ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ

Παραμυθόδραμα 

Ο Επίσκοπος είχε όραμα για την διακονία του. 

Ήθελε οπωσδήποτε να αγιοκατατάξει τον γέροντα Γελάσιο, για να αναδείξει την τοπική Εκκλησία, και να κάνει βοηθό Επίσκοπο τον πρωτοσύγκελλό του Αφροδίσιο. Όραμα ζωής, όχι παίξε γέλασε. 

Και ο Θεός επέβλεψε επί τον δούλο του και του έδωσε το ποθούμενον. Άγιος ο Γελάσιος και Επίσκοπος ο Αφροδίσιος. 

Ο Επίσκοπος είχε πλέον άλλον …αέρα! Άρχισε να μεταφέρει, με δόξες και τιμές, από Μητρόπολη σε Μητρόπολη, αποτμήματα του λειψάνου του νέου Αγίου, με τη συνοδεία Αφροδισίου. Έμπλεος πνευματικότητας, εκφωνούσε πύρινους λόγους για την ηθική σήψη της κοινωνίας, αντιτάσσοντας τον νέο Άγιο ως φάρμακο στην κατρακύλα. Και να οι επευφημίες και να οι ιαχές και να οι διθύραμβοι! 

Ο Επίσκοπος ένιωθε χαριτωμένος μέσα του με κάθε απότμημα λειψάνου που μετέφερε. Ένιωθε αγιοπνευματικός! Είχε κοντά του και τον Αφροδίσιο και οι τελετές, με εκείνον προεστώτα, όλες λαμπρές!

Μα μια νύχτα, μέσα στον ύπνο του άκουσε μια απόκοσμη φωνή: «Άφρον, ταύτη τη νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σού, α δε ητοίμασας τίνι έσται;». Ανασηκώθηκε, έκανε τον σταυρό του και ξόρκισε το κακό. Το πρωί ήταν ευδιάθετος και αναχώρησε με σπουδή για τον επόμενο προορισμό αποτμήματος…

Μα όταν έφτασε, παρουσιάστηκε μπροστά του – φευ! – ένας σαλός και του είπε: «Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ στην κόχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες». 

Ο Επίσκοπος κοίταξε με βλοσυρότητα τον ζητιάνο, τον προσπέρασε γρήγορα και σήκωσε το ατπότμημα ψηλά για να γίνει η δέουσα υποδοχή. Αλλά ο σαλός συνέχιζε: «τη ζωή σου ρήμαξες…». 

Και ο Επίσκοπος σκέπαζε τη φωνή του σαλού με το απολυτίκιο του νέου Αγίου Γελασίου, ο οποίος τέτοιες τιμές δεν τις φανταζόταν… 

Αλλά ο σαλός ούρλιαζε περισσότερο: «Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες…». 

Για την αντιγραφή 

Π.Α.Α.