Ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΠΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΝΕΛΑΟ ΠΑΛΛΑΝΤΙΟ

Εκατόν πέντε χρόνια συμπληρώθηκαν φέτος από την γέννηση του μουσουργού Μενέλαου Παλλάντιου. 

Ο Μενέλαος Παλλάντιος (1914-2012) υπήρξε μία πολυσχιδής προσωπικότητα. Η προσωπικότητά του αυτή τού επέτρεψε να ασχοληθεί αφενός μεν με τη σύνθεση πολλών και διαφορετικών ειδών μουσικής (συμφωνικά έργα, concerti για πιάνο, τραγούδια, μουσική για παραστάσεις αρχαίου δράματος, μπαλέτο κ.ά.), αφετέρου δε με τη γενική διεύθυνση της Ε.Α.Σ., τη διεύθυνση της ορχήστρας του Εθνικού Θεάτρου, τη διεύθυνση αλλά και τη διοίκηση του Ωδείου Αθηνών, σε διαφορετικές περιόδους της ζωής του. Το 1969 αναδείχτηκε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Ξεχώρισε ως δάσκαλος, αρχικά στο Ωδείο Πειραιώς και αργότερα στο Ωδείο Αθηνών, όπου διετέλεσε Διευθυντής (1962-1986) και μετέπειτα Πρόεδρος Διοικητικού Συμβουλίου. 

Για τον Μενέλαο Παλλάντιο του Μάνου Χατζιδάκι δείτε το κείμενό μας ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΠΑΛΛΑΝΤΙΟΣ ΚΑΙ ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ. 

Δημοσιεύουμε, στη συνέχεια, ένα κείμενο του συνθέτη και παραγωγού της σπουδαίας σειράς "Λόγου Χάριν", Βαγγέλη Μπόντα. Η σειρά "Λόγου Χάριν" είναι μια συλλογή αρχείων ηχογραφήσεων λόγου με αφήγηση-ανάγνωση από προσωπικότητες των γραμμάτων και των τεχνών, το θεματικό αντικείμενο της οποίας περιλαμβάνει κείμενα από τη λογοτεχνία, την ποίηση, το θέατρο, την αυτοβιογραφία, την φιλοσοφική σκέψη κ.α.. Η κάθε έκδοση περιλαμβάνει το cd με τις ηχογραφήσεις των αφηγήσεων-αναγνώσεων μαζί με πρωτότυπες μουσικές συνθέσεις (ιντερμέδια-μουσικές γέφυρες μεταξύ των ενοτήτων όταν πρόκειται για λογοτεχνία ή ποίηση, ή αυτούσιο μουσικό έργο όταν πρόκειται για θέατρο) καθώς επίσης ένθετο βιβλίο που περιλαμβάνει όλα τα ηχογραφημένα κείμενα ή εναλλακτικά μεμονωμένος ακουστικός ψηφιακός δίσκος (cd).
Ο Βαγγέλης Μπόντας είχε θείο τον Μενέλαο Παλλάντιο και όταν πέθανε έγραψε το παρακάτω κείμενο μνήμης:  

Κανείς δεν μπορεί να χαρακτηρίσει κάποιον άνθρωπο αθάνατο. 

Το προνόμιο αυτό, το κατέχουν μόνο, 

το έργο, οι πράξεις, η συνολική πορεία της ζωής, του καθενός μας. 

Όταν τα παραπάνω, αποτρέπουν στο πέρασμα του χρόνου, τον ύψιστο θάνατο, 

που είναι ο θάνατος της μνήμης, τότε, ο άνθρωπος γίνεται αθάνατος. 

Ο Μενέλαος Παλλάντιος, που μόνο ως φυσική παρουσία, 

είναι απών από τα ξημερώματα της περασμένης Πέμπτης, 

βάδισε επί ενενήντα οκτώ χρόνια, 

συντροφικά με την αλήθεια, την αρετή, την αξιοπρέπεια, τη συνέπεια, 

σε τέτοιο υψηλό βαθμό, που δικαιωματικά χαρακτηρίζεται σπάνιος. 

Πρόσφερε πλουσιοπάροχα στον τόπο, στους ανθρώπους, στην τέχνη. 

Προσωπικά, θα του οφείλω για πάντα, 

το μεγαλύτερο δώρο που μου δόθηκε ποτέ, 

μετά από αυτό της ίδιας μου της ζωής. 

Τη γνωριμία και σύνδεσή μου με την τέχνη της μουσικής, 

με αφορμή το μαθητικό του πιάνο, 

που μου χάρισε στα πρώτα παιδικά μου χρόνια. 

Δεν είχα την τύχη να τον έχω δάσκαλο στο πρωτεύων αντικείμενό του. 

Είχα όμως και έχω την τιμή να τον έχω δάσκαλο μου για πάντα, 

ρουφώντας με δίψα και αποτυπώνοντας, 

τα υψηλής πάντα ποιότητας λεγόμενά του, 

μέσα από τις συναντήσεις, τις επικοινωνίες, 

και από δω και στο εξής μέσα απ’ τα ταξίδια της μνήμης. 

Η απώλεια μιας τέτοιας φυσικής παρουσίας κάνει τον κόσμο φτωχότερο. 

Η ύπαρξη όμως και η διαδρομή της, αδιαμφισβήτητα τον καθιστά πλουσιότατο. 

Αθήνα 11 Αυγούστου 2012

Ας ακούσουμε, στη συνέχεια, το Κοντσέρτο για Πιάνο και Ορχήστρα σε Μι, του Μενέλαου Παλλάντιου. 

Με την ...αείμνηστη Ορχήστρα των Χρωμάτων, υπό τον Μίλτο Λογιάδη και την σπουδαία σολίστ Μαρία Χαιρογιώργου - Σιγάρα (1921-2005).