Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2020

ΠΙΤΕΡ ΜΠΡΟΥΚ: "Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ"

Ο Πίτερ Μπρουκ 

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
«Οι άνθρωποι σε όλες τις θρησκείες έχουν εφεύρει οργανισμούς διακυβέρνησης πιστών και περιουσιών. Η Καθολική Εκκλησία, με αφεντικό της τον Πάπα, ανακάλυψε μια τέτοια κοινωνική δομή και έφτιαξε έναν τεράστιο πολιτικό οργανισμό που εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο. Αυτός ο οργανισμός, για να διατηρήσει τη δύναμή του, έφτασε στο σημείο να καίει ανθρώπους. Αυτό είναι κάτι που σήμερα το ξέρουμε καλά, το βλέπουμε καθημερινά σε διαφορετικά μέρη του κόσμου. Στο όνομα της θρησκείας ‘καίνε’ ανθρώπους. Το γεγονός ότι ο Ντοστογιέφσκι, ένας βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος, έκανε κριτική σε αυτό τον σκληρό πυρήνα του Χριστιανισμού, είναι εντυπωσιακό. Στο τελευταίο μεγάλο μυθιστόρημά του (Αδελφοί Καραμάζοφ) θέλησε να δείξει πόσο εύκολα, μέσω της πολιτικής, η Εκκλησία μπορεί να γίνει δικτατορία» (Πίτερ Μπρουκ, εφημ. ΤΑ ΝΕΑ 12/13-5-07).
Οι πιο πάνω παρατηρήσεις του μεγαλύτερου ίσως σκηνοθέτη θεάτρου στον 20ό αιώνα, είναι απολύτως ρεαλιστικές, καθώς εδράζονται στην ιστορία, αλλά και θεολογικές, αφού θίγει το μέγα θέμα της εκκοσμίκευσης, που ταλανίζει ολόκληρη την Χριστιανοσύνη στον καιρό μας.
Ναι, το μοντέλο της Εκκλησίας – Κράτους, δηλ. ενός εκκοσμικευμένου Χριστιανισμού που θέλει δεκανίκια του τους «θεσμούς» ανήκει στο Βατικανό. Και η Ιερά Εξέταση, επίσης, στην Παπική Εκκλησία πιστώνεται. Αλλά, όπως πολύ ορθά παρατηρεί ο Μπρουκ, αυτές οι πρακτικές υιοθετήθηκαν και από άλλες θρησκείες και το συναντάμε καθημερινά στην ειδησεογραφία, πώς, δηλ., στο όνομα της θρησκείας «καίγονται» άνθρωποι. Δεν παραδίδονται ίσως στην πραγματική πυρά, αλλά υφίστανται παντοίους διωγμούς, σε μικρότερη ή μεγαλύτερη κλίμακα κάθε φορά, επειδή εξέφρασαν τη γνώμη τους ή άσκησαν κριτική σ’ ένα σύστημα «θρησκειοποιημένου χριστιανισμού» - για να περιοριστούμε στα καθ’ ημάς.
Το «σύστημα» επιβάλει την σιωπή. Την άκριτη αποδοχή των θρησκευτικών γκουρού, οι οποίοι μπορούν να λένε ό,τι θέλουν, χωρίς αντίλογο. Η έκφραση άλλης άποψης, η οποία μάλιστα προσπαθεί να αγγίξει την των πραγμάτων αλήθεια, θεωρείται «αιρετική» και άρα πρέπει να εκριζώνεται πάραυτα. Ποιος είναι αυτός που τολμά να αμφισβητήσει τον «Γέροντα»; Ποιος είναι αυτός που δεν στοιχείται στη γραμμή που βολεύει τους «πιστούς», οι οποίοι υψώνουν τείχη για να προφυλαχθούν από τους «μιαρούς»;
Μου είπε κάποιος: «Η Εκκλησία είναι δύναμη! Και δεν είναι έτοιμη η κοινωνία να δεχτεί την αμφισβήτησή της». Κι εγώ του είπα: «Η δύναμη της Εκκλησίας είναι η μωρία του Σταυρού και η κοινωνία, αν θέλει να ανοίξει, επιτέλους, τα μάτια της, θα πρέπει να δει κατάματα τον Χριστό, ως Εκκλησία παρατεινόμενη στους αιώνες, και όχι τον θεσμό». Ο Χριστός έφτασε μέχρι σταυρού και θανάτου για να σώσει τον κόσμο κι όχι για να θεσμοποιήσει την Εκκλησία του, η οποία είναι εν τω κόσμω, αλλά όχι εκ του κόσμου τούτου.
Η μεγαλύτερη εκκοσμίκευση είναι η επίδειξη ισχύος, η επιβολή δυνάμεως, ο συσχηματισμός με το κοσμικό πνεύμα για την εξουδετέρωση της άλλης άποψης. 
Η σχιζοφρένεια κορυφώνεται όταν μέσα στην Εκκλησία, για διάφορα θέματα, γίνεται πόλεμος επικράτησης της μιας ή της άλλης «γραμμής». Τότε δεν υπάρχει έλεος! Οι μεν κατηγορούν τους δε για «αίρεση», «προδοσία της πίστης» και άλλα παρόμοια φαιδρά φονταμενταλιστικά. Στον 21ο αιώνα η πολυπολιτισμικότητα καλεί την Εκκλησία σε συνεχή εγρήγορση και μαρτυρία θυσιαστική. Τα αυτονόητα και οι κορώνες ενός νοσηρού «ορθοδοξισμού» έχουν πεθάνει. Ας το καταλάβουν οι πάσης φύσεως «γνήσιοι», αλλά δειλοί, χριστιανοί. Η ανδρεία είναι αρετή. Και οι προκλήσεις των καιρών την προαπαιτούν.
Αλλά το πρόβλημα, μη το ξεχνάμε, είναι η ελευθερία!
Ποιος οικοδομεί την εν Χριστώ ελευθερία; 
Οι facebookάδες παπάδες με το γελοία τσιτάτα τους; 
Ή οι "παραδοσιακοί" με τις περί έθνους κορώνες τους;
Ευτυχώς, τουλάχιστον, η φωνή του Αποστόλου Παύλου εξακολουθεί να σκίζει τον αέρα: 
"Τῇ ἐλευθερίᾳ οὖν, ᾗ Χριστὸς ἡμᾶς ἠλευθέρωσε, στήκετε, καὶ μὴ πάλιν ζυγῷ δουλείας ἐνέχεσθε."

5 σχόλια:

sv2 είπε...

Φωνή βοώντος εν τη ερημω, σχεδόν δηλαδή, κε Ανδριοπουλε, δυστυχώς.
Οι σύγχρονοι Έλληνες Χριστιανοί έχουνε απωλεσει την παρακαταθήκη του Αποστόλου Παύλου, και ψάχνουν τον εκοσμικευμενο, καλπικο Χριστιανισμό σε μια τεράστια κρίση ταυτότητας μέσα στο Ιστορικό γίγνεσθαι.
Τραγική κατάσταση που ξεκινά από την αποτυχία της Παιδειας σε αυτήν την τραγελαφική χώρα της φουστανελας με φράκο.

Ανώνυμος είπε...

Αρκετά ασχοληθήκατε με τον πατέρα Χαραλάμπο Λίβυο! Κάθε δυο μέρες θα γράφετε υπονοούμενα για τον πατέρα; Δεν βαρεθήκατε;

Ανώνυμος είπε...

Αδειάστε το μυαλό σας!

https://www.facebook.com/p.libyos/videos/205455374204024

Ανώνυμος είπε...

Φωτισμένες συμβουλές για τις σχέσεις από τον πατέρα Λίβυο

π. Λίβυος
Πάντως είναι φοβερό να θέλουμε η πρώτη γνωριμία που κάνουμε να είναι και η απόλυτη σχέση της ζωής μας. Συμβαίνει; Ναι αλλά σπάνια. Τις περισσότερες φορές δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα και τόσο ανώδυνα. Θα χρειαστούν αρκετές αποτυχίες για να έρθει η επιτυχία.
Και πως θα μπορούσε βέβαια να είναι διαφορετικά όταν για το οποιοδήποτε πράγματα που μάθαμε στην ζωή μας χρειάστηκαν ώρες και σειρά αποτυχιών. Πόσες φορές χρειάστηκε να αποτύχουμε για να πετύχουμε; Πόσα λάθη κάναμε για να κατανοήσουμε το σωστό; Πόσες φορές τα κάναμε τελείως χάλια ώστε να αρχίσουμε να αλλάζουμε; Και πόσες φορές δεν πέσαμε στο ίδιο πάθος μέχρι να βάλουμε αρχή για μετάνοια;
Ας πάψουμε λοιπόν να γκρινιάζουμε και να μιζεριάζουμε, ότι όλα μας πάνε χάλια, ότι ο Θεός δεν μας αγαπά και δεν μας ακούει, ότι δεν πρόκειται ποτέ μα ποτέ να βρούμε έναν σωστό άνθρωπο για οικογένεια και σχέση.
Κατ΄ αρχάς με τόση γκρίνια και αρνητικότητα δεν πρόκειται να κανείς να σταθεί δίπλα μας. Δεν θα αντέξει. Η ενέργεια μας είναι τόσο σκοτεινή που δεν θα μας πλησιάζει κανείς. Εάν όπως λέει ο Γέροντας Θαδδαίος η πραγματικότητα της ζωής μας είναι το αποτέλεσμα των σκέψεων μας, αναλογιστείτε ποιος θα έρθει κοντά μας ή ποιους θα ελκύσουμε όταν όλη μέρα γκρινιάζουμε και ξινίζουμε τα μούτρα μας στο δώρο της ζωής.
Όταν προσευχόμαστε και ζητάμε κάτι από τον Θεό, πρέπει να έχουμε συντονιστεί θετικά με την πραγματικότητα που επιθυμούμε. Διότι διαφορετικά ο Θεός, συναντάει κλειστές ψυχικές πόρτες που πιστέψτε με εάν εμείς δεν θελήσουμε να ανοίξουμε δεν θα το κάνει σε καμία περίπτωση Εκείνος.
Δηλαδή δεν γίνεται να ζητάς στην προσευχή να σου δώσει ο Θεός έναν άνθρωπο φωτεινό και χαρούμενο, θετικό και ισορροπημένο, και εσύ από το πρωί μέχρι το βράδυ να κλαις την μαύρη και άδικη ζωή σου. Δεν γίνεται να ζητάς από το Θεό να σου ανοίξει το δρόμο μιας γνωριμία και εσύ να κάθεσαι όλη μέρα σπίτι τρώγοντας πίτσες και αδιαφορώντας για όλα.
Να μην ξεχνάμε ένα χρυσό κανόνα πνευματικής ζωής, ο Θεός δεν κάνει ποτέ αυτό που μπορούμε εμείς να κάνουμε. Ο Θεός μας έχει δημιουργήσει σε πληρότητα να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα της ζωής. Και θέλει εμείς να ενεργοποιήσουμε αυτές τις δυνατότητες και δυνάμεις που έχουμε μέσα μας από την στιγμή της δημιουργίας μας. Δεν θα κάνει λοιπόν αυτό που μπορούμε εμείς να πράξουμε, για τον απλό λόγο οτι δεν θέλει ανθρώπους πνευματικά ανώριμους και δύστυχους. Θέλει να εξελιχθούμε και να ωριμάσουμε πνευματικά. Και αυτό συμβαίνει κάθε φορά που αναλαμβάνουμε το κόστος της ευθύνης και της επιλογής.
Οπότε η προσευχή μας προς τον Θεό πρέπει να συναντάει την επιθυμία μας για ζωή. Και η επιθυμία μας πρέπει να φανερώνεται στις πράξεις και αποφάσεις του βίου μας. Άρα λοιπόν χρειάζεται θετικότητα, προσπάθεια και να μην απογοητευόμαστε γιατί κάναμε λάθος ή αποτύχαμε. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος προς την επιτυχία παρα μονάχα μέσα από την αποτυχία. Και σαφέστατα σε ολη αυτή την προσπάθεια δεν πάμε μόνοι, αλλά με προσευχή και πίστη στο Θεό. Χρειαζόμαστε την δύναμη και την σοφία του Θεού, γιατί δίχως Θεό τα πάντα είναι θολά….

https://www.facebook.com/p.libyos/posts/1785122958307969

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Ανδριόπουλε σας προτείνουμε να χρησιμοποιήσετε τις συμβουλές του πατέρα Λιβύου για να βρείτε και σεις το έτερον σας ήμισυ.

Δείτε και το βίντεο του πατέρα πόσο μειλίχια και ειρηνικά μιλάει!

Related Posts with Thumbnails