Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ είναι ο πρώτος Μητροπολίτης της Εκκλησίας της Ελλάδος που απαγορεύει την ...είσοδο στον Λίβυο!
Πριν δυο μέρες, εδώ στην Ιδιωτική Οδό, γράφαμε για επικείμενη ομιλία του κληρικού Χαράλαμπου Παπαδόπουλου στην Μητρόπολη Πειραιώς:
"Και ενώ βγήκε ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ να μας πει τα ...αλλιώς ωραία τα δικά του για τον Κονάνο, υποδεικνύοντας μάλιστα και στον Αρχιεπίσκοπο τον τρόπο της καθαίρεσής του, τώρα βλέπουμε ότι ο Πειραιώς έχει καλέσει τον Λίβυο, το alter ego του Κονάνου, στον Πειραιά για να μιλήσει!
Άραγε θα πει πόσο "φως" είναι ο Κονάνος; Κάτι ...διαφεύγει (;) στον άγιο Πειραιώς... Εκτός και έχει καλέσει και τον αποσχηματισθέντα Κονάνο για ομιλητή και μας το φυλάει για έκπληξη!
Κρίμα οι κορώνες σας περί ιερωσύνης, Δεσπότη μου!
Ελπίζω πως η ομιλία του Λίβυου θα αποδομήσει την περί ιερωσύνης "υψηλή" θεώρησή σας."
Ο Πειραιώς έδρασε ακαριαία με κίνηση ματ! Απέστειλε επιστολή προς τον Μητροπολίτη Γορτύνης και Αρκαδίας Μακάριο, στον οποίο ανήκει ο Λίβυος, και του λέει πως ανακαλεί το αίτημά του για τη χορήγηση σχετικής αδείας, καθώς "δέν συνευδοκοῦμεν πλέον εἰς τήν πρόσκλησιν τοῦ εἰρημένου Κληρικοῦ εἰς τήν καθ’ ἡμᾶς Ἱ. Μητρόπολιν."
Ο Πειραιώς Σεραφείμ μνημονεύει την Ιδιωτική Οδό που ανακίνησε το θέμα, δηλώνοντας - ευτυχώς!- ότι διαφωνεί με την δήλωση Λίβυου υπέρ Κονάνου.
Παραθέτουμε στη συνέχεια την επιστολή του Πειραιώς Σεραφείμ, η οποία κοινοποιήθηκε στην Ιδιωτική Οδό.
Πιστεύουμε πως ο Πειραιώς Σεραφείμ θα είναι συνεπής στην περίπτωση Λίβυου και δεν θα ξαναδούμε κείμενα του εν λόγω κληρικού στις σελίδες της "Πειραϊκής Εκκλησίας".
Έχει άλλωστε τόσους χιλιάδες οπαδούς, τόσες χιλιάδες εκδόσεις των βιβλίων του, τόσα πολλά βήματα λόγου, ώστε δε νομίζουμε πως θα του λείψει ο Πειραιάς....
Prosklhsis Omilhtoy Libyos Gortynhs by Panagiotis Andriopoulos on Scribd
21 σχόλια:
Πάντως, ο άγιος Πειραιώς δεν παίρνει θέση για τις θεολογικές απόψεις του π. Λίβυου, παρά μόνο για το σχόλιό του για τον αυτοαποσχηματισμό Κονάνου.
Και το ότι παραδέχεται ότι ανακαλεί την άδειά του "κατόπιν απαράδεκτων σχολίων" σας επειδή ενδέχεται να σκανδαλισθούν οι πιστοί μοιάζει περισσότερο με εγκατάλειψη παρτίδας στο σκάκι, παρά με κίνηση ματ.
Έστω και έτσι, καλώς
Αγαπητέ κύριε Ανδριόπουλε,
Προσωπικά θεωρώ ότι δεν πρέπει να «τσουβαλιάζουμε» όλους τους ανθρώπους. Άλλο ο Κονανος, άλλο ο Λίβυος. Θεολογικά ο Λίβυος είναι σαφώς καλύτερος από τον Κονάνο. Η απάντησή του στον αποσχηματισμό του πρώτου ήταν ένα τεράστιο φάουλ, αλλά δεν θεωρώ ότι αξίζει να καταδικασθεί όλη του η πορεία ή και αυτό το πρόσωπο. Επιπλέον, νομίζω ότι δεν πρέπει να ασκηθεί και μια ιδιότυπη «τρομοκρατία» του τυπου: πρόσεξε μην καλέσεις τον Λίβυο να μιλήσει, γιατί θα σε βγάλω στα μανταλάκια. Όλα αυτά τα καταθέτω με πολύ σεβασμό στον δημόσιο διάλογο και σας ευχαριστώ για την δημοσίευση.
τακτικός αναγνώστης σας
Παναγιώτη, μαζί με τα ξερά ας μην καούν και τα χλωρά. Μπορει τα βιβλία του π. Λίβυου να είναι ρηχά, όμως η γενικότερη στάση σου είναι καλύτερη. Ας προσέχει βέβαια καθότι τυγχάνει λάτρης των social media
Κύριε Ανδριόπουλε γιατί επιχαίρεστε; Είναι αυτό επιβράβευση για το δήθεν θέμα που αναδείξατε; Ο Πειραιώς κινείται από αλλά ελατήρια για μια τέτοια ανάκληση της απόφασης του. Δεν συνδέει τον π. Λίβυο με τον Κονάνο. Δεν αναφέρεται στην θεολογία του. Είναι επίσκοπος και θέλει να αποσυνδέσει το όνομα του από την υπόθεση του Κονάνου, όπως και το έπραξε με την δημόσια τοποθέτησή του. Θέλει τώρα που το θέμα είναι νωπό να κρατήσει κάποιες αποστάσεις.Για λόγους σκανδαλισμού οπως ο ίδιος πιστεύει. Εσείς που βλέπετε την επιτυχία σας και πανηγυρίζετε; Το ότι τσουβαλιάζετε έναν ιερωμένο και τόσο δοκιμασμένο άνθρωπο, που μιλάει από την ψυχή του, δεν σας πτοεί σε τίποτα; Σε τι ομοιάζει ο π. Λίβυος με τον Κονάνο; Δηλαδή στο ότι έχουν και οι δύο απήχηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αυτό συνιστά αδίκημα; η ομοιότητα λόγων; πως, από που προκύπτει αυτό; Το ότι βρήκε το θάρρος να μιλήσει με την γλώσσα των βιωμάτων του, τη σημερινή, αυτό συνιστά ποπουλισμό, ρηχή θεολογία; Δηλαδή δεν μπορούμε να διακρίνουμε την μορφή από το περιεχόμενο; Εξ άλλου σε ποια γλώσσα μιλούσε ο Άγιος Παΐσιος, ο Άγιος Πορφύριος κσι τόσοι άλλοι.
Εν πάσει περιπτώσει δεν θα ήθελα να επεκταθώ άλλο αλλά το να επιχαίρεστε το βρίσκω εξόχως προκλητικό. Μου θυμίσατε τον πόλεμο που δεχόταν ο Μάνος Χατζηδάκης από την Αυριανή. Ήταν μόνος κι απροστάτευτος κι αναγκάστηκε, αναζητώντας μια απάντηση, να αναγνώσει μόνος του, στα πρωϊνά του τρίτου, το κατάπτυστο δημοσίευμα. Αυτά μου θυμιζετε. Κιτρινισμός και τίποτα άλλο.
Λυπούμαι πολύ.
Και κάτι τελευταίο. Με τον Πειραιώς λειτουργείτε σαν συγκινονουντα δοχεία. Σαν ενώνει κάτι κοινό. Η τυπολατρεία και ο ευσεβισμός.
Orfeas,
δεν επιχαίρω, όπως διατείνεσαι διότι τώρα είναι αργά...
Ο Λίβυος βασιλεύει!
Καλό θα ήταν να μη πιάνεις στο στοματάκι σου τον Χατζιδάκι, διότι είσαι ακάθαρτος!
Ο Λίβυος αρέσκεται στους χειροκροτητές, στα likes, στην αποδοχή άνευ ορίων άνευ όρων.
Ο Χατζιδάκις δεν είχε καμία σχέση μ' αυτή την εγωπαθή λογική και στάση.
Και επαναλαμβάνω στον γκουρού σου την πρόσκλησή μου για δημόσια συνεξήγηση.
Αλλά δεν το κάνει διότι είμαι ένας και μοναχός που τον αμφισβητεί.
Τι ανάγκη έχει αυτός ο λαοπρόβλητος;
Παρ' όλα αυτά έβαλε λυτούς και δεμένους να με φιμώσουν...
Να τον χαίρεστε!
Όσο για τον Πειραιώς... τόλμησε να ασκήσεις την κριτική που του ασκώ χρόνια τώρα και μετά μιλάς.
Ο Λίβυος ούτε διανοείται να τα βάλει με τον Πειραιώς.
Μη χαλάσει την εικόνα του...
Ένα μόνο παράδειγμα από τα πολλά τα οποία για ακατανόητους λόγους δεν θίγετε:
Για τον "Τίμιο Σταυρό του Λυκαβηττού" που ενεργεί θαυματουργώς μόνο όταν τον κρατάει ο συγκεκριμένο ιερέας δεν θα πείτε τίποτα; Και δεν θα ζητήσετε τίποτα από τον ιερατικό του προϊστάμενο; Και δεν θα πείτε τίποτα και για Μητροπολίτες που τον έχουν καλέσει στις Μητροπόλεις τους;
Πως σας απάντησε:
"Οι θυρωροί του κακού..."
http://plibyos.blogspot.com/2020/10/blog-post_3.html
Όποιος διαφωνεί με τις (παρά)εκκλησιαστικές κόντρες (σας) τύπου εσπρέσο,
δεν έχει "γκουρού".
Ο καθένας τρέφεται με αυτά που τον ζουν.
Στη συγκεκριμένη ανάρτηση δημιουργεί πολύ έξυπνα και θεολογικά μια ασπίδα αυτοπροστασίας με έξυπνο τρόπο. Είναι χωρίς τη χάρη του Θεού όσοι τον επικρίνουν. Δεν έχει καμμία διάθεση αυτό κριτικής. Ένα κείμενο που ο ίδιος οφείλει μπορεί και πρέπει να το αποδομησει. Δεν αρκούν οι θεολογίες και οι ευφυείς διανοητικισμοι.
Ο σαλος
Η ανάρτηση του πατήρ Χαράλαμπου δείχνει μεγαλείο ψυχής. Είναι φάρος ορθοδοξίας:
Είναι οι άνθρωποι που σε κατηγορούν, σε συκοφαντούν, σε περιμένουν στην γωνία με το δάκτυλο στην σκανδάλη και στο πρώτο λάθος σε εκτελούν. Σκαλίζουν την ζωή σου, ξεσκεπάζουν τα αμαρτήματα σου αδιαφορούν για τον πόνο που θα σου προκαλέσουν με σχόλια και κείμενα τους, με φαιδρές τοποθετήσεις και ψευδείς ειδήσεις, όλα εκφορές ενός διαστρεμμένου ψυχισμού, που ζει και τρέφεται από την ταραχή, την ένταση, το κακό και τον πόνο. Το σκοτάδι που ζει μέσα τους, απλώνεται σε κάθε ενέργεια τους όσο καλά κι εάν προσπαθούν να τακτοποιήσουν στην βιτρίνα του δημόσιου βίου τους.
Συνήθως έχουν το προφίλ του «καλού παιδιού» ή «ανθρώπου», απαραίτητο για να ενεργήσουν το σχέδιο της εξόντωση των άλλων. Ποιος θα άνοιγε την πόρτα σε κάποιον που θα κρατούσε μαχαίρι; Τις περισσότερες φορές ο εκτελεστής σου κρατάει λουλούδια και ο δήμιος πριν ρίξει την τελευταία μαχαιριά, σου χαμογελά ηδονικά.
Τους καταλαβαίνεις όμως από το βλέμμα, στην «λάμψη» του υπάρχει ένα βαθύ σκοτάδι. Είναι εμμονικοί, σχεδόν παραληρηματικοί και συχνά επαναλήψιμοι. Μια κι αυτό που φωνάζουν δεν είναι η αλήθεια αλλά η αρρώστια τους.
Έχουν ζωή αντιφατική, ψευδή και απόλυτα συγκρουσιακή. Γι’ αυτό χτυπάνε αλύπητα τους άλλους γιατί δεν αντέχουν τον εαυτό τους. Το μίσος προς τους άλλους, είναι το μίσος προς τον εαυτό τους, που ποτέ δεν αποδέχθηκαν και δεν αγάπησαν.
Μη νομίσεις όμως ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι κάποιοι αιμοβόρα τέρατα. Όχι. Αντιθέτως φοράνε κοστούμι και γραβάτα, ταγιέρ και γόβες, είναι στην πόλη και το χωριό μας, στην γειτονιά και μέσα στο σπίτι και στους ναούς μας. Πολλές φορές μέσα στο ίδιο μας τον εαυτό.
Ούτε είναι οι άλλοι, αυτοί οι κοσμικοί «αμαρτωλοί» άνθρωποι οι μακράν της εκκλησίας. Αντιθέτως πολλοί από αυτούς είναι μέσα στην εκκλησία και κρατάνε ψηλά την σημαία της. Είναι λόγιοι και συγγραφείς, ψάλτες και θεολόγοι, κληρικοί και λαϊκοί, άνθρωποι των γραμμάτων και της πίστεως, αλλά στερημένοι της Χάριτος του Θεού.
Για τον Χριστό δεν αρκεί να πηγαίνεις στην εκκλησία, δεν αρκεί να τηρείς τους κανόνες και τους νόμους της, εάν όλα αυτά δεν σε μεταμορφώνουν σε άνθρωπο φωτός, χαράς και αγάπης.
Δεν θα μπορέσεις Ανδριόπουλε να κλείσεις το στόμα ενός σύγχρονου ιεραπόστολου όσο και να προσπαθείς. Ο πνευματικός λόγος θα συνεχίσει.
«Απάτη» χαρακτήρισε τα θαύματα του π. Δημητρίου ο Πατρινός καθηγητής Θεολογίας Παναγιώτης Ανδριόπουλος.
https://dete.gr/%CF%80%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B1-%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%83-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%BF%CF%83%CE%BC/
Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΚΑΙ "ΤΟ ΑΛΟΓΑΚΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ"!
http://panagiotisandriopoulos.blogspot.com/2020/06/blog-post_22.html
"Θυρωρέ" Ανδριόπουλε...
όσο τον "σταυρώνεις", τόσο τον δοξάζει ο Θεός τον πατήρ Χαράλαμπο...
Δες εδώ την αγάπη του κόσμου...
https://www.facebook.com/p.libyos/posts/1780605672093031
...αγάπη που ίσως στερήθηκες στη ζωή για αυτό δεν μπορείς να αντέξεις άλλους να τους αγαπάνε...
Στέρησες το ποίμνιο του Πειραιά, αλλά δόξα το Θεό υπάρχουν πολλές άλλες μητροπόλεις στην Αττική όπου μπορούμε να ακούσουμε τον πατήρ Χαράλαμπο.
Μια τρύπα στο νερό έκανες! Γελάνε και οι πέτρες.
Panagiotis Andriopoulos
Ο κληρικός Χαράλαμπος Παπαδόπουλος (Λίβυος) θα πρέπει να συνηθίσει λιγουλάκι στην κριτική. Είναι δημόσιο πρόσωπο με τεράστια απήχηση, οπότε έστω και ένας - όπως η ελαχιστότης μου - θα βρεθεί για να τον αμφισβητήσει.
Ας μην ταράζεται, λοιπόν, ούτε αυτός ούτε οι οπαδοί του από την μικρής έκτασης κριτική μου.
Γιατί αν πω να την επεκτείνω.....
https://www.facebook.com/panagiotis.andriopoulos.7/posts/3550616471644275
Η απειλή και ο δημόσιος εκβιασμός για επέκταση κριτικής έχει καταγραφεί.
Θα έπρεπε να ντρέπεστε που απειλείτε έναν ιερέα!
Προφανώς κατά πάγια νοοτροπία και αντίληψη οι ιερείς δεν επικρίνονται, βρίσκονται στο απυρόβλητο. Ενώ οι ίδιοι έχουν λόγο κατά παντός επιστητού. Καλά θα κάνει ο π. Λίβυος να κάνει αυστηρή αυτοκριτική και να μην αλλαζονεύεται με την τεράστια διαδικτυακή "αποδοχή" του.
Καλά όσοι τον ακούτε και τον διαβάζετε δεν έχετε καταλάβει ότι επαναλαμβάνεται πληκτικά για όποιο θέμα κι αν μιλάει; Οι σύγχρονοι τηλε αστέρες έχουν θρησκευτική παραγωγή που έχει ξεπεράσει σύνολη την Πατερική γραμματεία!
Ο Σάλος
ΜΕ θολές γενικεύσεις και απαξιωτικές εκφράσεις καταδικάζεται εσχάτως συλλήβδην ο παρηγορητικός λόγος στην εκκλησία. Αυτός ο λόγος όμως είναι πνευματική παράδοση που ξεκινά από τον άγιο Πορφύριο και συνεχίζεται από τον π. Ανανία Κουστένη και ύστερα όσους εμπνεύστηκαν από τις διδαχές τους -κάποιοι μάλιστα με προσωπική ευλογία (θυμάμαι σχετική αναφορά του π. Ν. Λουδοβίκου). Η παράδοση αυτή έχει τι έχει ως επίκεντρο; Την ανάδειξη της αγάπης του Χριστού, πάνω και πέρα από οτιδήποτε άλλο.
Παραθέτω εδώ τα λόγια ενός ευλογημένου ιερέα, πνευματικού τέκνου του π. Ανανία: «Κάποτε οι άνθρωποι διορθώνονταν με κανόνες και επιτίμια. Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Είναι τόσα τα ψυχικά τραύματα των ανθρώπων, που είναι αυτά τώρα πια ο ο κανόνας τους. Η εκκλησία δεν πρέπει να προσθέσει άλλα βάρη, αλλά να δείξει πώς αυτά μπορούν να θεραπευθούν».
Ασφαλώς δεν το κάνουν όλοι σωστά. Επίσης, δεν έχουν όλοι το ίδιο χάρισμα. Άλλοι μπορούν να στηλιτεύουν ορθώς, άλλοι να διορθώνουν ποιμαντικώς, άλλοι να παρηγορούν τους πληγωμένους ανθρώπους.
Ἐνας τρόπος να καταλάβει κανείς ότι ο π. Λίβυος κάνει το τελευταίο και μάλιστα πολύ σωστά -και δεν κάνω εδώ καμία αντιπαραβολή με τον π. Κονάνο, τον οποίον δεν έτυχε να ακούσω- είναι ότι η αρχή και το τέλος της αναφοράς του είναι πάντα ο Χριστός. Δεν είναι ψυχολογισμός ή αυτοβελτίωση ο λόγος του, είναι η παρηγορία που γεννιέται όταν η σκέψη, και μαζί της όλα τα τραύματα και τα αδιέξοδα, κατευθυνθούν προς τη λυτρωτική και ανυπέρβλητη αγάπη του Χριστού προς τον άνθρωπο.
Αν θα μπορούσε κάτι πολύ θετικό να κάνει η κριτική του κ. Ανδριόπουλου, αυτό θα ήταν να επισημάνει ποιος παρηγορητικός λόγος κείται εντεύθεν και ποιος εκείθεν αυτής της ασφαλούς διαχωριστικής γραμμής που είναι ο Χριστός. Αντί για αυτό ο κ. Ανδριόπουλος τοποθετεί όλους στην ίδια ομάδα με τον αόριστο τίτλο «εκκλησιαστικός λαϊκισμός» και το κάνει μάλιστα με ένα ύφος προσωπικής στράτευσης.
Αυτό είναι στενάχωρο προκειμένου για έναν σημαντικό θεολόγο και μάλιστα προασπιστή της Μητέρας Εκκλησίας μας. Και για έναν προσθετο λόγο: διότι η μόρφωση, η σχέση του με την τέχνη, την ποίηση, την παιδεία, οι δημοσιεύσεις και εν γένει το έργο του παραπέμπουν σε μια κατάφαση στη ζωή. Αλλά στο συγκεκριμένο θέμα συμμερίζεται επιχειρήματα όσων πρεσβεύουν το αντίθετο αυτής της κατάφασης.
Σιγά μη σε φοβηθούμε Ανδριόπουλε που θα επεκτείνεις την κριτική σου.
Σιγά την κριτική δηλαδή, όπως αποκαλείς την μιζέρια και τον φθόνο.
Το θέμα κ. Ανδριόπουλε είναι μην αναγκάσεται τον π. Χαράλαμπο να σπάσει την σιωπή του, γιατί τότε δεν ξέρω ποιος θα το μετανιώσει. Το λέω αυτό διότι την τελευταία φορά αφήσατε μια απειλή την οποία όλοι είδαμε. Αυτή την απειλή φαντάζεστε να την υιοθετήσει και ο π. Χαράλαμπος για το πρόσωπο σας; Τότε ποιος έχει να φοβηθεί αυτός ή εσείς;
Και για να είμαι δίκαιος το σημερινό σας κείμενο ακόμη κι αν διαφωνεί κανείς είναι μια κριτική στάση που παράγει προβληματισμό. Όλα όμως τα άλλα είνα γεμάται εμπάθεια και φθόνο. Είναι χείριστος κιτρινισμός που μετέτρεψε το κατα τα άλλα σοβαρό ιστολόγιο σας, σε "Εσπρέσο" και "Μακελειό" επιπέδου Χίου.
Έλεγε παλιά ο Αθανάσιος Γέβτιτς ότι στην Εκκλησία υπάρχουν πολλά χαρίσματα (βλ. και Απόστολο Παύλο) και συνήθως κανείς δεν έχει όλα τα χαρίσματα, με εξαίρεση τον Χρυσόστομο που τα είχε όλα: και ασκητής αδιάλειπτα προσευχόμενος και λειτουργός απαράμιλλος και κοινωνικός εργάτης και ποιμένας αξεπέραστος και κριτής των κακώς κειμένων. Σήμερα όσοι έχουν επί μέρους χαρίσματα οφείλουν να λειτουργούν συμπληρωματικά με αυτούς που έχουν διαφορετικά χαρίσματα και να μην τους υποτιμούν ή κατακρίνουν, εφόσον τα χρησιμοποιούν για το καλό της Εκκλησίας και τη δόξα του Χριστού, άσχετα αν τα πρόσωπα, ο τρόπος, το στιλ, ο λόγος τους, κλπ. δεν αρέσουν σε όλους.
Ο π. Λίβυος έχει το χάρισμα να προσεγγίζει ανθρώπους πονεμένους ή μπερδεμένους και να τους φέρνει στον Χριστό, να τους μεταδίδει την παράκλησή Του. Αρμόδιος να κρίνει αν εργάζεται κατά Χριστόν είναι ο οικείος επίσκοπος. Αν, λοιπόν, κάποιος αισθάνεται άσχημα με τον τρόπο που αυτός διακονεί την Εκκλησία μπορεί, εκτός από τον ίδιο, να απευθυνθεί και στον μητροπολίτη Γορτύνης και Αρκαδίας και να μην αναλίσκεται σε άγονες κριτικές.
Μπορεί να μη διαθέτει υψηλή θεολογία αλλ' αυτό δεν δικαιολογεί τις ad hominem επιθέσεις με γενικολογίες του τύπου "θεολογία της ατάκας" ή "λαϊκισμός" εναντίον του, ούτε τις απειλές του τύπου "να μην επεκτείνω την κριτική μου", ούτε τις επιθέσεις του τύπου "είσαι ακάθαρτος" στους υποστηρικτές του (από πού τον ξέρετε αυτόν τον σχολιαστή; )
Ο θεολογικός λόγος, κ. Ανδριόπουλε, οφείλει να ενώνει, όχι να χωρίζει. Γι' αυτό μοχθούσαν οι σύγχρονοί μας Άγιοι (τουλάχιστον, οι άγιοι Πορφύριος, Παΐσιος και Καλλίνικος Εδέσσης, που τους γνώρισα προσωπικά). Και το θέμα δεν είναι αν μπορεί κανείς "να τα βάλει" με κανένα. Το θέμα είναι αν μπορεί να οικοδομήσει τον ναό του Χριστού μέσα του και στους γύρω του, αν μπορεί να διαχύσει την ειρήνη, την παρηγοριά, την αγάπη Του...
Ο πατήρ Χαράλαμπος μιλάει για την παρηγοριά του Χριστού, αλλά όχι για το μαρτυρικό φρόνημά του Σωτήρα Κυρίου που οφείλουμε όλοι να ακολουθήσουμε για να ενωθούμε μαζί Του και να του μοιάσουμε.
Ο λόγος του είναι ανθρωποκεντρικός κι όχι Χριστοκεντρικός γι'αυτό και βρίσκει μεγάλη απήχηση, στους ομοίους του.
Προτεσταντισμός με ένδυμα Ορθοδοξίας.
Δημοσίευση σχολίου