Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ «ΝΙΚΗΣ» ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗ ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗ

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 

Το κόμμα «ΝΙΚΗ» μας πληροφορεί:

«Αναζητώντας τον Ύμνο της ΝΙΚΗΣ, ήταν κοινή μας πεποίθηση ότι πρέπει να είναι γραμμένος από καλλιτέχνη που να ζει τις αξίες του Γένους μας -με ρίζες στην παράδοση και βλέμμα στο μέλλον. Η σκέψη όλων μας ήταν μονόδρομος: Ο κορυφαίος σύγχρονος μουσικός της Ρωμηοσύνης, η αγαπημένη παρηγοριά όλων των ευσεβών Ελλήνων, ο Σταμάτης Σπανουδάκης. 

Για τον ίδιο τον Ύμνο της ΝΙΚΗΣ, οι στίχοι του άρμοζε να έχουν δύο αναφορές: (α) στις αξίες μας και (β) στην παρακίνηση προς τον σκοπό μας. Ένα ιδιαίτερα συγκινητικό τεχνούργημα του Σταμάτη Σπανουδάκη που κάνει ακριβώς αυτές τις αναφορές, είναι το «Ψυχή μου μη λυγίζεις». 

Μιλώντας κανείς για τις αξίες μας, έχει δύο τρόπους να το πράξει: Είτε να τίς περιγράψει με λόγια, είτε να δείξει πρόσωπα που έμπρακτα ενσάρκωσαν τις αξίες στη ζωή τους. Το «ψυχή μου μη λυγίζεις» έκανε ακριβώς αυτό: μάζεψε σε λίγους στίχους ονόματα προγόνων από τα δύο εικονοστάσια του Γένους μας –το εικονοστάσι των Αγίων μας και το εικονοστάσι των Σοφών και Ηρώων μας– ώστε να μιλήσουν οι ίδιες οι πράξεις τους: «Όμηρος, Σόλων, Σωκράτης, Πλάτων, Αχιλλέας, Ευριπίδης, Διογένης, Λεωνίδας, Θεμιστοκλής, Αριστοτέλης, Περικλής, Αισχύλος, Προμηθέας, Ηρακλής, Φίλιππος, Αλέξανδρος, Κωνσταντίνος, Νοταράς, Βατάτζης, Θεοδώρα, Φωκάς, Κολοκοτρώνης, Καραϊσκάκης, Μπουμπουλίνα, Διάκος, Φεραίος, Σολωμός, Καποδίστριας, Χρυσόστομος, Πλαστήρας, Δραγούμης, Μελάς, Παπαδιαμάντης, Κόντογλου, Πορφύριος, Παΐσιος.» 

Το δεύτερο ζητούμενο των στίχων, η παρακίνηση στον σκοπό μας, εξίσου εύστοχα υλοποιείται. Απέναντι στην καθεστωτική λαίλαπα των ταπεινώσεων, της διαφθοράς, της απανθρωπιάς και του μισελληνισμού, «σε μια χώρα, που ότι υψώθηκε γκρεμίζουν», η ψυχή μας ας μη λυγίσει! Στην σκοτεινότερη τούτη «ώρα που όσοι αξίζουνε σιωπαίνουν», που ίσως μας ζητηθούν «αίμα, δάκρυ και θυσίες», ας έχουμε ακλόνητη πίστη ότι «φοβερή είναι η προστασία της Μητέρας» γιατί έρχεται η χαραυγή όπου «νέα χώρα κι ουρανός σε περιμένουν». 

Με περισσή ευγένεια ο κ. Σπανουδάκης παραχώρησε αφιλοκερδώς στη ΝΙΚΗ τη χρήση του «Ψυχή μου μη λυγίζεις», ως επίσημο Ύμνο της ΝΙΚΗΣ. Είμαστε ευγνώμονες τόσο για την χρήση του τεχνουργήματός του, όσο και για τη συνολική στάση ζωής του που δίνει φωτεινό παράδειγμα, παρηγοριά και θάρρος στον Ελληνικό Λαό. Ευχαριστούμε!». 

Για τη «ΝΙΚΗ» λοιπόν «ο κορυφαίος σύγχρονος μουσικός της Ρωμηοσύνης, η αγαπημένη παρηγοριά όλων των ευσεβών Ελλήνων, είναι ο Σταμάτης Σπανουδάκης». 

Για να τελειώνουμε: Η «ΝΙΚΗ» έχει τόση σχέση με τη Ρωμηοσύνη, όσο ο Σπανουδάκης αποτελεί «παρηγοριά των ευσεβών Ελλήνων» (sic). 

Δυστυχώς, ο Σταμάτης Σπανουδάκης από τα «Πέτρινα χρόνια» πέρασε στην εποχή της ρηχότητας, για να μη πω του απόλυτου τίποτα. Γιατί τι άλλο από ΤΙΠΟΤΑ είναι οι στίχοι του στον ύμνο της ΝΙΚΗΣ:

«Μη λυγίζεις, αχ ψυχή μου μη λυγίζεις, σε μια χώρα, που ότι υψώθηκε γκρεμίζουν Σε μια ώρα που κι οι ήρωες δακρύζουν και το δάκρυ τους φωνάζει Ένα όνομα, Ελλάδα!!!». 

Μεγαλοστομίες και αφόρητες κενολογίες. Ελλάδα δεν σημαίνει ηρωολαγνεία ούτε ζητωορθοδοξία. 

Η Ελλάδα, ως ιδέα, ως πολιτισμός, δεν έχει σχέση ούτε με το Νατσιό ούτε με τον Σταμάτη. Ευτυχώς!