Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Κάμποσες υπήρξαν οι αρνητικές αντιδράσεις στο κείμενό μου «Το Πηδάλιον για την Θεία Μετάληψη εν καιρώ πανώλης». Κυρίως και κατ’ εξοχήν από «ευσεβείς» πιστούς, οι οποίοι δεν διανοούνται κάτι διαφορετικό από αυτό που ήδη ξέρουν.
Δεν μπήκα στις λεπτομέρειες του κανόνα τον οποίο σχολιάζει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, διότι αυτό που με ενδιέφερε ήταν να δείξω ότι το «αυστηρό» Πηδάλιο «εν καιρώ πανώλης», οικονομούσε τα πράγματα, με τρόπους της εποχής, τους οποίους ο Άγιος Νικόδημος πρότεινε.
Κάποιος αρθρογράφος, που είχε προφανώς διαβάσει το κείμενό μου,
«απαντάει» στην λογική μου γράφοντας ότι «ο άγιος Νικόδημος προφανώς έχει στο μυαλό του ιερωμένους οι οποίοι ένεκα ολιγοπιστίας, δεν κοινωνούσαν τους ασθενείς της πανώλης κατά τον συνήθη τρόπο… Σε αυτούς λοιπόν τους ιερείς και αρχιερείς οι οποίοι ανεμείγνυαν και άλλα υλικά στη θεία κοινωνία (σταφίδα εν προκειμένω), κατά παράβαση των όσων όριζαν οι κανόνες, προτρέπει να μεταλαμβάνουν τους ασθενείς αποκλειστικά και μόνο με τον συνήθη τρόπο δια της λαβίδας, οικονομώντας την ολιγοπιστία τους, με το να πλένουν έπειτα οι ίδιοι τα εν λόγω ιερά σκεύη με ξύδι, ώστε να καταπραΰνεται ο γενόμενος λογισμός τους. Αν ο άγιος Νικόδημος είχε μικροβιοφοβικές τάσεις, παρόμοιες με κάποιους συγχρόνους μας σχετικά με το άγιο ποτήριο, είναι βέβαιο ότι την τακτική της απολύμανσης θα την γενίκευε και δεν θα την συγκεκριμενοποιούσε στους ολιγόπιστους ιερείς που χρησιμοποιούσαν σταφίδα.».
Στο παραπάνω κείμενο ο αρθρογράφος με …ξεπέρασε, διότι είπα να μην αναφερθώ στους «ολιγόπιστους» ιερείς του τότε και του σήμερα. Τρείς φορές στο συγκεκριμένο απόσπασμα ο αρθρογράφος αναφέρεται στους «ολιγόπιστους ιερείς» και στο ότι ο Άγιος Νικόδημος ήθελε να «οικονομήσει την ολιγοπιστία τους».
Άρα, γιατί να μας φοβίζει σήμερα η ολιγοπιστία των πολλών - την οποία πρέπει να οικονομήσουμε σε καιρούς πανδημίας - αν οι ιερείς επιδεικνύουν «ολιγοπιστία», που βέβαια είναι ανθρώπινο και κατανοητό.
Το πρόβλημα δεν είναι οι «ολιγόπιστοι» ιερείς, αλλά εκείνοι οι κληρικοί, όλων των βαθμίδων, που κουνάνε συνεχώς το δάκτυλο στους ανθρώπους, στο όνομα μιας …νοσηρής καθαρότητας της πίστης και μιας πνευματικότητας φαρισαϊκής πέρα ως πέρα.
Αλλά, μιας και μου δόθηκε η ευκαιρία ας πούμε δυο λόγια για τους ολιγόπιστους ιερείς της σήμερον σε σχέση με την Θεία Μετάληψη.
1. Κραδαίνουν οι διάφοροι κληρικοί το επιχείρημα ότι ο ιερέας καταλύει την Θ. Κοινωνία και δεν παθαίνει τίποτα. Σωστά! Τότε γιατί πολλοί ιερείς στις μεγάλες ενορίες αποφεύγουν συστηματικά να καταλύσουν θεωρώντας ότι αυτό είναι αυτονόητη υποχρέωση των νεώτερων και κυρίως των διακόνων;
2. Γιατί αρκετοί ιερείς όταν καταλύουν χρησιμοποιούν άλλη λαβίδα από αυτήν με την οποία κοινώνησαν τους πιστούς;
3. Γιατί υπάρχουν ιερείς που επικαλούνται ασθένεια, π.χ. σάκχαρο, και αποφεύγουν να καταλύσουν την Θ. Κοινωνία; Τι άραγε φοβούνται;
4. Να θυμίσουμε ότι Αρχιερείς δεν καταλύουν την Θ. Κοινωνία.
5. Στο mountathos-eshop διαβάζουμε μία διαφήμιση για αγιορείτικο νάμα, το οποίο διατηρεί χαμηλό αλκοολικό βαθμό (10% vol) για να μην ζαλίζει τους ιερείς μετά την κατάλυση της θείας Ευχαριστίας. Άραγε, μετά την κατάλυση ζαλίζονται οι ιερείς, αν δεν έχουν το σωστό νάμα;
6. Σε διαφήμιση βιολογικού νάματος, εξάλλου, διαβάζουμε τα εξής:
"Φανταστείτε τον ιερέα σε τι δοκιμασία βάζει το συκώτι του, αν ο οίνος του Νάματος περιέχει ανεξέλεγκτα χημικά συντηρητικά ή φυτοφάρμακα ή δεν είναι βιολογικός ή είναι κακής ποιότητος."
Κλείνω με ένα ενδιαφέρον περιστατικό, το οποίο λέει πολλά και ο καθείς ας βγάλει τα συμπεράσματά του.
Σε Μητρόπολη της νησιωτικής Ελλάδας ένας διάκονος έκλεβε το παγκάρι ενός ναού και κάποια στιγμή έβαλε φωτιά στην Αγία Τράπεζα! Όλα αυτά καταγράφηκαν στην βιντεοκάμερα του ναού. Ο διάκονος πήγε στο Συνοδικό δικαστήριο για καθαίρεση άλλα τελικά του επιβλήθηκε αργία επτά ετών. Σε λίγα χρόνια θα είναι και πάλι κοντά μας… Για να μας κοινωνήσει και να του φιλήσουμε το χέρι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου