ΜΝΗΜΗ ΝΙΚΟΥ ΓΑΒΡΙΗΛ ΠΕΝΤΖΙΚΗ

Σε μια κατάμεστη αίθουσα και μέσα σε συγκινητική ατμόσφαιρα πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 13 Ιουνίου 2023 εκδήλωση εις μνήμην Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη, που έλαβε χώρα στον φιλόξενο Σύλλογο των Αθηναίων, στην Πλάκα. 

Η βραδιά τα είχε όλα: ομιλίες, αναγνώσεις, μουσική! Για τον συγγραφέα και το έργο του, με αφορμή την επανέκδοση από τον ΔΟΜΟ τριών νέων βιβλίων: 

• Αντρέας Δημακούδης 

• Μαρτυρίες χαμού και δεύτερης πανοπλίας 

• Ομιλία 

Μίλησαν οι: π. Εύαγγελος Γκανάς, Γαβριήλ Πεντζίκης, Δημήτρης Μαυρόπουλος και ο ιερομόναχος Συμεών δε λα Χάρα, ο Περουβιανός. 

Επιλεγμένα πεντζικικά αποσπάσματα διάβασε η ηθοποιός Όλια Λαζαρίδου. 

Ζωντανά τραγούδησε η Μάρθα Μαυροειδή. 

Με βιντεοσκοπημένα μηνύματά τους παρενέβησαν ο Διονύσης Σαββόπουλος και ο Δημήτρης Νόλλας.

Τέλος, όσοι παρευρέθηκαν είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν πολλά ζωγραφικά έργα του Ν.Γ. Πεντζίκη, που προβάλλονταν στην οθόνη κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης. 

Παραθέτουμε φωτογραφικό υλικό, καθώς και το βίντεο της εκδήλωσης. 

Επίσης, παραθέτουμε και την συνέντευξή μας με τον Γαβριήλ Νικολάου Πεντζίκη, την πρώτη στη σειρά των εκπομπών μας 'Προς Εκκλησιασμόν". 

 

Συμπληρώνονται φέτος τριάντα χρόνια από τον θάνατο του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη, ενός από τους σημαντικότερους -κατά πολλούς του σημαντικότερου- Έλληνα συγγραφέα του 20ού αιώνα. Το έργο του Πεντζίκη πατά γερά στην ελληνική γλώσσα και τον τόπο, αρδεύεται από τα πλούσια νερά της παράδοσης και βυθίζεται μέσα στη μυθική γεωγραφία της Ελλάδας. Ταυτόχρονα όμως, ανοίγεται στα νέα ρεύματα της τέχνης του 20ού αιώνα, αφουγκράζεται την καλλιτεχνική πρωτοπορία της εποχής του και συνδέει την ελληνική λογοτεχνία με τις παγκόσμιες εξελίξεις. Πρόκειται για ένα έργο ριζοσπαστικά μοντερνιστικό, λυρικό και γλωσσοκεντρικό, ελληνικό και παγκόσμιο. Το έργο του Ν.Γ. Πεντζίκη, παρατηρεί ο Γιώργος Σεφέρης, είναι «όλο γλιστρήματα και κυματισμοί», άλλοτε «σαν τη θάλασσα που λαμπυρίζει» και άλλοτε «σαν την επικίνδυνη κινούμενη άμμο». Και το πιο ξεχωριστό γνώρισμα του πεντζικικού έργου, συνεχίζει ο μεγάλος μας ποιητής, είναι «η αμεσότητα της αγάπης του για το χώμα, τους βράχους, τα νερά, τη θάλασσα, τα φυτά, τα ζώα, τα πουλιά, τα μαμούδια - και για τους απλούς ανθρώπους [...] για όλη τη δημιουργία πάνω σε τούτα τα χώματά μας, νωπή, έτσι που μας τη δίνει, σαν τον καρπό μόλις τον έκοψες απ' το δέντρο».