Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΙΑΤΡΩΝ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΕΩΡΓΙΟ ΝΕΟΥ ΨΥΧΙΚΟΥ

Την Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2022 στον Ι. Ναό Αγίου Γεωργίου Νέου Ψυχικού, εορτάστηκε η Σύναξις των Αγίων Ιατρών, που καθιερώθηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο να εορτάζεται την Κυριακή την πλησιέστερη στη μνήμη του Αγίου Ευαγγελιστού Λουκά του ιατρού. 

Ομίλησε η Πνευμονολόγος κ. Βασιλική Ευαγγελοπούλου, εστιάζοντας στο πρόσωπο του Ευαγγελιστού Λουκά και στην προσφορά των γιατρών στις μέρες μας. 

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας τιμήθηκαν ιατροί, φαρμακοποιοί και νοσηλευτές της Ενορίας. 

Η εκδήλωση αυτή έγινε για πρώτη φορά πέρυσι και καθιερώνεται πλέον, με πρωτοβουλία του Προϊσταμένου της Ενορίας του Ι. Ναού Αγίου Γεωργίου Ν. Ψυχικού, Αρχιμ. Μιχαήλ Σταθάκη, και του Παραρτήματος της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας του Δήμου Φιλοθέης Ψυχικού. 

Τους γιατρούς που τιμήθηκαν προσφώνησε η Πρόεδρος του Παραρτήματος Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας Δήμου Φιλοθέης Ψυχικού κα Αναστασία Αγγελάκη. 

ΟΜΙΛΙΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ ΠΝΕΥΜΟΝΟΛΟΓΟΥ-ΕΝΤΑΤΙΚΟΛΟΓΟΥ 

Θα ήθελα να εκφράσω τις θερμές ευχαριστίες μου στον π. Μιχαήλ για την τιμητική του πρόσκληση να βρίσκομαι σήμερα στον Ναό του Αγ. Γεωργίου και για την τιμή και τη χαρά να επικοινωνώ μαζί σας. 

Σε δύο ημέρες, είναι η γιορτή του Ευαγγελιστή Αγ. Λουκά, προστάτη των ιατρών και θα έλεγα όλων των εργαζομένων στο χώρο της υγείας. Με την ευκαιρία αυτής τη εορτής, βρισκόμαστε σήμερα εδώ.

Θυμάμαι από τα φοιτητικά μου χρόνια και στη συνέχεια, πολλά από τα επόμενα μέχρι τώρα, παραμονή του Αγ. Λουκά, ολονυκτία σε κάποιο εκκλησάκι της Αθήνας. Θυμάμαι έναν, αείμνηστο τώρα, συνάδελφο και φίλο να έχει στο νου του να τηλεφωνήσει σε όλους τους φίλους, γι’ αυτή τη βραδινή ακολουθία. Το θυμάμαι με χαρά και νοσταλγία. 

Ο Αγ. Λουκάς γεννήθηκε στην Αντιόχεια τον 1ο μ. Χ αιώνα και πέθανε στη Θήβα το 84 μ. Χ. 

Έγραψε το 3ο Ευαγγέλιο, το «Κατά Λουκάν», καθώς και τις Πράξεις των Αποστόλων. Ήταν συνοδοιπόρος του Αποστόλου Παύλου στις περιοδείες του στην Ελλάδα, στη Συρία, και στη Ρώμη. Αναφέρεται πως στις περιοδείες αυτές ήταν «συνεργός, ιατρός και αγαπητός». 

Ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος αναφέρει πως ο Αγ. Λουκάς ήταν ιατρός. Επίσης και στις Πράξεις των Αποστόλων και στο Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, αναφέρονται ιατρικοί όροι και εκφράσεις που βρίσκονται στους ιατρούς Γαληνό, Ιπποκράτη και Αρεταίο, όπως «διάγνωση, θρόμβος, σύνδρομο, σφυρά» και άλλα. 

Τα κείμενά του είναι γραμμένα στην Ελληνική γλώσσα, με τρόπο γλαφυρό. Χρησιμοποιεί λέξεις ευγενείς, εύηχες, συναρπαστικές που δείχνουν το λογοτεχνικό του ταλέντο. 

Στην περιγραφή των γεγονότων που αναφέρεται, είναι πάντα ακριβής, με μια ιστορική ευσυνειδησία και δίνει ιστορικές και γεωγραφικές συντεταγμένες, έτσι που να θεωρείται ιστορικός. Αυτό επιβεβαιώθηκε δε, στη συνέχεια, από ευρήματα των ερευνητών αρχαιολόγων. 

Ήταν και ζωγράφος. Μάλιστα σ’ εκείνον αποδίδονται οι πρώτες εικόνες της Θεοτόκου με τον Ιησού Χριστό βρέφος στην αγκαλιά της, καθώς και αυτές των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. 

Τον Αγ. Λουκά τον διέκριναν ταπεινοφροσύνη, ευγένεια και αγάπη. Στα κείμενά του συνδέει την πίστη με την αγάπη και το Ευαγγέλιό του, είναι Ευαγγέλιο επιείκειας και ειρήνης. 

Πολλοί από εμάς, στη ζωή μας ευτυχήσαμε να έχουμε δασκάλους που μας δίδαξαν γνώση και ήθος. Που μας είπαν, με τον λόγο τους και τη ζωή τους, πως η γνώση και το ήθος είναι απολύτως αναγκαίο να συνδυάζονται στην ιατρική. Πως ο γιατρός εξετάζει τον ασθενή του, αλλά χρειάζεται και να ακούει τον ασθενή του με υπομονή, προσοχή, χωρίς προκατάληψη, χωρίς κριτική, με αγάπη. Ο ασθενής δεν είναι ένα σύστημα που πάσχει, αλλά ένας άνθρωπος που πάσχει. Ακόμα, πως συχνά έχει πίσω του δικούς του ανθρώπους που πάσχουν μαζί του. 

Πολλές φορές οι ασθενείς νιώθουν αδύναμοι μπροστά στους γιατρούς τους και οι γιατροί πως βρίσκονται σε μια θέση εξουσίας. Εδώ θα πρέπει να σκεφτόμαστε το ταπεινό φρόνημα του Αγ. Λουκά και να επικαλούμεθα τη βοήθειά του. Η σχέση ιατρού – ασθενούς, δεν είναι μια σχέση υπεροχής του γιατρού, είναι μια αμφίδρομη σχέση. Πρέπει να σκεφτόμαστε κάθε φορά, πως ο ασθενής, μας κάνει την τιμή να είμαστε «ο γιατρός του». Αφήνει τον εαυτό του σε μας, εμπιστεύεται την αναπνοή του, τους κτύπους της καρδιάς του, το σώμα του. Εμείς οφείλουμε αυτή την κίνηση, να τη διαχειριστούμε με όλη τη γνώση που έχουμε, με σεβασμό, με διακριτικότητα, με αγάπη. Η αγάπη περιλαμβάνει «το όλον».

Βέβαια και ο γιατρός είναι ο άνθρωπος που η δική του ζωή, ο κόπος, η συμμετοχή του στα ιατρικά και μη, προβλήματα των ασθενών, τον επηρεάζουν, τον βαραίνουν. Η συχνή επαφή του γιατρού με τον βαριά ασθενή και με τον θάνατο, δεν είναι εύκολη, δεν συνηθίζεται. Μπορεί ο χρόνος, να του δίνει τη δυνατότητα μιας πιο ήρεμης και ψύχραιμης αντιμετώπισης, όχι όμως ψυχρής και αδιάφορης. 

Είναι τόσο αναγκαίο, και είναι ευτυχής ο γιατρός που έχει μια αναφορά σε προηγούμενους από εκείνον και σε Αγίους, όπως ο Άγιος Λουκάς. Και είναι μια ανακούφιση και μια χαρά και μια επιβεβαίωση για τον γιατρό, πως έκανε το σωστό, όταν επιστρέφουν ασθενείς οι οποίοι έγιναν καλά. Ή συγγενείς ασθενών που δεν έζησαν και νιώθουν πως ο γιατρός έκανε ότι έπρεπε και ό,τι ήταν δυνατόν. Είναι αυτό ένα σοβαρό θέμα, γιατί ο θάνατος, είναι ένα γεγονός σημαντικό και για τον γιατρό και για τον ασθενή και για εκείνους που μένουν και θα συνεχίσουν τη ζωή τους. Να νιώθουν πως στον ασθενή τους έγινε ό,τι ήταν δυνατόν. 

Τελειώνοντας, θα ήθελα να αναφερθώ στα τελευταία χρόνια, που ζούμε μέσα στην πανδημία. 

Τόσοι άνθρωποι έφυγαν, τους οφείλουμε μια συγγνώμη που σαν ιατρική κοινότητα και σαν κοινωνία δεν καταφέραμε κάτι παραπάνω, και μια ευχή για την ανάπαυσή τους. 

Όλο αυτό το διάστημα, χιλιάδες άνθρωποι γιατροί, νοσηλευτές, φυσικοθεραπευτές, τεχνολόγοι, φαρμακοποιοί, βοηθοί θαλάμων, τραπεζοκόμοι, όλοι όσοι ασχολούντο με τη συντήρηση των νοσοκομείων και των μηχανημάτων, ερευνητές που δούλευαν στα εργαστήριά τους, διοικητικοί που ξενυχτούσαν για να διεκπεραιώσουν ότι ήταν αναγκαίο, έγιναν οι συγγενείς των ασθενών. Σ’ όλους αυτούς, χρωστάμε όλοι τον σεβασμό μας, το ευχαριστώ μας και την ευγνωμοσύνη μας. 

Και επειδή η πανδημία δεν τελείωσε ακόμα, μη συνηθίζουμε στην καθημερινότητα αυτή και μη θεωρούμε αυτονόητη την προσφορά και τη αφοσίωσή τους. Το να τους σφίξουμε το χέρι λέγοντας ένα «ευχαριστώ» και πως τους σκεφτόμαστε, είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε. 

Θα ήθελα να κλείσω με τη σκέψη πως ο Αγ. Λουκάς ήταν, τόσους αιώνες πριν, ένας καλός γιατρός, με ταπεινοφροσύνη, με πίστη που τη συνέδεε με την αγάπη, με ευγένεια και επιείκεια. 

Εύχομαι, να του ζητούμε και να έχουμε όλοι την ευλογία του.