Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Έχουμε εκφράσει πάλιν και πολλάκις την θεολογική αντίθεσή μας στην πρακτική Μητροπόλεων, Μονών και Ενοριών, να περιάγουν ανά την επικράτεια ιερά λείψανα και εικόνες ευκαίρως – ακαίρως, με «πανηγυρικό» - διάβαζε κιτς και αντιεκκλησιαστικό – τρόπο.
Δυστυχώς αυτή η πρακτική δεν αφήνει αλώβητη ούτε την περίοδο της Μ. Τεσσαρακοστής.
Είναι γνωστό πως αυτή η λειτουργική περίοδος της Εκκλησίας μας έχει ολωσδιόλου ιδιαίτερο χαρακτήρα και τυπικό, που συνάδουν με το όλο πνεύμα της Σαρακοστής.
Με την περιαγωγή και περιφορά λειψάνων και εικόνων - φευ και αντιγράφων! - από πόλη σε πόλη ή από χώρα σε χώρα, καταλύεται πανηγυρικά ο πένθιμος χαρακτήρας της Σαρακοστής, γιατί βιάζεται κυριολεκτικά το τυπικό της περιόδου.
Η υποδοχή των λειψάνων έχει πανηγυρικό χαρακτήρα (συν οι κιτς παράτες – φιέστες που οργανώνονται), που δεν αρμόζει στην περίοδο αυτή.
Για να …συντηρηθεί η προσκύνηση των λειψάνων, οι υπεύθυνοι μητροπολίτες ή ιερείς, τελούν καθημερινά την Προηγιασμένη Θ. Λειτουργία, ενώ κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται από το Τυπικό. Κι ακόμη τελούν και πανηγυρικές αγρυπνίες (συνήθως Παρασκευή προς Σάββατο), κάτι που είναι αδιανόητο για την λειτουργική πρακτική της Σαρακοστής.
Και ακόμα, λαμβάνουν επίσης χώρα και άλλες «εκδηλώσεις», π.χ. "Χαιρετισμοί" σε έναν άγιο, μετά του Μ. Αποδείπνου (sic) μάλιστα, που είναι πέραν πάσης λειτουργικής λογικής και απάδουν προς το πνεύμα της Σαρακοστής.
Όλα αυτά, έχει σημασία, ότι γίνονται - συνήθως - από τους τάχα και παραδοσιακούς μητροπολίτες ή ιερείς, οι οποίοι θα περίμενε κανείς να είναι πιστοί τηρητές του Τυπικού της Εκκλησίας. Αλλά φαίνεται πως αυτοί είναι τελικά οι οποίοι θεωρούν την Εκκλησία ιδιοκτησία τους και κάνουν ό,τι θέλουν.
Τα παραπάνω τα έγραψα για ιστορικούς και μόνο λόγους. Η διαφθορά του Τυπικού στις μέρες μας είναι τέτοια που την θεωρώ μη αναστρέψιμη, καθώς όλα τα πανηγυριτζίδικα περί των ιερών λειψάνων και εικόνων έχουν πλέον καθιερωθεί ως αυτονόητα.
Απλώς να μην κραυγάζουν περί της «παραδόσεως» οι εν λόγω, γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά ότι μόνον ο εαυτός τους τούς νοιάζει. Τίποτα, μα τίποτα, άλλο.
Η Προηγιασμένη Θ. Λειτουργία δεν έχει πανηγυρικό χαρακτήρα, όπως της προσδίδουν ακόμα και αρχιερείς! Τελείται μόνον όταν το Τυπικό προβλέπει και όχι όποτε θελήσει ο κάθε ιερεύς ή αρχιερεύς για δικούς του - κυριολεκτικά - λόγους. Προηγιασμένη σε ονομαστήρια Αρχιερέως δεν προβλέπεται, δηλ. δεν επιτρέπεται. Τελεία και παύλα!
Στο Τυπικό διαβάζουμε για την Αρχιερατική Προηγιασμένη Θ. Λειτουργία: "....γίνεται η Μεγάλη Είσοδος, καθ' ήν ο Αρχιερεύς παραδίδει τα Άγια εις τον Ιερέα, λέγων Δι' ευχών... Ο Διάκονος φέρων λαμπάδα και θυμιών τα άγια, προπορεύεται του Ιερέως. Αμφότεροι δε εξέρχονται του Ιερού Βήματος εν σιωπή. Ο Αρχιερεύς παραλαμβάνει Αυτά εκ της Ωραίας Πύλης εν άκρα σιγή...".
Όμως, η παραπάνω τυπική διάταξις φαίνεται πως διαφεύγει της προσοχής κάποιων Αρχιερέων, οι οποίοι λειτουργούντες κατά την Προηγιασμένη, εισοδεύουν με τα Άγια!
Κι ακόμα: Πολλοί γεροντάδες, ηγούμενοι και λοιποί "πνευματικοί", κατακλύζουν τον κόσμο τις ημέρες της Μ. Τεσσαρακοστής, για να κηρύξουν, να διδάξουν κ.ο.κ., όταν παλαιά οι μοναχοί έφευγαν από το μοναστήρι τους και αποσύρονταν στην έρημο για μεγαλύτερη άσκηση την περίοδο αυτή. Μαζεύονταν πάλι στο μοναστήρι την Κυριακή των Βαϊων για να εορτάσουν μαζί το Πάσχα, γι' αυτό και ψάλλουμε μέχρι σήμερα τον ύμνο "Σήμερον η χάρις του Αγίου Πνεύματος ημάς συνήγαγε...".
Τώρα σκορπισμός και διάχυση καθ' όλη τη διάρκεια της Σαρακοστής.
Με βάση την παραπάνω σκληρή πραγματικότητα, αναρωτιέμαι για ποια Σαρακοστή μιλάμε στις μέρες μας...
Η Προηγιασμένη Θ. Λειτουργία δεν έχει πανηγυρικό χαρακτήρα, όπως της προσδίδουν ακόμα και αρχιερείς! Τελείται μόνον όταν το Τυπικό προβλέπει και όχι όποτε θελήσει ο κάθε ιερεύς ή αρχιερεύς για δικούς του - κυριολεκτικά - λόγους. Προηγιασμένη σε ονομαστήρια Αρχιερέως δεν προβλέπεται, δηλ. δεν επιτρέπεται. Τελεία και παύλα!
Στο Τυπικό διαβάζουμε για την Αρχιερατική Προηγιασμένη Θ. Λειτουργία: "....γίνεται η Μεγάλη Είσοδος, καθ' ήν ο Αρχιερεύς παραδίδει τα Άγια εις τον Ιερέα, λέγων Δι' ευχών... Ο Διάκονος φέρων λαμπάδα και θυμιών τα άγια, προπορεύεται του Ιερέως. Αμφότεροι δε εξέρχονται του Ιερού Βήματος εν σιωπή. Ο Αρχιερεύς παραλαμβάνει Αυτά εκ της Ωραίας Πύλης εν άκρα σιγή...".
Όμως, η παραπάνω τυπική διάταξις φαίνεται πως διαφεύγει της προσοχής κάποιων Αρχιερέων, οι οποίοι λειτουργούντες κατά την Προηγιασμένη, εισοδεύουν με τα Άγια!
Κι ακόμα: Πολλοί γεροντάδες, ηγούμενοι και λοιποί "πνευματικοί", κατακλύζουν τον κόσμο τις ημέρες της Μ. Τεσσαρακοστής, για να κηρύξουν, να διδάξουν κ.ο.κ., όταν παλαιά οι μοναχοί έφευγαν από το μοναστήρι τους και αποσύρονταν στην έρημο για μεγαλύτερη άσκηση την περίοδο αυτή. Μαζεύονταν πάλι στο μοναστήρι την Κυριακή των Βαϊων για να εορτάσουν μαζί το Πάσχα, γι' αυτό και ψάλλουμε μέχρι σήμερα τον ύμνο "Σήμερον η χάρις του Αγίου Πνεύματος ημάς συνήγαγε...".
Τώρα σκορπισμός και διάχυση καθ' όλη τη διάρκεια της Σαρακοστής.
Με βάση την παραπάνω σκληρή πραγματικότητα, αναρωτιέμαι για ποια Σαρακοστή μιλάμε στις μέρες μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου