Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Ο Σεβ. Μητροπολίτης Γερμανίας κ. Αυγουστίνος είναι ένας σοφός ιεράρχης του Οικουμενικού Θρόνου, με τεράστια προσφορά στην σημαντική αυτή Μητρόπολη στην καρδιά της Ευρώπης και σε ολόκληρη την Ορθοδοξία.
Φέτος συμπληρώνει 50 χρόνια αρχιερωσύνης! Αλλά και ως ιερεύς στην Γερμανία διηκόνησε. Μια ολόκληρη ζωή αφιερωμένη στην Εκκλησία του Χριστού.
Με αφορμή αυτό το χρυσό ιωβηλαίο, ζητήσαμε από τον Σεβασμιώτατο να παραχωρήσει μία συνέντευξη στο «Φως Φαναρίου» κι εκείνος ανταποκρίθηκε αμέσως, με την καλή διάθεση που τον διακρίνει.
Τον ευχαριστούμε από καρδιάς!
- Σεβασμιώτατε, σας ευχαριστώ θερμά για την ανταπόκριση στην πρόκληση μου να παραχωρήσετε μία συνέντευξη στο Φως Φαναρίου. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά! Το έτος στο οποίο μόλις εισήλθαμε, το 2022, συμπληρώνετε 50 χρόνια Αρχιερωσύνης. Ένα χρυσό ιωβηλαίο! Μια ολόκληρη ζωή αφιερωμένη στην Μητρόπολη Γερμανίας και φυσικά στην Μητέρα Εκκλησία, το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Με συγκινεί, ξέρετε, το γεγονός ότι είστε από τους ελάχιστους ιεράρχες του Θρόνου οι οποίοι δεν μετακινήθηκαν, δεν μετατέθηκαν στην διάρκεια της διακονίας τους. Σας κέρδισε η Γερμανία ή την …κερδίσατε εσείς με την πολύχρονη αφοσίωσή σας;
Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω, κ. Ανδριόπουλε, με τα θερμά μου συγχαρητήρια για την μεγάλη τιμή της απονομής στο πρόσωπό σας του οφφικίου του Άρχοντος Δικαιοφύλακος της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, του πανσεβάστου και πεφιλημένου Οικουμενικού μας Πατριαρχείου, το οποίο μάλιστα λάβατε από τα ίδια τα χέρια του ηγέτου της Ορθοδοξίας, του Οικουμενικού μας Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου. Άξιος είστε και να είστε! Να συνεχίσετε να μεταφέρετε με τον ίδιο ζήλο το φως από την κανδήλα του Φαναρίου, από την οποία φωτίζεται όλος ο Ορθόδοξος κόσμος.
Πράγματι το εφετινό έτος 2022 συμπληρώνονται 50 χρόνια από την εκλογή και χειροτονία μου εις Επίσκοπον, βοηθό τότε του αειμνήστου και μακαριστού Μητροπολίτου Γερμανίας Ειρηναίου, του κατόπιν Κισάμου και Σελίνου. Σεις, όπως και όλος ο κόσμος, ονομάζει αυτή την επέτειο «χρυσό ιωβηλαίο». Και πράγματι είναι χρυσό, όχι γιατί λάμπει κάτι – πολλώ δε μάλλον ο εορτάζων! – αλλά γιατί περιλαμβάνει αναρίθμητες στιγμές, όπου αισθάνθηκα την παρουσία του Θεού και των ανθρώπων δίπλα μου, όπου είδα τη δημιουργία από το μηδέν, όπου έζησα μεγάλα και ιστορικά γεγονότα. Με αυτή την έννοια το περιεχόμενο αυτών των πενήντα χρόνων είναι που τα κάνει να έχουν την αξία του χρυσού.
Σε αυτά τα «χρυσά» χρόνια πρέπει να προσθέσετε και τα χρόνια από το 1960, από τότε δηλαδή που αποφοιτώντας από τη Χάλκη, βρέθηκα στη γερμανόφωνη Ευρώπη, αρχικά στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας και κατόπιν από το 1962 στην τότε Δυτική Γερμανία, στο Μύνστερ και στο τότε Δυτικό Βερολίνο, για μεταπτυχιακές σπουδές – στο Μύνστερ μάλιστα έχοντας δάσκαλο και τον Γιόζεφ Ράτσιγκερ, τον κατοπινό Πάπα Βενέδικτο.
Διάκονος είχα χειροτονηθεί την Κυριακή των Βαΐων του 1960 και ως κληρικός έφυγα από την Πόλη για την Ευρώπη. Αυτό σημαίνει ότι από την αρχή της αφίξεώς μου στην Αυστρία και τη Γερμανία παράλληλα με τις σπουδές μου εργάστηκα στην διακονία του λαού του Θεού. Είναι δε ωραία σύμπτωση, για να μη πω θεία πρόνοια, ότι το 1960 υπογράφηκε η διακρατική συμφωνία μεταξύ Ελλάδος και Δυτικής Γερμανίας για την έλευση των Ελλήνων εργατών και Ελληνίδων εργατριών στην χώρα αυτή. Βλέπετε, λοιπόν, ότι κι εγώ έφτασα από την αρχή της αφίξεως του Ελληνισμού εδώ. Κι επίσης ήμουν ήδη εδώ, όταν το 1963 το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο ίδρυσε την Ιερά Μητρόπολη Γερμανίας.
Τότε δεν υπήρχαν παρά τέσσερις – πέντε ενορίες σε όλη τη Γερμανία. Σήμερα, αν ταξιδέψει κανείς από το βορρά ως το νότο και από την ανατολή ως τη δύση της Γερμανίας, θα δει δεκάδες ζωντανές ενορίες με Ιερούς Ναούς και Πνευματικά Κέντρα, έναν Ελληνισμό και μια Ορθοδοξία που ενδημεί και προκόπτει, που μετέχει στην κοινωνική και πολιτιστική ζωή της χώρας μας, που έχει γίνει πλέον δεύτερη πατρίδα μας. Εδώ, λοιπόν, «μ’ ἐθέσπισεν οἰκεῖν» και διακονείν η Χάρη Tου. Και δεν μου πέρασε ούτε μια στιγμή από το μυαλό η σκέψη πως θα μπορούσα να βρίσκομαι αλλού. Δεν με κέρδισε η Γερμανία, ούτε φυσικά την κέρδισα, υπό την έννοια που το θέτετε. Απλώς ανδρώθηκα μέσα στη Γερμανία, ώστε να αποτελεί πλέον κομμάτι του εαυτού μου. Και έχοντας ζήσει τη δημιουργία της Ιεράς Μητροπόλεως Γερμανίας από την αρχή, έχω ταυτιστεί μαζί της – χωρίς ασφαλώς να τη θεωρώ κτήμα μου. Είμαι ευγνώμων γι’ αυτό στον καλό μας Θεό, στον Μητροπολίτη Ειρηναίο, στους Πατριάρχες Αθηναγόρα, Δημήτριο και Βαρθολομαίο και φυσικά στους ανθρώπους μας εδώ.
Η συνέχεια της συνέντευξης στο Φως Φαναρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου