Ο Γκούσταβ Μάλερ ανήκει στην προσωπική μου μυθολογία.
Μου τον δίδαξε ο Μάνος Χατζιδάκις.
Από εκείνον, διευθύνοντας την Ορχήστρα των Χρωμάτων, άκουσα ζωντανά για πρώτη φορά τον κύκλο τραγουδιών του Μάλερ Kindertotenlieder («Τραγούδια για νεκρά παιδιά»). Ήταν 23 Οκτωβρίου 1991 - την ημέρα των γενεθλίων του - στο «Παλλάς» με σολίστ τον βαρύτονο Αντώνη Κοντογεωργίου.
Ο Μάλερ έγραψε τα τραγούδια αυτά πάνω σε ποιήματα του Friedrich Rückert.
Είχαν και οι δύο βιώσει την απώλεια παιδιών τους.
Ο Μάλερ, με την βαθιά συνείδηση της τραγικότητας της ύπαρξης μας δίνει πέντε αριστουργηματικά lieder, με κοινό σημείο μεταξύ τους τη σχέση τους με το "Φως".
Είναι η παραμυθία της μετάβασης από τα λυπηρότερα στα θυμηδέστερα προσδοκία της αντάμωσης.
Ο ίδιος ο συνθέτης υπογραμμίζει στην αρχή της παρτιτούρας: "Τα πέντε τραγούδια αποτελούν αδιαίρετο σύνολο, για αυτό θα πρέπει να διατηρείται η συνέχεια τους (να αποφεύγονται τυχόν διακοπές, όπως επί παραδείγματι χειροκροτήματα στο τέλος κάθε τραγουδιού)".
Μελωδική γραμμή, μοτίβα και ρυθμοί υπογραμμίζουν το σπαραγμό και την βαθιά ψυχική καταβύθιση του δημιουργού και την ελπίδα πως τα παιδιά είναι πια ασφαλή από κάθε κίνδυνο και υπό τη θεϊκή σκέπη.
Ερμηνεύει ο μεγάλος Dietrich Fischer-Dieskau.
Την Φιλαρμονική Ορχήστρα του Βερολίνου διευθύνει ο επίσης μεγάλος Karl Böhm.
Μια ηχογράφηση 60 ετών (17 Μαρτίου 1963).
Π.Α.Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου