Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Ήδη από το 2009, δηλ. εδώ και εννιά χρόνια, είχαμε αναφερθεί στο φαιδρό – τουλάχιστον – φαινόμενο των Λειτουργιών και Αγρυπνιών για τους μαθητές που διαγωνίζονται στις Πανελλαδικές εξετάσεις.
Το πρώτο σχετικό κείμενο στην Ιδιωτική Οδό ήταν του φιλολόγου - θεολόγου και μεταφραστή Roni Bou Saba, με τίτλο: Οι "μαγικές" λειτουργίες για τις Πανελλαδικές.
Μετά ήρθε το ημέτερον: Ο Αρχιεπίσκοπος και οι "αποτυχημένοι" των Πανελλαδικών.
Το φαινόμενο εισήγαγε ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος με ειδικές λειτουργίες και παρακλήσεις, με μηνύματα ενθάρρυνσης προς τους μαθητές, με στυλό, εικονίτσες και άλλες ευλογίες.
Αυτές τις μέρες διαβάζω στο διαδίκτυο πολλές τοποθετήσεις δημοσιογράφων και άλλων γύρω από το φαινόμενο που πήρε ενδημικές διαστάσεις. Χαρακτηρίζεται από τους περισσότερους ως «μεσαίωνας».
Όμως δεν είναι τίποτε άλλο από μία έκφραση λαϊκισμού της ποιμαίνουσας Εκκλησίας. Δυστυχώς η Εκκλησία διολίσθησε στον λαϊκισμό και άρα τα «ευλογημένα» στυλό θεωρούνται πλέον απαραίτητο αξεσουάρ για κάποιους από τους υποψηφίους των πανελλαδικών.
Οι ενορίες και οι μητροπόλεις φροντίζουν να διαδώσουν την …συνταρακτική είδηση, ότι, δηλαδή, θα κάνουν μια ειδική ακολουθία «για τα παιδιά μας» που θα διαγωνιστούν στις πανελλαδικές εξετάσεις και στη συνέχεια αναρτούν το «μέγα» αυτό γεγονός στο διαδίκτυο κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα…
Ευτυχώς όταν έδωσα πανελλαδικές δεν υπήρχε αυτή η λειτουργική …μόδα. Τίποτε από αυτά. Τώρα θεωρούνται αυτονόητα, λόγω της απώλειας της πνευματικότητος και της σοβαρότητος. Γιατί πολλές από αυτές τις λειτουργικές εκδηλώσεις εκτρέπονται – φευ! – στα όρια του γελοίου…
Ο λαϊκισμός κάνει θραύση στην Εκκλησία μας, δυστυχώς…
Λειτουργίες για τις Πανελλαδικές, περιφορές λειψάνων και αντιγράφων εικόνων, «πυρφόρα» συλλαλητήρια για την Μακεδονία, κολακεία του «πιστού ελληνικού λαού» κ.ο.κ.
Κι αυτού του είδους ο λαϊκισμός πάει μαζί με την ευτέλεια και την ανελευθερία.
1 σχόλιο:
Κύριε Ανδριόπουλε, εξαιρετικό το άρθρο σας!
Επιτρέψτε μου, όμως, την εξής παρέμβαση. Προέρχεται από τη γραφίδα του Οδυσσέα Ελύτη, ο οποίος βάζει δύσκολα στους υποψήφιους στις Πανελλαδικές Εξετάσεις: «Δυστυχώς, οι άνθρωποι αποκτούν εύκολα μεγάλη παιδεία και σε ό,τι απαιτείται μονάχα εγκέφαλος, διαπρέπουν. Σε ό,τι όμως απαιτείται να μετέχουνε οι αισθήσεις, υπνώττουν. Τα αισθητήριά τους, σε κατάσταση μονίμου υποθερμίας, αδυνατούν να μετατρέψουν την πηγή του ερεθισμού σε είδωλο που να καθρεφτίζεται κατ’ αναλογίαν μέσα στο πνεύμα. Εξ΄ ου και ο περίφημος διανοητισμός της εποχής μας· που αποκόπτει ένα ένα όσα νήματα μας συνοδεύουν με την άμεση ζωή και μας καταδικάζει σε πείνα θερμής αγκαλιάς και αληθινών δακρύων.
Τι σόι “ποιητική” μπορεί να είναι η ζωή σου όταν και το κορίτσι που φίλησες και το σκοτεινό δρομάκι όπου το φίλησες και τη μουσική που σου ερχότανε από μακριά όταν το φίλησες, πρέπει να ψάξεις για να τα βρεις μέσα στα λεξικά».
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ, (2005), Ιδιωτική Οδός, Αθήνα: Ύψιλον, σσ. 66-68.
Δημοσίευση σχολίου