Aπόψε στο σινεμά των φοιτητικών μας χρόνων, στην Έλλη της οδού Ακαδημίας, για την ταινία Είμαι η Κούβα. Μια ολότελα μοντέρνα ταινία του 1964! Όπως ήδη έχει γραφτεί πολλοί σύγχρονοι σκηνοθέτες θα ζήλευαν τον Μιχαήλ Καλατόζοφ (τον ρώσο δημιουργό του "Όταν περνούν οι γερανοί"), ο οποίος έφτιαξε μια επαναστατική ταινία, πιο δυνατή κι απ' την επανάσταση του Φιντέλ Κάστρο, την οποία πήγε να προπαγανδίσει. Το Είμαι η Κούβα εντυπωσιάζει ακόμα και σήμερα με τη δεξιοτεχνία της κάμερας (η οποία, ενδεικτικά, κατεβαίνει από μπαλκόνια για να μπλεχτεί με τον κόσμο και να βουτήξει μέσα σε μια πισίνα ή μπαινοβγαίνει σε παράθυρα και περνάει από ταράτσα σε ταράτσα για να καταλήξει να αιωρείται πάνω από το δρόμο), αφήνοντας πολλούς σύγχρονους σκηνοθέτες με ανοιχτό στόμα. Οι σημερινοί σεναριογράφοι σίγουρα φθονούν τους δύο ποιητές που εμπιστεύτηκε ο Καλατόζοφ για το σενάριο: τον Ευγένι Γεφτουσένκο και τον Ενρίκε Πινέδα Μπάρνετ. Και οι διευθυντές φωτογραφίας δεν θα μπορούν να ξεπεράσουν το σοκ του οπερατέρ Σεργκέι Ουρουσέφσκι, ο οποίος με αυτή την ταινία κατατάσσεται δικαιωματικά ανάμεσα στους τρεις - τέσσερις κορυφαίους διευθυντές φωτογραφίας από συστάσεως κινηματογράφου!
Μια ταινία με ελάχιστους, τους απολύτως απαραίτητους διαλόγους. Με πολύ όμως λυρισμό και ποιητικότητα, με χορευτικές κινήσεις της κάμερας, με τις πλαστικές συνθέσεις των Καλατόζοφ - Ουρουσέφσκι.
Η ταινία είναι ένα αριστούργημα. Ένα αριστούργημα για μια ουτοπία, αν θέλετε, που είχε μπει στη ναφθαλίνη μέχρι τις αρχές του '90 οπότε οι Φράνσις Κόπολα και Μάρτιν Σκορσέζε την αποκατέστησαν τεχνικά και την έφεραν στο προσκήνιο. Σίγουρα το Είμαι η Κούβα ανήκει σε ένα σπάνιο είδος ταινιών που σε αιφνιδιάζουν και σου αλλάζουν τον τρόπο που βλέπεις τον κόσμο γύρω σου, έστω για λίγα λεπτά της ώρας.
Περισσότερα για την ταινία, καθώς και ένα μικρό βίντεο με διάφορες σκηνές δείτε εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου