάτευτοι, γνωρίζοντας καλά πια πως γεννήσανε, λειψούς ανθρώπους και πολύ χιόνι, που ατέλειωτα θα τους σκεπάζει στους αιώνες. 
Τα κάλαντα, τα δώρα και οι αγιασμοί, δεν πείθουνε κανένα ότι προσφέρουνε αγάπη και παράδοση. Μόνο τα πρόσωπα μερικών παιδιών και μερικών γριών που περιφέρονται θλιμμένες, είναι ό,τι διαθέτει ο κόσμος μας, για ν' αγαπάς τις μέρες τούτες.   
Κι έτσι που ο μύθος των Χριστουγέννων έγινε δίσκος τουρισμού, ζωγραφική σε λαϊκή αγορά, σύνθημα αυτοκόλλητο σε πρακτορείο Προ-Πό, βγήκανε για σεργιάνι χιλιάδες αυτοκίνητα, να πουν τα κάλαντα τα εθνικά, τα θρησκευτικά και τα καταναλωτικά. Πόσο μας ξεκουράζει αυτό το ράντισμα πετρελαίου εις τας οδούς, για να στολίσουμε το σπίτι, για να φωτογραφίσουμε το στολισμένο κέντρο της πόλης, ν' αφήσουμε τα δώρα μας στους τροχονόμους αστυνομικούς και τέλος να επιστρέψουμε κατάκοποι την μεσημβρία σπίτι μας, για το απαραίτητο και παραδοσιακό γεύμα παραμονής.   
Μάνος Χατζιδάκις 
Κυριακή, 24 Δεκέμβρη 1978 
Η γέννηση του Χριστού και οι αμαρτίες των νεαρών μαθητών όταν παραβιάζουν τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας (απόσπασμα) 
Τα σχόλια του Τρίτου
Ας ξανακούσουμε το υπέροχο τραγούδι του "Ήσουν παιδί σαν τον Χριστό" από την υπέροχη "Μυθολογία" του, εδώ με την Αρλέτα. 


Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2020

ΜΑΥΡΟΣ, ΚΙΤΡΙΝΟΣ ΚΑΙ ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΝΕΟΓΕΝΝΗΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ

Αυστραλία (Aboriginal) - Greg Weatherby, Dreamtime Birth, 1990s, 51 x 64 cm.

Εικόνες της Γέννησης από έναν άλλο κόσμο...
Ανθολόγηση: Π.Α. Ανδριόπουλος

Αἰθίοπες καὶ Θαρσεῖς, καὶ Ἀράβων νῆσοί τε, Σαβᾶ Μήδων, πάσης γῆς κρατοῦντες, προσέπεσόν σοι Σωτήρ (Κανών Χριστουγέννων). 
Γυρεύω έναν ντόπιο ζωγράφο,
για να μου φτιάσει ένα μαύρο Χριστό.
Να μου ζωγραφίσει τον Κύριό μου και Πατέρα μου
μ’ έναν όμορφο χιτώνα
σαν κι αυτόν που φοράει ο δικός μου γονιός.
Άκουσέ με, Χριστέ μου και Πατέρα μου:
οι λευκοί σε παράστησαν
σαν έναν ωραίο άντρα από τη δική τους φυλή, οι κόκκινοι
Ινδιάνοι σε ζωγράφισαν ίδιο μαζί τους,
οι κίτρινοι σου δάνεισαν το χρώμα τους.
Θα αρνηθείς τώρα να πάρεις και το δικό μου χρώμα,
το μαύρο;
(Aφρικανική ποίηση από το περιοδικό «Πάντα τα Έθνη», τεύχος 3, 1982)

"Ο Χριστός στην φάτνη", του Francis Musango, από την Ουγκάντα

"Η Γέννηση του Χριστού" (2001), του Joseph Mulamba-Mandangi, από την Δημοκρατία του Κονγκό

Η "Γέννηση" στο Ναό Κεουρ Μούσα από τον George Saget to 1963
Σενεγάλη, Δυτική Αφρική

Κινεζική απεικόνιση της "Γέννησης του Χριστού" (1948),
του John Lü Shih-yun

"Η Γέννηση του Χριστού", αρχές 19ου αι., απεικόνιση φιλοτεχνημένη στην Ιαπωνία

John Giuliani, Guatemalan Nativity, 1990s

Malaysia - Hanna Varghese, God is with us, 2006

Κορέα, Woonbo Kim Ki - chang, The birth of Jesus Christ, 1952-53

Θιβέτ - A thangka (sacred wall hanging) given by H.H.
the Dalai Lama to Fr. Laurence Freeman and
the World Community
for Christian Meditation in 1998.

Ταϋλάνδη, Sawai Chinnawong, Nativity, 2004. Acrylic on canvas, 32 x 37 in.

Ινδία, P. Solomon Raj, Nativity, 1980s. Batik. 

Φιλιππίνες - Kristoffer Ardena, The Meaning of Christmas, 1995.
Oil on canvas, 62 x 46 cm.

Αιθιοπική τέχνη

Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2020

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΚΟΥΡΗ ΣΤΟ ΠΑΤΡΙΝΟΡΑΜΑ


Παραθέτουμε στη συνέχεια την συνέντευξη της συγγραφέως κας Αθηνάς Κακούρη, στο περιοδικό ΠΑΤΡΙΝΟΡΑΜΑ, το οποίο επανακυκλοφόρησε μετά από χρόνια, με την ανύστακτη επιμέλεια του δημοσιογράφου Παναγιώτη Ρηγόπουλου.
Η Αθηνά Κακούρη, με τη νεανική ορμή που την διακρίνει, λέει πολλά και σημαντικά και για την Πάτρα, την πόλη της, που αγαπά πάντα πολύ!
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτή συνέντευξη στον Παναγιώτη Ρηγόπουλο είναι η πατρινή παρακαταθήκη της Αθηνάς Κακούρη. 
Σε μία συνέντευξη που μου είχε δώσει πριν χρόνια ο Νίκος Μπακουνάκης μου είπε ότι "η Πάτρα έχει έλλειμμα ηγεσίας". Η κα Αθηνά Κακούρη το λέει λίγο διαφορετικά, αλλά εξίσου ουσιαστικά: "Η Πάτρα πάσχει από έλλειψη αγάπης". 
Λέει επί λέξει: «Η Πάτρα, εννοώ το ιστορικό της κέντρο, πάσχει από έλλειψη αγάπης! Τόσο εκείνοι πού την κατοικούν όσο και εκείνοι πού την διοικούν δεν την γνωρίζουν και δεν την αγαπούν. Ένα πνεύμα στυγνής εκμετάλλευσης διαποτίζει τα πάντα – Αρχές, πολίτες, χώρους..."
Διαβάστε, αγαπητοί συνοδίτες, ολόκληρη την συνέντευξη της Κυρίας της Πάτρας στη συνέχεια. 
Επίσης, μπορείτε να την διαβάσετε εδώ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΚΟΥΡΗ ΣΤΟ ΠΑΤΡΙΝΟΡΑΜΑ by Panagiotis Andriopoulos on Scribd

Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2020

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΣΥΝΘΕΤΗ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΗΝΑΚΑΚΗ


Του Παναγιώτη Ανδριόπουλου
Ο Δημήτρης Μηνακάκης είναι γνωστός συνθέτης, καθηγητής μουσικής θεωρίας και σύνθεσης, εκτελεστής, παιδαγωγός και συγγραφέας, με πραγματικά πλούσιο έργο σε όλους αυτούς τους τομείς. 
Η συνθετική του πορεία αντικατοπτρίζει έντονες επιρροές από τη Βυζαντινή μουσική, τη λόγια ελληνική παράδοση, και τον ύστερο ευρωπαϊκό μοντερνισμό. Οι συνισταμένες αυτές αφομοιώνονται και εξελίσσονται διαρκώς στο προσωπικό του ύφος. 
Ειδικά η σχέση του με την Βυζαντινή μουσική μας έχει δώσει πολύ ενδιαφέροντα δείγματα μιας έντεχνης, προσωπικής γραφής και προσέγγισης της εκκλησιαστικής μας μουσικής.
Η συνθετική παραγωγή του Δημήτρη Μηνακάκη για τα Χριστούγεννα αποτελεί από μόνη της ένα ξεχωριστό κεφάλαιο.
Δεσπόζει το έργο του «Χριστός ετέχθη», στο οποίο συμπεριλαμβάνονται Βυζαντινοί ύμνοι, Χριστουγεννιάτικα τραγούδια και κάλαντα που αναφέρονται στη γέννηση του Θεανθρώπου. 
Στο έργο του αυτό ο Δημήτρης Μηνακάκης επεξεργάστηκε βυζαντινούς ψαλμούς, μελωδίες από την παράδοσή μας όσο και επωνύμων συνθετών για σόλο φωνές, πιάνο, Χορωδία ομοίων φωνών και Συμφωνική Ορχήστρα. Η συνολική διάρκεια του έργου είναι πενήντα (50) περίπου λεπτά. 
Πιο συγκεκριμένα: Μετά από ένα ευαγγελικό ανάγνωσμα «…ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ, ὃς ἐστι Χριστὸς Κύριος……Καὶ ἐξαίφνης ἐγένετο σὺν τῷ ἀγγέλῳ πλῆθος στρατιᾶς οὐρανίου, αἰνούντων τὸν Θεόν, καὶ λεγόντων· Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ, καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία», η Χορωδία και η Ορχήστρα ερμηνεύουν δύο στίχους από την πεντάφωνη Δοξολογία του Ιακώβου Πρωτοψάλτου, ειρμούς από τις καταβασίες των Χριστουγέννων, το κοντάκιον και το απολυτίκιον των Χριστουγέννων.
Ακολουθούν γνωστές και αγαπημένες μελωδίες από το ελληνικό και διεθνές ρεπερτόριο όπως: Το Τζάκι, Go Tell it On The Mountains, Have Yourself a Merry Little Christmas, Silent Night-Άγια Νύχτα, Every time I feelde spirit, O Holy Night, White Christmas, Χαίρε η γη κι οι Ουρανοί, Ο μικρός τυμπανιστής, Κάλαντα Χριστουγέννων Αθήνας - Κέρκυρας, Κάλαντα Πρωτοχρονιάς - Πόντου, Jingle bells. 
Το έργο παρουσιάστηκε σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 17 Δεκεμβρίου 2017 στην αίθουσα «Μελίνα Μερκούρη» του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας.
Συντελεστές της εκδήλωσης ήταν η Παιδική Νεανική Συμφωνική Ορχήστρα "Ν. Πατρικίδου", σε Διδασκαλία - Διεύθυνση Νίνας Πατρικίδου και η Παιδική & Γυναικεία Χορωδία «Καλλιτεχνήματα», σε Διδασκαλία – Διεύθυνση Μαρίας Μιχαλοπούλου. 
Σόλο φωνές: Ρέα Βουδούρη, Κατερίνα Μποτόνη Κούρατζ, Γιούλη Φιλιππίδου. 
Πιάνο: Λίνα Ντεμίρη, Μαριάνα Σπυράκου.
Την συναυλία διοργάνωσαν - για φιλανθρωπικό σκοπό - το Ίδρυμα Νεότητος και Οικογένειας Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και η Λέσχη Πολιτισμού Πειραιά (Ζω στον Πειραιά), υπό την αιγίδα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών. 
Το έργο παρουσιάστηκε και πάλι τα Χριστούγεννα του 2018 για την "Κιβωτό του κόσμου". 
Παραθέτουμε εδώ το βίντεο με τις Καταβασίες των Χριστουγέννων, αλλά και στο σχετικό pdf τα λινκς όλων των βίντεο που έχουν ανέβει στο youtube.

 

Ο Δημήτρης Μηνακάκης έχει μεγάλη συνθετική θητεία και στην ελληνική ποίηση. 
Έχει μελοποιήσει πολλούς έλληνες ποιητές, αποδίδοντας όχι μόνο τα νοούμενα, αλλά δημιουργώντας με τη μουσική του ένα ποιητικό κλίμα. 
Μελοποίησε και το πρώτο μέρος από το γνωστό ποίημα του Κωστή Παλαμά με τίτλο: "Χριστούγεννα"
Το ακούμε από μία συναυλία στο Δημοτικό Θέατρο Κέρκυρας στις 21 Δεκεμβρίου 2020. 
Σολίστ η Ήρα Ζέρβα, η Παιδικἠ Χορωδία Κέρκυρας υπό την μαέστρο Χριστίνα Καλλιαρίδου.
Στο πιάνο ο Αλέξανδρος Κομνάς. 
Χριστούγεννα 
Τι φως και χρώμα κι εμορφιά να σκόρπιζε τ’ αστέρι 
οπού στην κούνια του Χριστού τους Μάγους έχει φέρει! 
Ποιός άγγελος το διάλεξε για τέτοιο ταχυδρόμο! 
Τ’ άλλα τ’ αστέρια θα ‘βλεπαν το φωτεινό του δρόμο 
κι από τη ζήλεια θα’ τρεμαν…Αστέρι σε ποια χώρα 
του απέραντου ουρανού να λαμπυρίζεις τώρα; 
Η παντοδύναμη φθορά μην έσβησε το φως σου; 
Ή μήπως είσαι αθάνατο και συ σαν το Χριστό σου; 
Δεν κατεβαίν’ η λάμψη σου κι εδώ στα χώματά μας; 
Για όλα τ’ άστρα, αλίμονο! δεν είναι η ματιά μας… 
Και μόνον όταν τα λαμπρά Χριστούγεννα μας θα μπουν, 
θαρρώ πως οι ακτίνες του μες την ψυχή μου λάμπουν. 


Φέτος, τούτο τον μήνα, τον Δεκέμβριο του 2020, η Χορωδία της ΕΡΤ, υπό την διεύθυνση της Αγγελικής Πλόκα, ερμήνευσε τα Κάλαντα των Χριστουγέννων (παραδοσιακά – πανελλήνια), σε ευφάνταστη επεξεργασία του Δημήτρη Μηνακάκη. 
Παραθέτουμε την σχετική ηχογράφηση. 

 

Επίσης, ο Δημήτρης Μηνακάκης έχει επεξεργαστεί χορωδιακά γνωστά χριστουγεννιάτικα τραγούδια, κάλαντα και ύμνους, που είναι δημοσιευμένα στο πόνημά του "Χορωδιακά για παιδική χορωδία (Χορωδία όμοιων φωνών)" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαγρηγορίου - Νάκας


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ "ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΟΔΟΥ" ΣΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ


Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος 
22 Δεκεμβρίου 2020 
Σεβασμιώτατον 
Μητροπολίτην Πειραιώς 
κ. Σεραφείμ 
Σεβασμιώτατε, 
Σας ευχαριστώ θερμώς διότι επανειλημμένως έχετε απαντήσει στα κείμενα μου για σας κι έτσι προκαλείται διάλογος, ελπίζω γόνιμος. 
Η αναφορά σας στον μακαριστό Πατρών Νικόδημο, στην πρόσφατη επιστολή σας (21-12-2020), δεν μπορεί παρά να με συγκινεί, καθώς κοντά του εμαθήτευσα από παιδί και όσο κι αν διαφωνούσαμε σε πολλά, η αγάπη μου παραμένει πάντοτε αδιάπτωτος. 
Εν πρώτοις να δηλώσω ότι η φράση μου που σας ενόχλησε: “Ο φίλτατος μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ έχει αναλάβει, καθώς φαίνεται, εργολαβικά την υπεράσπιση των Ρωσικών θέσεων στο ζήτημα της Αυτοκεφαλίας της Εκκλησίας της Ουκρανίας”, είχε φυσικά μεταφορική σημασία. Απορώ πώς εσείς το παρεξηγήσατε. 
Στα λεξικά αναφέρεται ότι η φράση «αναλαμβάνω εργολαβικά», μεταφορικά σημαίνει πως κάνω κάτι συχνά και κατ΄ αποκλειστικότητα. 
Αυτό, δηλαδή, που κάνετε με το Ουκρανικό ζήτημα για το οποίο έχετε προβεί σε πάμπολλες και ποικίλες δημόσιες παρεμβάσεις. Σε καμία περίπτωση δεν πρεσβεύω ούτε πιστεύω ότι «μέ οἰκονομικό ἀντίτιμο ὡς ἔμμισθος ὑπάλληλος», όπως γράφετε, προβάλλετε στην Ελλάδα τις θέσεις της Ρωσικής Εκκλησίας για την Αυτοκεφαλία της Εκκλησίας στην Ουκρανία. Δηλώνω κατηγορηματικά ότι μακριά από σας η λογική πάσης οικονομικής συναλλαγής. Δεν έχετε, άλλωστε, τέτοια ανάγκη. 
Απλώς συμβαίνει να συμπίπτουν οι τοποθετήσεις σας σε πολλά με αυτές της Ρωσικής Εκκλησίας στο Ουκρανικό, κι έτσι τα κείμενά σας φιγουράρουν τόσο στην επίσημη ιστοσελίδα του Πατριαρχείου της Μόσχας, όσο και σε αυτήν του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων της Ρωσικής Εκκλησίας, του οποίου προΐσταται ο Βολοκολάμσκ Ιλαρίων. Ακουσίως - ίσως - εφοδιάζετε ικανώς το οπλοστάσιο των Ρώσων. 


Εσείς μπορεί να διακηρύσσετε ότι: «σέ πολλά κείμενά μου ἔχω δημόσια καταγγείλει τήν στάση τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Ρωσικῆς Πολιτείας ἀπέναντι στόν Πάνσεπτο Οἰκουμενικό Θρόνο», αλλά η …σκληρή πραγματικότητα – και δη η ρωσική – σας θέλει δικό της! 
Σε πολλά ρωσικά sites σας εμφανίζουν ως υπέρμαχο των ρωσικών θέσεων και αυτό μάλλον θα πρέπει να σας προβληματίσει. 
Ενώ, όμως, Σεβασμιώτατε, η Εκκλησία της Ρωσίας αναδημοσιεύει το κείμενο του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών της Μητροπόλεώς σας (απάντηση σε κείμενο της Αγιορειτικής Μονής Παντοκράτορος), με τον τίτλο: «Πειραιώς Σεραφείμ για Ουκρανικό: Το Φανάρι δεν είχε κανένα δικαίωμα να παρέμβει σε άλλη τοπική Εκκλησία», σας θυμίζω ότι εσείς, μιλώντας στην εκπομπή «Επί του Πιεστηρίου», του τηλεοπτικού σταθμού Kontra, στις 12 Σεπτεμβρίου 2018, και ερωτώμενος γιατί το Οικουμενικό Πατριαρχείο αποδέχθηκε το αίτημα για τη χορήγηση Αυτοκεφαλίας στην Εκκλησία της Ουκρανίας, απαντήσατε εύγλωττα, ξεκάθαρα και αδιαμφισβήτητα: «διότι είναι κανονικό του έδαφος!». Κι αυτό θα πρέπει να σας προβληματίσει… 


Για όσα μου γράφετε περί Εκκλήτου και για το αν καλώς ή κακώς το απεδέχθη ο Οικουμενικός Πατριάρχης στην περίπτωση του πρ. Κιέβου Φιλαρέτου, νομίζω πως πρέπει να αναζητήσετε την απάντηση στα σχετικά με το Ουκρανικό κείμενα του Επισκόπου Αβύδου κ. Κυρίλλου, τον οποίον γνωρίζετε και εκτιμάτε. 
Εν κατακλείδι μένει να τοποθετηθείτε στα κρίσιμα εκκλησιολογικά ερωτήματα, τα οποία παραβλέπετε (;): 
- Τι σχίσμα είναι αυτό που ο Μόσχας διαγράφει από τα Δίπτυχα προκαθημένους οι οποίοι συνεχίζουν να τον μνημονεύουν; 
- Τι είδους «κοινωνία» έχετε με τον Μόσχας, σύμφωνα με την απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας ότι η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία θα διατηρήσει την κοινωνία με τους επισκόπους της Εκκλησίας της Ελλάδας που δεν αναγνωρίζουν τους σχισματικούς της Ουκρανίας; Αποδέχεστε και ποια μορφή κοινωνίας; 
- Θα συλλειτουργήσετε με τον Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλο, ο οποίος έχει διαγράψει από τα Δίπτυχα τέσσερις Προκαθημένους, μεταξύ των οποίων και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος; 
- Πώς συλλειτουργείτε με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, ο οποίος μνημονεύει τον Κιέβου Επιφάνιο, τον οποίο εσείς θεωρείτε «σχισματικό»; Δεν καταλαβαίνετε ότι το εκκλησιολογικό αυτό ζήτημα είναι μείζον; 
Σας εύχομαι ταπεινώς καλό Δωδεκαήμερο εν υγιεία αμφιλαφή και ρώμη κραταιά. 

Μετά σεβασμού 
Φιλώ το χέρι σας 
Παναγιώτης Ανδριόπουλος


Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2020

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΠΡΟΣ ΤΗΝ "ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΟΔΟ"


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190

185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ

Email: impireos@hotmail.com

Τηλ. Κέντρο 210 4514833

Fax 210 4518476

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 21 Δεκεμβρίου 2020

 

 

Πρός Τόν

κ. Παναγιώτη Ἀνδριόπουλο

Διαχειριστή τῶν Ἱστολογίων

«Ἰδιωτική Ὁδός» & «Φῶς Φαναρίου»

 

Ἀγαπητέ Παναγιώτη,

 

Γνωρίζεις ἀσφαλῶς ἀπό τήν προσωπική σου ἐμπειρία τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος ἀοιδίμου Μητροπολίτου Πατρῶν κυροῦ Νικοδήμου ὅτι πάντοτε σέ περιέβαλα μέ ἀγάπη καί μέ ὑποστήριξη ὅπως ἔκαμα μέ ὅλους τούς διακονοῦντας τόν μακαριστό καί πεπνυμένο κυρό Νικόδημο, Ἀσφαλῶς θά γνωρίζεις ὅτι ἐστήριξα καί τόν νῦν Εὐκαρπίας καί τότε Πρωτοσύγκελλο π. Ἱερόθεο, γεγονός πού πρός τιμήν του ὁμολογεῖ καί ἐπιπροσθέτως θά ἐνθυμεῖσαι μέ πόση ἀγάπη, ἐμπιστοσύνη καί τιμή μέ περιέβαλε ὁ ἀοίδιμος καί φωτεινός Ἱεράρχης ὁ ὁποῖος ἠγωνίσθη διά τήν προαγωγήν μου εἰς βοηθόν του Ἐπίσκοπον, γεγονός πού θά εἶχε πραγματωθεῖ ἐάν δέν προσέκρουε στήν κακότητα τῶν συνεπισκόπων του, οἱ ὁποῖοι πρότειναν μέν ἐγγράφως τούς Πρωτοσυγκέλλους των διά βοηθούς των, ἀλλά οὐσιαστικά δέν τούς ἤθελαν. Δι’αὐτό δέν ἐχώρησαν στήν ἀποδοχή τῶν θερμῶν του ἐν Συνόδῳ παρακλήσεων διά τήν ἀναξιότητά μου, διά νά μή συγκριθεῖ ἡ δική του τιμία στάσις μέ τήν ἰδική των ὑποκριτική συμπεριφορά.

Γνωρίζεις ὡσαύτως ὅτι προσωπικῶς χρεωστῶ ἄπειρον εὐγνωμοσύνην εἰς τόν Παναγιώτατον Οἰκουμενικόν Πατριάρχην κ.κ. Βαρθολομαῖον διότι πάντοτε ὁμιλοῦσε εὐφήμως διά τήν ταπεινότητά μου, μέ ἐξέλεξε Ἐπίσκοπο ἐντός 3 ἡμερῶν ἀπό τῆς καθόδου μου εἰς Αὐστραλίαν, μέ ἐδικαίωσε στήν ἐμπλοκή μου μέ τόν Σεβ. Γέροντα μου ἀοίδιμον Ἀρχιεπίσκοπο Αὐστραλίας κυρό Στυλιανό ὁ ὁποῖος ζητοῦσε τήν τιμωρία μου γιά δῆθεν ὑποκλοπή τῆς Ἀρχιερωσύνης καί μοῦ παρέσχε Κανονικό Ἀπολυτήριο διά νά ἀναλάβω Ἀρχιγραμματεύς τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Συνεπῶς τό προσωπικό μου χρέος ἀγάπης καί τιμῆς πρός τό πρόσωπο τοῦ Παναγιωτάτου εἶναι αἰώνιο καί δέν ὑφίσταται ἡμέρα καί ὥρα πού νά μήν μνημονεύω τῆς ἀγάπης καί τῆς προστασίας Του στήν ἐλαχιστότητά μου, δεόμενος ὑπέρ ὑγιείας καί δυνάμεως Αὐτοῦ.

Ἐπειδή ὅμως ὡς ἄνθρωπος καί ὡς Ἐπίσκοπος ὀφείλω τήν ἀπόλυτη ἀφοσίωση στόν Δημιουργό μου καί στό ἔργο Του εἶμαι ἐκ τοῦ λόγου αὐτοῦ ὑποχρεωμένος νά ἀγωνίζομαι ὑπέρ τῆς ἀμωμήτου ἀληθείας του προσώπου Του ἐνώπιον τοῦ Ὁποίου θά ἀποδώσω λόγον.

Ἑπομένως ὅσον ἀγαπητότατος καί ἄν εἶναι ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικός Πατριάρχης εἰς ἐμέ, δέν δύναμαι νά ἀποσιωπήσω ὡς Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας τήν ἀλήθεια τῆς πίστεως καί αὐτό προσπαθῶ ταπεινά νά ἐπιτελέσω. Ὁπωσδήποτε ἀποδέχομαι τήν κριτική τῶν λόγων καί πράξεων μου ἀλλά ὄχι τήν συκοφαντία πού διαστρέφει τήν ἀλήθεια τήν ὁποία προσπαθῶ νά διακονήσω. Στό κείμενό σου πού δημοσιεύεις στά ἱστολόγια Ιδιωτική οδός καί Φως Φαναρίου μέ κατηγορεῖς δημόσια ὅτι ἔχω «ἀναλάβει ἐργολαβικά τήν ὑπεράσπιση τῶν Ρωσικῶν θέσεων στό ζήτημα τῆς Αὐτοκεφαλίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας» γεγονός ψευδέστατο πού μέ προσβάλει ὡς ἄνθρωπο καί ὡς ἱεράρχη, ὅτι δῆθεν μέ οἰκονομικό ἀντίτιμο ὡς ἔμμισθος ὑπάλληλος προβάλλω στήν Ἑλλάδα τίς θέσεις τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας γιά τήν Αὐτοκεφαλία τῆς Ἐκκλησίας στήν Οὐκρανία.

Ἀγαπητέ Παναγιώτη,

Ἡ κατηγορία πού μοῦ ἀπευθύνεις εἶναι πολύ σοβαρή καί ἀντιλαμβάνεσαι ὅτι θά πρέπει ἤ νά τήν ἀποδείξεις ἤ νά ὑποστεῖς τίς νόμιμες συνέπειες διότι προτίθεμαι κατόπιν αὐτοῦ νά προσφύγω στήν τακτική καί τήν ποινική δικαιοσύνη ὑπερασπιζόμενος προδήλως τήν τιμή τοῦ προσώπου μου. Θεωρῶ δέ ὅτι προβαίνεις σέ αὐτόν τόν συκοφαντικό ἰσχυρισμό ὑπαιτίως διότι στό ἴδιο κείμενο τοῦ Γραφείου Αἱρέσεων, πού κρίνεις ἀναφέρεται σαφέστατα ὅτι ἐγώ ὁ «ἐργολάβος» τῶν Ρώσων ἠρνήθην νά δεχθῶ τήν ἐπίσκεψη τοῦ Ρώσου Πρέσβεως στήν Ἀθήνα διαμαρτυρόμενος γιά τίς ἀπαράδεκτες δηλώσεις τοῦ ἐκπροσώπου τοῦ Κρεμλίνου γιά τήν μετατροπή τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἁγίας Σοφίας σέ τέμενος τοῦ Ἰσλάμ.

Ἐπιπροσθέτως σέ πολλά κείμενά μου ἔχω δημόσια καταγγείλει τήν στάση τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Ρωσικῆς Πολιτείας ἀπέναντι στόν Πάνσεπτο Οἰκουμενικό Θρόνο καί τήν ἀπαράδεκτη ἔλλειψη στηρίξεως Αὐτοῦ καί τήν ἐγκατάλειψή του στούς γεωπολιτικούς σχεδιασμούε τῶν Εὐρωατλαντιστῶν ἐντός τοῦ ἰσλαμικοῦ φασιστικοῦ καθεστῶτος τῆς Τουρκίας.

Ἀγαπητέ Παναγιώτη,

Προβάλλεις ἀτέχνως τόν 28ο κανόνα τῆς Δ΄ Ἁγίας Οἰκουμενικῆς Συνόδου πού ἀποδίδει τά ἴδια πρεσβεῖα τιμῆς εἰς τόν Πατριαρχικόν Θρόνον τῆς Νέας Ρώμης μέ ἐκεῖνα τῆς Πρεσβυτέρας Ρώμης ἐπαναλαμβάνων τόν 3ο  τῆς Β΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, διά νά ἐπιστηρίξεις παγκόσμιο δωσιδικία; ἀλλά (λησμονεῖς;) τήν Σύνοδο τῆς Καρθαγένης πού ἐπεκύρωσε ὁρισμένως μέ τόν Β΄ Κανόνα τῆς ἡ Ἁγία ΣΤ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος καί ἀπεδοκίμασε τέτοια δωσισικία στόν τότε Ὀρθόδοξο Θρόνο τῆς Πρεσβυτέρας Ρώμης καί κατά ταῦτα καί στόν Θρόνο τῆς Νέας Ρώμης. Οἱ δέ κανόνες τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Θ΄καί ΙΖ΄ δέν προβλέπουν μείζονα βαθμό δωσισικίας εἰς τόν τῆς Βασιλευούσης Κωνσταντινουπόλεως Θρόνον ἀλλά παράλληλον μέ τόν τότε Ἔξαρχο τῆς Διοικήσεως καί νῦν Πατριάρχη τοῦ οἰκείου Πατριαρχικοῦ κλίματος. Συνεπῶς ἡ ἀποδοχή ἐκκλήτου ἀπό τελεσιδίκως τιμωρηθέντας ὑπό τελείας Πατριαρχικῆς Συνόδου μόνο ὑπό Οἰκουμενικῆς Συνόδου μπορεῖ νά γίνει δεκτή. Αὐτό ὡς δοκιμώτατος κανονολόγος τό ἐγνώριζε ὁ Παναγιώτατος γι’ αὐτό καί ἀπήντησε μέ τά γνωστά κείμενα στόν τότε Μόσχα κυρό Ἀλέξιο γιά τήν ὑπόθεση τοῦ Φιλαρέτου Ντενισένκο, τά ὁποῖα προσπαθείς νά δικαιολογήσεις ὡς «καιρικά».

Ἀναφέρεις καί τήν περίπτωση τῆς ROCOR ἐνῶ καλῶς γνωρίζεις ὅτι ἡ Ἱεραρχία της προήρχετο ἀπό κανονικούς ἱεράρχες πού κατεδίωξε ἡ Κομμουνιστική ἀθεϊστική Ὀκτωβριανή Ἐπανάσταση, πού συνεκρότησαν τήν Σύνοδο τοῦ Κάρλοβιτς τήν μετά ταῦτα τῆς Ὑπερορίου Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, τούς ὁποίους ἡ ἐν αἰχμαλωσία στό Κομμουνιστικό καθεστώς Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας ἀποκαλοῦσε «σχισματικούς» ἐνῶ εἶχαν κανονική κοινωνία διά τοῦ Πατριαρχείου τῆς Σερβίας μέ τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία. Βεβαίως ὁ Πανάγιος Θεός ἔχει ἀποδείξει τήν κανονικότητα τῆς Ἐκκλησίας αὐτῆς μέ τό γεγονός ὅτι ἁγίασε τούς Ἐπισκόπους Της, τόν Ἀρχιεπίσκοπο Φιλάρετο καί τόν Ἰωάννη Μαξίμοβιτς, τῶν ὁποίων τά σκηνώματα παραμένουν ἄφθαρτα, ἀδιαλώβητα καί εὐωδιάζοντα. Συνεπῶς εἶναι ἀτυχεστάτη ἡ προσπάθεια συγκρίσεως τῆς εἰρημένης Ἐκκλησιαστικῆς δομῆς μέ τούς ἀπό τόν καθηρημένο καί ἀναθεματισμένο Φιλάρετο Ντενισένκο καί τούς ἀπό τόν αὐτοχειροτονημένο ψυχοπαθή καί παιδόφιλο καθηρημένο Διάκονο Βικέντιο ἤ Βίκτωρα Τσεκάνιν χειροτονηθέντας.

Ἀγαπητέ Παναγιώτη,

Σέ καλῶ ἐντός εὐλόγου χρόνου, νά ἀνακαλέσεις τήν εἰς βάρος μου συκοφαντία ζητῶν συγγνώμη γιά τόν ἀπαράδεκτο ἰσχυρισμό σου ὅτι ἐνεργῶ ὡς «ἐργολάβος τῶν Ρωσικῶν θέσεων» ἐνῶ προβάλλω μόνο τήν ἀλήθεια τοῦ Κανονικοῦ μας Δικαίου, ὡς ἔχω ἱεράν ὑποχρέωσι ὡς Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας διότι ἄλλως εἶμαι ὑποχρεωμένος ὡς προεῖπα νά καταφύγω στήν τακτική καί ποινική δικαιοσύνη εἰς βάρος Σοῦ καί τῶν δύο ἱστοσελίδων, γεγονός πού ἀπεύχομαι.

Εὐχόμενος νά διέλθεις μέ τήν οἰκογένειά σου τό ἅγιο Δωδεκαήμερο ἐν ὑγιεία καί εὐφροσύνη διατελῶ,

 

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ


Related Posts with Thumbnails