Φωτογραφία: Ανδρέας Σιμόπουλος/ FOSPHOTOS
Του Νίκου Μπακουνάκη
Στο παιχνίδι της εξουσίας η Εκκλησία -εννοείται η ηγεσία της - βγήκε κερδισμένη στην πρόσφατη αντιπαράθεσή της με την κυβέρνηση για το θέμα των Θρησκευτικών. Βγήκε κερδισμένη ως προς τη δύναμη (στοιχείο κοσμικότητας) αλλά έχασε σε πνευματικότητα. Αισθάνομαι ότι η Εκκλησία αντιδρά στην πολιτική και στις κυβερνήσεις μόνο όταν θίγονται τα θεωρούμενα κεκτημένα της και αδιαφορεί για τα θέματα της κοινωνικής παρακμής, της πολιτικής παρακμής, της βίας, της δημαγωγίας, του λαϊκισμού, της κρίσης εμπιστοσύνης, της καταβαράθρωσης των αξιών κ.λπ. Ξέρουμε ότι η Εκκλησία δίνει μια μάχη «ταυτότητας», και μάλιστα «εθνικής ταυτότητας», συνεπικουρούμενη από τις πιο μαύρες δυνάμεις της πολιτικής και της παραπολιτικής. Αλλά η «εθνική ταυτότητα» δεν είναι ακίνητη στον χρόνο. Σε εποχές ευημερίας παρουσιάζεται ανοικτή, ανεκτική, στραμμένη προς το μέλλον. Σε περιόδους κρίσης γίνεται εσωστρεφής, στρέφεται στο παρελθόν και αποτελεί παράγοντα αποκλεισμών κάθε είδους, όπως βλέπουμε να γίνεται τώρα με τις αντιδράσεις κατά της φοίτησης προσφυγόπουλων στα ίδια σχολεία με τα ελληνάκια.
«Εδώ και πολλά χρόνια, η πολιτική στη χώρα μας δεν παύει να βλέπει την απαξίωσή της να μεγαλώνει, προκαλώντας στην καλύτερη περίπτωση απομάκρυνση απ' αυτήν, στη χειρότερη οργή. Με το πέρασμα του χρόνου διευρύνεται το χάσμα ανάμεσα στους πολίτες και στους αντιπροσώπους τους και κυβερνώντες. Η κρίση της πολιτικής είναι πριν απ' όλα κρίση εμπιστοσύνης απέναντι σε αυτούς που είναι επιφορτισμένοι να επαγρυπνούν για το κοινό καλό και το γενικό συμφέρον. Υπέρμετρες προσωπικές φιλοδοξίες, εκλογικοί υπολογισμοί και χειρισμοί, εξαγγελίες που δεν τηρούνται, το αίσθημα ότι το πολιτικό προσωπικό είναι αποκομμένο από την πραγματικότητα, η απουσία σχεδίου και οράματος μακράς πνοής, οπαδικές και δημαγωγικές συμπεριφορές... είναι αδικαιολόγητες και έχουν γίνει ανυπόφορες (...)».
Αυτό το απόσπασμα προέρχεται από το κείμενο που έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα η Διαρκής Σύνοδος των Επισκόπων της Γαλλίας με τίτλο «Dans un monde qui change, retrouver le sens du politique» (Σε έναν κόσμο που αλλάζει, να ξαναβρούμε την ουσία της πολιτικής). Είναι σαν να περιγράφει και την κατάσταση στην Ελλάδα. Αναρωτιέμαι αν η ελληνική Εκκλησία θα μπορούσε να δώσει ένα τέτοιο κείμενο. Μάλλον όχι, γιατί προϋποθέτει μια άλλη σχέση με την κοινωνία και βεβαίως πνευματικότητα. Μακάρι να διαψευστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου