"Μένει όλο και πιο πολύ μέσα στο σπίτι. Στην αρχή το διασχίζει. Πάνω κάτω. Ασταμάτητα. Σιγά-σιγά, ολοένα και κάτι του αφαιρεί. Και αποσύρεται διαδοχικά από το ένα, το άλλο δωμάτιο. Ώσπου μια παλιά μπερζέρα αρκεί, με τα ορθωμένα της αφτιά ν’ ακούει τους ήχους. Τόσων εικόνων φωνές. Ανέμους κυανούς του θέρους, θρυαλλίδες αθέατες μιας κι άλλης μιας αγάπης. Φωτογραφίες παλιές που απλώνει στα γόνατα και μετά βιαστικά τις μαζεύει σε μια βαλίτσα. Τη ζωή του. Το σπίτι του. Φυλά. Φυλακή."
Ιουλίτα Ηλιοπούλου, Το Σπίτι - ύψιλον/βιβλία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου