Δευτέρα 6 Αυγούστου 2012

ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΕΙΤΑΙ ΑΛΛΟ Η ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΩΤΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Κωνσταντίνος Παρθένης, La Liberté

Ακρισία, δι - άλογος, μαγεία 
Του θεολόγου-φιλολόγου Α.Π.Θ. Κώστα Νούση

Είναι γεγονός πως οι θρησκευτικοί χώροι και οι συγγενείς πνευματικές σέκτες χαρακτηρίζονται από το φαινόμενο της κατευθυνόμενης σκέψης και της εξ αυτής προερχόμενης ασκεπτοσύνης. Αποτελούν το άγνωμον, το άκριτον και το άβουλον το status quo των χώρων αυτών με πλεονασματική έξαρση και παρουσία σε εκείνους των αιρετικών ομάδων πάσης φύσεως. Και φυσικά η χειραγώγηση της γνώμης και η υποκατάσταση της κρίσης δε γίνεται τυχαία, αλλά με προφανή στόχο την πάση θυσία προσπάθεια αποκλεισμού του υποκειμένου από τη δυνατότητα της καθαρής σκέψης, της ανεπηρέαστης επιλογής, εν ολίγοις, της θεόσδοτης ελευθερίας. 
Το μάντρωμα στη στυγερή και φασιστόχροη κατήχηση πρέπει να έχει τέτοια ένταση και συχνότητα, ώστε να αποφεύγεται κάθε κενό στη νοητική διεργασία των οπαδών, που θα οδηγούσε στη λυτρωτική στοιχειώδη ανθρώπινη κρίση. Δαιμονικές καταστάσεις που συναντάμε πολύ κοντά μας, όπως στους χιλιαστές, τους ψευδεπίγραφους χριστιανούς ‘μάρτυρες’. Η αστειότητα των επιχειρημάτων τους πολλές φορές προηγείται της επακολουθούσης θλίψεως από το κατάντημα ανθρώπων ωρίμων τη ηλικία, ηθικών στοιχείων και εν γένει συμπαθητικών τύπων που για ποικίλους λόγους έπεσαν στα δίχτυα του διαβόλου. 
Είναι σαφές και αναμενόμενο πως ο χώρος της Εκκλησίας του Θεού οφείλει να παρουσιάζει τα ακριβώς αντίθετα χαρακτηριστικά. Η ‘φιλοσοφία’ του Θεού και το Πνεύμα της αληθείας δεν μπορούν παρά να οδηγούν στην ελευθερία και στη χαρούμενη επιλογή της εν Χριστώ ζωής. Ο ψυχαναγκασμός, η καταπίεση και κάθε υποψία ψαλιδίσματος του θείου δώρου του αυτεξουσίου δε συνάδουν ποσώς με το εκκλησιαστικό γεγονός ή, τουλάχιστον, δεν πρέπει να συμβαίνει τούτο. Είναι δε αυτονόητο πως, όπου συναντούμε τέτοια φαινόμενα, τα θεωρούμε de facto εκφυλιστικά και τα καθαιρούμε (;). 
Και όμως. Μια απλή ματιά στην πραγματικότητα μάς προσγειώνει και μάς αποκαρδιώνει. Η κατάχρηση και η διαστροφή της υπακοής είναι πλέον ένα χρόνιο άγραφο καθεστώς στην Εκκλησία μας. Όργανο εξουσίας στα χέρια επικίνδυνων ή αφελών πνευματικών και επιθυμία εσκεμμένης εκχώρησης της ελευθερίας από ασθενείς ή ανύπαρκτες προσωπικότητες πιστών φερόντων την ορθόδοξη ταυτότητα. Θα μου πείτε, βέβαια, πως αυτά είναι συνήθη φαινόμενα σε αντίστοιχους χώρους, όπως παρατηρήσαμε και στην αρχή του παρόντος. Αλλ’ ουχ ούτως εν ημίν, ουχ ούτως, είναι ανεπίτρεπτο αυτό για το Σώμα του Χριστού. 
Ο κοινός παρονομαστής των ως άνω ‘ατυχών καθεστώτων’ είναι η έλλειψη ή απεμπόληση της κρίσης. Δε μιλάμε για την προσαρμογή του γνωμικού μας θελήματος και την εκούσια ταύτισή του με το θείο θέλημα, όπως θα ήταν το ευκταίο, αλλά για την καταστρατήγησή του, την άνευ εξαγιασμού απώθησή του, τον εθελούσιο ακρωτηριασμό της κριτικής υπευθυνότητας και βούλησης με τη συνεπαγόμενη απώλεια της ανθρώπινης φυσικότητας και την ψυχοπαθολογική χορεία των άφευκτων συνεπειών τους. 
Η επιχωμάτωση της κρίσης κατά αναπόδραστη αναγκαιότητα οδηγεί στην έλλειψη ή στην ελαχιστοποίηση του διαλόγου, στην επίστεψη του αλόγου και παραλόγου και στην εκκόλαψη της μαγικής νοοτροπίας και αντίληψης των πραγμάτων. Όλα τούτα τα βλέπουμε να θάλλουν ιδιαίτερα στο φαινόμενο του γεροντισμού. Μάθαμε στην έτοιμη, εύκολη και πρόχειρη λύση, διότι παρεξηγήσαμε την έννοια της προσωπικής στάσης ευθύνης της αγάπης έναντι του Θεού. 
Και, φυσικά, στην απογοήτευση προστίθεται η εύκολη μετάβαση από την ακρισία στην ευκολοκρισία και ευπιστία. Η απουσία διαλόγου και της αίσθησης ανάγκης του οδηγεί νομοτελειακά στην αποδοχή αξιολογικών προτάσεων απλουστευτικών και χονδροειδών, οπότε συνηθέστατα και άστοχων. Αναφερόμαστε πάντοτε σε εκκλησιαστικές κρίσεις και πράξεις, όπου θα οφείλαμε όλοι μας την ανεύρεση του θείου θελήματος. Πρόσφατα επισκέφτηκα το αγιώνυμον Όρος και συζητώντας με έναν όντως αγιασμένο και από τα πλέον ανοιχτά μυαλά των εκεί πατέρων, βρέθηκα μπροστά στην εν λόγω εκπλήσσουσα διαπίστωση. Αναφερόμενος ο γράφων σε καθηγητή της ‘οικουμενιστικής’ νοοτροπίας (μάλλον ρετσινιάς), αυτόματα ο αγιορείτης τον συνέδεσε με τη ‘μεταπατερική’ θεολογία, την Ακαδημία του Βόλου και την ‘αριστερά’. Είναι φοβερή όντως η συνειρμική κρίση των κλισέ, των στερεότυπων και των προκαταληπτικών σταμπών με τα οποία κινούμαστε στον εκκλησιαστικό χώρο οι περισσότεροι, καθώς και ο αντίστοιχος τρόπος επήρειας και των πλέον ικανών, αξιόλογων, αγίων και τίμιων ανθρώπων του. Σε δειλή και ταπεινή παρατήρησή μου – δεν άντεξα να μην το πω – ότι προτιμώ τη συζήτηση και επαναξιολόγηση πατερικών θέσεων του σχηματικού τύπου «πάτε να πηδήσετε από τον γκρεμό όλοι», διότι δε συνιστούν πάντοτε γενικό κανόνα και ελέχθησαν υπό ειδικές συνθήκες, μου αντέτεινε πως και αυτουνού δεν του αρέσει η υπέρβαση των Πατέρων. Ουσιαστικά στο σημείο αυτό σταματά ο διάλογος, με την έννοια μάλλον της έλλειψης διάθεσης συνέχισής του, κάτι συγγενές δηλαδή με την αρχική μας διαπίστωση για τη γενικότερη απουσία και απαξία του, πράγμα που διαφαίνεται από την κατάπνιξή του ήδη εν τη γενέσει αυτού. 
Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν ο Χριστός θέλει δίπλα του αρχοντικούς ισότιμους αδελφούς ‘θεούς’ ή θλιβερά λογικά προβατάκια, όπως μας βλέπουν συνήθως οι ποιμένες μας – ή θέλουν να μας βλέπουν από την ανασφάλεια της εξουσίας τους εφ’ ημάς και από άλλα φοβικά σύνδρομα. Δεν προτίθεμαι να υπερασπίσω την Ακαδημία των ‘μεταπατερικών’, αλλά προασπίζομαι εξάπαντος το δικαίωμα στην ελευθερογνωμία και προτιμώ την ανταλλαγή θέσεων και τη συζήτησή τους από τη φοβική περιχαράκωση και ψευδαισθητική οχύρωση πίσω από το γράμμα των Πατέρων. Προηγουμένως ανέφερα το παράδειγμα του γκρεμού. Δυστυχώς, η στείρα προσκόλληση και πατροπληξία μπορεί να προσκρούσει σε υφάλους τέτοιους. Πόσο, άκρως ενδεικτικά, μπορεί να υποστηριχθεί σήμερα μια θέση ενός αναγνωρισμένου πατέρα της Εκκλησίας ότι δεν πρέπει να καθόμαστε σταυροπόδι, διότι αυτό προκαλεί σεξιστικό ερεθισμό; Και αυτό εννοείται πως είναι καταγεγραμμένο. Θεωρώ πως και οι Άγιοί μας, αν επανέρχονταν, θα συμμετείχαν σε υπό προϋποθέσεις και εν Πνεύματι επαναξιολόγηση των θέσεών τους. 
Με τα παραπάνω θέλω απλά να τονίσω την κακομοιριά της νοοτροπίας μας, τη μίζερη επανάπαυσή μας που αδικεί εαυτούς, Χριστόν, Πατέρες και αλλήλους. Η σύγκρουση με τη μετανεωτερικότητα μάς βρήκε σχεδόν όλους απροετοίμαστους. Αλλά μέχρι εκεί. Δε συγχωρείται άλλο η νοοτροπία του επαρχιωτισμού στην Ορθοδοξία. Η εποχή της πληροφόρησης και της ανατροπής των πάντων πιέζει ασφυκτικά σε επανα(αυτο)προσδιορισμό. 
Η συζήτηση με τον γέροντα έκλεισε με την ερώτησή του ποιον πνευματικό βλέπω στον κόσμο. Θύμα και αυτός της μεταφοράς πληροφοριών από τους προσκυνητές, με έκανε κοινωνό μιας άλλης νοσηρής απόρροιας της παραπάνω αναλυθείσης εκκλησιαστικής νοοτροπίας: του κουτσομπολίστικου και μοδάτου νεογεροντικού συρμού. Μου ανέφερε λοιπόν δύο ‘διάσημες’ μορφές πνευματικών οι οποίες κλέβουν από καιρό τα φώτα της δημοσιότητας σε στενά τοπικό επίπεδο. Αμέσως εξανέστην – κυρίως εσωτερικά – διότι γνωρίζω πολύ καλύτερα και εκ των έσω την περί αμφοτέρων πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που με άνεση επεκτείνεται αναλογικά σε πολλούς σύγχρονους πνευματικούς της ελλαδικής επικράτειας: αυτόκλητοι γέροντες, πρώτοι καταπατητές των ιερών κανόνων οι ίδιοι αλλά άτεγκτοι ιεροεξεταστές και τιμητές των αυτών κανόνων προς τους άλλους, δογματικοί νομοθέτες και ανυποχώρητοι υπερασπιστές των ιδίων θέσεων, απορριπτικοί του αντίλογου με μεσαιωνίστικες πρακτικονοοτροπίες. Ο λαός παρά ταύτα κρέμεται από τα χείλη τους, ορά σημεία και χαρίσματα – μερικά όντως αληθινά, διότι και δι’ αυτών ενεργεί ο Θεός χάριν του μικρού ποιμνίου – θέλει να εξαρτάται μαζοχιστικά από την αυστηρότητά τους εξαιτίας του κόστους της ελευθερίας και της ωρίμανσης, μιας ψυχο(παθο)λογικής εξασφάλισης της σωτηρίας (λόγω απουσίας πνευματικής κατάστασης) και της περιρρέουσας μαγικής αντίληψης του εκκλησιαστικού συλλογικού και ατομικού βίου, κατάλοιπο ειδικά το τελευταίο του παγανιστικού μας παρελθόντος και δείκτες όλα τους της ευρύτερης ψυχοπαθογένειάς μας, την οποία βαφτίζουμε συνήθως πνευματικότητα. 
Αξίζει εδώ να κλείσω με μια προσωπική μου ερώτηση (διαμέσου ενός φίλου μου και πνευματικού τέκνου εκείνου) προς έναν εκ των δύο τούτων ιερέων περί θέματος σχετικού με την τεκνογονία. Ρώτησα απλούστατα δια του αντιπροσώπου μου για ποιο λόγο ακολουθεί μια συγκεκριμένη τακτική, ενώ διαφορετικά πρεσβεύει εν προκειμένω ο απόστολος Παύλος και ο Χρυσόστομος. Μετά από σιωπητική παύση (ο χρόνος της έντρομης επαφής με τον κλονισμό της σαθρής ψευδοαυτασφάλισης) ικανών δευτερολέπτων δόθηκε η απάντηση: επειδή έτσι το ερμηνεύει ο άγιος Νικόδημος και, φυσικά, ο ίδιος. Εννοείται πως αυτό συνδέθηκε (με την απαιτούμενη μαγική αποδεικτική δόση) με το θέλημα του Θεού και πως ο λαλών έχει απογοητεύσει εν γένει (αυτό ερρέθη υπό του ιδίου σε άλλη περίσταση αναφορικά με τη διατύπωση θέσεών μου για το μάθημα των θρησκευτικών). Αυτά όλα, βέβαια, δεν τα ήξερε ο αγιορείτης γέροντας, αλλά και εγώ δεν μπορούσα να μην εκστώ αδιοράτως ενθυμούμενος και κάτι ακόμα: ο ‘αριστερός’ προαναφερθείς θεολόγος καθηγητής βαφτίστηκε μασόνος (!) από πολιό θεολόγο συνάδελφο και φίλο του εν λόγω αυστηρού ‘νικοδημικού’ πνευματικού. Επειδή τυγχάνει να τον γνωρίζω ελάχιστα, βεβαιώνω πως όχι μόνο δε μου κάνει για μασόνος, αλλά τουναντίον μου δίνει την αίσθηση του συμπαθητικού, φυσικού, καθημερινού ανθρώπου, από την κατάκτηση του οποίου πρέπει να ξεκινήσουμε όλοι στην Εκκλησία πριν από την αναρρίχησή μας στην ποθητή αγιότητα. Δυστυχέστατα, ακολουθώντας ως είθισται τον αντίθετο δρόμο, χάνουμε και το ελκυστικό κάλλος της φυσικότητας και τη γνήσια πνευματικότητα, της οποίας η μαγική και φαντασιώδης αντίληψη καλά κρατεί. 
Κ.Ν. 
Λάρισα 
6/8/2012

21 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Για πρώτη φορά συμφωνώ σε όλα μαζί σου κ. Νούση.
Ποιος όμως ευθύνεται για όλα αυτά? Δεν υπάρχει δίπλα στην διδασκαλία για τη θεόδοτη ελευθερία και η διδασκαλία για την πτώση που έχει αμαυρώσει αυτή την ελευθερία?. Επομένως δεν μπορούμε να της δώσουμε καμία αξία παρά μόνο σε όσους έχουν καθαρθεί από τις συνέπειες αυτής της πτώσης. Γιατί εκπλήσεσαι που τελικά αυτό οδηγεί στο " αφού το είπε ο ¨ταδε άγιος¨η σκέψη σου οφείλει να σταματήσει" ?
Νομίζω είναι φυσικότατη πορεία

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Κ.Ν. μπορείς να εξειδικεύσεις λιγάκι αναφορικά με την περί τεκνογονίας ερώτησή σου;Έπίσης μπορείς να μας τεκμηριώσεις τη διαφαινόμενη διαφορετική αντίληψη του απ.Παύλου και του ιερού Χρυσοστόμου απ αυτήν του αγίου Νικόδήμου;

Ανώνυμος είπε...

δεν ειναι ουτε σκοπιμο ουτε θεμιτο να υπεισελθω σε λεπτομερειες. το θεμα ειναι πως ο πρωτος και κυριος σκοπος του γαμου δεν ειναι σιγουρα η τεκνογονια. ο Χρυσοστομος εδω ειναι λιαν διαφωτιστικος. απο κει και περα, η ενοχοποιηση παντι τροπω των ευλογημενων συζυγικων σχεσεων οδηγει σε εκτροπες ψυχολογικες και οχι μονο, με ακραια καταληξη τη διαλυση του γαμου, τη μοιχεια ή και τη συμβατικη συμβιωση.
θα αναφερω χαρακτηριστικα ενα παραδειγμα που ακουσα ο ιδιος απο αγιορειτη πνευματικο: "ερχονται εδω διαφοροι και μου εξομολογουνται πως συνευρισκονται με τις συζυγους τους χωρις να εχουν στοχο (ή και αποφευγοντας) την τεκνογονια. εγω τους λεω πως δεν υπαρχει καποιο ζητημα και, φυσικα, δεν ξαναρχονται". θεωρουν επιεικη τον γεροντα, αρα απορριπτεο. σημειωτεον, προκειται για σοβαρο αγιορειτη. οι αλλοι, οι αυστηροι, γυροφερνουν με τις αμαξαρες τους στον κοσμο και αραζουν στις διαμερισματαρες τους με καθε ανεσουλα. τα σχολια δικα σας
Κ.Ν.

Ανώνυμος είπε...

Δεν ξερω το θεμα που βρεθηκε η διαφωνια του Νικοδημου με Παυλου και Χρυσοστομου . Αλλα εχω να παρατηρησω το εξης . Αν καποιος Αγιος εξ αβλεψιας διαφωνει καπου με την Αγια Γραφη και μαλιστα με την Καινη Διαθηκη τοτε δεν χρειαζεται να αναφερθει προς βοηθεια της γραφης η γνωμη οποιουδηποτε Πατερα ακομη και του Χρυσοστομου . Παιρνουμε ως ορθη την γνωμη της Γραφης και αποριπτουμε την γνωμη του Αγιου . Ο Χρυσοστομος εχει κυρος επειδη συμφωνει με την Γραφη οχι το αντιστροφο . Τωρα αν καποιοι θεωρησουν αυτη τη γνωμη προτεσταντιζουσα τοτε μαλλον πιστευουν σε ορθοδοξια χωρις Χριστο και Αποστολους

Ανώνυμος είπε...

Όμορφα λόγια για ψαγμένους. Αν ρωτούσα πόσοι από τους μεγαλοσχήμονες κληρικούς κ λαϊκούς αντέξαμε να το διαβάσουμε προσπαθώντας να το κατανοήσουμε θα απαντούσα μάλλον όλοι μείναμε στην ανάγκη μας για ταυτοποίηση των αναφερομένων προσώπων. Έτσι λοιπόν λέω να πάω για παράκληση ... Καλή Παναγιά
Σεραφείμ Δημητρίου

Ανώνυμος είπε...

Να διαβάσετε τα βιβλία του καθηγητού της Κ.Διαθήκης Γ.Πατρώνου "γάμος και αγαμία" και "ο γάμος στη θεολογία και τη ζωή" και θα δείτε ποίος ορθοδοξεί και ποίος προτεσταντίζει μεταξύ των Απ.Παύλου-Ι.Χρυσοστόμου-Νικ.Αγιορείτου...

Ανώνυμος είπε...

ειναι μια καλη ευκαιρια να γραφουν δυο λογια για το θεμα του ενδογαμιαίου σεξ, της τεκνογονιας και των συναφων παραμετρων. οι ιδιωτικες θεολογιες επι του θεματος, εκαστου κληρικου και ξεχωριστη, καλο θα ταν να συγκλινουν προς τη σοβαροτητα και την ορθοδοξια. ειναι κριμα να ταλαιπωρουνται λαικοι με αποχη και ενοχη στο σεξ λογω της ψυχοπαθολογικης εμμονης και ασυνειδης μνησικακιας των αγαμων (ειδικοτερα) λογω της στερησης των τελευταιων. και επειδη κααποιος προηγουμενως με ρωτησε να γινω πιο συγκεκριμενος, θα το κανω τωρα με μια ερωτηση σχετικη: οφειλει αραγε ο (η)εγγαμος που συνερχεται μετα (του)της συζυγου του να εξομολογειται στον πνευματικο προ της θειας κοινωνιας και να λαμβανει τη συγχωρητικη ευχη (αν δεν παει για παιδακι) ή οχι; απαντηστε μου και θα γινω και πιο συγκεκριμενος αν το θετε.
Κ.Ν.

Ανώνυμος είπε...

Κυριε Κ.Ν αν καποιοι χριστιανοι εχουν γραψει τον Χριστο αλλα και τον εαυτο τους στα παλια τους τα παπουτσια και εχουν κανει τον γεροντα τους υποκαταστατο του κομματος της ποδοσφαιρικης τους ομαδας και εντελει Θεο τους τοτε οχι μονο θα του λενε τι κανουν στις πιο ιδιωτικες στιγμες με το ετερον ημισυ αλλα και τι ψηφιζουν και τι ταινιες βλεπουν και γενικα απομονοι τους θα τον εχουν κανει ανακριτη . Τα τραβαει ο οργανισμος τους τι να κανουμε. Παντως η ορθοδοξια ειναι ξεκαθαρη ο Χριστος δεν διορισε ανακριτες .

Ανώνυμος είπε...

αγαπητε, προκειται για τραγικες ή τραγελαφικες καταστασεις που δε συμμαζευονται ευκολα. να ξερεις δε πως μιλαω στα γραπτα μου λιαν επιεικως. η πραγματικοτητα του νοσηρου γεροντισμου εχει παρει διαστασεις. στην ψωροκωσταινα, περα απο την υλικη κριση, εχουμε και αλλες παραλληλες πνευματικες. μια εξ αυτων ειναι η αυθαιρεσια των πνευματικων εξομολογων που ιδιωτευουν θεολογικα ανεξελεγκτοι απο ελλιπεις επισκοπους. δυστυχως πολλοι απο αυτους ''την εχουν δει'' συνεργια του αφελους και αναλφαβητου πνευματικα λαου του Θεου. και σε πολεμουν ανελεητα αν αντιληφθουν οτι απλα σκεφτεσαι. ο φασισμος τους δε, οταν σε βαπτιζουν και σε σπιλωνουν, δε λεγεται. δε θελουν καν να διαλεχθουν, απλα σε ακυρωνουν και αμαυρωνουν. ετσι λειτουργουμε δυστυχως στην ελλαδα ακομα. που σαι ρε Δυση...
Κ.Ν.

Παναγιώτης Τελεβάντος είπε...

Είναι να μην πιει κανείς το νερό της θεολογίας του Γιανναρά. Από εκεί και πέραν μιλάμε για ισόβια πάθηση.

Ο κ. Νούσης δεν ήπιε απλά το νερό του Γιανναρά. Επαθε θεολογική μετάλλαξη από την αρρώστια της Γιανναρικής κακαδοξίας.

Τι είναι η θεολογία του Γιανναρά στην ουσία της;

Μεταφορά της “Φιλελεύθερης Προτεσταντικής - και προσφάτως παπικής - θεολογίας στον ορθόδοξο χώρο την οποία όμως έντυσε με ησυχαστικούς όρους και τη διάνθισε με αντιοργανωσιακές κορώνες!!!

Αλλά στο βάθος της Θεολογίας του Γιανναρά δεν υπάρχουν παρά μόνον “ογκανίσματα της σαρκός”.

Πρέπει να σας πω χωρίς περιστροφές ότι λυπήθηκα ιδιαίτερα όταν διάβασα στα τελευταία σας άρθρα και σχόλια στην “Ιδιωτική οδό” επειδή υιοθετείτε τις Γιανναρικές κακοδοξίες για τις σχέσεις του αντρογύνου.

Αλλά δεν βλέπω τον λόγο της ανησυχίας σας.

Αν στομώσατε τη συνείδησή σας σε βαθμό που απορρίπτει τη διδασκαλία των Αγίων της Εκκλησίας (Ιερού Χρυσοστόμου, Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, των Ιερών Κανόνων των Οικουμενικών Συνόδων, κτλ.) που εκφράζουν ομόφωνα της διδασκαλία του Αποστόλου Παύλου και γενικά της Αγίας Γραφής για το θέμα των σχέσεων του αντρογύνου, δεν έχετε παρά να πορευθείτε στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου ή στο Μητροπολίτη Λεμεσού ή σε κάποιο πνευματικό που έχει την αναφορά του σε αυτούς, για να σας απαλλάξουν από κάθε ενοχή αναφορικά με την ακράτεια στις συζυγικές σχέσεις.

Ο “χαμογελαστός παππούς” από την αιωνιότητα - τουτέστιν ο Ιωσήφ Βατοπαιδινός - άφησε ήδη “αγία” παρακαταθήκη στα πνευματικά του παιδιά και εγγόνια να καθοδηγούν πλανεμένα και κακόδοξα τους έγγαμους πιστούς για το θέμα της αποφυγής της τεκνογονίας.

Προς τι λοιπόν θορυβείτε και αρθρογραφείτε και σχολιάζετε το θέμα;

Πορευθείτε στο Βατοπαίδι κατά την επόμενη επίσκεψή σας στο Αγιον Ορος για να κατασιγάσετε, να φιμώσετε και να εμπαίξετε τη συνείδησή σας ότι οι έγγαμοι δεν πρέπει να εγκρατεύονται και ότι η άσκηση αφορά μόνον τους μοναχούς.

Για δεκαετίες στην Κύπρο δεκάδες πνευματικοί, που έχουν την πνευματική τους αναφορά στον Αγιο Λεμεσού και στους Βατοπαιδινούς, καθοδηγούν πλανεμένα τους εγγάμους - του Ιωσήφ του Βατοπαιδινού τη ετεροδιδασκαλία επόμενοι - τη αφάτω λύπη των πνευματικών της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου, της Ιεράς Μονής Τροοδιτίσσης, αλλά και των αδελφοτήτων και πολλών άλλων παραδοσιακών πνευματικών, οι οποίοι καθοδηγούν κατά Θεόν τα πνευματικά τους παιδιά και όχι σύμφωνα με την ετεροδιδασκαλία του π. Ιωσήφ του Βατοπαιδινού τον οποίο ορισμένοι έχουν την απύθμενη θρασύτητα να παρουσιάζουν ως άγιο της Εκκλησίας.

Θα δώσουν πάντως στο Θεό λόγο γι’ αυτό. Να το ξέρουν, επειδή τα στοιχεία που υπάρχουν είναι συντριπτικά.

Τα συνοψίζω.
1.) Αυτή η πρακτική ακολουθείται για ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ από ΟΛΟΥΣ τους πνευματικούς που εξαρτούνται από τη Μονή Βατοπαιδίου και από τον Αγιο Λεμεσού.
2.) Ο αγιος Λεμεσού - ως ηγούμενος του Μαχαιρά - εντολή του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Α΄έκανε σεμινάριο στους ιερείς της Αρχιεπισκοπής που θα γίνονταν πνευματικοί κατά το οποίο έδινε καθαρά αντόρθοδοξη γραμμή στις σχέσεις των εγγάμων απολύτως όμως σύμφωνη με την πλανεμένη διδασκαλία του π. Ιωσήφ του Βατοπαιδινού.

Με άλλα λόγια. Εις μαρτυρίαν των ισχυρισμών μου ότι οι εκ του Ιωσήφ του Βατοπαιδινού εξαρτώμενοι πνευματικοί - και μιλάμε για πολλές δεκάδες πνευματικούς και στην Κύπρο και στην Ελλάδα και στο Αγιον Ορος - οι οποίοι με τη σειρά τους εξομολογούν χιλιάδες ή για να ακριβολογούμε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους είναι αδιάψευστοι μάρτυρες ότι τα έκγονα του Ιωσήφ του Βατοπαιδινού καθοδηγούν κακόδοξα τα πνευματικά τους παιδιά στο θέμα των σχέσεων των εγγάμων και της αποφυγής της τεκνογονίας.

Αντί λοιπόν να εκβάλλετε κακόδοξες θεολογικές κραυγές που προσφυώς απεκλήθησαν “Γιανναρικά ογκανίσματα της σαρκός” κ. Νούση πηγαίνετε αδελφέ μου στο Βατοπαίδι για να βρείτε κατά την επιθυμία της καρδίας ή μάλλον κατά την επιθυμία του ογκανίσματος της σάρκας σας.

Μη βαρύνετε σας παρακαλώ περισσότερον την ψυχή σας επειδή ένα πράγμα είναι να μην μπορεί κάποιος να εγκρατευτεί και διαφορετικό πράγμα να κάνει διδασκαλία ή πρακτική στο εξομολογητήριο την αποφυγή της τεκνογονίας

Ανώνυμος είπε...

Ας μας απαντησουν αυτοι που ειναι υπερ του να κανουν οι παντρεμενοι σεξ μονο για τεκνογονια αν επι παραδειγματι εχουν 2 παιδια καναν σεξ μονο 2 φορες στη ζωη τους ; Δε νομιζω . Η Γραφη απαγορευει την εκτρωση για τον λογο οτι ειναι ξεκαθαρος φονος και τις εξωγαμες σχεσεις . Για το τι κανουν τα ζευγαρια στο κρεβατι δεν ειναι χωροφυλακας

Ανώνυμος είπε...

ρε παιδιά θα ασχοληθει με ολα αυτα που γραφετε και λετε ο Θεος;Ολοι λιγο-πολυ ειμαστε αμαρτωλοι.απλοποιηστε τη ζωη σας και αφηστε το Θεο να μας κρίνει.Αυτοι ΠΟΥ ασχολουνται λιγοτερο με θεολογιες μηπως είναι πιο κοντα στο Θεο; ο Χριστος επι γης ηταν απλος το ιδιο και η Αγια Τριαδα !

Κεντυρίων είπε...

Εντύπωση μου κάνει πως ο Μέγας Τελεβάντος ομιλεί και γράφει "ως εξουσίαν έχων και ουχί ως οι Φαρισαίοι". Αποφαίνεται εκ καθέδρας για το ποιος είναι αιρετικός και ποιος δεν είναι και μιλάμε τύφλα να 'χουν οι Οικουμενικές Σύνοδοι! Είναι προφανές πως η αβάσταχτη ελαφρότητα του συναφιού των "αντι-οικουμενιστών", "αντι-μεταπατερικών" και δε συμμαζεύται, τελεί σε αγαστή συμπόρευση με το σκοτασμό και την πλάνη τους. Όπως συμβαίνει (σχεδόν) πάντα στη ζωή, το τραγικό είναι και κωμικό και αντιστρόφως.

Ανώνυμος είπε...

κριμα αγαπητε κ. Τελεβαντε. δε βαζετε μυαλο. επανερχομαι οσονουπω δια πληρωμενης απαντησης.
Κ.Ν.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Κ.Ν. Στα Γαλλικά υπάρχει μια ωραία έκφραση: "Le ridicule ne tue pas". Ήτοι, (σε ελεύθερη Ελληνική απόδοση)"η γελοιότητα δεν σκοτώνει"!!! Ταιριάζει, νομίζω, μια χαρά στην περίπτωση του "παντογνώστου" (και στην ουσία συγκεχυμένου)κ.Τελεβάντου.
Το ίδιο, όμως, μπορεί να λεχθεί και για μερικούς Εκκλησιαστικούς παράγοντας διαφόρων βαθμών, που με τις κορώνες και τις μεγαλοστομίες τους καταντούν να είναι φαιδροί. Χωρίς κάν να το αντιλαμβάνονται. Από αυτούς, ακριβώς, κινδυνεύει η φιλτάτη Ορθοδοξία μας. Και από κανένα άλλον.

Παναγιώτης Τελεβάντος είπε...

Promise or a threat? κ. Νούση;

Ανώνυμος είπε...

γράψτε κατανοητά για όλο το κόσμο κι όχι αυτάρεσκα και για τη πνευματική σας τάξη!

Κεντυρίων είπε...

Όσοι στερούνται αυτεπίγνωσης των ιδίων μουγγανισμάτων του νοός, ξιφουλκούν για φανταστικά... ογκανίσματα της σαρκός. Ισχύει και για τον τεθνεώτα έχοντα το copy right της μεγαλοφυούς εμπνεύσεως εκφράσεως (ο Θεός να τον ελεήσει) και για όσους (επίσης μεγαλοφυώς!)την αναπαράγουν. Έι κουμπάρε εκεί στην Αστόρια, άντε και αποτειχίσου μας!

Ανώνυμος είπε...

Καλωσόρισες μετά από τόσο χρόνο...Οσον αφορά γιά τα σεξιστικά , το σταυροπόδι ή γιά το ζευγάρι που είναι "σάρκα μία" άστα.Μην καταπιέζεσαι.Ρωτλας ττον πνευματικό πότε θα φάς θα πάς στην τπυαλέττα;Ασε τα ζευγάρια γράψε γιά την αγνότητα, γράψε γιά την πορνοία και μοιχεία που κατακλύζει τον κόσμο,μολύνοντας το σώμα,το κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος.Γράψε ότι οι εκτός γάμου σχέσεις και ο φόνος αποτελούν τα κωλύματα προς ιερωσύνη...
Μην μιλάς γιά επαρχιωτισμό (ζηλεύεις άραγε την Βαβέλ της πλατείας Ομονοίας;) ούτε γιά αγραμμάτους πνευματικούς (φτύνεις τον δικό σου)..Αν θεωρείς ότι είναι ψυχαναγκασμός η υπακοή στο θέλημα του Θεού που σου στερεί την χαρά!!!!..δεν μπορώ να πώ τίποτα...
Ενας γνωστός από παλιά Ασκληπιάδης

Ανώνυμος είπε...

απο τα παλια γνωστε Ασκληπιαδη, διαβαζοντας το σχολιο σου μου ρθε στον νου η φραση τρικυμια εν κρανιω. μεθυσμενος εγραψες το σχολιο;;
Κ.Ν.

Ανώνυμος είπε...

Διαβάζοντας όλα αυτά τα σχόλια, ασφαλώς θα καταλάβατε τι τρικυμία εν κρανίω προκαλεί η αγαμία σε άγαμους και έγγαμους.

Related Posts with Thumbnails