Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Στο site του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας, δημοσιεύεται ένα άρθρο της Θεολογικής Επιτροπής της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας για το ζήτημα της Αυτοκεφαλίας της Εκκλησίας της Ουκρανίας.
Το κείμενο έχει και ένα …απολογητικό τόνο, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι «η αναγκαστική διακοπή της επικοινωνίας με την Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης υπαγορεύεται από την ανησυχία για τη διατήρηση της καθαρότητας της πίστης και της αυστηρής τήρησης της εκκλησιαστικής παράδοσης».
Ώστε, λοιπόν, οι αδελφοί Ρώσοι αγωνιούν, όπως και οι εν Ελλάδι υποστηρικτές τους, για την «καθαρότητα της πίστης» και την «τήρηση της εκκλησιαστικής παράδοσης»!
Στο κείμενο προσπαθούν να μας πείσουν πόσο «σχισματικοί» και «χωρίς αποστολική διαδοχή» είναι οι επίσκοποι της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ουκρανίας.
Κι ακόμα να μας πείσουν για την «παραμόρφωση του ρόλου» του Πρώτου της Ορθοδοξίας, του Οικουμενικού Πατριάρχου.
Αξίζει, λοιπόν, να υπενθυμίσουμε στους Ρώσους αδελφούς ότι το σχίσμα στην Ουκρανία είναι δικό τους δημιούργημα. Αυτοί το δημιούργησαν και το συντήρησαν. Και ήθελαν να μην υπάρξει ποτέ λύση, προκειμένου να είναι ισχυρή η Ρωσική Εκκλησία στην Ουκρανία.
Λησμόνησαν (;) οι Ρώσοι αδελφοί ότι εκεί γύρω στο 2000 έγιναν διμερείς συναντήσεις των δύο Εκκλησιών, Κωνσταντινουπόλεως και Μόσχας, στην Ζυρίχη, στην Γενεύη και στην Ουκρανία. Η αποστολή του Πατριαρχείου στη Ζυρίχη αποτελούνταν από τον Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη, τον Μητροπολίτη Φιλαδελφείας Μελίτωνα και τον νυν Μητροπολίτη Βελγίου Αθηναγόρα ως γραμματέα, ενώ την αποστολή του Πατριαρχείου Μόσχας αποτελούσαν ο σημερινός Πατριάρχης Κύριλλος, ως Μητροπολίτης Σμολένσκ, ο Μητροπολίτης Οδησσού Αγαθάγγελος και ως γραμματέας ο Πρωτοπρεσβύτερος Νικολάι Μπαλασώφ.
Τότε είχαν γίνει δεκτοί στις συνομιλίες αντιπρόσωποι από τις τρείς ομάδες των Ορθοδόξων της Ουκρανίας. Επίσης, έγινε και επίσκεψη στην Ουκρανία, επί μακαριστού Μητροπολίτου Κιέβου Βλαδιμήρου, για επιτόπια διερεύνηση του θέματος.
Η Μόσχα τορπίλισε όλες αυτές τις προσπάθειες και οχυρώθηκε γύρω από τον χαρακτηρισμό «οι σχισματικοί» για εκατομμύρια πιστούς της χώρας.
Την κατάσταση που δεν μπόρεσε να θεραπεύσει η Μόσχα, ανέλαβε να θεραπεύσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο, όχι αυτόκλητο, αλλά μετά από πολυχρόνια και επίμονα αιτήματα της πολιτικής ηγεσίας της χώρας – τουλάχιστον από το 2008 – και μεγάλης μερίδας του λαού.
Η Μόσχα επειδή δεν μπόρεσε να θεραπεύσει το σχίσμα, αποφάσισε να το διαιωνίσει! Όμως το Φανάρι χορηγώντας την Αυτοκεφαλία, έκανε τομή στην ιστορία! Όχι, φυσικά, προς την κατεύθυνση του σχίσματος, που διατείνονται οι Ρώσοι, αλλά προς την αποκατάσταση ενός χρόνιου προβλήματος, που θα σερνόταν εις το διηνεκές.
Του καθενός έρχεται η ώρα… Ήρθε και η ώρα για την «Τρίτη Ρώμη»… Και αποδεικνύεται η γυμνότητά της…
Περιβεβλημένη χρυσόν και άργυρον, περιέρχεται ανά τας ρύμας και τας οδούς της οικουμένης για να εκλιπαρήσει για την μη αναγνώριση της Αυτοκεφαλίας της Ουκρανίας.
Εις μάτην… Το ποτάμι της ιστορίας δεν γυρίζει πίσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου